Zasób 3

Raniberl 300

Substancja czynna
Ranitidinum
Postać
tabletki powlekane
Moc
300 mg
Skład
Substancja czynna: chlorowodorek ranitydyny. Każda tabletka powlekana zawiera 335 mg chlorowodorku ranitydyny (co odpowiada 300 mg ranitydyny). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
7 Celuloza mikrokrystaliczna, kopowidon, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian, hypromeloza, poli[butylometakrylan, (2-dimetyloaminoetylo)- metakrylan, metylometakrylan], tytanu dwutlenek (E 171), żelaza tlenek żółty (E 172), talk, makrogol 6000.
Wskazania
- Choroba wrzodowa dwunastnicy. - Łagodna postać choroby wrzodowej żołądka. - Zapalenie przełyku będące następstwem refluksu żołądkowo-przełykowego. - Zespół Zollingera – Ellisona. Dzieci (w wieku od 3 do 18 lat) - krótkotrwałe leczenie choroby wrzodowej - leczenie refluksu żołądkowo-przełykowego, w tym refluksowego zapalenia przełyku będącego następstwem refluksu żołądkowo-przełykowego i łagodzenie objawowe refluksu żołądkowo- przełykowego. Raniberl 300 jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci w wieku od 3 lat oraz o masie ciała powyżej 30 kg.
Dawkowanie
Dawkowanie u pacjentów dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat z prawidłową czynnością nerek: 1 Choroba wrzodowa dwunastnicy oraz łagodna postać choroby wrzodowej żołądka 1 tabletka powlekana produktu Raniberl 300 (co odpowiada 300 mg ranitydyny), po kolacji lub przed snem. Leczenie trwa zazwyczaj 4-8 tygodni. Zapalenie przełyku będące następstwem refluksu żołądkowo-przełykowego 1 tabletka powlekana produktu Raniberl 300 (co odpowiada 300 mg ranitydyny), po kolacji lub przed snem. Leczenie trwa zazwyczaj 8-12 tygodni. Zespół Zollingera – Ellisona Dawka początkowa to 1 tabletka powlekana zawierająca 150 mg ranitydyny, trzy razy na dobę, co odpowiada 450 mg ranitydyny na dobę. W razie konieczności dawkę dobową można zwiększyć do 2 lub 3 tabletek powlekanych produktu Raniberl 300, co odpowiada 600 lub 900 mg ranitydyny. Zwiększenie wydzielania soku żołądkowego może powodować konieczność podawania większych dawek ranitydyny, do 6 g ranitydyny na dobę. Dawkowanie u dzieci (dzieci w wieku od 3 do 11 lat i o masie ciała powyżej 30 kg) Patrz punkt 5.2 Właściwości farmakokinetyczne – dzieci i młodzież. Leczenie zaostrzenia choroby wrzodowej żołądka Zalecana dawka doustna w leczeniu owrzodzenia trawiennego u dzieci wynosi od 4 mg/kg na dobę do 8 mg/kg na dobę w dwóch dawkach podzielonych, do maksymalnej dawki 300 mg ranitydyny na dobę przez okres 4 tygodni. U pacjentów, u których owrzodzenie nie zagoiło się całkowicie, wskazane są kolejne 4 tygodnie terapii, ponieważ całkowite wygojenie następuje zazwyczaj w ciągu 8 tygodni. Refluks żołądkowo-przełykowy Zalecana dawka doustna w leczeniu refluksu żołądkowo-przełykowego u dzieci wynosi od 5 mg/kg na dobę do 10 mg/kg na dobę w dwóch dawkach podzielonych do maksymalnej dawki 600 mg (maksymalna dawka przeznaczona jest dla dzieci o większej masie ciała i młodzieży z ciężkimi objawami). Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania u noworodków nie zostały określone. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek: Dawka dobowa ranitydyny, u pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 50 ml/min), wynosi zazwyczaj 150 mg. W związku z tym, ze względu na zbyt dużą zawartość substancji czynnej, tabletki zawierające 300 mg ranitydyny nie są odpowiednie dla tej grupy pacjentów. Sposób podawania Tabletkę powlekaną należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody). Dawka może być przyjmowana niezależnie od posiłku.
Przeciwwskazania
-
Działania niepożądane
Działania niepożądane związane ze stosowaniem ranitydyny są opisane zgodnie z następującą częstością występowania: Bardzo często ≥1/10 Często ≥1/100 do < 1/10 Niezbyt często ≥1/1,000 do < 1/100 Rzadko ≥1/10,000 do < 1/1,000 Bardzo rzadko <1/10,000 Częstość nie (Nie może być określona na podstawie dostępnych znana danych) Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Bardzo rzadko: zmiany obrazu krwi (leukocytopenia, małopłytkowość). Działania te są zwykle odwracalne. Agranulocytoza lub pancytopenia, czasami z hipoplazją lub aplazją szpiku kostnego. Zaburzenia układu immunologicznego: 4 Rzadko: ciężkie reakcje nadwrażliwości, (np.: pokrzywka, gorączka, spadek ciśnienia krwi, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, ból w klatce piersiowej). Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny. Działania te występowały po pojedynczej dawce. Zaburzenia psychiczne: Bardzo rzadko: Odwracalne stany splątania, omamy, depresja. Działania te występowały głównie u pacjentów ciężko chorych, pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z nefropatią. Zaburzenia układu nerwowego: Bardzo rzadko: ból głowy (czasami silny), zawroty głowy, odwracalne zaburzenia ruchowe – ruchy mimowolne. Zaburzenia oka: Bardzo rzadko: odwracalne zaburzenia widzenia. Istnieją doniesienia o zaburzeniach widzenia, przypominających zmiany w akomodacji oka. Zaburzenia serca: Bardzo rzadko: tak jak w przypadku innych antagonistów receptora H2, arytmie (tachykardia, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy). Zaburzenia naczyń: Bardzo rzadko: zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Częstość nie znana: zapalenie płuc (patrz punkt 4.4), duszność (to działanie występowało po podaniu pojedynczej dawki). Zaburzenia żołądka i jelit: Niezbyt często: ból brzucha, zaparcia, nudności (objawy te przeważnie przemijają podczas kontynuowania terapii). Bardzo rzadko: ostre zapalenie trzustki, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Rzadko: tymczasowe i odwracalne zmiany w wynikach testów wątrobowych. Bardzo rzadko: zapalenie wątroby (komórkowe, kanalikowe lub mieszane) przebiegające z żółtaczką lub bez, zwykle przemijające. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Rzadko: wysypka. Bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, wzmożone łysienie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: Bardzo rzadko: objawy mięśniowo-szkieletowe, takie jak ból stawów i mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: Rzadko: zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu (zwykle niewielkie; normalizuje się w czasie trwania leczenia). Bardzo rzadko: ostre śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: Bardzo rzadko: objawy i stany dotyczące piersi, (takie jak ginekomastia i mlekotok), odwracalna impotencja. Dzieci i młodzież 5 Bezpieczeństwo leczenia ranitydyną oceniano u dzieci w wieku od 0 do 16 lat, stosowaną w chorobach związanych z nadmierną kwaśnością soku żołądkowego. Leczenie zasadniczo było dobrze tolerowane, a profil działań niepożądanych przypominał opisywany u dorosłych. Ilość danych pochodzących z długoterminowych obserwacji dotyczących bezpieczeństwa leczenia, szczególnie w zakresie wpływu na wzrost i rozwój dzieci jest ograniczona. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel. (22) 49 21 301, Faks (22) 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Właściwości ranitydyny nie wskazują na jej wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Jednak nie przeprowadzono dotychczas badań dotyczących wpływu stosowania ranitydyny na te zdolności. Jednak, w rzadkich przypadkach mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak: ból głowy, zawroty głowy, stany dezorientacji, jak również omamy. Dodatkowo, w związku z interakcją z alkoholem (patrz punkt 4.5) jednoczesne przyjmowania ranitydyny i spożywanie alkoholu może zwiększać stężenie alkoholu, co oznacza, że zdolność do reagowania i percepcja jest zmniejszona, a zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona.
Interakcje
Ranitydyna może mieć wpływ na wchłanianie, metabolizm i wydalanie nerkowe innych leków. Zmieniona farmakokinetyka może powodować konieczność modyfikacji dawek lub przerwania stosowania produktu. Pojawiające się interakcje mogą być powodowane przez różne mechanizmy, włączając w to: 1) Hamowanie różnorodnej aktywności układu oksygenazy związanej z cytochromem P-450. Ranitydyna w zwykłych dawkach terapeutycznych nie nasila działania leków, które są unieczynniane przez ten układ enzymatyczny, takich jak diazepam, lidokaina, fenytoina, propranolol i teofilina. Istnieją doniesienia o zmianach czasu protrombinowego w czasie stosowania leków przeciwzakrzepowych - pochodnych kumaryny (np. warfaryny). W związku z wąskim indeksem terapeutycznym należy uważnie kontrolować wydłużanie lub skracanie czasu protrombinowego w trakcie jednoczesnego leczenia ranitydyną. Istnieją jednak pojedyncze doniesienia o zwiększonym stężeniu teofiliny w osoczu i objawach przedawkowania teofiliny, u pacjentów przyjmujących jednocześnie ranitydynę i teofilinę. W związku z tym, podczas jednoczesnego stosowania teofiliny i produktu Raniberl 300, należy kontrolować stężenie teofiliny i, w razie konieczności, zmniejszyć jej dawkę. 2) Konkurencja w zakresie nerkowego wydzielania cewkowego: W związku z tym, że ranitydyna jest częściowo eliminowana przez system kationowy, może wpływać na klirens innych leków eliminowanych tą drogą. Duże dawki ranitydyny (np. stosowane w leczeniu zespołu Zollingera-Ellisona) mogą zmniejszać wydalanie prokainamidu i N-acetyloprokainamidu, powodując zwiększenie stężenia tych leków w osoczu. 3) Zmiana pH żołądkowego: Biodostępność pewnych leków może ulec zmianie. Może to spowodować wzrost wchłaniania (np. 3 triazolam, midazolam, glipizyd, glibenklamid) lub spadek wchłaniania (ketokonazol, atazanawir, delawirydyna, gefitynib). Nie stwierdzono interakcji między ranitydyną a amoksycyliną lub metronidazolem. Jeśli jednocześnie z ranitydyną podawane są duże dawki (2g) leków zobojętniających lub sukralfatu , absorpcja ranitydyny może być obniżona. Działanie to nie występuje, jeśli sukralfat przyjmowany jest w odstępie przynajmniej dwóch godzin po przyjęciu ranitydyny. Ranitydyna może nasilać działanie alkoholu.
Ostrzeżenia
Przyjmowanie antagonistów receptora H2 może maskować objawy raka żołądka, a w konsekwencji opóźnić jego zdiagnozowanie. Przed rozpoczęciem leczenia choroby wrzodowej żołądka, należy wykluczyć odpowiednimi metodami nowotworowy charakter choroby. 2 U pacjentów z chorobą wrzodową żołądka i dwunastnicy, należy stwierdzić ewentualną obecność Helicobacter pylori. Jeżeli tylko jest to możliwe, u wszystkich pacjentów, u których wykryto obecność Helicobacter pylori, należy zastosować odpowiednie leczenie. Ranitydyna jest wydalana przez nerki. W związku z tym, u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek obserwuje się większe stężenie ranitydyny w osoczu. W związku z tym, należy zmniejszyć dawkę ranitydyny w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.2 Dawkowanie i sposób podawania). Rzadkie przypadki kliniczne wskazują na związek pomiędzy występowaniem ostrej porfirii a przyjmowaniem ranitydyny. Pacjenci, u których wystąpiła ostra porfiria w wywiadzie nie powinni przyjmować ranitydyny. U pacjentów, takich jak osoby w podeszłym wieku, osoby z przewlekłą chorobą płuc, z cukrzycą lub z zaburzeniami odporności może istnieć zwiększone ryzyko rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc. W dużych badaniach epidemiologicznych wykazano zwiększone ryzyko rozwoju pozaszpitalnego zapalenia płuc u osób aktualnie przyjmujących ranitydynę w monoterapii, w porównaniu z osobami, które przerwały leczenie, z obserwowanym szacowanym ryzykiem względnym zwiększającym się o 1,82 (1,26 – 2,64 przy przedziale ufności CI 95%). U dzieci w wieku poniżej 3 lat i masie ciała poniżej 30 nie należy stosować produktu ponieważ brak jest doświadczenia ze stosowaniem w tej grupie wiekowej (patrz punkt 4.2 Dawkowanie i sposób podawania).
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Ranitydyna przenika przez barierę łożyska. Tak jak inne leki, ranitydynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią Ranitydyna przenika do mleka kobiecego. Tak jak inne leki, ranitydynę należy stosować u kobiet karmiących tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Płodność Brak danych dotyczących wpływu ranitydyny na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na reprodukcję u samców i samic (patrz punkt 5.3).
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Biodostępność ranitydyny wynosi średnio około 50%. Jednak różnice osobnicze w biodostępności są znaczne. Po podaniu doustnym, maksymalne stężenie ranitydyny w osoczu jest zazwyczaj osiągane po 1,25 do 3 godzin. Po podaniu ranitydyny w dawkach do 300 mg, stężenia w osoczu są proporcjonalne do dawki. Stopień wiązania ranitydyny z białkami osocza wynosi ok. 15%. Względna objętość dystrybucji wynosi 1,2 - 1,8 l/kg u dorosłych i 2,5 l/kg u dzieci. Całkowity klirens u dorosłych wynosi przeciętnie 570-710 ml/min. U dzieci i młodzieży całkowity klirens wynosi ok. 800 ml/min/1,73 m², jednak może się znacznie różnić w zależności od cech osobniczych. Ranitydyna przenika w bardzo małych ilościach do płynu mózgowo – rdzeniowego. Metabolizm i eliminacja Po podaniu doustnym, ranitydyna jest wydalana przez nerki w ciągu 24 godzin: ok. 30% w postaci niezmienionej, do 6% w postaci N-tlenku oraz w małej ilości w postaci demetylowanej, S-tlenku i analogu kwasu furanokarboksylowego. U osób z prawidłową czynnością nerek wydalanie nerkowe odbywa się głównie w wyniku przesączania kanalikowego. U osób z prawidłową czynnością nerek, po podaniu doustnym ranitydyny, okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi średnio ok. 2,3 do 3 godzin. U pacjentów z niewydolnością nerek, okres ten ulega dwu- lub trzykrotnemu wydłużeniu. Ciąża Ranitydyna przenika przez barierę łożyska. Stężenia ranitydyny we krwi pępowinowej noworodka odpowiadały wartościom stężeń we krwi matki. Po upływie 12 godz. od porodu, stężenie ranitydyny we krwi noworodków było bardzo małe. Karmienie piersią Ranitydyna przenika do mleka kobiecego. Po upływie 2 godzin od podania ranitydyny, stosunek stężeń ranitydyny w mleku i w osoczu wynosił średnio 1,9 (zakres: 0,6 – 20,9). Dzieci (w wieku 3 lat i powyżej) Ograniczone dane farmakokinetyczne wskazują, że nie ma znaczącej różnicy w wartościach okresu półtrwania (zakres dla dzieci w wieku 3 lat i powyżej 1,7 – 2,2 godzin) i klirensu osoczowego (zakres dla dzieci w wieku 3 lat i powyżej 9-22 ml/min/kg) pomiędzy dziećmi i zdrowymi dorosłymi otrzymującymi doustnie ranitydynę biorąc pod uwagę korektę uwzględniającą masę ciała.
Właściwości farmakodynamiczne
Mechanizm działania Ranitydyna jest kompetycyjnym antagonistą receptorów histaminowych H2. Działanie farmakodynamiczne Hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku, zarówno podstawowe, jak i stymulowane, np.: histaminą, pentagastryną i pokarmem. Pod wpływem ranitydyny zmniejsza się wydzielanie pepsyny i w niewielkim stopniu zmniejsza się objętość soku żołądkowego. Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania W badaniach, w których podawano ranitydynę w dawce 150 mg dwa razy na dobę, ranitydyna zmniejszała wydzielanie kwasu solnego w żołądku średnio o 63% i 69% w ciągu 24 godzin, ze zmniejszeniem wydzielania kwasu w porze nocnej o 73% i 90%. Dawka ranitydyny, stosowana w zapobieganiu nawrotom choroby wrzodowej (150 mg, przed snem), powodowała zmniejszenie wydzielania kwasu solnego w żołądku średnio o 42% i 69% w ciągu 24 godzin. Podanie ranitydyny w dawce 300 mg przed snem, spowodowało zmniejszenie wydzielania kwasu solnego w żołądku średnio o 50-60% w ciągu 24 godzin, ze zmniejszeniem wydzielania kwasu w porze nocnej prawie o 90%. 6
Przedawkowanie
Objawy przedmiotowe i podmiotowe Ranitydyna jest bardzo specyficzna w działaniu, nie należy spodziewać się charakterystycznych objawów przedawkowania. Należy zastosować odpowiednie leczenie objawowe i podtrzymujące. Jeżeli jest to konieczne, substancję czynną która nie została wchłonięta, można usunąć przez płukanie żołądka, wchłoniętą substancję - z osocza krwi przez hemodializę.
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
  • 20 tabl.: Rp - lek na receptę
  • 50 tabl.: Rp - lek na receptę
  • 10 tabl.: Rp - lek na receptę
  • 30 tabl.: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Raniberl 300?

Substancja czynna: chlorowodorek ranitydyny. Każda tabletka powlekana zawiera 335 mg chlorowodorku ranitydyny (co odpowiada 300 mg ranitydyny). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Raniberl 300?

- Choroba wrzodowa dwunastnicy. - Łagodna postać choroby wrzodowej żołądka. - Zapalenie przełyku będące następstwem refluksu żołądkowo-przełykowego. - Zespół Zollingera – Ellisona. Dzieci (w wieku od 3 do 18 lat) - krótkotrwałe leczenie choroby wrzodowej - leczenie refluksu żołądkowo-przełykowego, w tym refluksowego zapalenia przełyku będącego następstwem refluksu żołądkowo-przełykowego i łagodzenie objawowe refluksu żołądkowo- przełykowego. Raniberl 300 jest wskazany do stosowania u dorosłych i dzieci w wieku od 3 lat oraz o masie ciała powyżej 30 kg.

Jak często zażywać lek Raniberl 300?

Dawkowanie u pacjentów dorosłych i młodzieży powyżej 12 lat z prawidłową czynnością nerek: 1 Choroba wrzodowa dwunastnicy oraz łagodna postać choroby wrzodowej żołądka 1 tabletka powlekana produktu Raniberl 300 (co odpowiada 300 mg ranitydyny), po kolacji lub przed snem. Leczenie trwa zazwyczaj 4-8 tygodni. Zapalenie przełyku będące następstwem refluksu żołądkowo-przełykowego 1 tabletka powlekana produktu Raniberl 300 (co odpowiada 300 mg ranitydyny), po kolacji lub przed snem. Leczenie trwa zazwyczaj 8-12 tygodni. Zespół Zollingera – Ellisona Dawka początkowa to 1 tabletka powlekana zawierająca 150 mg ranitydyny, trzy razy na dobę, co odpowiada 450 mg ranitydyny na dobę. W razie konieczności dawkę dobową można zwiększyć do 2 lub 3 tabletek powlekanych produktu Raniberl 300, co odpowiada 600 lub 900 mg ranitydyny. Zwiększenie wydzielania soku żołądkowego może powodować konieczność podawania większych dawek ranitydyny, do 6 g ranitydyny na dobę. Dawkowanie u dzieci (dzieci w wieku od 3 do 11 lat i o masie ciała powyżej 30 kg) Patrz punkt 5.2 Właściwości farmakokinetyczne – dzieci i młodzież. Leczenie zaostrzenia choroby wrzodowej żołądka Zalecana dawka doustna w leczeniu owrzodzenia trawiennego u dzieci wynosi od 4 mg/kg na dobę do 8 mg/kg na dobę w dwóch dawkach podzielonych, do maksymalnej dawki 300 mg ranitydyny na dobę przez okres 4 tygodni. U pacjentów, u których owrzodzenie nie zagoiło się całkowicie, wskazane są kolejne 4 tygodnie terapii, ponieważ całkowite wygojenie następuje zazwyczaj w ciągu 8 tygodni. Refluks żołądkowo-przełykowy Zalecana dawka doustna w leczeniu refluksu żołądkowo-przełykowego u dzieci wynosi od 5 mg/kg na dobę do 10 mg/kg na dobę w dwóch dawkach podzielonych do maksymalnej dawki 600 mg (maksymalna dawka przeznaczona jest dla dzieci o większej masie ciała i młodzieży z ciężkimi objawami). Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania u noworodków nie zostały określone. Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek: Dawka dobowa ranitydyny, u pacjentów z niewydolnością nerek (klirens kreatyniny < 50 ml/min), wynosi zazwyczaj 150 mg. W związku z tym, ze względu na zbyt dużą zawartość substancji czynnej, tabletki zawierające 300 mg ranitydyny nie są odpowiednie dla tej grupy pacjentów. Sposób podawania Tabletkę powlekaną należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody). Dawka może być przyjmowana niezależnie od posiłku.

Kiedy nie przyjmować leku Raniberl 300?

-

Kiedy nie powinno się stosować leku Raniberl 300?

-

Jakie są działania niepożądane leku Raniberl 300?

Działania niepożądane związane ze stosowaniem ranitydyny są opisane zgodnie z następującą częstością występowania: Bardzo często ≥1/10 Często ≥1/100 do < 1/10 Niezbyt często ≥1/1,000 do < 1/100 Rzadko ≥1/10,000 do < 1/1,000 Bardzo rzadko <1/10,000 Częstość nie (Nie może być określona na podstawie dostępnych znana danych) Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Bardzo rzadko: zmiany obrazu krwi (leukocytopenia, małopłytkowość). Działania te są zwykle odwracalne. Agranulocytoza lub pancytopenia, czasami z hipoplazją lub aplazją szpiku kostnego. Zaburzenia układu immunologicznego: 4 Rzadko: ciężkie reakcje nadwrażliwości, (np.: pokrzywka, gorączka, spadek ciśnienia krwi, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, ból w klatce piersiowej). Bardzo rzadko: wstrząs anafilaktyczny. Działania te występowały po pojedynczej dawce. Zaburzenia psychiczne: Bardzo rzadko: Odwracalne stany splątania, omamy, depresja. Działania te występowały głównie u pacjentów ciężko chorych, pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z nefropatią. Zaburzenia układu nerwowego: Bardzo rzadko: ból głowy (czasami silny), zawroty głowy, odwracalne zaburzenia ruchowe – ruchy mimowolne. Zaburzenia oka: Bardzo rzadko: odwracalne zaburzenia widzenia. Istnieją doniesienia o zaburzeniach widzenia, przypominających zmiany w akomodacji oka. Zaburzenia serca: Bardzo rzadko: tak jak w przypadku innych antagonistów receptora H2, arytmie (tachykardia, bradykardia, blok przedsionkowo-komorowy). Zaburzenia naczyń: Bardzo rzadko: zapalenie naczyń. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Częstość nie znana: zapalenie płuc (patrz punkt 4.4), duszność (to działanie występowało po podaniu pojedynczej dawki). Zaburzenia żołądka i jelit: Niezbyt często: ból brzucha, zaparcia, nudności (objawy te przeważnie przemijają podczas kontynuowania terapii). Bardzo rzadko: ostre zapalenie trzustki, biegunka. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: Rzadko: tymczasowe i odwracalne zmiany w wynikach testów wątrobowych. Bardzo rzadko: zapalenie wątroby (komórkowe, kanalikowe lub mieszane) przebiegające z żółtaczką lub bez, zwykle przemijające. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Rzadko: wysypka. Bardzo rzadko: rumień wielopostaciowy, wzmożone łysienie. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: Bardzo rzadko: objawy mięśniowo-szkieletowe, takie jak ból stawów i mięśni. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: Rzadko: zwiększenie stężenia kreatyniny w osoczu (zwykle niewielkie; normalizuje się w czasie trwania leczenia). Bardzo rzadko: ostre śródmiąższowe zapalenie nerek. Zaburzenia układu rozrodczego i piersi: Bardzo rzadko: objawy i stany dotyczące piersi, (takie jak ginekomastia i mlekotok), odwracalna impotencja. Dzieci i młodzież 5 Bezpieczeństwo leczenia ranitydyną oceniano u dzieci w wieku od 0 do 16 lat, stosowaną w chorobach związanych z nadmierną kwaśnością soku żołądkowego. Leczenie zasadniczo było dobrze tolerowane, a profil działań niepożądanych przypominał opisywany u dorosłych. Ilość danych pochodzących z długoterminowych obserwacji dotyczących bezpieczeństwa leczenia, szczególnie w zakresie wpływu na wzrost i rozwój dzieci jest ograniczona. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych. Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel. (22) 49 21 301, Faks (22) 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Czy lek Raniberl 300 wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Właściwości ranitydyny nie wskazują na jej wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Jednak nie przeprowadzono dotychczas badań dotyczących wpływu stosowania ranitydyny na te zdolności. Jednak, w rzadkich przypadkach mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak: ból głowy, zawroty głowy, stany dezorientacji, jak również omamy. Dodatkowo, w związku z interakcją z alkoholem (patrz punkt 4.5) jednoczesne przyjmowania ranitydyny i spożywanie alkoholu może zwiększać stężenie alkoholu, co oznacza, że zdolność do reagowania i percepcja jest zmniejszona, a zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona.

Czy przyjmując Raniberl 300 mogę prowadzić auto?

Właściwości ranitydyny nie wskazują na jej wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn. Jednak nie przeprowadzono dotychczas badań dotyczących wpływu stosowania ranitydyny na te zdolności. Jednak, w rzadkich przypadkach mogą wystąpić działania niepożądane, takie jak: ból głowy, zawroty głowy, stany dezorientacji, jak również omamy. Dodatkowo, w związku z interakcją z alkoholem (patrz punkt 4.5) jednoczesne przyjmowania ranitydyny i spożywanie alkoholu może zwiększać stężenie alkoholu, co oznacza, że zdolność do reagowania i percepcja jest zmniejszona, a zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn może być zaburzona.

Czy Raniberl 300 mogę przyjmować w ciąży?

Ciąża Ranitydyna przenika przez barierę łożyska. Tak jak inne leki, ranitydynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią Ranitydyna przenika do mleka kobiecego. Tak jak inne leki, ranitydynę należy stosować u kobiet karmiących tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Płodność Brak danych dotyczących wpływu ranitydyny na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na reprodukcję u samców i samic (patrz punkt 5.3).

Czy Raniberl 300 jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ciąża Ranitydyna przenika przez barierę łożyska. Tak jak inne leki, ranitydynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią Ranitydyna przenika do mleka kobiecego. Tak jak inne leki, ranitydynę należy stosować u kobiet karmiących tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Płodność Brak danych dotyczących wpływu ranitydyny na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na reprodukcję u samców i samic (patrz punkt 5.3).

Czy Raniberl 300 wpływa na płodność?

Ciąża Ranitydyna przenika przez barierę łożyska. Tak jak inne leki, ranitydynę należy stosować u kobiet w ciąży tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią Ranitydyna przenika do mleka kobiecego. Tak jak inne leki, ranitydynę należy stosować u kobiet karmiących tylko w przypadku zdecydowanej konieczności. Płodność Brak danych dotyczących wpływu ranitydyny na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach nie wykazały wpływu na reprodukcję u samców i samic (patrz punkt 5.3).