Zasób 3

Tranxene 20

Substancja czynna
Dikalii clorazepas
Postać
proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
Moc
20 mg/2 ml
Skład
1 fiolka z proszkiem zawiera 20 mg dipotasu klorazepatu (Dikalii clorazepas). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Potasu węglan Potasu diwodorofosforan Potasu wodorofosforan Woda do wstrzykiwań
Wskazania
Neurologiczno-psychiatryczne stany nagłe, takie jak: - napady lęku i niepokoju; - napady pobudzenia ruchowego i agresji. Zapobieganie i (lub) leczenie delirium tremens i innych objawów zespołu abstynencji w uzależnieniu alkoholowym. Jako lek wspomagający w skurczach tonicznych w tężcu.
Dawkowanie
Ostre napady lęku i stany pobudzenia psychoruchowego lub agresji 20 - 200 mg na dobę domięśniowo lub dożylnie, po czym w razie potrzeby należy kontynuować podawanie produktu w postaci doustnej. Objawy zespołu abstynencji w uzależnieniu alkoholowym Od 50 do 100 mg na dobę, parenteralnie. Jeśli zachodzi potrzeba dalszego stosowania we wstrzyknięciach, po 2 - 3 dniach dawka powinna być obniżona o połowę; ewentualne dalsze stosowanie produktu można kontynuować w postaci doustnej. Tężec W przypadkach nie wymagających tracheotomii - 120 do 500 mg na dobę we wlewach dożylnych; w ciężkim tężcu, z oddychaniem wspomaganym - 500 do 2000 mg na dobę we wlewie dożylnym. Stosowanie u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby Dawkę należy zmniejszyć. Niekiedy wystarczy dawka o połowę mniejsza od średniej dawki. Dzieci i młodzież Stosowanie u dzieci jest przeciwwskazane. 1 Sposób podawania Lek można podawać domięśniowo albo w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub w powolnym wlewie dożylnym. Ze względu na ryzyko wystąpienia bezdechu przy szybkim wstrzyknięciu dożylnym, lek należy podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, do dużej żyły (patrz punkt 4.8). Przy podawaniu domięśniowym należy produkt leczniczy wstrzykiwać głęboko domięśniowo. Placówka, w której podaje się lek, powinna dysponować wyposażeniem do prowadzenia intensywnej terapii oddechowej. Należy unikać mieszania leków w tej samej strzykawce. Należy stosować wyłącznie rozpuszczalnik dołączony w opakowaniu produktu leczniczego. Czas trwania leczenia Leczenie powinno trwać tak krótko, jak to możliwe. W razie zmiany produktu leczniczego na postać doustną, należy regularnie weryfikować obecność wskazań do jego stosowania.
Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, - Ciężka niewydolność oddechowa - Zespół bezdechu sennego - Ciężkie, ostre lub przewlekłe upośledzenie czynności wątroby (ryzyko wystąpienia encefalopatii) - Myasthenia gravis, - Stosowanie u dzieci jest przeciwwskazane.
Działania niepożądane
Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zależy od indywidualnej wrażliwości pacjenta oraz podanej dawki dipotasu klorazepatu. Mogą wystąpić następujące działania niepożądane: Klasyfikacja Bardzo Często Niezbyt często Częstość nieznana układów często (≥1/100 do (≥1/1000 do (nie może być określona na i narządów wg (≥1/10) <1/10) <1/100) podstawie dostępnych danych). Zaburzenia układu Reakcje immunologicznego nadwrażliwości Zaburzenia Drażliwość; Bradyfrenia; psychiczne Pobudzenie; U określonych pacjentów (w Splątanie szczególności u dzieci i osób w podeszłym wieku) mogą wystąpić reakcje paradoksalne (patrz także punkt 4.4); Agresja, halucynacje; Może wystąpić zespół z odbicia z bardziej nasilonym lękiem niż ten, 5 Klasyfikacja Bardzo Często Niezbyt często Częstość nieznana układów często (≥1/100 do (≥1/1000 do (nie może być określona na i narządów wg (≥1/10) <1/10) <1/100) podstawie dostępnych danych). który był wskazaniem do zastosowania leczenia.* Zaburzenia układu Senność Zawroty Obniżone Zaburzenia funkcji poznawczych, nerwowego (szczególnie głowy napięcie takie jak osłabienie pamięci u osób w mięśniowe (niepamięć następcza (patrz podeszłym punkt 4.4), zaburzenia uwagi i wieku) zaburzenia mowy Zaburzenia skóry i Grudkowo- tkanki podskórnej plamkowe oraz swędzące wysypki skórne Zaburzenia ogólne i Osłabienie Upadki (patrz punkt 4.4) stany w miejscu *Długotrwałe stosowanie (szczególnie w dużych dawkach) może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego i, po odstawieniu leczenia - do zespołu odstawienia (patrz punkt 4.4). Występuje on gwałtowniej w przypadku stosowania benzodiazepin o krótkim okresie półtrwania, niż po benzodiazepinach z długim okresem półtrwania (kilka dni) Po podaniu benzodiazepin stwierdzano następujące dodatkowe działania niepożądane: stłumienie emocji, zmniejszona czujność, ból głowy, ataksja, podwójne widzenie, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, zmiany libido, amnezja, z którą może być związane nietypowe zachowanie, reakcje psychiczne i paradoksalne z niepokojem, urojeniami, napadami złości, koszmarami sennymi, psychozami, nietypowymi zachowaniami i innymi zaburzeniami zachowania. Podczas stosowania benzodiazepin może ujawnić się wcześniej istniejąca, niezdiagnozowana depresja. Może wystąpić uzależnienie psychiczne. Odnotowano przypadki nadużywania benzodiazepin. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301; faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce. 6
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Należy poinformować kierowców o możliwości wystąpienia senności, zmniejszonej zdolności do koncentracji lub uczucia oszołomienia, niepamięci, zaburzeń funkcjonowania mięśni. Należy unikać jednoczesnego podawania produktu Tranxene z innymi lekami o działaniu sedatywnym. Trzeba uwzględniać stosowanie tych leków w razie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn (patrz punkt 4.5).
Interakcje
Ryzyko wystąpienia objawów odstawienia zwiększa się podczas jednoczesnego stosowania innych benzodiazepin stosowanych przeciwlękowo i nasennie. Skojarzenia leków niewskazane Po spożyciu alkoholu obserwuje się nasilenie działania sedatywnego benzodiazepin. Upośledzenie sprawności psychofizycznej może mieć wpływ na prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn. Należy unikać spożywania napojów alkoholowych i produktów leczniczych zawierających alkohol. Skojarzenia produktów leczniczych, które należy wziąć pod uwagę Inne leki o działaniu depresyjnym na ośrodkowy układ nerwowy Pochodne morfiny w tym buprenorfina (leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe i stosowane w innych terapiach), leki neuroleptyczne, barbiturany, leki przeciwlękowe z innych grup niż benzodiazepiny, niektóre leki przeciwdepresyjne, leki przeciwhistaminowe o działaniu uspokajającym (antagoniści receptorów H1), klonidyna i leki o podobnym działaniu. Nasilenie hamującego działania na ośrodkowy układ nerwowy może wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednoczesne stosowanie benzodiazepin i opioidów zwiększa ryzyko uspokojenia, depresji oddechowej, śpiączki i śmierci z powodu nasilenia hamującego działania na ośrodkowy układ nerwowy. Dawka graniczna i czas trwania jednoczesnego stosowania benzodiazepin i opioidów, patrz punkt 4.4. Ponadto dla pochodnych morfiny (leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe i stosowane w innych terapiach), barbituranów występuje zwiększone ryzyko depresji ośrodka oddechowego, co może prowadzić do zgonu. Przemijające zwiększenie uspokajającego działania benzodiazepin spowodowane zwiększonym ich wchłanianiem. Może to powodować zmniejszenie koncentracji i upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Podczas skojarzonego leczenia klozapiną i benzodiazepinami występuje zwiększone ryzyko zapaści z zatrzymaniem oddechu i (lub) serca. 4 Należy wziąć pod uwagę, że benzodiazepiny stosowane jednocześnie z lekami działającymi hamująco na płytkę nerwowo-mięśniową (kurara i jej pochodne, leki zmniejszające napięcie mięśni szkieletowych) wykazują addytywne działanie.
Ostrzeżenia
Specjalne ostrzeżenia Skuteczność benzodiazepin może zmieniać się podczas długotrwałego podawania leku, ze względu na możliwość wystąpienia zjawiska tolerancji. Uzależnienie Podobnie jak w przypadku innych benzodiazepin, szczególnie podczas długotrwałego stosowania, może dojść do rozwoju uzależnienia fizycznego i psychicznego od tego produktu. Rozwojowi uzależnienia mogą sprzyjać niektóre czynniki, takie jak: - czas trwania leczenia; - zastosowana dawka; - uzależnienie od innych leków lub od alkoholu w wywiadzie. Stan uzależnienia może pojawić się jako zaburzenie po odstawieniu leku. Często występują następujące objawy: bezsenność, ból głowy, nasilony lęk, bóle mięśniowe, napięcie mięśni, drażliwość. Inne objawy występują rzadziej: pobudzenie lub nawet epizody splątania, nasilona wrażliwość na różne bodźce (hałas, światło), depersonalizacja, utrata poczucia rzeczywistości, urojenia, drgawki. Zaburzenia po odstawieniu leku mogą pojawić się po kilku dniach od przerwania jego stosowania. 2 Stosowanie kilku benzodiazepin, niezależnie od wskazań do stosowania (łagodzenie lęku czy działanie nasenne), może zwiększać ryzyko rozwoju uzależnienia od leku. Zjawisko „ z odbicia” W trakcie leczenia mogą wystąpić przejściowe zaburzenia w postaci nasilenia zaburzeń lękowych, które były wskazaniem do leczenia benzodiazepinami. Niepamięć następcza W ciągu kilku godzin po podaniu dawki leku może wystąpić niepamięć następcza. W szczególności może tak się zdarzyć, gdy lek zawierający benzodiazepinę jest stosowany przed udaniem się na spoczynek oraz gdy czas trwania snu jest krótki (wczesne przebudzenie spowodowane czynnikami zewnętrznymi). W celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia niepamięci, zaleca się zapewnienie warunków do ciągłego, nieprzerwanego 7-8 godzinnego snu. Reakcje psychiczne i paradoksalne U niektórych osób benzodiazepiny i podobne leki mogą wywoływać reakcje paradoksalne, takie jak: - nasilenie bezsenności, koszmary senne; - niepokój, pobudzenie, nerwowość, drażliwość, ataki gniewu, uwidocznienie się zachowań agresywnych; - urojenia, stan przypominający sen, omamy, objawy psychozy, nietypowe zachowania i inne zaburzenia zachowania. Ryzyko związane z jednoczesnym stosowaniem opioidów i benzodiazepin Jednoczesne stosowanie benzodiazepin, w tym klorazepatu, z opioidami może powodować uspokojenie, depresję oddechową, śpiączkę i śmierć. Ze względu na te zagrożenia, opioidy i benzodiazepiny można równocześnie przepisywać jedynie u pacjentów, u których alternatywne sposoby leczenia są niewystarczające. Jeśli zostanie podjęta decyzja o stosowaniu klorazepatu jednocześnie z opioidami, należy przepisywać leki w najmniejszej skutecznej dawce i na najkrótszy możliwy czas równoczesnego stosowania,oraz monitorować pacjentów pod kątem oznak i objawów depresji oddechowej oraz uspokojenia (patrz punkt 4.5). Środki ostrożności dotyczące stosowania Próby samobójcze i depresja Liczne badania epidemiologiczne wykazały zwiększoną częstość samobójstw oraz prób samobójczych u pacjentów z depresją lub bez, leczonych benzodiazepinami i innymi lekami nasennymi, w tym klorazepatem. Związek przyczynowo-skutkowy nie został ustalony. Benzodiazepin i podobnych substancji nie należy stosować w monoterapii w leczeniu depresji lub lęku związanego z depresją, ponieważ mogą one zwiększać ryzyko samobójstwa. Benzodiazepiny i podobne leki nie są podstawowymi produktami leczniczymi przeznaczonymi do leczenia chorób psychicznych. Podczas leczenia klorazepatem nie zaleca się spożywania napojów alkoholowych. Produkt leczniczy należy stosować bardzo ostrożnie u pacjentów z alkoholizmem lub innego rodzaju uzależnieniami. Stosowanie u osób w wieku podeszłym U pacjentów w podeszłym wieku może być konieczne dostosowanie dawki. Pacjenci w podeszłym wieku są bardziej wrażliwi na wystąpienie działań niepożądanych, takich jak senność, zawroty głowy, osłabienie mięśni, które mogą prowadzić do upadków, a w konsekwencji do poważnych obrażeń (patrz punkt 4.8). Zaleca się zmniejszenie dawki leku. Stosowanie u osób z niewydolnością nerek U pacjentów z niewydolnością nerek może być konieczne dostosowanie dawki. 3 Stosowanie u osób z niewydolnością wątroby U pacjentów z niewydolnością wątroby stosowanie benzodiazepin może powodować encefalopatię. Stosowanie u pacjentów z niewydolnością oddechową U pacjentów z niewydolnością oddechową należy brać pod uwagę działanie hamujące benzodiazepin na oddychanie. Lęk i pobudzenie mogą być objawami, które mogą oznaczać zaburzenia czynności układu oddechowego i mogą wymagać przeniesienia pacjenta do oddziału intensywnej terapii. Przerwanie leczenia Przerwanie leczenia może prowadzić do rozwoju objawów odstawienia. Ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia depresji oddechowej, należy unikać jednoczesnego stosowania benzodiazepin i hydroksymaślanu sodu.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne kilku leków z grupy benzodiazepin. W praktyce klinicznej sugerowano ryzyko wystąpienia wad rozwojowych po stosowaniu niektórych benzodiazepin, nie zostało to jednak potwierdzone w późniejszych badaniach epidemiologicznych. Podawanie leku w dużych dawkach w ostatnim trymestrze ciąży lub podczas porodu może spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, hipotermię i zaburzenia oddychania u noworodka. Ponadto u niemowląt urodzonych przez kobiety stosujące pod koniec ciąży długotrwale benzodiazepiny mogą wystąpić objawy fizycznego uzależnienia. Po kilku dniach lub tygodniach od urodzenia mogą wystąpić u noworodka objawy zaburzeń z odstawienia. W związku z powyższymi danymi należy unikać stosowania leku w pierwszym trymestrze ciąży. Należy unikać przepisywania leku w dużych dawkach w trzecim trymestrze ciąży. Karmienie piersią Benzodiazepiny przenikają do mleka kobiecego. Nie należy karmić piersią w trakcie stosowania benzodiazepin.
Właściwości farmakokinetyczne
Po wstrzyknięciu domięśniowym 50 mg dipotasu klorazepatu, stężenia maksymalne leku oraz jego metabolitu, desmetylodiazepamu, w osoczu występują po 30 minutach do 1 godziny. Po podaniu leku w tej samej dawce dożylnie, odpowiednie stężenia maksymalne występują znacznie wcześniej. Objętość dystrybucji desmetylodiazepamu wynosi około 1 l/kg. Lek w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza (ponad 97%). Ze względu na stopień przekształceń metabolicznych oraz występowanie tachyfilaksji nie określono związku pomiędzy stężeniem leków z tej grupy, a siłą ich działania. Benzodiazepiny przechodzą przez barierę krew-mózg oraz przez łożysko. Są one wydzielane z mlekiem kobiecym. Metabolizm i eliminacja Głównym metabolitem dipotasu klorazepatu jest desmetylodiazepam. Metabolit ten jest czynny farmakodynamicznie. Jego okres półtrwania jest dłuższy od okresu półtrwania substancji macierzystej (30 – 150 godzin). W następstwie hydroksylacji desmetylodiazepamu powstaje inny czynny metabolit, oksazepam. 7 Inaktywacja zachodzi w procesie sprzęgania z kwasem glukuronowym. Powstają substancje rozpuszczalne w wodzie, wydalane z moczem. Szczególne populacje pacjentów Pacjenci w wieku podeszłym: Występuje zmniejszenie metabolizmu w wątrobie i klirensu całkowitego. Stężenia leku w osoczu w stanie równowagi są zwiększone, podobnie jak frakcja niezwiązana z białkami osocza i okres półtrwania leku. Z wspomnianych przyczyn należy zmniejszyć dawkę produktu leczniczego, przynajmniej w pierwszej fazie leczenia. Pacjenci z upośledzeniem czynności wątroby: Obserwuje się wydłużenie okresu półtrwania i zmniejszenie całkowitego klirensu leku w osoczu.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki anksjolityczne, pochodne benzodiazepiny, kod ATC: N 05 BA 05 Dipotasu klorazepat należy do grupy 1-4 benzodiazepin. Wykazuje działanie farmakodynamiczne podobne do obserwowanego podczas stosowania innych leków z tej grupy, tj.: - zmniejsza napięcie mięśni; - łagodzi lęk; - uspokaja; - działa nasennie; - działa przeciwdrgawkowo; - wywołuje niepamięć następczą. Działanie dipotasu klorazepatu wynika ze swoistego działania hamującego na receptory ośrodkowe, należące do receptorów makrocząsteczkowych GABA-OMEGA, nazywanych BZD1 i BZD2. Dipotasu klorazepat moduluje otwieranie kanału zależnego od jonów chlorkowych.
Przedawkowanie
Objawem przedawkowania jest głównie głęboki sen, który może przejść w śpiączkę, w zależności od podanej dawki leku. W łagodnych przypadkach obserwuje się objawy, takie jak splątanie i letarg. W poważniejszych przypadkach występuje niezborność ruchów, obniżenie napięcia mięśniowego, obniżenie ciśnienia tętniczego krwi i depresja oddechowa. W rzadkich przypadkach może dojść do zgonu. Rokowanie jest korzystne, jeżeli pacjent nie otrzymał jednocześnie innych leków psychotropowych i jest odpowiednio leczony. Pacjent powinien być przyjęty na oddział intensywnej terapii, gdzie należy ze szczególną uwagą monitorować czynność układu oddechowego i sercowo-naczyniowego. W rozpoznawaniu i (lub) leczeniu zamierzonego lub przypadkowego przedawkowania benzodiazepin może być przydatne podanie flumazenilu. Działanie flumazenilu jako antagonisty benzodiazepin może prowadzić do wystąpienia zaburzeń neurologicznych (drgawek), szczególnie u pacjentów z padaczką.
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
    Pytania dotyczące leku:

    Co wchodzi w skład leku Tranxene 20?

    1 fiolka z proszkiem zawiera 20 mg dipotasu klorazepatu (Dikalii clorazepas). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

    Jakie są wskazania do stosowania leku Tranxene 20?

    Neurologiczno-psychiatryczne stany nagłe, takie jak: - napady lęku i niepokoju; - napady pobudzenia ruchowego i agresji. Zapobieganie i (lub) leczenie delirium tremens i innych objawów zespołu abstynencji w uzależnieniu alkoholowym. Jako lek wspomagający w skurczach tonicznych w tężcu.

    Jak często zażywać lek Tranxene 20?

    Ostre napady lęku i stany pobudzenia psychoruchowego lub agresji 20 - 200 mg na dobę domięśniowo lub dożylnie, po czym w razie potrzeby należy kontynuować podawanie produktu w postaci doustnej. Objawy zespołu abstynencji w uzależnieniu alkoholowym Od 50 do 100 mg na dobę, parenteralnie. Jeśli zachodzi potrzeba dalszego stosowania we wstrzyknięciach, po 2 - 3 dniach dawka powinna być obniżona o połowę; ewentualne dalsze stosowanie produktu można kontynuować w postaci doustnej. Tężec W przypadkach nie wymagających tracheotomii - 120 do 500 mg na dobę we wlewach dożylnych; w ciężkim tężcu, z oddychaniem wspomaganym - 500 do 2000 mg na dobę we wlewie dożylnym. Stosowanie u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek lub wątroby Dawkę należy zmniejszyć. Niekiedy wystarczy dawka o połowę mniejsza od średniej dawki. Dzieci i młodzież Stosowanie u dzieci jest przeciwwskazane. 1 Sposób podawania Lek można podawać domięśniowo albo w powolnym wstrzyknięciu dożylnym lub w powolnym wlewie dożylnym. Ze względu na ryzyko wystąpienia bezdechu przy szybkim wstrzyknięciu dożylnym, lek należy podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, do dużej żyły (patrz punkt 4.8). Przy podawaniu domięśniowym należy produkt leczniczy wstrzykiwać głęboko domięśniowo. Placówka, w której podaje się lek, powinna dysponować wyposażeniem do prowadzenia intensywnej terapii oddechowej. Należy unikać mieszania leków w tej samej strzykawce. Należy stosować wyłącznie rozpuszczalnik dołączony w opakowaniu produktu leczniczego. Czas trwania leczenia Leczenie powinno trwać tak krótko, jak to możliwe. W razie zmiany produktu leczniczego na postać doustną, należy regularnie weryfikować obecność wskazań do jego stosowania.

    Kiedy nie przyjmować leku Tranxene 20?

    - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, - Ciężka niewydolność oddechowa - Zespół bezdechu sennego - Ciężkie, ostre lub przewlekłe upośledzenie czynności wątroby (ryzyko wystąpienia encefalopatii) - Myasthenia gravis, - Stosowanie u dzieci jest przeciwwskazane.

    Kiedy nie powinno się stosować leku Tranxene 20?

    - Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1, - Ciężka niewydolność oddechowa - Zespół bezdechu sennego - Ciężkie, ostre lub przewlekłe upośledzenie czynności wątroby (ryzyko wystąpienia encefalopatii) - Myasthenia gravis, - Stosowanie u dzieci jest przeciwwskazane.

    Jakie są działania niepożądane leku Tranxene 20?

    Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zależy od indywidualnej wrażliwości pacjenta oraz podanej dawki dipotasu klorazepatu. Mogą wystąpić następujące działania niepożądane: Klasyfikacja Bardzo Często Niezbyt często Częstość nieznana układów często (≥1/100 do (≥1/1000 do (nie może być określona na i narządów wg (≥1/10) <1/10) <1/100) podstawie dostępnych danych). Zaburzenia układu Reakcje immunologicznego nadwrażliwości Zaburzenia Drażliwość; Bradyfrenia; psychiczne Pobudzenie; U określonych pacjentów (w Splątanie szczególności u dzieci i osób w podeszłym wieku) mogą wystąpić reakcje paradoksalne (patrz także punkt 4.4); Agresja, halucynacje; Może wystąpić zespół z odbicia z bardziej nasilonym lękiem niż ten, 5 Klasyfikacja Bardzo Często Niezbyt często Częstość nieznana układów często (≥1/100 do (≥1/1000 do (nie może być określona na i narządów wg (≥1/10) <1/10) <1/100) podstawie dostępnych danych). który był wskazaniem do zastosowania leczenia.* Zaburzenia układu Senność Zawroty Obniżone Zaburzenia funkcji poznawczych, nerwowego (szczególnie głowy napięcie takie jak osłabienie pamięci u osób w mięśniowe (niepamięć następcza (patrz podeszłym punkt 4.4), zaburzenia uwagi i wieku) zaburzenia mowy Zaburzenia skóry i Grudkowo- tkanki podskórnej plamkowe oraz swędzące wysypki skórne Zaburzenia ogólne i Osłabienie Upadki (patrz punkt 4.4) stany w miejscu *Długotrwałe stosowanie (szczególnie w dużych dawkach) może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego i, po odstawieniu leczenia - do zespołu odstawienia (patrz punkt 4.4). Występuje on gwałtowniej w przypadku stosowania benzodiazepin o krótkim okresie półtrwania, niż po benzodiazepinach z długim okresem półtrwania (kilka dni) Po podaniu benzodiazepin stwierdzano następujące dodatkowe działania niepożądane: stłumienie emocji, zmniejszona czujność, ból głowy, ataksja, podwójne widzenie, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, zmiany libido, amnezja, z którą może być związane nietypowe zachowanie, reakcje psychiczne i paradoksalne z niepokojem, urojeniami, napadami złości, koszmarami sennymi, psychozami, nietypowymi zachowaniami i innymi zaburzeniami zachowania. Podczas stosowania benzodiazepin może ujawnić się wcześniej istniejąca, niezdiagnozowana depresja. Może wystąpić uzależnienie psychiczne. Odnotowano przypadki nadużywania benzodiazepin. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301; faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi podmiotu odpowiedzialnego w Polsce. 6

    Czy lek Tranxene 20 wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

    Należy poinformować kierowców o możliwości wystąpienia senności, zmniejszonej zdolności do koncentracji lub uczucia oszołomienia, niepamięci, zaburzeń funkcjonowania mięśni. Należy unikać jednoczesnego podawania produktu Tranxene z innymi lekami o działaniu sedatywnym. Trzeba uwzględniać stosowanie tych leków w razie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn (patrz punkt 4.5).

    Czy przyjmując Tranxene 20 mogę prowadzić auto?

    Należy poinformować kierowców o możliwości wystąpienia senności, zmniejszonej zdolności do koncentracji lub uczucia oszołomienia, niepamięci, zaburzeń funkcjonowania mięśni. Należy unikać jednoczesnego podawania produktu Tranxene z innymi lekami o działaniu sedatywnym. Trzeba uwzględniać stosowanie tych leków w razie prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn (patrz punkt 4.5).

    Czy Tranxene 20 mogę przyjmować w ciąży?

    Ciąża Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne kilku leków z grupy benzodiazepin. W praktyce klinicznej sugerowano ryzyko wystąpienia wad rozwojowych po stosowaniu niektórych benzodiazepin, nie zostało to jednak potwierdzone w późniejszych badaniach epidemiologicznych. Podawanie leku w dużych dawkach w ostatnim trymestrze ciąży lub podczas porodu może spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, hipotermię i zaburzenia oddychania u noworodka. Ponadto u niemowląt urodzonych przez kobiety stosujące pod koniec ciąży długotrwale benzodiazepiny mogą wystąpić objawy fizycznego uzależnienia. Po kilku dniach lub tygodniach od urodzenia mogą wystąpić u noworodka objawy zaburzeń z odstawienia. W związku z powyższymi danymi należy unikać stosowania leku w pierwszym trymestrze ciąży. Należy unikać przepisywania leku w dużych dawkach w trzecim trymestrze ciąży. Karmienie piersią Benzodiazepiny przenikają do mleka kobiecego. Nie należy karmić piersią w trakcie stosowania benzodiazepin.

    Czy Tranxene 20 jest bezpieczny w czasie karmienia?

    Ciąża Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne kilku leków z grupy benzodiazepin. W praktyce klinicznej sugerowano ryzyko wystąpienia wad rozwojowych po stosowaniu niektórych benzodiazepin, nie zostało to jednak potwierdzone w późniejszych badaniach epidemiologicznych. Podawanie leku w dużych dawkach w ostatnim trymestrze ciąży lub podczas porodu może spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, hipotermię i zaburzenia oddychania u noworodka. Ponadto u niemowląt urodzonych przez kobiety stosujące pod koniec ciąży długotrwale benzodiazepiny mogą wystąpić objawy fizycznego uzależnienia. Po kilku dniach lub tygodniach od urodzenia mogą wystąpić u noworodka objawy zaburzeń z odstawienia. W związku z powyższymi danymi należy unikać stosowania leku w pierwszym trymestrze ciąży. Należy unikać przepisywania leku w dużych dawkach w trzecim trymestrze ciąży. Karmienie piersią Benzodiazepiny przenikają do mleka kobiecego. Nie należy karmić piersią w trakcie stosowania benzodiazepin.

    Czy Tranxene 20 wpływa na płodność?

    Ciąża Badania na zwierzętach wykazały działanie teratogenne kilku leków z grupy benzodiazepin. W praktyce klinicznej sugerowano ryzyko wystąpienia wad rozwojowych po stosowaniu niektórych benzodiazepin, nie zostało to jednak potwierdzone w późniejszych badaniach epidemiologicznych. Podawanie leku w dużych dawkach w ostatnim trymestrze ciąży lub podczas porodu może spowodować obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, hipotermię i zaburzenia oddychania u noworodka. Ponadto u niemowląt urodzonych przez kobiety stosujące pod koniec ciąży długotrwale benzodiazepiny mogą wystąpić objawy fizycznego uzależnienia. Po kilku dniach lub tygodniach od urodzenia mogą wystąpić u noworodka objawy zaburzeń z odstawienia. W związku z powyższymi danymi należy unikać stosowania leku w pierwszym trymestrze ciąży. Należy unikać przepisywania leku w dużych dawkach w trzecim trymestrze ciąży. Karmienie piersią Benzodiazepiny przenikają do mleka kobiecego. Nie należy karmić piersią w trakcie stosowania benzodiazepin.