• Voricostadproszek do sporządzania roztworu do infuzjiSTADA Arzneimittel AG

Co wchodzi w skład leku Voricostad?

Każda fiolka zawiera 200 mg worykonazolu. Po rozpuszczeniu proszku każdy ml roztworu zawiera 10 mg worykonazolu. Po przygotowaniu roztworu konieczne jest jego dalsze rozcieńczenie przed podaniem. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda fiolka zawiera 2,600 mg hydroksypropylobetadeksu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Voricostad?

Worykonazol, lek przeciwgrzybiczy o szerokim spektrum działania z grupy triazoli, jest wskazany do stosowania u pacjentów dorosłych i dzieci w wieku od 2 lat w: Leczeniu inwazyjnej aspergilozy. Leczeniu kandydemii u pacjentów bez towarzyszącej neutropenii, Leczeniu ciężkich, opornych na flukonazol zakażeń inwazyjnych Candida (w tym C. krusei). Leczeniu ciężkich zakażeń grzybiczych wywołanych przez Scedosporium spp. i Fusarium spp. Produkt leczniczy Voricostad należy stosować głównie u pacjentów z postępującymi, mogącymi zagrażać życiu zakażeniami. Profilaktyka inwazyjnych zakażeń grzybiczych u pacjentów wysokiego ryzyka po allogenicznym przeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych (ang. Hematopoietic Stem Cell Transplantation, HSCT).

Jak często zażywać lek Voricostad?

Zaburzenia elektrolitowe, takie jak hipokaliemia, hipomagnezemia i hipokalcemia, należy monitorować i w razie potrzeby korygować przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia worykonazolem (patrz punkt 4.4). 1 Zaleca się, aby worykonazol był podawany z maksymalną szybkością 3 mg/kg mc. na godzinę przez od 1 do 3 godzin. Dorośli Terapię należy rozpocząć podaniem worykonazolu w określonym schemacie dawki nasycającej dożylnie lub doustnie, w celu osiągnięcia w pierwszej dobie leczenia stężeń leku w osoczu zbliżonych do wartości stężenia w stanie stacjonarnym. Ze względu na dużą biodostępność doustnej postaci (96%; patrz punkt 5.2) możliwa jest zmiana pomiędzy dożylną a doustną drogą podania, gdy jest to klinicznie wskazane. Szczegółowe informacje o zalecanym dawkowaniu podane są w poniższej tabeli: Dożylnie Doustnie Pacjenci o masie ciała Pacjenci o masie ciała 40 kg i większej poniżej 40 kg* Schemat z dawką 6 mg/kg mc. co 400 mg co 12 godzin 200 mg co 12 godzin nasycającą 12 godzin (pierwsze 24 godziny) Dawka podtrzymująca 4 mg/kg mc. 200 mg dwa razy na dobę 100 mg dwa razy na dobę (po pierwszych 24 dwa razy na godzinach) dobę *Dotyczy również pacjentów w wieku 15 lat i starszych. Czas trwania leczenia Czas trwania leczenia powinien być możliwie najkrótszy, w zależności od odpowiedzi klinicznej i mikologicznej. Podczas długotrwałego leczenia worykonazolem, przekraczającym 180 dni (6 miesięcy) należy przeprowadzić dokładną ocenę stosunku korzyści do ryzyka (patrz punkty 4.4 i 5.1). Dane kliniczne, dotyczące ustalenia bezpieczeństwa hydroksypropylobetadeksu podawanego dożylnie w leczeniu długotrwałym, są ograniczone (patrz punkt 5.2). Dostosowanie dawkowania (dorośli) Jeśli pacjent nie toleruje dawki dożylnej 4 mg/kg mc. dwa razy na dobę, należy ją zmniejszyć do 3 mg/kg mc. dwa razy na dobę. Jeśli odpowiedź pacjenta na leczenie jest niewystarczająca, można zwiększyć doustną dawkę podtrzymującą do 300 mg dwa razy na dobę. U pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg dawka doustna może być zwiększona do 150 mg dwa razy na dobę. Jeśli pacjent nie toleruje leczenia zwiększoną dawką, dawkę doustną należy zmniejszać stopniowo o 50 mg aż do osiągnięcia dawki podtrzymującej 200 mg dwa razy na dobę (lub 100 mg dwa razy na dobę u pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg). Profilaktyczne stosowanie, patrz poniżej. Dzieci (w wieku od 2 do < 12 lat) i młodzież o małej masie ciała (w wieku od 12 do 14 lat o masie ciała < 50 kg) Dawkowanie worykonazolu u młodzieży powinno być takie samo jak u dzieci, gdyż ich metabolizm jest bardziej podobny do metabolizmu dzieci niż dorosłych. 2 Zalecany schemat dawkowania jest następujący: Dożylnie Doustnie Schemat z dawką 9 mg/kg mc. co 12 Niezalecane nasycającą (pierwsze 24 godzin godziny) 9 mg/kg mc. dwa razy na dobę Dawka podtrzymująca (po 8 mg/kg mc. dwa razy (maksymalna dawka 350 mg dwa razy na pierwszych 24 godzinach) na dobę dobę) Uwaga: Ustalono na podstawie farmakokinetycznej analizy populacyjnej przeprowadzonej u 112 dzieci z niedoborem odporności w wieku od 2 do <12 lat i 26-osobowej grupie młodzieży w wieku od 12 do < 17 lat. Zaleca się rozpoczęcie terapii od podawania dożylnego, natomiast podanie doustne należy rozważyć jedynie w przypadku, gdy nastąpiła istotna klinicznie poprawa. Należy uwzględnić to, że dawka dożylna 8 mg/kg mc. zapewnia około dwukrotnie większą ekspozycję na worykonazol niż dawka 9 mg/kg mc. podana doustnie. Pozostałe podgrupy młodzieży (w wieku od 12 do 14 lat i o masie ciała ≥ 50 kg; w wieku od 15 do 17 lat niezależnie od masy ciała) Worykonazol należy dawkować jak u dorosłych. Dostosowanie dawkowania (dzieci (w wieku od 2 do < 12 lat) i młodzież o małej masie ciała (w wieku od 12 do 14 lat i o masie ciała < 50 kg)) W przypadku niewystarczającej odpowiedzi pacjenta na leczenie dawkę dożylną można zwiększać stopniowo o 1 mg/kg mc. Jeśli pacjent nie toleruje leczenia, dawkę dożylną należy zmniejszać stopniowo o 1 mg/kg mc. Stosowanie u dzieci w wieku od 2 do < 12 lat z niewydolnością wątroby lub nerek nie było badane (patrz punkty 4.8 i 5.2). Stosowanie profilaktyczne u dorosłych i dzieci Stosowanie profilaktyczne należy rozpocząć w dniu przeszczepienia i można podawać do 100 dni. Czas trwania profilaktyki powinien być możliwie najkrótszy oraz uzależniony od ryzyka rozwoju inwazyjnego zakażenia grzybiczego (ang. invasive fungal infection, IFI), określonego przez neutropenię lub immunosupresję. Jedynie w przypadku utrzymywania się immunosupresji lub choroby przeszczep przeciwko gospodarzowi (ang. graft versus host disease, GvHD), stosowanie profilaktyczne można kontynuować do 180 dni po przeszczepieniu (patrz punkt 5.1). Zalecany schemat dawkowania przy profilaktyce jest taki sam, jak dla leczenia w odpowiednich grupach wiekowych. Patrz tabele dotyczące leczenia powyżej. Czas trwania profilaktyki Nie przeprowadzono odpowiednich badań klinicznych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania worykonazolu dłużej niż przez 180 dni. W celu stosowania worykonazolu profilaktycznie dłużej niż przez 180 dni (6 miesięcy) należy przeprowadzić dokładną ocenę stosunku korzyści do ryzyka (patrz punkty 4.4 i 5.1). Dane kliniczne, dotyczące ustalenia bezpieczeństwa hydroksypropylobetadeksu podawanego dożylnie w leczeniu długotrwałym, są ograniczone (patrz punkt 5.2). 3 Poniższe instrukcje dotyczą zarówno leczenia jak i profilaktyki. Dostosowanie dawki Podczas stosowania profilaktycznego nie zaleca się dostosowywania dawki w przypadku braku skuteczności lub wystąpienia działań niepożądanych związanych z leczeniem. W przypadku wystąpienia działań niepożądanych związanych z leczeniem należy rozważyć przerwanie stosowania worykonazolu i zastosowanie alternatywnych leków przeciwgrzybiczych (patrz punkty 4.4 i 4.8). Dostosowanie dawki w przypadku jednoczesnego podawania Ryfabutyna lub fenytoina mogą być stosowane w skojarzeniu z worykonazolem, jeśli dożylna dawka podtrzymująca worykonazolu zostanie zwiększona do 5 mg/kg mc. dwa razy na dobę, patrz punkty 4.4 i 4.5. Efawirenz można stosować jednocześnie z worykonazolem w przypadku, gdy dawka podtrzymująca worykonazolu zostanie zwiększona do 400 mg co 12 h, a dawka efawirenzu zostanie zmniejszona o 50%, tj. do 300 mg raz na dobę. Po zakończeniu leczenia worykonazolem należy powrócić do początkowego dawkowania efawirenzu (patrz punkty 4.4 i 4.5). Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku (patrz punkt 5.2). Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z umiarkowaną lub ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 50 ml/min) występuje kumulacja substancji pomocniczej postaci dożylnej, hydroksypropylobetadeksu. U tych pacjentów należy stosować doustną postać worykonazolu, chyba że ocena ryzyka i korzyści uzasadnia podanie dożylnej postaci worykonazolu. U takich pacjentów należy ściśle kontrolować stężenie kreatyniny w surowicy, a w przypadku zwiększenia należy rozważyć zmianę leczenia z postaci dożylnej worykonazolu na doustną (patrz punkt 5.2). Nie zaleca się stosowania u pacjentów niepoddawanych hemodializie. Worykonazol ulega hemodializie z klirensem 121 ml/min. Czterogodzinna hemodializa nie usuwa wystarczającej ilości worykonazolu, aby potrzebne było dostosowanie dawki. Substancja pomocnicza postaci dożylnej, hydroksypropylobetadeks, jest hemodializowana z klirensem 37,5 ± 24 ml/min. Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z niewielką lub umiarkowaną marskością wątroby (klasa A i B w skali Child-Pugh), otrzymujących worykonazol zaleca się podanie standardowej dawki nasycającej worykonazolu, natomiast dawkę podtrzymującą należy zmniejszyć o połowę (patrz punkt 5.2). Nie badano stosowania worykonazolu u pacjentów z ciężką przewlekłą marskością wątroby (klasa C w skali Child-Pugh). Dostępne są ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania worykonazolu u pacjentów z nieprawidłowymi wynikami testów czynności wątroby (aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AspAT), aminotransferazy alaninowej [AlAT], fosfatazy zasadowej (ALP) lub stężenie bilirubiny całkowitej > 5 razy przekraczające wartości górnej granicy normy). Podanie produktu Voricostad wiązało się ze zwiększeniem wartości testów czynnościowych wątroby oraz klinicznymi objawami uszkodzenia wątroby, takimi jak żółtaczka, u pacjentów z ciężkim uszkodzeniem wątroby lek należy stosować tylko wówczas, kiedy korzyść przeważa potencjalne ryzyko. Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby należy uważnie kontrolować ze względu na toksyczność produktu leczniczego (patrz punkt 4.8). 4 Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności worykonazolu u pacjentów w wieku poniżej 2 lat. Dostępne dane opisano w punktach 4.8 i 5.1, jednakże na ich podstawie nie można ustalić żadnych zaleceń dotyczących dawkowania. Sposób podawania Produkt Voricostad wymaga rozpuszczenia oraz rozcieńczenia (patrz punkt 6.6) przed podaniem w postaci infuzji dożylnej. Nie należy podawać w bezpośrednim wstrzyknięciu dożylnym (bolus).

Kiedy nie przyjmować leku Voricostad?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Jednoczesne podawanie z substratami CYP3A4, terfenadyną astemizolem, cyzaprydem, pimozydem czy chinidyną, ponieważ zwiększone stężenie tych leków w osoczu może prowadzić do wydłużenia QTc oraz rzadko do występowania zaburzeń rytmu typu torsades de pointes (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie z ryfampicyną, karbamazepiną czy fenobarbitalem, ponieważ te leki mogą znacząco zmniejszyć stężenie worykonazolu w osoczu (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie standardowych dawek worykonazolu z efawirenzem w dawce 400 mg raz na dobę lub większej jest przeciwwskazane, ponieważ efawirenz znacząco zmniejsza stężenie worykonazolu w osoczu u zdrowych ochotników, podczas stosowania takich dawek. Worykonazol również znacząco zwiększa stężenia efawirenzu w osoczu (patrz punkt 4.5, informacje o małych dawkach patrz punkt 4.4). Jednoczesne podawanie z rytonawirem w dużej dawce (400 mg dwa razy na dobę lub większej), ponieważ rytonawir znacząco zmniejsza stężenie worykonazolu w osoczu u zdrowych ochotników, gdy jest stosowany w takiej dawce (patrz punkt 4.5, informacje o małych dawkach patrz punkt 4.4). Jednoczesne podawanie alkaloidów sporyszu (ergotaminy, dihydroergotaminy), które są substratami CYP3A4, ze względu na to, że zwiększone stężenie tych leków w osoczu może prowadzić do zatrucia alkaloidami sporyszu (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie z syrolimusem, ponieważ worykonazol może znacząco zwiększać jego stężenie w osoczu (patrz punkt 4.5). Jednoczesne stosowanie z zielem dziurawca (patrz punkt 4.5).

Kiedy nie powinno się stosować leku Voricostad?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Jednoczesne podawanie z substratami CYP3A4, terfenadyną astemizolem, cyzaprydem, pimozydem czy chinidyną, ponieważ zwiększone stężenie tych leków w osoczu może prowadzić do wydłużenia QTc oraz rzadko do występowania zaburzeń rytmu typu torsades de pointes (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie z ryfampicyną, karbamazepiną czy fenobarbitalem, ponieważ te leki mogą znacząco zmniejszyć stężenie worykonazolu w osoczu (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie standardowych dawek worykonazolu z efawirenzem w dawce 400 mg raz na dobę lub większej jest przeciwwskazane, ponieważ efawirenz znacząco zmniejsza stężenie worykonazolu w osoczu u zdrowych ochotników, podczas stosowania takich dawek. Worykonazol również znacząco zwiększa stężenia efawirenzu w osoczu (patrz punkt 4.5, informacje o małych dawkach patrz punkt 4.4). Jednoczesne podawanie z rytonawirem w dużej dawce (400 mg dwa razy na dobę lub większej), ponieważ rytonawir znacząco zmniejsza stężenie worykonazolu w osoczu u zdrowych ochotników, gdy jest stosowany w takiej dawce (patrz punkt 4.5, informacje o małych dawkach patrz punkt 4.4). Jednoczesne podawanie alkaloidów sporyszu (ergotaminy, dihydroergotaminy), które są substratami CYP3A4, ze względu na to, że zwiększone stężenie tych leków w osoczu może prowadzić do zatrucia alkaloidami sporyszu (patrz punkt 4.5). Jednoczesne podawanie z syrolimusem, ponieważ worykonazol może znacząco zwiększać jego stężenie w osoczu (patrz punkt 4.5). Jednoczesne stosowanie z zielem dziurawca (patrz punkt 4.5).

Jakie są działania niepożądane leku Voricostad?

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Profil bezpieczeństwa worykonazolu u dorosłych oparty jest na zintegrowanej bazie danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku u ponad 2000 pacjentów (w tym 1603 dorosłych pacjentów w badaniach działania leczniczego) i 270 dorosłych pacjentów w badaniach dotyczących profilaktyki. Stanowi to bardzo zróżnicowaną populację obejmującą pacjentów z nowotworami złośliwymi układu krwiotwórczego, 15 pacjentów zakażonych wirusem HIV z kandydozą przełyku i opornymi zakażeniami grzybiczymi, pacjentów z kandydemią i aspergilozą bez równoczesnej neutropenii i zdrowych ochotników. Najczęściej obserwowanymi działaniami niepożądanymi były osłabienie widzenia, gorączka, wysypka, wymioty, nudności, biegunka, ból głowy, obrzęki obwodowe nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, zespół zaburzeń oddechowych i ból brzucha. Nasilenie tych reakcji niepożądanych było przeważnie małe do umiarkowanego. Nie obserwowano klinicznie istotnych różnic, analizując dane dotyczące bezpieczeństwa stosowania w zależności od wieku, rasy i płci. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Ze względu na to, że większość badań miało charakter otwarty, w poniższej tabeli podano wszystkie rodzaje działań niepożądanych wraz z kategoriami częstości występowania u 1873 dorosłych pacjentów stanowiących łączną grupę z badań działania leczniczego (1603) oraz badań dotyczących profilaktyki (270), grupując je według układów i narządów. Częstość występowania przedstawiono w sposób następujący: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Działania niepożądane obserwowane u pacjentów leczonych worykonazolem: Klasyfikacja układów i narządów Działania niepożądane leku Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często Zapalenie zatok. Niezbyt często Rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy. Nowotwory łagodne, złośliwe i nieokreślone (w tym torbiele i polipy) Częstość nieznana Rak kolczystokomórkowy skóry*. Zaburzenia krwi i układu chłonnego Często Agranulocytoza, pancytopenia, małopłytkowość, leukopenia, niedokrwistość Niezbyt często Niewydolność szpiku kostnego, limfadenopatia, eozynofilia. Rzadko Rozsiane wykrzepianie wewnątrznaczyniowe. Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często Nadwrażliwość. Rzadko Reakcja rzekomoanafilaktyczna. Zaburzenia endokrynologiczne Niezbyt często Niedoczynność nadnerczy, niedoczynność tarczycy. Rzadko Nadczynność tarczycy. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Bardzo często Obrzęk obwodowy. Często Hipoglikemia, hipokaliemia, hiponatremia. Zaburzenia psychiczne Często Depresja, omamy, lęk, bezsenność, pobudzenie, uczucie 16 splątania. Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Ból głowy. Często Drgawki, omdlenie, drżenie, wzmożone napięcie mięśniowe3, parestezje, senność, zawroty głowy. Niezbyt często Obrzęk mózgu, encefalopatia4, zaburzenia pozapiramidowe5, neuropatia obwodowa, ataksja, niedoczulica, zaburzenia smaku. Rzadko Encefalopatia wątrobowa, zespół Guillaina-Barrego, oczopląs. Zaburzenia oka Bardzo często Zaburzenia widzenia6 Często Krwotok do siatkówki Niezbyt często Choroby nerwu wzrokowego7, tarcza zastoinowa8, napady przymusowego patrzenia z rotacją gałek ocznych, diplopia, zapalenie twardówki, zapalenie brzegów powiek. Rzadko Zanik nerwu wzrokowego, zmętnienie rogówki Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Niedosłuch, zawroty głowy, szum w uszach. Zaburzenia serca Często Arytmia nadkomorowa, tachykardia, bradykardia. Niezbyt często Migotanie komór, dodatkowe skurcze komorowe, tachykardia komorowa, wydłużenie odstępu QT w EKG, tachykardia nadkomorowa. Rzadko Torsades de pointes, całkowity blok przedsionkowo-komorowy, blok odnogi pęczka Hisa, rytm węzłowy. Zaburzenia naczyniowe Często Niedociśnienie, zapalenie żył. Niezbyt często Zakrzepowe zapalenie żył, zapalenie naczyń limfatycznych. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Bardzo często Zespół zaburzeń oddechowych9. Często Ostry zespół zaburzeń oddechowych, obrzęk płuc. Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Biegunka, wymioty, bóle brzucha, nudności. Często Zapalenie warg, niestrawność, zaparcia, zapalenie dziąseł. Niezbyt często Zapalenie otrzewnej, zapalenie trzustki, obrzęk języka, zapalenie dwunastnicy, zapalenie żołądka i jelit, zapalenie języka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo często Nieprawidłowe wyniki testów czynności. Często Żółtaczka, żółtaczka cholestatyczna, zapalenie wątroby10. Niezbyt często Niewydolność wątroby, powiększenie wątroby, zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamica żółciowa. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Bardzo często Wysypka. Często Złuszczające zapalenie skóry, łysienie, wysypka plamisto- grudkowa, świąd, rumień. 17 Niezbyt często Zespół Stevensa-Johnsona, zapalenie skóry fototoksyczne, plamica, pokrzywka, alergiczne zapalenie skóry, wysypka grudkowa, wysypka plamista, egzema. Rzadko Toksyczno-martwicze oddzielanie się naskórka, obrzęk naczynioruchowy, rogowacenie słoneczne*, pseudoporfiria, rumień wielopostaciowy, łuszczyca, wysypka polekowa. Nieznana Toczeń rumieniowaty skórny*, piegi*, plamy soczewicowate*. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Często Ból pleców. Niezbyt często Zapalenie stawów. Nieznana Zapalenie okostnej*. Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często Ostra niewydolność nerek, krwiomocz. Niezbyt często Martwica kanalików nerkowych, białkomocz, zapalenie nerek. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często Gorączka. Często Ból w klatce piersiowej, obrzęk twarzy11, osłabienie, dreszcze. Niezbyt często Reakcja w miejscu infuzji, choroby grypopodobne. Badania diagnostyczne Często Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi Niezbyt często Zwiększenie stężenia mocznika we krwi, zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi. *Działania niepożądane zaobserwowane po wprowadzeniu leku do obrotu W tym gorączka neutropeniczna i neutropenia. W tym immunologiczna plamica małopłytkowa. W tym sztywność karku i tężyczka. W tym encefalopatia niedotlenieniowo-niedokrwienna i encefalopatia metaboliczna. W tym akatyzja i parkinsonizm. Patrz „Upośledzenie widzenia” w punkcie 4.8. Przedłużone zapalenie nerwu wzrokowego zgłaszano po wprowadzeniu produktu do obrotu. Patrz punkt 4.4. Patrz punkt 4.4. W tym duszność i duszność wysiłkowa. W tym polekowe uszkodzenie wątroby, toksyczne zapalenie wątroby, uszkodzenie komórek wątroby i hepatotoksyczność. W tym obrzęk okołooczodołowy, obrzęk warg i obrzęk jamy ustnej. Opis wybranych reakcji niepożądanych Osłabienie widzenia W badaniach klinicznych osłabienie widzenia (w tym niewyraźne widzenie, światłowstręt, chloropsia, achromatopsja, daltonizm, cyanopsia, zaburzenia oczu, halo widzenie, ślepota, oczopląs, błyski, mroczki migocące, zmniejszenie ostrości widzenia, jasność widzenia, zaburzenia pola widzenia, męty w ciele szklistym i żółtych barwach) w wyniku stosowania worykonazolu występuje bardzo często. To osłabienie widzenia było przemijające i w pełni odwracalne, w większości ustępowało samoistnie w ciągu 60 minut i nie obserwowano istotnych klinicznie, długotrwałych zaburzeń widzenia. Nasilenie objawów zmniejszało się z podaniem kolejnych dawek worykonazolu. Osłabienie widzenia było zwykle łagodne, rzadko powodowało przerwanie terapii i nie wiązały się z nimi długotrwałe następstwa. Osłabienie widzenia może być związane z dużymi stężeniami worykonazolu w osoczu i (lub) większymi dawkami. 18 Mechanizm działania jest nieznany, jednak miejsce działania znajduje się najprawdopodobniej w siatkówce. W przeprowadzonym u zdrowych ochotników badaniu oceniającym wpływ worykonazolu na czynność siatkówki worykonazol powodował zmniejszenie amplitudy fali elektroretinogramu (ERG). Badanie ERG dokonuje pomiaru impulsów elektrycznych w siatkówce. Zmiany ERG nie pogłębiały się podczas 29-dniowego leczenia worykonazolem i w pełni ustępowały po odstawieniu leku. Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano zdarzenia niepożądane - przedłużone zaburzenia widzenia (patrz punkt 4.4). Reakcje skórne W badaniach klinicznych reakcje skórne u pacjentów leczonych worykonazolem były bardzo częste, jednak z reguły dotyczyło to pacjentów z inną ciężką chorobą podstawową i otrzymujących równocześnie liczne dodatkowe produkty lecznicze. Wysypka w większości przypadków była łagodna lub umiarkowanie nasilona. Podczas leczenia produktem Voricostad występowały ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona (niezbyt często), martwicze toksyczne oddzielanie się naskórka (rzadko) i rumień wielopostaciowy (rzadko). Jeśli u pacjenta wystąpiła wysypka, powinien być on ściśle kontrolowany i jeśli zmiany postępują, leczenie produktem Voricostad należy przerwać. Obserwowano także reakcje nadwrażliwości na światło takie jak piegi, plamy soczewicowate oraz rogowacenie słoneczne, zwłaszcza podczas długotrwałej terapii (patrz punkt 4.4). Zgłaszano przypadki raka kolczystkomórkowego skóry u pacjentów leczonych przez długi czas produktem leczniczym Voricostad; mechanizm występowania nie został ustalony (patrz punkt 4.4). Testy czynności wątroby Całkowita częstość występowania wzrostu aminotransferaz > 3 x GGN (niekoniecznie zawierająca zdarzenie niepożądane ) w programie klinicznym worykonazolu była na poziomie 18,0 % ( 319 / 1,768 ) u dorosłych i 25,8 % ( 73/283 ) u dzieci i młodzieży , którzy otrzymywali worykonazol w połączonym zastosowaniu terapeutycznym i profilaktycznym. Nieprawidłowości w badaniu funkcji wątroby mogą być związane ze zwiększonym stężeniem w osoczu i / lub dawką. Większość nieprawidłowych wyników testów czynnościowych wątroby albo rozwiązano w trakcie leczenia bez modyfikacji dawki lub po dostosowaniu dawki, w tym zaprzestaniu terapii. W badaniach klinicznych ogólna częstość występowania klinicznie istotnych zmian aktywności aminotransferaz u pacjentów leczonych worykonazolem wyniosła 13,5% (258/1918 pacjentów). Nieprawidłowości wyników badań czynności wątroby mogą być związane ze zwiększonym stężeniem leku w osoczu i (lub) większymi dawkami. Większość nieprawidłowych wyników badań czynności wątroby ustępowała podczas terapii bez konieczności dostosowania dawki lub po zmniejszeniu dawek aż do odstawienia produktu włącznie. Stosowanie worykonazolu u pacjentów z inną, ciężką chorobą podstawową rzadko było związane z występowaniem ciężkiego uszkodzenia wątroby. Były to przypadki żółtaczki, rzadko zapalenia wątroby i niewydolności wątroby zakończone zgonem (patrz punkt 4.4). Reakcje związane z infuzją U zdrowych osób podczas podawania infuzji dożylnej worykonazolu występowały reakcje rzekomoanafilaktyczne, takie jak uderzenia gorąca, gorączka, nasilone pocenie, tachykardia, uczucie ucisku w klatce piersiowej, duszność, omdlenia, nudności, świąd i wysypka. Objawy te występowały bezpośrednio po rozpoczęciu infuzji (patrz także punkt 4.4). W otwartym, porównawczym, wieloośrodkowym badaniu porównywano działanie worykonazolu i itrakonazolu, stosowanych w ramach profilaktyki pierwotnej u dorosłych i młodzieży po allogenicznym przeszczepieniu macierzystych komórek krwiotwórczych bez uprzednio potwierdzonego lub prawdopodobnego inwazyjnego zakażenia grzybiczego. Trwałe odstawienie worykonazolu z powodu wystąpienia zdarzeń niepożądanych zgłoszono u 39,3% pacjentów w porównaniu z 39,6% pacjentów z grupy otrzymującej itrakonazol. W wyniku zgłoszonych w trakcie 84 leczenia działań niepożądanych dotyczących 19 wątroby, badany lek trwale odstawiono w przypadku 50 pacjentów (21,4%) leczonych worykonazolem i 18 pacjentów (7,1%) leczonych itrakonazolem. Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo stosowania worykonazolu było badane u 288 dzieci w wieku od 2 do < 12 lat (169) i od 12 do < 18 lat (119) otrzymujących worykonazol w profilaktyce (183) i w leczeniu (105) w badaniach klinicznych. Bezpieczeństwo stosowania worykonazolu badano także w przeprowadzonym badaniu u 158 dodatkowych pacjentów w wieku od 2 do <12 lat. Ogólnie, profil bezpieczeństwa worykonazolu w populacji dzieci i młodzieży był podobny do tego u dorosłych. Jednak tendencję do częstszego występowania aktywności enzymów wątrobowych, zgłaszana jako zdarzenia niepożądane w badaniach klinicznych zaobserwowano częściej u dzieci niż u dorosłych (14,2% zwiększenie aktywności aminotransferaz w populacji pediatrycznej w porównaniu do 5,3% u dorosłych). Dane po wprowadzeniu do obrotu sugerują, że może być wyższe występowanie reakcji skórnych (rumień) w populacji dzieci i młodzieży niż u dorosłych. U 22 pacjentów w wieku poniżej 2 lat, którzy otrzymywali worykonazol w ramach programu ostatniej szansy („compassionate use”), odnotowano następujące działania niepożądane (nie można wykluczyć, że wystąpiły one w związku ze stosowaniem worykonazolu): reakcje nadwrażliwości na światło (1), zaburzenia rytmu serca (1), zapalenie trzustki (1), zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi (1), zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych (1), wysypka (1) i obrzęk tarczy nerwu wzrokowego (1). Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano wystąpienie zapalenia trzustki u dzieci. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Czy lek Voricostad wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Wpływ worykonazolu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn jest umiarkowany. Może powodować przejściowe i odwracalne zaburzenia widzenia, w tym niewyraźne widzenie, zmienioną/zwiększoną percepcję wzrokową i (lub) światłowstręt. W razie wystąpienia któregokolwiek z tych objawów pacjent powinien unikać wykonywania potencjalnie ryzykownych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn.

Czy przyjmując Voricostad mogę prowadzić auto?

Wpływ worykonazolu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn jest umiarkowany. Może powodować przejściowe i odwracalne zaburzenia widzenia, w tym niewyraźne widzenie, zmienioną/zwiększoną percepcję wzrokową i (lub) światłowstręt. W razie wystąpienia któregokolwiek z tych objawów pacjent powinien unikać wykonywania potencjalnie ryzykownych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów czy obsługiwanie maszyn.

Czy Voricostad mogę przyjmować w ciąży?

Ciąża Brak dostępnych, wystarczających danych dotyczących stosowania worykonazolu u kobiet w ciąży. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. Worykonazolu nie wolno stosować podczas ciąży, chyba że korzyść dla matki zdecydowanie przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym muszą zawsze stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia. Karmienie piersią Nie badano przenikania worykonazolu do mleka kobiecego. Karmienie piersią musi być przerwane w chwili rozpoczęcia terapii worykonazolem. Płodność W badaniach na zwierzętach przeprowadzonych u samców i samic szczurów nie wykazano szkodliwego wpływu na płodność (patrz punkt 5.3).

Czy Voricostad jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ciąża Brak dostępnych, wystarczających danych dotyczących stosowania worykonazolu u kobiet w ciąży. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. Worykonazolu nie wolno stosować podczas ciąży, chyba że korzyść dla matki zdecydowanie przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym muszą zawsze stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia. Karmienie piersią Nie badano przenikania worykonazolu do mleka kobiecego. Karmienie piersią musi być przerwane w chwili rozpoczęcia terapii worykonazolem. Płodność W badaniach na zwierzętach przeprowadzonych u samców i samic szczurów nie wykazano szkodliwego wpływu na płodność (patrz punkt 5.3).

Czy Voricostad wpływa na płodność?

Ciąża Brak dostępnych, wystarczających danych dotyczących stosowania worykonazolu u kobiet w ciąży. Badania przeprowadzone na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Potencjalne ryzyko dla ludzi nie jest znane. Worykonazolu nie wolno stosować podczas ciąży, chyba że korzyść dla matki zdecydowanie przeważa nad potencjalnym ryzykiem dla płodu. Kobiety w wieku rozrodczym Kobiety w wieku rozrodczym muszą zawsze stosować skuteczną antykoncepcję podczas leczenia. Karmienie piersią Nie badano przenikania worykonazolu do mleka kobiecego. Karmienie piersią musi być przerwane w chwili rozpoczęcia terapii worykonazolem. Płodność W badaniach na zwierzętach przeprowadzonych u samców i samic szczurów nie wykazano szkodliwego wpływu na płodność (patrz punkt 5.3).