• Plexxo 50tabletkiSymphar Sp. z o.o.

• 30 tabl.: Rp - lek na receptę

Co wchodzi w skład leku Plexxo 50?

Każda tabletka produktu leczniczego Plexxo 25 zawiera 25 mg lamotryginy (Lamotriginum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 48,75 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka produktu leczniczego Plexxo 50 zawiera 50 mg lamotryginy (Lamotriginum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 97,50 mg laktozy jednowodnej. Każda tabletka produktu leczniczego Plexxo 100 zawiera 100 mg lamotryginy (Lamotriginum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 195 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Plexxo 50?

Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej  Leczenie skojarzone lub w monoterapii napadów częściowych i uogólnionych, w tym napadów toniczno-klonicznych.  Napady związane z zespołem Lennoxa-Gastauta. Produkt leczniczy Plexxo jest stosowany w leczeniu skojarzonym, jednak może zostać zastosowany jako pierwszy lek przeciwpadaczkowy włączany do leczenia zespołu Lennoxa-Gastauta. Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat  Leczenie skojarzone napadów częściowych i uogólnionych, w tym napadów toniczno−klonicznych oraz napadów związanych z zespołem Lennoxa-Gastauta.  Monoterapia w typowych napadach nieświadomości. zmiana dot. bezpieczeństwa 1 Zaburzenia afektywne dwubiegunowe Dorośli w wieku 18 lat i powyżej  Zapobieganie epizodom depresji u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi typu I, u których występują głównie epizody depresji (patrz punkt 5.1). Produkt leczniczy Plexxo nie jest wskazany w doraźnym leczeniu epizodów manii ani depresji.

Jak często zażywać lek Plexxo 50?

Tabletki produktu leczniczego Plexxo mogą być podzielone i powinny być popite niewielką ilością wody. Jeżeli obliczona dawka lamotryginy (na przykład w leczeniu dzieci z padaczką lub pacjentów z niewydolnością wątroby) nie zawiera się w określonej liczbie całych lub podzielonych tabletek, to w takim przypadku należy podawać dawkę odpowiadającą mniejszej liczbie całych lub podzielonych tabletek. Ponowne rozpoczynanie leczenia W przypadku ponownego rozpoczynania leczenia lamotryginą u pacjentów, którzy przerwali stosowanie lamotryginy z jakiejkolwiek przyczyny, należy ocenić potrzebę stopniowego zwiększania dawki do dawki podtrzymującej, ponieważ ryzyko wystąpienia ciężkiej wysypki związane jest ze stosowaniem dużych dawek początkowych i zbyt szybkim, w stosunku do zalecanego schematu, zwiększaniem dawek leku w okresie wprowadzania (patrz punkt 4.4). Im dłuższa przerwa od ostatniej dawki, tym większą uwagę należy zwrócić na stopniowe zwiększanie dawki do dawki podtrzymującej. Jeśli czas od przerwania stosowania lamotryginy jest dłuższy niż pięciokrotny okres półtrwania leku (patrz punkt 5.2), należy zastosować właściwy schemat zwiększania dawki produktu leczniczego Plexxo do dawki podtrzymującej. Zaleca się, aby nie rozpoczynać ponownie leczenia produktem leczniczym Plexxo u pacjentów, którzy wcześniej przerwali leczenie z powodu wystąpienia wysypki, chyba że potencjalne korzyści przeważają wyraźnie nad ryzykiem związanym ze stosowaniem leku. Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych i młodzieży w wieku 13 lat i powyżej (Tabela 1) oraz u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 12 lat (Tabela 2) przedstawiono poniżej. Z uwagi na ryzyko wystąpienia wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i podczas zwiększania dawki (patrz punkt 4.4). W przypadku odstawienia jednocześnie stosowanych leków przeciwpadaczkowych lub dołączenia do schematu leczenia zawierającego lamotryginę leków przeciwpadaczkowych lub innych, należy rozważyć wpływ, jaki może to mieć na farmakokinetykę lamotryginy (patrz punkt 4.5). Tabela 1: Dorośli i młodzież w wieku 13 lat i powyżej – zalecany schemat dawkowania w leczeniu Schemat Tygodnie 1 + 2 Tygodnie 3 + 4 Zwykle stosowana dawka podtrzymująca dawkowania Monoterapia 25 mg/dobę 50 mg/dobę 100−200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch (raz na dobę) (raz na dobę) dawkach podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można zwiększać dawkę o maksymalnie 50−100 mg co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej odpowiedzi na leczenie. zmiana dot. bezpieczeństwa 2 U niektórych pacjentów wymagane było zastosowanie dawki 500 mg/dobę w celu uzyskania pożądanej odpowiedzi na leczenie. Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): Ten schemat 12,5 mg/dobę 25 mg/dobę 100–200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkowania powinien (podawane jako (raz na dobę) dawkach podzielonych) być zachowany w 25 mg co drugi leczeniu skojarzonym dzień) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można z walproinianem bez zwiększać dawkę o maksymalnie 25−50 mg względu na inne co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania stosowane optymalnej odpowiedzi na leczenie. jednocześnie leki. Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat 50 mg/dobę 100 mg/dobę 200–400 mg/dobę (w dwóch dawkach dawkowania należy (raz na dobę) (w dwóch podzielonych) stosować w leczeniu dawkach skojarzonym bez podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można walproinianu, ale z: zwiększać dawkę o maksymalnie 100 mg co fenytoiną jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania karbamazepiną optymalnej odpowiedzi na leczenie. fenobarbitalem prymidonem U niektórych pacjentów wymagane było ryfampicyną zastosowanie dawki 700 mg/dobę w celu lopinawirem/ uzyskania pożądanej odpowiedzi na leczenie. rytonawirem Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat 25 mg/dobę 50 mg/dobę 100−200 mg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkowania należy (raz na dobę) (raz na dobę) dawkach podzielonych) zastosować w leczeniu skojarzonym Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można z innymi lekami, zwiększać dawkę o maksymalnie 50−100 mg które w znaczącym co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania stopniu nie hamują optymalnej odpowiedzi na leczenie. ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. Tabela 2: Dzieci i młodzież w wieku od 2 do 12 lat – zalecany schemat dawkowania w leczeniu padaczki (całkowita dawka dobowa w mg/kg masy ciała na dobę) Schemat Tygodnie 1 + 2 Tygodnie 3 + 4 Zwykle stosowana dawka podtrzymująca dawkowania Monoterapia 0,3 mg/kg/dobę 0,6 mg/kg/dobę 1–15 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch w leczeniu typowych (raz na dobę (raz na dobę dawkach podzielonych) napadów lub w dwóch lub w dwóch nieświadomości dawkach dawkach Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można podzielonych) podzielonych) zwiększać dawkę o maksymalnie 0,6 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, aż do uzyskania optymalnej reakcji na leczenie; maksymalna dawka podtrzymująca 200 mg/dobę. zmiana dot. bezpieczeństwa 3 Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): Ten schemat 0,15 mg/kg/dobę 0,3 mg/kg/dobę 1–5 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkowania (raz na dobę) (raz na dobę) dawkach podzielonych) powinien być zachowany w Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można leczeniu skojarzonym zwiększać dawkę o maksymalnie z walproinianem bez 0,3 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, względu na inne aż do uzyskania optymalnej reakcji na stosowane leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą jednocześnie leki. 200 mg/dobę. Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat 0,6 mg/kg/dobę 1,2 mg/kg/dobę 5–15 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkowania należy (w dwóch (w dwóch dawkach podzielonych) stosować w leczeniu dawkach dawkach skojarzonym bez podzielonych) podzielonych) Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można walproinianu, ale z: zwiększać dawkę o maksymalnie fenytoiną 1,2 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, karbamazepiną aż do uzyskania optymalnej reakcji na fenobarbitalem leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą prymidonem 400 mg/dobę. ryfampicyną lopinawirem/ rytonawirem Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat 0,3 mg/kg/dobę 0,6 mg/kg/dobę 1–10 mg/kg/dobę (raz na dobę lub w dwóch dawkowania należy (raz na dobę (raz na dobę dawkach podzielonych) zastosować w lub w dwóch lub w dwóch leczeniu skojarzonym dawkach dawkach Aby osiągnąć dawkę podtrzymującą można z innymi lekami, podzielonych) podzielonych) zwiększać dawkę o maksymalnie które w znaczącym 0,6 mg/kg/dobę co jeden do dwóch tygodni, stopniu nie hamują aż do uzyskania optymalnej reakcji na ani nie indukują leczenie, z maksymalną dawką podtrzymującą glukuronidacji 200 mg/dobę. lamotryginy. U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki, jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. Aby zapewnić podawanie właściwej dawki terapeutycznej, należy monitorować masę ciała dziecka, a w razie jej zmiany należy odpowiednio dostosować dawkę. U pacjentów w wieku od dwóch do sześciu lat prawdopodobnie wymagane będzie zastosowanie dawek podtrzymujących z górnego zakresu zalecanego przedziału dawkowania. W przypadku osiągnięcia kontroli objawów padaczki w leczeniu skojarzonym, można odstawić jednocześnie stosowane inne leki przeciwpadaczkowe i kontynuować leczenie produktem leczniczym Plexxo w monoterapii. Dzieci w wieku poniżej 2 lat Dane dotyczące skuteczności i bezpieczeństwa stosowania lamotryginy w terapii skojarzonej napadów częściowych u dzieci w wieku od 1 miesiąca do 2 lat są ograniczone (patrz punkt 4.4). Brak danych dotyczących stosowania u dzieci w wieku poniżej 1 miesiąca. Z tego względu produkt leczniczy Plexxo nie jest zalecany u dzieci w wieku poniżej 2 lat. Jeżeli, opierając się na potrzebie klinicznej, decyzja o leczeniu zostanie jednak podjęta, patrz punkty 4.4, 5.1 i 5.2. zmiana dot. bezpieczeństwa 4 Zaburzenia afektywne dwubiegunowe Zalecany schemat zwiększania dawek oraz dawki podtrzymujące u dorosłych w wieku 18 lat i powyżej przedstawione są w tabelach poniżej. Przejściowy schemat uwzględnia etap zwiększania dawek lamotryginy, aż do uzyskania stabilizującej dawki podtrzymującej w ciągu sześciu tygodni (Tabela 3), po czym można odstawić inne leki psychotropowe lub przeciwpadaczkowe, jeżeli jest to klinicznie uzasadnione (Tabela 4). Dane dotyczące dostosowania dawki po dołączeniu do terapii innego leku psychotropowego lub przeciwpadaczkowego są również przedstawione poniżej (Tabela 5). Z uwagi na ryzyko wystąpienia wysypki, nie należy przekraczać zalecanych dawek lamotryginy: początkowej i podczas zwiększania dawek (patrz punkt 4.4). Tabela 3: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej – Zalecany schemat zwiększania dawki lamotryginy w celu osiągnięcia całkowitej podtrzymującej stabilizację dawki dobowej w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych Schemat dawkowania Tygodnie 1 + Tygodnie 3 + 4 Tydzień 5 Docelowa dawka 2 stabilizująca (Tydzień 6)* Lamotrygina stosowana w monoterapii LUB w leczeniu skojarzonym BEZ walproinianu i BEZ induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat 25 mg/dobę 50 mg/dobę 100 mg/dobę 200 mg/dobę – zwykle dawkowania należy (raz na dobę) (raz na dobę (raz na dobę stosowana dawka docelowa zastosować w leczeniu lub w dwóch lub w dwóch zapewniająca optymalną skojarzonym z innymi dawkach dawkach odpowiedź kliniczną lekami, które w podzielonych) podzielonych) (raz na dobę lub w dwóch znaczącym stopniu nie dawkach podzielonych) hamują ani nie indukują glukuronidacji Dawki w zakresie lamotryginy. 100–400 mg/dobę stosowano w badaniach klinicznych Leczenie skojarzone Z walproinianem (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5): Ten schemat 12,5 mg/dobę 25 mg/dobę 50 mg/dobę 100 mg/dobę – zwykle dawkowania powinien (podawane (raz na dobę) (raz na dobę stosowana dawka docelowa być zachowany w jako 25 mg co lub w dwóch zapewniająca optymalną leczeniu skojarzonym drugi dzień) dawkach odpowiedź kliniczną z walproinianem bez podzielonych) (raz na dobę lub w dwóch względu na inne dawkach podzielonych) stosowane jednocześnie leki. W zależności od odpowiedzi klinicznej można zastosować maksymalną dawkę 200 mg/dobę. Leczenie skojarzone BEZ walproinianu i Z induktorami glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat 50 mg/dobę 100 mg/dobę 200 mg/dobę 300 mg/dobę w tygodniu 6., dawkowania należy (raz na dobę) (w dwóch (w dwóch zwiększona do zwykle stosować w leczeniu dawkach dawkach stosowanej dawki docelowej skojarzonym bez podzielonych) podzielonych) 400 mg/dobę w tygodniu 7., walproinianu, ale z: jeśli konieczne do uzyskania fenytoiną optymalnej odpowiedzi karbamazepiną klinicznej (w dwóch dawkach fenobarbitalem podzielonych). prymidonem ryfampicyną lopinawirem/rytonawirem U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki, jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. *Docelowa dawka stabilizująca jest uzależniona od reakcji na leczenie. zmiana dot. bezpieczeństwa 5 Tabela 4: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej – całkowita dobowa dawka lamotryginy podtrzymująca stabilizację w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, po odstawieniu jednocześnie stosowanych leków. Kiedy docelowa dawka podtrzymująca zostanie osiągnięta, można odstawić inne produkty lecznicze zgodnie z poniższym schematem: Schemat dawkowania Aktualnie Tydzień 1 Tydzień 2 Tydzień 3 i stosowana dawka (rozpoczynanie następne* stabilizująca odstawiania) lamotryginy (przed odstawieniem) Odstawienie walproinianu (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: Podczas odstawiania 100 mg/dobę 200 mg/dobę Należy kontynuować leczenie dawką walproinianu należy (200 mg/dobę) dawkę stabilizującą (w dwóch dawkach podzielonych) podwoić, lecz nie 200 mg/dobę 300 mg/dobę 400 mg/dobę Należy zwiększać o więcej niż kontynuować 100 mg na tydzień leczenie dawką (400 mg/dobę) Odstawienie induktorów glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5), w zależności od wyjściowej dawki lamotryginy: Ten schemat 400 mg/dobę 400 mg/dobę 300 mg/dobę 200 mg/dobę dawkowania należy stosować w trakcie odstawiania: fenytoiny 300 mg/dobę 300 mg/dobę 225 mg/dobę 150 mg/dobę karbamazepiny fenobarbitalu prymidonu ryfampicyny 200 mg/dobę 200 mg/dobę 150 mg/dobę 100 mg/dobę lopinawiru/rytonawiru Odstawianie leków, które w znaczącym stopniu NIE hamują ani NIE indukują glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat Należy kontynuować leczenie dawką docelową uzyskaną w trakcie etapu dawkowania należy zwiększania dawek (200 mg/dobę; w dwóch dawkach podzielonych) zastosować w trakcie (zakres dawek 100−400 mg/dobę). odstawiania leków, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5) zalecanym schematem leczenia jest początkowe utrzymanie aktualnie przyjmowanej dawki lamotryginy i dostosowanie terapii w zależności od odpowiedzi klinicznej. *Dawka może być w razie potrzeby zwiększona do 400 mg/dobę. Tabela 5: Dorośli w wieku 18 lat i powyżej – dostosowanie dawki dobowej lamotryginy po dołączeniu innych produktów leczniczych stosowanych w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych Brak doświadczeń klinicznych dotyczących dostosowywania dawki dobowej lamotryginy po dołączeniu innych produktów leczniczych. Jednakże, opierając się na badaniach interakcji z innymi produktami leczniczymi, zaleca się następujący schemat dawkowania: zmiana dot. bezpieczeństwa 6 Schemat dawkowania Aktualnie stosowana Tydzień 1 Tydzień 2 Tydzień 3 dawka stabilizująca (rozpoczynanie i następne lamotryginy (przed dołączania) dołączeniem) Włączenie do terapii walproinianu (inhibitor glukuronidacji lamotryginy – patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: Ten schemat dawkowania 200 mg/dobę 100 mg/dobę Należy kontynuować leczenie powinien być zachowany dawką (100 mg/dobę) w przypadku dołączania walproinianu, bez względu na 300 mg/dobę 150 mg/dobę Należy kontynuować leczenie inne stosowane jednocześnie dawką (150 mg/dobę) leki 400 mg/dobę 200 mg/dobę Należy kontynuować leczenie dawką (200 mg/dobę) Włączenie do terapii induktorów glukuronidacji lamotryginy u pacjentów NIE przyjmujących walproinianu (patrz punkt 4.5), w zależności od początkowej dawki lamotryginy: Ten schemat dawkowania 200 mg/dobę 200 mg/dobę 300 mg/dobę 400 mg/dobę należy stosować w trakcie dołączania do terapii bez walproinianu: fenytoiny 150 mg/dobę 150 mg/dobę 225 mg/dobę 300 mg/dobę karbamazepiny fenobarbitalu prymidonu 100 mg/dobę 100 mg/dobę 150 mg/dobę 200 mg/dobę ryfampicyny lopinawiru/rytonawiru Dołączenie do terapii leków, które w znaczącym stopniu NIE hamują ani NIE indukują glukuronidacji lamotryginy (patrz punkt 4.5): Ten schemat dawkowania Utrzymywać dawkę docelową uzyskaną w trakcie etapu zwiększania dawek należy zastosować w trakcie (200 mg/dobę; zakres dawek 100–400 mg/dobę) dołączania do terapii leków, które w znaczącym stopniu nie hamują ani nie indukują glukuronidacji lamotryginy U pacjentów przyjmujących produkty lecznicze o obecnie nieznanych interakcjach farmakokinetycznych z lamotryginą (patrz punkt 4.5), należy zastosować schemat leczenia taki, jak dla lamotryginy w leczeniu skojarzonym z walproinianem. Przerwanie leczenia produktem leczniczym Plexxo u pacjentów z zaburzeniami afektywnymi W badaniach klinicznych po nagłym przerwaniu leczenia lamotryginą nie zwiększała się częstość, nasilenie czy rodzaj działań niepożądanych w porównaniu z grupą placebo. Dlatego u tych pacjentów można przerwać stosowanie produktu leczniczego Plexxo bez stopniowej redukcji dawki. Dzieci i młodzież w wieku poniżej 18 lat Stosowanie produktu leczniczego Plexxo u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat nie jest zalecane, ponieważ w przeprowadzonym randomizowanym badaniu z odstawieniem leku wykazano brak znamiennej skuteczności oraz zgłoszono zwiększoną liczbę zachowań samobójczych (patrz punkty 4.4 i 5.1). Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania produktu leczniczego Plexxo w szczególnych grupach pacjentów Kobiety stosujące hormonalne produkty antykoncepcyjne Stosowanie połączenia etynyloestradiolu/lewonorgestrelu (30 µg/150 µg) powodowało około zmiana dot. bezpieczeństwa 7 dwukrotne zwiększenie klirensu lamotryginy i przez to zmniejszenie stężenia lamotryginy. Po etapie dostosowania dawki konieczne może być stosowanie większych (nawet dwa razy) dawek podtrzymujących lamotryginy w celu osiągnięcia maksymalnej reakcji na leczenie. W ciągu tygodnia, w którym następuje przerwa w stosowaniu hormonalnych produktów antykoncepcyjnych, obserwowano dwukrotne zwiększenie stężenia lamotryginy w osoczu. Nie można wykluczyć wystąpienia działań niepożądanych zależnych od dawki. Z uwagi na to, jako leczenie pierwszego rzutu należy rozważyć stosowanie antykoncepcji niewymagającej tygodniowej przerwy w stosowaniu (na przykład hormonalne produkty antykoncepcyjne podawane w sposób ciągły lub zastosowanie innych niż hormonalne metod antykoncepcji; patrz punkty 4.4 i 4.5). Rozpoczynanie stosowania hormonalnych produktów antykoncepcyjnych u pacjentek już przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i NIE leczonych induktorami glukuronidacji Dawka podtrzymująca lamotryginy w większości przypadków będzie wymagać nawet dwukrotnego zwiększenia (patrz punkty 4.4 i 4.5). Zalecane jest, aby po rozpoczęciu stosowania hormonalnego produktu antykoncepcyjnego, dawka lamotryginy została zwiększona o 50 do 100 mg/dobę co tydzień, w zależności od indywidualnej odpowiedzi klinicznej. Zwiększanie dawek nie powinno wykraczać poza ten zakres, chyba że odpowiedź kliniczna wymaga zastosowania większych dawek. Można rozważyć kontrolę stężenia lamotryginy w osoczu przed i po rozpoczęciu stosowania hormonalnych produktów antykoncepcyjnych w celu potwierdzenia utrzymania wyjściowego stężenia lamotryginy. W razie konieczności należy dostosować dawkę. U kobiet stosujących hormonalne produkty antykoncepcyjne zgodnie ze schematem, w którym przez jeden tydzień przyjmowany jest produkt leczniczy niezawierający substancji czynnej („tydzień bez tabletek antykoncepcyjnych”), należy prowadzić kontrolę stężenia lamotryginy w 3 tygodniu stosowania produktu zawierającego substancję czynną, tj. od 15 do 21 dnia cyklu. Z uwagi na to, jako leczenie pierwszego rzutu należy rozważyć stosowanie antykoncepcji niewymagającej tygodniowej przerwy w stosowaniu (na przykład hormonalne produkty antykoncepcyjne podawane w sposób ciągły lub zastosowanie innych niż hormonalne metod antykoncepcji; patrz punkty 4.4 i 4.5). Przerywanie stosowania hormonalnych produktów antykoncepcyjnych u pacjentek już przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i NIE leczonych induktorami glukuronidacji lamotryginy Dawka podtrzymująca lamotryginy w większości przypadków będzie wymagać zmniejszenia nawet o 50% (patrz punkty 4.4 i 4.5). Zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawek dobowych lamotryginy o 50−100 mg/dobę co tydzień (nie przekraczając 25% całkowitej dawki stosowanej w ciągu tygodnia) w ciągu 3 tygodni, chyba że odpowiedź kliniczna wskazuje inaczej. Można rozważyć kontrolę stężenia lamotryginy w osoczu przed i po przerwaniu stosowania hormonalnych produktów antykoncepcyjnych w celu potwierdzenia utrzymania wyjściowego stężenia lamotryginy. U kobiet chcących zaprzestać stosowania hormonalnych produktów antykoncepcyjnych zgodnie ze schematem, w którym przez jeden tydzień przyjmowany jest produkt niezawierający substancji czynnej („tydzień bez tabletek antykoncepcyjnych”), należy prowadzić kontrolę stężenia lamotryginy podczas 3 tygodnia stosowania produktu zawierającego substancję czynną, tj. od 15 do 21 dnia cyklu. W pierwszym tygodniu po całkowitym zaprzestaniu stosowania tabletek antykoncepcyjnych nie należy pobierać próbek w celu oceny stężeń lamotryginy. Rozpoczynanie stosowania lamotryginy u pacjentek już przyjmujących hormonalne produkty Zwiększania dawek należy dokonywać zgodnie z zalecanym schematem dawkowania zamieszczonym w tabelach. Rozpoczynanie i przerywanie stosowania hormonalnych produktów antykoncepcyjnych u pacjentek już przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy i LECZONYCH induktorami glukuronidacji Dostosowanie zalecanej dawki podtrzymującej lamotryginy może nie być konieczne. zmiana dot. bezpieczeństwa 8 Stosowanie z atazanawirem/rytonawirem W przypadku dołączenia lamotryginy do aktualnie stosowanego leczenia atazanawirem/rytonawirem, dostosowanie schematu dawkowania na etapie zwiększania dawki lamotryginy nie powinno być konieczne. U pacjentów przyjmujących już dawki podtrzymujące lamotryginy i niestosujących induktorów glukuronidacji, może zaistnieć potrzeba zwiększenia dawki lamotryginy w przypadku dołączenia leczenia atazanawirem/rytonawirem lub jej zmniejszenia w przypadku zakończenia leczenia atazanawirem/rytonawirem. W celu ustalenia, czy konieczne jest dostosowanie dawki lamotryginy, przed i w ciągu dwóch tygodni po rozpoczęciu lub zakończeniu leczenia atazanawirem/rytonawirem należy sprawdzić stężenie lamotryginy w osoczu (patrz punkt 4.5). Stosowanie z lopinawirem/rytonawirem W przypadku dołączenia lamotryginy do aktualnie stosowanego leczenia lopinawirem/rytonawirem, dostosowanie schematu dawkowania na etapie zwiększania dawki lamotryginy nie powinno być konieczne. U pacjentów, przyjmujących już dawki podtrzymujące lamotryginy i niestosujących induktorów glukuronidacji, może zaistnieć potrzeba zwiększenia dawki lamotryginy w przypadku dołączenia leczenia lopinawirem/rytonawirem lub jej zmniejszenia w przypadku zakończenia leczenia lopinawirem/rytonawirem. W celu ustalenia, czy konieczne jest dostosowanie dawki lamotryginy, przed i w ciągu dwóch tygodni po rozpoczęciu lub zakończeniu leczenia lopinawirem/rytonawirem należy sprawdzić stężenie lamotryginy w osoczu (patrz punkt 4.5). Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) Nie ma potrzeby dostosowywania zalecanego schematu dawkowania. Farmakokinetyka lamotryginy u pacjentów w podeszłym wieku nie różni się znacząco od farmakokinetyki lamotryginy u pacjentów młodszych (patrz punkt 5.2). Zaburzenia czynności nerek Należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu leczniczego Plexxo u pacjentów z niewydolnością nerek. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek początkowe dawki lamotryginy powinny być uzależnione od rodzaju stosowanych jednocześnie produktów leczniczych; zredukowana dawka podtrzymująca może być skuteczna u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (patrz punkty 4.4 i 5.2). Zaburzenia czynności wątroby Dawka początkowa, dawka w okresie zwiększania i dawka podtrzymująca u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością wątroby (stopień B według klasyfikacji Child-Pugh) powinna być zmniejszona o około 50%, natomiast u pacjentów z ciężką niewydolnością (stopień C według klasyfikacji Child-Pugh) o około 75%. Dawki w okresie zwiększania i dawki podtrzymujące należy dostosować do reakcji klinicznej (patrz punkt 5.2).

Kiedy nie przyjmować leku Plexxo 50?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Kiedy nie powinno się stosować leku Plexxo 50?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Jakie są działania niepożądane leku Plexxo 50?

Zamieszczone w poniższej tabeli działania niepożądane obserwowane w leczeniu padaczki i zaburzeń afektywnych dwubiegunowych ustalono na podstawie dostępnych danych z kontrolowanych badań klinicznych oraz z innych zastosowań klinicznych. Kategorie częstości ustalono na podstawie danych z kontrolowanych badań klinicznych [monoterapia w padaczce (oznaczone jako †) i w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych (oznaczone jako §)]. W sytuacji wystąpienia różnic w kategoriach częstości między danymi z badań klinicznych w padaczce i w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych, przyjęto najostrożniejszą częstość występowania. Jeśli jednak dane z kontrolowanych badań klinicznych nie były dostępne, kategorię częstości przyznano na podstawie doświadczenia z zastosowania klinicznego. Działania niepożądane zostały pogrupowane według częstości występowania, określonej w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Klasyfikacja układów Działanie niepożądane Częstość i narządów MedDRA Zaburzenia krwi Zmiany hematologiczne1, w tym neutropenia, leukopenia, Bardzo rzadko i układu chłonnego niedokrwistość, trombocytopenia, pancytopenia, niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza Limfohistiocytoza hemofagocytarna (HLH) (patrz punkt 4.4) Bardzo rzadko 1 Limfadenopatia Nieznana Zaburzenia układu Zespół nadwrażliwości2 (w tym objawy takie jak gorączka, Bardzo rzadko immunologicznego uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, obrzęk twarzy, nieprawidłowe wyniki badań morfologii krwi i badań czynnościowych wątroby, rozsiane krzepnięcie śródnaczyniowe, niewydolność wielonarządowa) Hipogammaglobulinemia Nieznana Zaburzenia psychiczne Agresja, drażliwość Często Splątanie, omamy, tiki Bardzo rzadko Koszmary senne Nieznana †§ Zaburzenia układu Ból głowy Bardzo często nerwowego Senność†§, zawroty głowy†§, drżenie†, bezsenność†, pobudzenie§ Często Ataksja† Niezbyt często Oczopląs† Rzadko Chwiejny chód, zaburzenia ruchowe, nasilenie objawów Bardzo rzadko choroby Parkinsona3, objawy pozapiramidowe, choreoatetoza†, zwiększenie częstości napadów padaczkowych Jałowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (patrz punkt 4.4) Rzadko Zaburzenia oka Podwójne widzenie†, niewyraźne widzenie† Niezbyt często Zapalenie spojówek Rzadko Zaburzenia żołądka Nudności†, wymioty†, biegunka†, suchość w jamie ustnej§ Często i jelit Zaburzenia wątroby Niewydolność wątroby, zaburzenie czynności wątroby4, Bardzo rzadko i dróg żółciowych zwiększenie wartości wyników badań czynnościowych wątroby zmiana dot. bezpieczeństwa 18 Zaburzenia skóry Wysypka skórna5†§ Bardzo często i tkanki podskórnej Łysienie Niezbyt często Zespół Stevensa-Johnsona§ Rzadko Toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka Bardzo rzadko Zespół nadwrażliwości polekowej z eozynofilią oraz Bardzo rzadko objawami ogólnymi Zaburzenia mięśniowo- Ból stawów§ Często szkieletowe i tkanki Zespół rzekomotoczniowy Bardzo rzadko łącznej Zaburzenia ogólne Zmęczenie†, ból§, ból pleców§ Często i stany w miejscu podania Opis wybranych działań niepożądanych Zaburzenia hematologiczne i limfadenopatia mogą, ale nie muszą być związane z zespołem nadwrażliwości (patrz „Zaburzenia układu immunologicznego”). Istnieją również doniesienia o wysypce stanowiącej jeden z elementów zespołu nadwrażliwości, który obejmuje wiele różnorodnych objawów układowych, takich jak gorączka, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, obrzęk twarzy i nieprawidłowe wyniki badań krwi i badań czynnościowych wątroby. Zespół wykazuje różny stopień nasilenia zmian klinicznych i w rzadkich przypadkach może prowadzić do rozsianego krzepnięcia śródnaczyniowego oraz niewydolności wielonarządowej. Należy wspomnieć, że wczesne objawy nadwrażliwości (na przykład gorączka, uogólnione powiększenie węzłów chłonnych) mogą wystąpić bez wyraźnej wysypki. W razie pojawienia się takich objawów, należy natychmiast ocenić stan pacjenta i przerwać leczenie produktem leczniczym Plexxo, jeżeli nie można ustalić innej etiologii. Działania niepożądane obserwowane podczas innych doświadczeń klinicznych. Istnieją doniesienia, że lamotrygina może nasilać objawy parkinsonizmu u pacjentów z wcześniej rozpoznaną chorobą Parkinsona, a w pojedynczych przypadkach może wywoływać objawy pozapiramidowe i choreoatetozę u pacjentów bez pierwotnej patologii. Zaburzenia czynności wątroby są zwykle związane z reakcjami nadwrażliwości, ale zgłaszano także pojedyncze przypadki bez widocznych oznak nadwrażliwości. W badaniach klinicznych u osób dorosłych wysypka skórna wystąpiła u 8−12% pacjentów przyjmujących lamotryginę i u 5−6% pacjentów przyjmujących placebo. Wysypka skórna prowadziła do przerwania leczenia lamotryginą u 2% pacjentów. Wysypka, zwykle grudkowo-plamista, występowała na ogół w ciągu pierwszych ośmiu tygodni leczenia i ustępowała po odstawieniu lamotryginy (patrz punkt 4.4). Informowano o przypadkach wysypki o znacznym nasileniu, stanowiącej potencjalne zagrożenie dla życia, w tym o wystąpieniu zespołu Stevensa-Johnsona czy toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka (zespół Lyella), albo zespołu nadwrażliwości polekowej z eozynofilią oraz objawami ogólnoustrojowymi (DRESS). Choć u większości pacjentów objawy ustępowały po odstawieniu leczenia lamotryginą, u niektórych następowało nieodwracalne bliznowacenie i, w rzadkich przypadkach, zgon (patrz punkt 4.4). Ogólne ryzyko wysypki ma ścisły związek z:  dużymi dawkami początkowymi lamotryginy i zbyt szybkim zwiększaniem dawki, niezgodnym z zaleceniami (patrz punkt 4.2),  jednoczesnym stosowaniem walproinianu (patrz punkt 4.2). Informowano również o wysypce stanowiącej jeden z elementów zespołu nadwrażliwości, który obejmuje wiele różnorodnych objawów układowych (patrz: „Zaburzenia układu immunologicznego”). zmiana dot. bezpieczeństwa 19 Informowano o zmniejszonej gęstości mineralnej kości, osteopenii, osteoporozie i złamaniach u pacjentów leczonych długotrwale lamotryginą. Mechanizm działania lamotryginy na metabolizm kości nie został poznany. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Czy lek Plexxo 50 wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Z uwagi na różnice osobnicze w reakcji na leki przeciwpadaczkowe, pacjenci przyjmujący produkt leczniczy Plexxo w leczeniu padaczki powinni skonsultować się z lekarzem w kwestiach dotyczących specyficznych problemów związanych z prowadzeniem pojazdów i padaczką. zmiana dot. bezpieczeństwa 17 Nie badano wpływu produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W dwóch badaniach z udziałem ochotników udowodniono, że wpływ lamotryginy na precyzyjną koordynację wzrokowo-ruchową, ruchy gałek ocznych, zdolność zachowania równowagi i subiektywne działanie sedatywne, nie różnił się od placebo. W badaniach klinicznych lamotryginy zgłaszano działania niepożądane o charakterze neurologicznym, takie jak zawroty głowy czy podwójne widzenie. Z tego względu przed prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn pacjenci powinni ocenić, jak wpływa na nich leczenie produktem leczniczym Plexxo.

Czy przyjmując Plexxo 50 mogę prowadzić auto?

Z uwagi na różnice osobnicze w reakcji na leki przeciwpadaczkowe, pacjenci przyjmujący produkt leczniczy Plexxo w leczeniu padaczki powinni skonsultować się z lekarzem w kwestiach dotyczących specyficznych problemów związanych z prowadzeniem pojazdów i padaczką. zmiana dot. bezpieczeństwa 17 Nie badano wpływu produktu leczniczego na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W dwóch badaniach z udziałem ochotników udowodniono, że wpływ lamotryginy na precyzyjną koordynację wzrokowo-ruchową, ruchy gałek ocznych, zdolność zachowania równowagi i subiektywne działanie sedatywne, nie różnił się od placebo. W badaniach klinicznych lamotryginy zgłaszano działania niepożądane o charakterze neurologicznym, takie jak zawroty głowy czy podwójne widzenie. Z tego względu przed prowadzeniem pojazdów i obsługiwaniem maszyn pacjenci powinni ocenić, jak wpływa na nich leczenie produktem leczniczym Plexxo.

Czy Plexxo 50 mogę przyjmować w ciąży?

Ogólne zagrożenia związane ze stosowaniem leków przeciwpadaczkowych Kobiety mogące zajść w ciążę powinny zasięgnąć porady specjalisty. Jeśli kobieta planuje zajście w ciążę, należy przeanalizować leczenie przeciwpadaczkowe. U kobiet leczonych z powodu padaczki należy unikać nagłego odstawienia leków przeciwpadaczkowych, ponieważ może to prowadzić do napadów padaczkowych, które mogą mieć poważne konsekwencje dla kobiety i nienarodzonego dziecka. Jeżeli jest to tylko możliwe, należy wybierać monoterapię, ponieważ skojarzona terapia przeciwpadaczkowa w zależności od stosowanych leków, może zwiększać ryzyko rozwoju wad wrodzonych w porównaniu z monoterapią. Zagrożenia związane ze stosowaniem lamotryginy Ciąża Duża liczba danych dotyczących kobiet stosujących lamotryginę w monoterapii w pierwszym trymestrze ciąży (ponad 8700) nie wskazuje na znaczące zwiększenie ryzyka poważnych wad wrodzonych, w tym rozszczepu warg lub podniebienia. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozwój (patrz punkt 5.3). Zaleca się stosowanie najmniejszej możliwej dawki terapeutycznej, jeżeli konieczne jest leczenie lamotryginą podczas ciąży. Lamotrygina jest słabym inhibitorem reduktazy kwasu dihydrofoliowego i teoretycznie może powodować zwiększenie ryzyka uszkodzenia zarodka lub płodu przez zmniejszenie stężenia kwasu foliowego. Można rozważyć stosowanie kwasu foliowego w przypadku planowania ciąży i we wczesnym okresie ciąży. Zmiany fizjologiczne w czasie ciąży mogą wpływać na stężenie i (lub) skuteczność terapeutyczną lamotryginy. Istnieją doniesienia o zmniejszeniu stężenia lamotryginy w osoczu podczas ciąży, z potencjalnym zagrożeniem utraty kontroli nad napadami padaczkowymi. Stężenie lamotryginy po porodzie może gwałtownie wzrastać, z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych zależnych od dawki. Z tego względu należy monitorować stężenie lamotryginy w surowicy przed ciążą, podczas ciąży i po ciąży, jak również zaraz po urodzeniu. W razie potrzeby dawka powinna być dostosowana w celu utrzymania stężenia lamotryginy w surowicy na tym samym poziomie co przed ciążą lub dostosowana zgodnie z odpowiedzią kliniczną. Oprócz tego, po urodzeniu należy monitorować działania niepożądane zależne od dawki. Karmienie piersią Zaobserwowano, że lamotrygina przenika do mleka kobiecego w bardzo zmiennych stężeniach, skutkiem czego ogólne stężenie lamotryginy u niemowląt dochodzi do około 50% stężenia u matki. Z tego względu u niektórych niemowląt karmionych piersią stężenia lamotryginy w surowicy mogą osiągnąć wartości, które powodują wystąpienie działania farmakologicznego. Należy ocenić, czy potencjalne korzyści z karmienia piersią przewyższają ryzyko działań niepożądanych u niemowlęcia. Jeżeli kobieta leczona lamotryginą zdecyduje się karmić piersią, należy obserwować, czy u niemowlęcia nie występują takie działania niepożądane, jak nadmierne uspokojenie, wysypka i za mały przyrost masy ciała. Płodność Badania na zwierzętach nie wykazały upośledzenia płodności przez lamotryginę (patrz punkt 5.3).

Czy Plexxo 50 jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ogólne zagrożenia związane ze stosowaniem leków przeciwpadaczkowych Kobiety mogące zajść w ciążę powinny zasięgnąć porady specjalisty. Jeśli kobieta planuje zajście w ciążę, należy przeanalizować leczenie przeciwpadaczkowe. U kobiet leczonych z powodu padaczki należy unikać nagłego odstawienia leków przeciwpadaczkowych, ponieważ może to prowadzić do napadów padaczkowych, które mogą mieć poważne konsekwencje dla kobiety i nienarodzonego dziecka. Jeżeli jest to tylko możliwe, należy wybierać monoterapię, ponieważ skojarzona terapia przeciwpadaczkowa w zależności od stosowanych leków, może zwiększać ryzyko rozwoju wad wrodzonych w porównaniu z monoterapią. Zagrożenia związane ze stosowaniem lamotryginy Ciąża Duża liczba danych dotyczących kobiet stosujących lamotryginę w monoterapii w pierwszym trymestrze ciąży (ponad 8700) nie wskazuje na znaczące zwiększenie ryzyka poważnych wad wrodzonych, w tym rozszczepu warg lub podniebienia. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozwój (patrz punkt 5.3). Zaleca się stosowanie najmniejszej możliwej dawki terapeutycznej, jeżeli konieczne jest leczenie lamotryginą podczas ciąży. Lamotrygina jest słabym inhibitorem reduktazy kwasu dihydrofoliowego i teoretycznie może powodować zwiększenie ryzyka uszkodzenia zarodka lub płodu przez zmniejszenie stężenia kwasu foliowego. Można rozważyć stosowanie kwasu foliowego w przypadku planowania ciąży i we wczesnym okresie ciąży. Zmiany fizjologiczne w czasie ciąży mogą wpływać na stężenie i (lub) skuteczność terapeutyczną lamotryginy. Istnieją doniesienia o zmniejszeniu stężenia lamotryginy w osoczu podczas ciąży, z potencjalnym zagrożeniem utraty kontroli nad napadami padaczkowymi. Stężenie lamotryginy po porodzie może gwałtownie wzrastać, z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych zależnych od dawki. Z tego względu należy monitorować stężenie lamotryginy w surowicy przed ciążą, podczas ciąży i po ciąży, jak również zaraz po urodzeniu. W razie potrzeby dawka powinna być dostosowana w celu utrzymania stężenia lamotryginy w surowicy na tym samym poziomie co przed ciążą lub dostosowana zgodnie z odpowiedzią kliniczną. Oprócz tego, po urodzeniu należy monitorować działania niepożądane zależne od dawki. Karmienie piersią Zaobserwowano, że lamotrygina przenika do mleka kobiecego w bardzo zmiennych stężeniach, skutkiem czego ogólne stężenie lamotryginy u niemowląt dochodzi do około 50% stężenia u matki. Z tego względu u niektórych niemowląt karmionych piersią stężenia lamotryginy w surowicy mogą osiągnąć wartości, które powodują wystąpienie działania farmakologicznego. Należy ocenić, czy potencjalne korzyści z karmienia piersią przewyższają ryzyko działań niepożądanych u niemowlęcia. Jeżeli kobieta leczona lamotryginą zdecyduje się karmić piersią, należy obserwować, czy u niemowlęcia nie występują takie działania niepożądane, jak nadmierne uspokojenie, wysypka i za mały przyrost masy ciała. Płodność Badania na zwierzętach nie wykazały upośledzenia płodności przez lamotryginę (patrz punkt 5.3).

Czy Plexxo 50 wpływa na płodność?

Ogólne zagrożenia związane ze stosowaniem leków przeciwpadaczkowych Kobiety mogące zajść w ciążę powinny zasięgnąć porady specjalisty. Jeśli kobieta planuje zajście w ciążę, należy przeanalizować leczenie przeciwpadaczkowe. U kobiet leczonych z powodu padaczki należy unikać nagłego odstawienia leków przeciwpadaczkowych, ponieważ może to prowadzić do napadów padaczkowych, które mogą mieć poważne konsekwencje dla kobiety i nienarodzonego dziecka. Jeżeli jest to tylko możliwe, należy wybierać monoterapię, ponieważ skojarzona terapia przeciwpadaczkowa w zależności od stosowanych leków, może zwiększać ryzyko rozwoju wad wrodzonych w porównaniu z monoterapią. Zagrożenia związane ze stosowaniem lamotryginy Ciąża Duża liczba danych dotyczących kobiet stosujących lamotryginę w monoterapii w pierwszym trymestrze ciąży (ponad 8700) nie wskazuje na znaczące zwiększenie ryzyka poważnych wad wrodzonych, w tym rozszczepu warg lub podniebienia. Badania na zwierzętach wykazały toksyczny wpływ na rozwój (patrz punkt 5.3). Zaleca się stosowanie najmniejszej możliwej dawki terapeutycznej, jeżeli konieczne jest leczenie lamotryginą podczas ciąży. Lamotrygina jest słabym inhibitorem reduktazy kwasu dihydrofoliowego i teoretycznie może powodować zwiększenie ryzyka uszkodzenia zarodka lub płodu przez zmniejszenie stężenia kwasu foliowego. Można rozważyć stosowanie kwasu foliowego w przypadku planowania ciąży i we wczesnym okresie ciąży. Zmiany fizjologiczne w czasie ciąży mogą wpływać na stężenie i (lub) skuteczność terapeutyczną lamotryginy. Istnieją doniesienia o zmniejszeniu stężenia lamotryginy w osoczu podczas ciąży, z potencjalnym zagrożeniem utraty kontroli nad napadami padaczkowymi. Stężenie lamotryginy po porodzie może gwałtownie wzrastać, z ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych zależnych od dawki. Z tego względu należy monitorować stężenie lamotryginy w surowicy przed ciążą, podczas ciąży i po ciąży, jak również zaraz po urodzeniu. W razie potrzeby dawka powinna być dostosowana w celu utrzymania stężenia lamotryginy w surowicy na tym samym poziomie co przed ciążą lub dostosowana zgodnie z odpowiedzią kliniczną. Oprócz tego, po urodzeniu należy monitorować działania niepożądane zależne od dawki. Karmienie piersią Zaobserwowano, że lamotrygina przenika do mleka kobiecego w bardzo zmiennych stężeniach, skutkiem czego ogólne stężenie lamotryginy u niemowląt dochodzi do około 50% stężenia u matki. Z tego względu u niektórych niemowląt karmionych piersią stężenia lamotryginy w surowicy mogą osiągnąć wartości, które powodują wystąpienie działania farmakologicznego. Należy ocenić, czy potencjalne korzyści z karmienia piersią przewyższają ryzyko działań niepożądanych u niemowlęcia. Jeżeli kobieta leczona lamotryginą zdecyduje się karmić piersią, należy obserwować, czy u niemowlęcia nie występują takie działania niepożądane, jak nadmierne uspokojenie, wysypka i za mały przyrost masy ciała. Płodność Badania na zwierzętach nie wykazały upośledzenia płodności przez lamotryginę (patrz punkt 5.3).