Zasób 3

Tarfazolin

Substancja czynna
Cefazolinum
Postać
proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań i infuzji
Moc
1 g
Skład
Jedna fiolka zawiera 1 g cefazoliny (Cefazolinum) w postaci cefazoliny sodowej.
Substancje pomocnicze
-
Wskazania
Tarfazolin jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefazolinę. Zakażenia dróg oddechowych Zakażenia dróg moczowych Zakażenia skóry i tkanek miękkich Zakażenia kości i stawów Zakażenia dróg żółciowych Posocznica Zapalenie wsierdzia W profilaktyce chirurgicznej: • w kardiochirurgii (m.in. operacje pomostowania tętnic wieńcowych, chirurgiczne leczenie wad zastawkowych serca, itp.); • w ortopedii (endoprotezoplastyka stawów biodrowych, leczenie złamań otwartych); • w chirurgii wątroby i dróg żółciowych (m.in. cholecystektomia, operacje na drogach żółciowych); • w chirurgii głowy i szyi (chirurgia twarzowo-szczękowa, laryngologia); • w operacjach ginekologicznych i położniczych (cesarskie cięcie, histerektomia i in.). Należy brać pod uwagę oficjalne wytyczne, dotyczące odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Dawkowanie
Wielkość dawki zależy od stopnia ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie, stanu pacjenta, wieku i masy ciała. Dorośli  Zakażenia o umiarkowanym i ciężkim przebiegu - 500 mg do 1 g co 6 lub 8 godzin.  Zakażenia o średnio ciężkim przebiegu wywołane przez ziarenkowce Gram-dodatnie - 250 mg do 500 mg co 8 godzin.  Ciężkie niepowikłane zakażenia dróg moczowych - 1 g co 12 godzin.  Pneumokokowe zapalenie płuc - 500 mg co 12 godzin.  Ciężkie zagrażające życiu zakażenia (np. zapalenie wsierdzia, posocznica) - 1 g do 1,5 g co 6 godzin - najczęściej w skojarzeniu z antybiotykami aminoglikozydowymi.  Profilaktyka chirurgiczna: 1 g do 2 g dożylnie 30 minut do 1 godziny przed operacją, a następnie po operacji 1 g do 2 g co 6 do 8 godzin przez 24 godziny. W przedłużających się operacjach (powyżej 2 godzin) zaleca się podanie 500 mg lub 1 g podczas zabiegu. U pacjentów, u których powikłania bakteryjne pola operacyjnego mogą stanowić szczególne zagrożenie (np. operacja pomostowania aortalno-wieńcowego) zaleca się podawanie antybiotyku przez 3 do 5 dni. Maksymalna dawka dobowa cefazoliny wynosi 12 g.  25 mg do 50 mg/kg mc. na dobę, w dawkach podzielonych, co 6 lub 8 godzin; w ciężkich zakażeniach dawkę można zwiększyć do 100 mg/kg mc. na dobę. Nie określono bezpieczeństwa stosowania cefazoliny u wcześniaków i noworodków (poniżej 1 miesiąca), dlatego nie zaleca się podawania antybiotyku w tej grupie wiekowej. Dawkowanie w niewydolności nerek Wymagane zmiany dawkowania, uwzględniające klirens kreatyniny, należy zastosować po podaniu pierwszej, inicjującej dawki dostosowanej do ciężkości zakażenia i masy ciała. Dorośli klirens kreatyniny dawka przerwa między dawkami ml/min 55 zmiana dawkowania nie jest konieczna 35 - 54 zalecana dawka co 8 godzin 11 - 34 1/2 zalecanej dawki co 12 godzin 10 1/2 zalecanej dawki co 18 - 24 godziny klirens kreatyniny dawka przerwa między dawkami ml/min 70 - 40 60% zalecanej dawki co 12 godzin 40 - 20 25% zalecanej dawki co 12 godzin 20 - 5 10% zalecanej dawki co 24 godziny Czas leczenia Czas leczenia zależy od ciężkości i rodzaju zakażenia. Cefazolinę należy podawać jeszcze przez co najmniej 2 do 3 dni po ustąpieniu objawów. Sposób podawania Tarfazolin można podawać domięśniowo lub dożylnie w postaci wstrzyknięć lub infuzji dożylnej. Podanie domięśniowe Roztwór cefazoliny należy podawać głęboko w mięsień pośladkowy lub boczną okolicę uda. Przed wstrzyknięciem leku należy dokonać aspiracji, w celu upewnienia się, czy igła nie znajduje się w naczyniu krwionośnym. W celu zmniejszenia bólu lek należy wstrzykiwać w duże partie mięśniowe. 2 Podanie dożylne W ciężkich zakażeniach, posocznicy oraz w zakażeniach zagrażających życiu cefazolinę zaleca się podawać dożylnie. Lek należy wstrzykiwać do żyły powoli przez około 3 do 5 minut lub podawać we wlewie ciągłym. Sposób przygotowania roztworu podano w punkcie 6.6.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na cefazolinę lub inne antybiotyki cefalosporynowe.
Działania niepożądane
Częstość działań niepożądanych pojawiających się po zastosowaniu produktu leczniczego określana jest następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: rzadko: grzybica jamy ustnej częstość nieznana: grzybica narządów płciowych Zaburzenia krwi i układu chłonnego: częstość nieznana: neutropenia, leukopenia, małopłytkowość, trombocytoza Reakcje nadwrażliwości Zaburzenia układu immunologicznego: częstość nieznana: wstrząs anafilaktyczny, eozynofilia, gorączka polekowa Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: częstość nieznana: wysypki, swędzenie, zespół Stevensa-Johnsona Zaburzenia żołądka i jelit rzadko: biegunka, nudności, wymioty, anoreksja, skurcze żołądka bardzo rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - może pojawić się podczas trwania lub po zakończeniu terapii 4 Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych bardzo rzadko: zapalenie wątroby częstość nieznana: niewielkie, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, alaninowej, fosfatazy alkalicznej Zaburzenia nerek i dróg moczowych bardzo rzadko: przejściowy wzrost stężenia azotu mocznikowego, kreatyniny w surowicy Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania niezbyt często: zaczerwienienie, ból w miejscu domięśniowego wstrzyknięcia leku rzadko: zakrzepowe zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Brak danych dotyczących wpływu cefazoliny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.
Interakcje
Probenecyd podany jednocześnie z cefazoliną zmniejsza wydalanie leku przez kanaliki nerkowe co prowadzi do dłuższego utrzymywania się podwyższonego stężenia leku w surowicy krwi. 3 Łączne podawanie cefalosporyn z antybiotykami aminoglikozydowymi niekiedy może być przyczyną wystąpienia objawów nefrotoksyczności. U pacjentów leczonych cefazoliną mogą wystąpić fałszywie dodatnie wyniki testów redukcyjnych wykrywających cukry w moczu, dlatego w przypadku konieczności wykonania takiego oznaczenia zaleca się wykonywanie testów enzymatycznych. U pacjentów leczonych cefazoliną, jak również u noworodków, których matki otrzymywały cefazolinę przed porodem, wyniki bezpośrednich jak i pośrednich testów antyglobulinowych (testy Coombs’a) mogą dawać fałszywie dodatnie wyniki.
Ostrzeżenia
Pacjenci uczuleni na penicyliny mogą być również uczuleni na cefalosporyny (częściowa alergia krzyżowa). Przed podaniem pacjentowi cefazoliny należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący skłonności do reakcji nadwrażliwości na penicyliny, cefalosporyny lub inne alergeny. Bardzo rzadko w czasie leczenia cefazoliną mogą wystąpić ciężkie objawy nadwrażliwości w postaci reakcji anafilaktycznej. Większe prawdopodobieństwo takiej reakcji występuje po podaniu antybiotyku drogą parenteralną, u pacjentów ze skłonnością do reakcji alergicznych na wiele różnych substancji oraz u pacjentów, u których w przeszłości występowały objawy nadwrażliwości, zwłaszcza na inne leki. W przypadku wystąpienia ostrych postaci reakcji alergicznych po podaniu cefazoliny, antybiotyk należy natychmiast odstawić i podawać leki przeciwhistaminowe, kortykosteroidy oraz - w przypadku wstrząsu anafilaktycznego i obrzęku naczynioruchowego o ciężkim przebiegu - epinefrynę. Należy również monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi). W przypadku pojawienia się wysypki u pacjentów leczonych cefazoliną, należy zmienić antybiotyk. Cefazolina u niektórych pacjentów może wydłużać czas protrombinowy. U pacjentów z upośledzoną syntezą witaminy K lub jej niedoborem (np. przewlekłe choroby wątroby, niewydolność nerek, niedożywienie) konieczne jest kontrolowanie czasu protrombinowego. W przypadku wydłużania się czasu protrombinowego należy podawać witaminę K. Lek należy ostrożnie podawać pacjentom: • z niewydolnością nerek (w dawkowaniu należy uwzględnić klirens kreatyniny); • z chorobami przewodu pokarmowego w wywiadzie, zwłaszcza z zapaleniem jelita grubego. Jeśli wystąpi ciężka, uporczywa biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy (w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile). W takim przypadku należy przerwać stosowanie cefazoliny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Podawanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane. Długotrwałe podawanie antybiotyków może być przyczyną nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. W przypadku pojawienia się nowych zakażeń grzybiczych lub bakteryjnych podczas leczenia cefazoliną, lek należy natychmiast odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Z uwagi na brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, lek może być stosowany u tych pacjentek jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią Podczas podawania cefazoliny kobietom w okresie karmienia piersią należy zachować ostrożność. Płodność Badania przeprowadzone na szczurach, myszach i królikach nie wykazały teratogennego działania cefazoliny. Antybiotyk nie wpływał na płodność, ani nie powodował uszkodzenia płodu.
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Cefazolina podawana jest pozajelitowo. 5 Po domięśniowym podaniu leku w dawce 500 mg lub 1 g maksymalne stężenie cefazoliny w surowicy krwi występuje po 1 godzinie i wynosi odpowiednio 37 g/ml lub 64 g/ml, zaś stężenie po 8 godzinach - 3 g/ml lub 7 g/ml. Po dożylnym podaniu w dawce 1 g cefazolina osiąga maksymalne stężenie w surowicy krwi - 185 g/ml - po mniej-więcej 5 minutach, a po 8 godzinach stężenie antybiotyku wynosi około 4 g/ml. Maksymalne stężenie cefazoliny w moczu po dożylnym podaniu dawki 500 mg lub 1 g wynosi odpowiednio 2,4 mg/ml lub 4 mg/ml. Cefazolina wiąże się z białkami surowicy w około 75-86%. Cefazolina dobrze penetruje do jamy opłucnowej, jamy otrzewnowej, płynu stawowego, żółci, kości i moczu. Antybiotyk przenika przez łożysko, jednak stężenie we krwi płodu jest niewielkie. Do mleka kobiecego cefazolina przenika w niewielkich ilościach. Cefazolina nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego, podobnie jak wszystkie cefalosporyny I generacji. Okres półtrwania cefazoliny po dożylnym podaniu wynosi około 1,8 godziny, a po domięśniowym – około 2 godzin. Antybiotyk wydalany jest w około 90% w postaci aktywnej z moczem, głównie w procesie przesączania kłębuszkowego i w mniejszym stopniu poprzez wydzielanie kanalikowe. Około 60% podanej dawki leku zostaje wydalone w pierwszych sześciu godzinach.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, cefalosporyna pierwszej generacji. Kod ATC: J01DB04 Cefazolina jest półsyntetyczną cefalosporyną I generacji. Antybiotyk ten charakteryzuje się opornością na wiele -laktamaz wytwarzanych przez szczepy oporne na penicyliny. Mechanizm działania bakteriobójczego cefazoliny polega na blokowaniu końcowego etapu biosyntezy ściany komórkowej bakterii. Miejscem docelowego działania antybiotyku są białka wiążące penicyliny (PBP), zlokalizowane w błonie protoplazmatycznej. Białka te pełnią funkcje enzymatyczne (transpeptydazy, karboksydazy) w syntezie ściany komórkowej bakterii. Związanie się cefazoliny z PBP o aktywności transpeptydazy hamuje tworzenie wiązań pomiędzy pentapeptydami mukopolisacharydu ściany komórkowej bakterii. W dalszym etapie, na skutek aktywacji enzymów autolitycznych (hydrolaz) dochodzi do osmolizy komórki bakteryjnej. Cefazolina in vitro i in vivo działa bakteriobójczo na: Bakterie Gram-dodatnie: Staphylococcus aureus (w tym szczepy wytwarzające penicylinazę), Staphylococcus epidermidis - gronkowce oporne na metycylinę są z reguły oporne na cefazolinę. Paciorkowce z wyjątkiem szczepów Enterococcus, Streptococcus pneumoniae. Bakterie Gram-ujemne: Escherichia coli, Proteus mirabilis, Klebsiella spp., Enterobacter aerogenes, Haemophilus influenzae.
Przedawkowanie
Przedawkowanie cefazoliny może doprowadzić do nasilenia działań niepożądanych łącznie z podrażnieniem ośrodkowego układu nerwowego i wystąpienia drgawek, zwłaszcza u pacjentów z niewydolnością nerek. W przypadku przedawkowania należy przerwać podawanie leku, zastosować leczenie objawowe i w razie konieczności monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie tętnicze krwi).
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
  • 1 fiol. proszku: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Tarfazolin?

Jedna fiolka zawiera 1 g cefazoliny (Cefazolinum) w postaci cefazoliny sodowej.

Jakie są wskazania do stosowania leku Tarfazolin?

Tarfazolin jest wskazany w leczeniu ciężkich zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na cefazolinę. Zakażenia dróg oddechowych Zakażenia dróg moczowych Zakażenia skóry i tkanek miękkich Zakażenia kości i stawów Zakażenia dróg żółciowych Posocznica Zapalenie wsierdzia W profilaktyce chirurgicznej: • w kardiochirurgii (m.in. operacje pomostowania tętnic wieńcowych, chirurgiczne leczenie wad zastawkowych serca, itp.); • w ortopedii (endoprotezoplastyka stawów biodrowych, leczenie złamań otwartych); • w chirurgii wątroby i dróg żółciowych (m.in. cholecystektomia, operacje na drogach żółciowych); • w chirurgii głowy i szyi (chirurgia twarzowo-szczękowa, laryngologia); • w operacjach ginekologicznych i położniczych (cesarskie cięcie, histerektomia i in.). Należy brać pod uwagę oficjalne wytyczne, dotyczące odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Jak często zażywać lek Tarfazolin?

Wielkość dawki zależy od stopnia ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie, stanu pacjenta, wieku i masy ciała. Dorośli  Zakażenia o umiarkowanym i ciężkim przebiegu - 500 mg do 1 g co 6 lub 8 godzin.  Zakażenia o średnio ciężkim przebiegu wywołane przez ziarenkowce Gram-dodatnie - 250 mg do 500 mg co 8 godzin.  Ciężkie niepowikłane zakażenia dróg moczowych - 1 g co 12 godzin.  Pneumokokowe zapalenie płuc - 500 mg co 12 godzin.  Ciężkie zagrażające życiu zakażenia (np. zapalenie wsierdzia, posocznica) - 1 g do 1,5 g co 6 godzin - najczęściej w skojarzeniu z antybiotykami aminoglikozydowymi.  Profilaktyka chirurgiczna: 1 g do 2 g dożylnie 30 minut do 1 godziny przed operacją, a następnie po operacji 1 g do 2 g co 6 do 8 godzin przez 24 godziny. W przedłużających się operacjach (powyżej 2 godzin) zaleca się podanie 500 mg lub 1 g podczas zabiegu. U pacjentów, u których powikłania bakteryjne pola operacyjnego mogą stanowić szczególne zagrożenie (np. operacja pomostowania aortalno-wieńcowego) zaleca się podawanie antybiotyku przez 3 do 5 dni. Maksymalna dawka dobowa cefazoliny wynosi 12 g.  25 mg do 50 mg/kg mc. na dobę, w dawkach podzielonych, co 6 lub 8 godzin; w ciężkich zakażeniach dawkę można zwiększyć do 100 mg/kg mc. na dobę. Nie określono bezpieczeństwa stosowania cefazoliny u wcześniaków i noworodków (poniżej 1 miesiąca), dlatego nie zaleca się podawania antybiotyku w tej grupie wiekowej. Dawkowanie w niewydolności nerek Wymagane zmiany dawkowania, uwzględniające klirens kreatyniny, należy zastosować po podaniu pierwszej, inicjującej dawki dostosowanej do ciężkości zakażenia i masy ciała. Dorośli klirens kreatyniny dawka przerwa między dawkami ml/min 55 zmiana dawkowania nie jest konieczna 35 - 54 zalecana dawka co 8 godzin 11 - 34 1/2 zalecanej dawki co 12 godzin 10 1/2 zalecanej dawki co 18 - 24 godziny klirens kreatyniny dawka przerwa między dawkami ml/min 70 - 40 60% zalecanej dawki co 12 godzin 40 - 20 25% zalecanej dawki co 12 godzin 20 - 5 10% zalecanej dawki co 24 godziny Czas leczenia Czas leczenia zależy od ciężkości i rodzaju zakażenia. Cefazolinę należy podawać jeszcze przez co najmniej 2 do 3 dni po ustąpieniu objawów. Sposób podawania Tarfazolin można podawać domięśniowo lub dożylnie w postaci wstrzyknięć lub infuzji dożylnej. Podanie domięśniowe Roztwór cefazoliny należy podawać głęboko w mięsień pośladkowy lub boczną okolicę uda. Przed wstrzyknięciem leku należy dokonać aspiracji, w celu upewnienia się, czy igła nie znajduje się w naczyniu krwionośnym. W celu zmniejszenia bólu lek należy wstrzykiwać w duże partie mięśniowe. 2 Podanie dożylne W ciężkich zakażeniach, posocznicy oraz w zakażeniach zagrażających życiu cefazolinę zaleca się podawać dożylnie. Lek należy wstrzykiwać do żyły powoli przez około 3 do 5 minut lub podawać we wlewie ciągłym. Sposób przygotowania roztworu podano w punkcie 6.6.

Kiedy nie przyjmować leku Tarfazolin?

Nadwrażliwość na cefazolinę lub inne antybiotyki cefalosporynowe.

Kiedy nie powinno się stosować leku Tarfazolin?

Nadwrażliwość na cefazolinę lub inne antybiotyki cefalosporynowe.

Jakie są działania niepożądane leku Tarfazolin?

Częstość działań niepożądanych pojawiających się po zastosowaniu produktu leczniczego określana jest następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: rzadko: grzybica jamy ustnej częstość nieznana: grzybica narządów płciowych Zaburzenia krwi i układu chłonnego: częstość nieznana: neutropenia, leukopenia, małopłytkowość, trombocytoza Reakcje nadwrażliwości Zaburzenia układu immunologicznego: częstość nieznana: wstrząs anafilaktyczny, eozynofilia, gorączka polekowa Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: częstość nieznana: wysypki, swędzenie, zespół Stevensa-Johnsona Zaburzenia żołądka i jelit rzadko: biegunka, nudności, wymioty, anoreksja, skurcze żołądka bardzo rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego - może pojawić się podczas trwania lub po zakończeniu terapii 4 Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych bardzo rzadko: zapalenie wątroby częstość nieznana: niewielkie, przemijające zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, alaninowej, fosfatazy alkalicznej Zaburzenia nerek i dróg moczowych bardzo rzadko: przejściowy wzrost stężenia azotu mocznikowego, kreatyniny w surowicy Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania niezbyt często: zaczerwienienie, ból w miejscu domięśniowego wstrzyknięcia leku rzadko: zakrzepowe zapalenie żyły w miejscu wstrzyknięcia

Czy lek Tarfazolin wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Brak danych dotyczących wpływu cefazoliny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Czy przyjmując Tarfazolin mogę prowadzić auto?

Brak danych dotyczących wpływu cefazoliny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

Czy Tarfazolin mogę przyjmować w ciąży?

Ciąża Z uwagi na brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, lek może być stosowany u tych pacjentek jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią Podczas podawania cefazoliny kobietom w okresie karmienia piersią należy zachować ostrożność. Płodność Badania przeprowadzone na szczurach, myszach i królikach nie wykazały teratogennego działania cefazoliny. Antybiotyk nie wpływał na płodność, ani nie powodował uszkodzenia płodu.

Czy Tarfazolin jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ciąża Z uwagi na brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, lek może być stosowany u tych pacjentek jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią Podczas podawania cefazoliny kobietom w okresie karmienia piersią należy zachować ostrożność. Płodność Badania przeprowadzone na szczurach, myszach i królikach nie wykazały teratogennego działania cefazoliny. Antybiotyk nie wpływał na płodność, ani nie powodował uszkodzenia płodu.

Czy Tarfazolin wpływa na płodność?

Ciąża Z uwagi na brak odpowiednio liczebnych, dobrze kontrolowanych badań u kobiet w ciąży, lek może być stosowany u tych pacjentek jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią Podczas podawania cefazoliny kobietom w okresie karmienia piersią należy zachować ostrożność. Płodność Badania przeprowadzone na szczurach, myszach i królikach nie wykazały teratogennego działania cefazoliny. Antybiotyk nie wpływał na płodność, ani nie powodował uszkodzenia płodu.