Zasób 3

Torsemed

Substancja czynna
Torasemidum
Postać
tabletki
Moc
10 mg
Skład
Torsemed, 10 mg Każda tabletka zawiera 10 mg torasemidu (Torasemidum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 76 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej) Torsemed, 20 mg Każda tabletka zawiera 20 mg torasemidu (Torasemidum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 152 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Celuloza mikrokrystaliczna Laktoza jednowodna Magnezu stearynian Skrobia kukurydziana Krzemionka koloidalna bezwodna 7 SE/H/0359/003/WS/132
Wskazania
Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, przewlekłą niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby.
Dawkowanie
Leczenie obrzęków Zalecana dawka to 5 mg doustnie raz na dobę. Na ogół jest to również dawka podtrzymująca. W razie konieczności dawkę można zwiększać stopniowo do 20 mg raz na dobę. W pojedynczych przypadkach stosowano 40 mg torasemidu na dobę. Osoby w podeszłym wieku Zalecenia dotyczące dawkowania nie ulegają zmianie u osób w podeszłym wieku. Jednak badania porównawcze u pacjentów podeszłym wieku i młodych są niewystarczające. 1 SE/H/0359/003/WS/132 Dzieci i młodzież Brak doświadczeń dotyczących stosowania torasemidu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4). Niewydolność wątroby i nerek Dane dotyczące dostosowania dawki torasemidu u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek są ograniczone. Podczas leczenia pacjentów z niewydolnością wątroby należy zachować ostrożność, ponieważ stężenia torasemidu w osoczu mogą być zwiększone (patrz punkt 5.2). Sposób podawania Podanie doustne. Tabletki należy przyjmować rano, bez rozgryzania, popijając niewielką ilością płynu. Torasemid jest zazwyczaj stosowany w leczeniu długotrwałym lub do czasu ustąpienia obrzęków.
Przeciwwskazania
 Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne sulfonylomocznika lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Niewydolność nerek z bezmoczem.  Śpiączka wątrobowa i stan przedśpiączkowy.  Niedociśnienie tętnicze.  Karmienie piersią.  Hipowolemia.
Działania niepożądane
Niżej wymieniono działania niepożądane obserwowane i zgłaszane podczas leczenia torasemidem. Częstość działań niepożądanych określa się następująco: bardzo często (>1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Klasyfikacja układów Często Niezbyt często Bardzo rzadko i narządów Zaburzenia krwi i małopłytkowość, układu chłonnego erytropenia, leukopenia Zaburzenia zmniejszenie apetytu, metabolizmu i nasilenie zasadowicy odżywiania metabolicznej, zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej zależne od dawki i czasu trwania leczenia, zwłaszcza np. hipowolemia, hipokaliemia i (lub) hiponatremia; hipokaliemia w przypadku jednoczesnego stosowania diety ubogopotasowej, wymiotów, biegunki, nadużywania leków przeczyszczających oraz u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia układu ból głowy, parestezje nerwowego zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (zwłaszcza na początku leczenia) Zaburzenia oka zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i szumy uszne, 4 SE/H/0359/003/WS/132 błędnika głuchota Zaburzenia powikłania naczyniowe zakrzepowo-zatorowe, dezorientacja (splątanie), niedociśnienie tętnicze, zaburzenia krążenia w sercu i ośrodkowym układzie nerwowym (w tym niedokrwienie serca i mózgu) wskutek zagęszczenia krwi. Mogą one prowadzić m.in. do zaburzeń rytmu serca, dławicy piersiowej, ostrego zawału serca lub omdleń. Zaburzenia żołądka i ból żołądka, nudności, suchość błony śluzowej zapalenie trzustki jelit wymioty, jamy ustnej biegunka, zaparcie (zwłaszcza na początku leczenia) Zaburzenia skóry i reakcje alergiczne (np. tkanki podskórnej świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło), ciężkie reakcje skórne Zaburzenia kurcze mięśni mięśniowo- (zwłaszcza na początku szkieletowe i tkanki leczenia) łącznej Zaburzenia nerek i u pacjentów dróg moczowych z zaburzeniami w oddawaniu moczu (np. z powodu rozrostu gruczołu krokowego) zwiększone wytwarzanie moczu może prowadzić do zatrzymania moczu i nadmiernego rozciągnięcia pęcherza moczowego Zaburzenia ogólne i uczucie zmęczenia, stany w miejscu osłabienie podania (szczególnie na początku leczenia) Badania zwiększenie stężenia zwiększenie stężenia diagnostyczne kwasu moczowego i kreatyniny i mocznika glukozy we krwi; we krwi zwiększenie stężenia tłuszczów (triglicerydów, cholesterolu) we krwi; zwiększenie 5 SE/H/0359/003/WS/132 aktywności niektórych enzymów wątrobowych (gamma- GT) we krwi Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Podobnie jak w przypadku innych leków powodujących zmiany ciśnienia tętniczego krwi, pacjentów otrzymujących torasemid należy ostrzec, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn, jeśli występują u nich zawroty głowy lub podobne objawy. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia, podczas zwiększania dawki, zmiany produktu na inny lub jednoczesnego spożycia alkoholu.
Interakcje
Podczas jednoczesnego stosowania glikozydów naparstnicy niedobór potasu i (lub) magnezu może zwiększać wrażliwość mięśnia sercowego na te leki. Wydalanie potasu pod wpływem mineralo- i glikokortykosteroidów oraz leków przeczyszczających może się zwiększać. Działanie stosowanych jednocześnie leków przeciwnadciśnieniowych, w szczególności inhibitorów konwertazy angiotensyny, może być zwiększone. Trwające leczenie sekwencyjne lub skojarzone inhibitorami konwertazy angiotensyny, a także leczenia nowym inhibitorem konwertazy angiotensyny, może prowadzić do ciężkiego niedociśnienia tętniczego. Ryzyko można zminimalizować przez zmniejszenie dawki początkowej inhibitora konwertazy angiotensyny i (lub) zmniejszenie dawki lub chwilowe odstawienie torasemidu na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem konwertazy angiotensyny. Torasemid może zmniejszać wrażliwość tętnic na działanie leków presyjnych, takich jak adrenalina i noradrenalina. Torasemid może osłabiać działanie leków przeciwcukrzycowych. Torasemid, szczególnie w dużych dawkach, może nasilać działanie nefrotoksyczne i ototoksyczne antybiotyków aminoglikozydowych, toksyczność preparatów cisplatyny i nefrotoksyczne działanie cefalosporyn. Torasemid może zwiększać stężenie litu w surowicy i jego działanie kardio- i neurotoksyczne. Torasemid może nasilać działanie leków zwiotczających zawierających pochodne kurary oraz działanie teofiliny. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (np. indometacyna) mogą zmniejszać działanie moczopędne i hipotensyjne torasemidu, prawdopodobnie na drodze hamowania syntezy prostaglandyn. Probenecyd może zmniejszać skuteczność torasemidu przez hamowanie wydzielania kanalikowego. Torasemid hamuje wydalanie salicylanów przez nerki, zwiększając ryzyko ich działania toksycznego u pacjentów otrzymujących duże dawki tych leków. Nie badano jednoczesnego stosowania torasemidu i kolestyraminy u ludzi, ale w badaniu na zwierzętach jednoczesne podawanie kolestyraminy zmniejszało wchłanianie torasemidu przyjmowanego doustnie.
Ostrzeżenia
Przed rozpoczęciem leczenia należy wyrównać hipokaliemię, hiponatremię i hipowolemię. Zaburzenia oddawania moczu (np. łagodny rozrost gruczołu krokowego). Zaburzenia rytmu serca (np. blok zatokowo-przedsionkowy, blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia). Należy obserwować, czy u pacjenta występują objawy utraty elektrolitów i zagęszczenia krwi, zwłaszcza na początku leczenia i u pacjentów w podeszłym wieku. Podczas długotrwałego leczenia torasemidem zaleca się regularne kontrolowanie równowagi elektrolitowej, zwłaszcza stężenia potasu w surowicy (w szczególności u pacjentów otrzymujących glikozydy naparstnicy, glikokortykosteroidy, mineralokortykosteroidy lub leki przeczyszczające), stężenia glukozy, kwasu moczowego, kreatyniny i lipidów we krwi oraz liczby komórek krwi obwodowej (krwinek czerwonych, białych i płytek krwi). Zaleca się staranną obserwację stanu zdrowia pacjentów ze skłonnością do hiperurykemii i dny moczanowej. U pacjentów z cukrzycą utajoną lub jawną należy kontrolować metabolizm węglowodanów. Z uwagi na niewystarczające doświadczenie w stosowaniu torasemidu, należy zachować ostrożność w następujących przypadkach:  w zaburzeniach równowagi kwasowo-zasadowej,  podczas równoczesnego stosowania litu, antybiotyków aminoglikozydowych lub cefalosporyn,  w niewydolności nerek wywołanej przez leki o działaniu nefrotoksycznym,  u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat,  w patologicznych zaburzeniach krwi (np. małopłytkowości lub niedokrwistości u pacjentów bez niewydolności nerek). Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego 2 SE/H/0359/003/WS/132 wchłaniania glukozy-galaktozy.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Brak danych doświadczalnych dotyczących wpływu torasemidu na rozwój zarodka i płodu u ludzi. Badania na szczurach nie wykazały działania teratogennego, jednak działania toksyczne na płód i ciężarne samice obserwowano u królików i szczurów po zastosowaniu dużych dawek. Torasemid przenika do organizmu płodu i wywołuje zaburzenia elektrolitowe. Istnieje również ryzyko małopłytkowości u noworodków. Do czasu uzyskania dodatkowych danych torasemid można podawać podczas ciąży tylko wtedy, gdy korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko. Należy stosować możliwie najmniejszą dawkę. 3 SE/H/0359/003/WS/132 Karmienie piersią Brak informacji dotyczących przenikania torasemidu do mleka kobiecego lub mleka zwierząt. Z tego względu nie zaleca się stosowania torasemidu w okresie karmienia piersią. Płodność W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono wpływu torasemidu na płodność (patrz punkt 5.3).
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Torasemid wchłania się szybko i prawie całkowicie po podaniu doustnym, a maksymalne stężenie w surowicy uzyskuje się po upływie 1 do 2 godzin. Biodostępność ogólnoustrojowa po podaniu doustnym wynosi 80-90%. Wiązanie z białkami surowicy Ponad 99% torasemidu wiąże się z białkami osocza, zaś metabolity M1, M3 i M5 wiążą się z białkami odpowiednio w 86%, 95% i 97%. 6 SE/H/0359/003/WS/132 Dystrybucja Pozorna objętość dystrybucji wynosi 16 l. Torasemid jest przekształcany na drodze stopniowego utleniania, hydroksylacji i hydroksylacji pierścienia do trzech metabolitów: M1, M3 i M5. Metabolity hydroksylowane mają działanie moczopędne. Metabolity M1 i M3 odpowiadają za 10% aktywności farmakodynamicznej, natomiast metabolit M5 jest nieaktywny. Końcowy okres półtrwania torasemidu i jego metabolitów wynosi u osób zdrowych 3 do 4 godzin. Klirens całkowity torasemidu wynosi 40 ml/min, a klirens nerkowy około 10 ml/min. Około 80% podanej dawki wydalane jest do kanalików nerkowych w postaci niezmienionej i jako metabolity (torasemid 24%, M1 12%, M3 3%, M5 41%). W przypadku niewydolności nerek okres półtrwania torasemidu w fazie eliminacji nie zmienia się, natomiast okresy półtrwania metabolitów M3 i M5 wydłużają się. Torasemid i jego metabolity nie są usuwane w znaczącym stopniu podczas hemodializy lub hemofiltracji. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby obserwowano zwiększenie stężenia torasemidu w osoczu, prawdopodobnie na skutek osłabienia metabolizmu wątrobowego. U pacjentów z niewydolnością serca lub wątroby okresy półtrwania torasemidu i metabolitu M5 nieznacznie się wydłużają, ale kumulacja jest mało prawdopodobna (patrz punkt 4.2).
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki moczopędne, sulfonamidy. Kod ATC: C03CA04 Działania farmakodynamiczne Torasemid jest pętlowym lekiem moczopędnym. Jednak w małych dawkach jego profil farmakodynamiczny pod względem siły działania moczopędnego i czasu jego trwania przypomina leki z grupy tiazydów. W większych dawkach torasemid wywołuje szybką diurezę w sposób zależny od dawki i z wysokim pułapem działania. Maksymalne działanie moczopędne torasemidu występuje w ciągu 2-3 godzin po podaniu doustnym. U osób zdrowych siła działania moczopędnego po podaniu dawek od 5 do 100 mg zwiększała się w sposób logarytmiczny. Działanie torasemidu prowadzi do łagodnego zmniejszenia obrzęków i szczególnie do poprawy czynności mięśnia sercowego w przypadku niewydolności serca poprzez redukcję obciążenia wstępnego i następczego.
Przedawkowanie
Objawy podmiotowe i przedmiotowe Typowy obraz zatrucia nie jest znany. W przypadku przedawkowania może występować nadmierna diureza, która wiąże się z ryzykiem utraty płynów i elektrolitów, co może powodować senność, splątanie, niedociśnienie tętnicze i zapaść krążeniową. Mogą występować zaburzenia żołądkowo- jelitowe. Swoista odtrutka nie jest znana. W przypadku wystąpienia objawów podmiotowych i przedmiotowych przedawkowania należy zmniejszyć dawkę lub odstawić torasemid oraz uzupełnić niedobory płynów i elektrolitów.
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
    Pytania dotyczące leku:

    Co wchodzi w skład leku Torsemed?

    Torsemed, 10 mg Każda tabletka zawiera 10 mg torasemidu (Torasemidum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 76 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej) Torsemed, 20 mg Każda tabletka zawiera 20 mg torasemidu (Torasemidum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 152 mg laktozy (w postaci laktozy jednowodnej) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

    Jakie są wskazania do stosowania leku Torsemed?

    Obrzęki spowodowane zastoinową niewydolnością serca, przewlekłą niewydolnością nerek lub niewydolnością wątroby.

    Jak często zażywać lek Torsemed?

    Leczenie obrzęków Zalecana dawka to 5 mg doustnie raz na dobę. Na ogół jest to również dawka podtrzymująca. W razie konieczności dawkę można zwiększać stopniowo do 20 mg raz na dobę. W pojedynczych przypadkach stosowano 40 mg torasemidu na dobę. Osoby w podeszłym wieku Zalecenia dotyczące dawkowania nie ulegają zmianie u osób w podeszłym wieku. Jednak badania porównawcze u pacjentów podeszłym wieku i młodych są niewystarczające. 1 SE/H/0359/003/WS/132 Dzieci i młodzież Brak doświadczeń dotyczących stosowania torasemidu u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4). Niewydolność wątroby i nerek Dane dotyczące dostosowania dawki torasemidu u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek są ograniczone. Podczas leczenia pacjentów z niewydolnością wątroby należy zachować ostrożność, ponieważ stężenia torasemidu w osoczu mogą być zwiększone (patrz punkt 5.2). Sposób podawania Podanie doustne. Tabletki należy przyjmować rano, bez rozgryzania, popijając niewielką ilością płynu. Torasemid jest zazwyczaj stosowany w leczeniu długotrwałym lub do czasu ustąpienia obrzęków.

    Kiedy nie przyjmować leku Torsemed?

     Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne sulfonylomocznika lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Niewydolność nerek z bezmoczem.  Śpiączka wątrobowa i stan przedśpiączkowy.  Niedociśnienie tętnicze.  Karmienie piersią.  Hipowolemia.

    Kiedy nie powinno się stosować leku Torsemed?

     Nadwrażliwość na substancję czynną, pochodne sulfonylomocznika lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Niewydolność nerek z bezmoczem.  Śpiączka wątrobowa i stan przedśpiączkowy.  Niedociśnienie tętnicze.  Karmienie piersią.  Hipowolemia.

    Jakie są działania niepożądane leku Torsemed?

    Niżej wymieniono działania niepożądane obserwowane i zgłaszane podczas leczenia torasemidem. Częstość działań niepożądanych określa się następująco: bardzo często (>1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Klasyfikacja układów Często Niezbyt często Bardzo rzadko i narządów Zaburzenia krwi i małopłytkowość, układu chłonnego erytropenia, leukopenia Zaburzenia zmniejszenie apetytu, metabolizmu i nasilenie zasadowicy odżywiania metabolicznej, zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej zależne od dawki i czasu trwania leczenia, zwłaszcza np. hipowolemia, hipokaliemia i (lub) hiponatremia; hipokaliemia w przypadku jednoczesnego stosowania diety ubogopotasowej, wymiotów, biegunki, nadużywania leków przeczyszczających oraz u pacjentów z przewlekłymi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia układu ból głowy, parestezje nerwowego zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (zwłaszcza na początku leczenia) Zaburzenia oka zaburzenia widzenia Zaburzenia ucha i szumy uszne, 4 SE/H/0359/003/WS/132 błędnika głuchota Zaburzenia powikłania naczyniowe zakrzepowo-zatorowe, dezorientacja (splątanie), niedociśnienie tętnicze, zaburzenia krążenia w sercu i ośrodkowym układzie nerwowym (w tym niedokrwienie serca i mózgu) wskutek zagęszczenia krwi. Mogą one prowadzić m.in. do zaburzeń rytmu serca, dławicy piersiowej, ostrego zawału serca lub omdleń. Zaburzenia żołądka i ból żołądka, nudności, suchość błony śluzowej zapalenie trzustki jelit wymioty, jamy ustnej biegunka, zaparcie (zwłaszcza na początku leczenia) Zaburzenia skóry i reakcje alergiczne (np. tkanki podskórnej świąd, wysypka, nadwrażliwość na światło), ciężkie reakcje skórne Zaburzenia kurcze mięśni mięśniowo- (zwłaszcza na początku szkieletowe i tkanki leczenia) łącznej Zaburzenia nerek i u pacjentów dróg moczowych z zaburzeniami w oddawaniu moczu (np. z powodu rozrostu gruczołu krokowego) zwiększone wytwarzanie moczu może prowadzić do zatrzymania moczu i nadmiernego rozciągnięcia pęcherza moczowego Zaburzenia ogólne i uczucie zmęczenia, stany w miejscu osłabienie podania (szczególnie na początku leczenia) Badania zwiększenie stężenia zwiększenie stężenia diagnostyczne kwasu moczowego i kreatyniny i mocznika glukozy we krwi; we krwi zwiększenie stężenia tłuszczów (triglicerydów, cholesterolu) we krwi; zwiększenie 5 SE/H/0359/003/WS/132 aktywności niektórych enzymów wątrobowych (gamma- GT) we krwi Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    Czy lek Torsemed wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

    Podobnie jak w przypadku innych leków powodujących zmiany ciśnienia tętniczego krwi, pacjentów otrzymujących torasemid należy ostrzec, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn, jeśli występują u nich zawroty głowy lub podobne objawy. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia, podczas zwiększania dawki, zmiany produktu na inny lub jednoczesnego spożycia alkoholu.

    Czy przyjmując Torsemed mogę prowadzić auto?

    Podobnie jak w przypadku innych leków powodujących zmiany ciśnienia tętniczego krwi, pacjentów otrzymujących torasemid należy ostrzec, aby nie prowadzili pojazdów ani nie obsługiwali maszyn, jeśli występują u nich zawroty głowy lub podobne objawy. Jest to szczególnie istotne na początku leczenia, podczas zwiększania dawki, zmiany produktu na inny lub jednoczesnego spożycia alkoholu.

    Czy Torsemed mogę przyjmować w ciąży?

    Ciąża Brak danych doświadczalnych dotyczących wpływu torasemidu na rozwój zarodka i płodu u ludzi. Badania na szczurach nie wykazały działania teratogennego, jednak działania toksyczne na płód i ciężarne samice obserwowano u królików i szczurów po zastosowaniu dużych dawek. Torasemid przenika do organizmu płodu i wywołuje zaburzenia elektrolitowe. Istnieje również ryzyko małopłytkowości u noworodków. Do czasu uzyskania dodatkowych danych torasemid można podawać podczas ciąży tylko wtedy, gdy korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko. Należy stosować możliwie najmniejszą dawkę. 3 SE/H/0359/003/WS/132 Karmienie piersią Brak informacji dotyczących przenikania torasemidu do mleka kobiecego lub mleka zwierząt. Z tego względu nie zaleca się stosowania torasemidu w okresie karmienia piersią. Płodność W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono wpływu torasemidu na płodność (patrz punkt 5.3).

    Czy Torsemed jest bezpieczny w czasie karmienia?

    Ciąża Brak danych doświadczalnych dotyczących wpływu torasemidu na rozwój zarodka i płodu u ludzi. Badania na szczurach nie wykazały działania teratogennego, jednak działania toksyczne na płód i ciężarne samice obserwowano u królików i szczurów po zastosowaniu dużych dawek. Torasemid przenika do organizmu płodu i wywołuje zaburzenia elektrolitowe. Istnieje również ryzyko małopłytkowości u noworodków. Do czasu uzyskania dodatkowych danych torasemid można podawać podczas ciąży tylko wtedy, gdy korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko. Należy stosować możliwie najmniejszą dawkę. 3 SE/H/0359/003/WS/132 Karmienie piersią Brak informacji dotyczących przenikania torasemidu do mleka kobiecego lub mleka zwierząt. Z tego względu nie zaleca się stosowania torasemidu w okresie karmienia piersią. Płodność W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono wpływu torasemidu na płodność (patrz punkt 5.3).

    Czy Torsemed wpływa na płodność?

    Ciąża Brak danych doświadczalnych dotyczących wpływu torasemidu na rozwój zarodka i płodu u ludzi. Badania na szczurach nie wykazały działania teratogennego, jednak działania toksyczne na płód i ciężarne samice obserwowano u królików i szczurów po zastosowaniu dużych dawek. Torasemid przenika do organizmu płodu i wywołuje zaburzenia elektrolitowe. Istnieje również ryzyko małopłytkowości u noworodków. Do czasu uzyskania dodatkowych danych torasemid można podawać podczas ciąży tylko wtedy, gdy korzyści wyraźnie przewyższają ryzyko. Należy stosować możliwie najmniejszą dawkę. 3 SE/H/0359/003/WS/132 Karmienie piersią Brak informacji dotyczących przenikania torasemidu do mleka kobiecego lub mleka zwierząt. Z tego względu nie zaleca się stosowania torasemidu w okresie karmienia piersią. Płodność W badaniach nieklinicznych nie stwierdzono wpływu torasemidu na płodność (patrz punkt 5.3).