Zasób 3

Neurol SR 0,5

Substancja czynna
Alprazolamum
Postać
tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Moc
0,5 mg
Skład
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 0,5 mg alprazolamu (Alprazolamum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 225,85 mg w każdej tabletce. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Laktoza jednowodna, hypromeloza 2208/4000, hypromeloza 2208/100, 9 krzemionka koloidalna bezwodna, indygotyna (E132), lak, magnezu stearynian.
Wskazania
Krótkotrwałe leczenie:  zespołu lęku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii,  zespołu lęku uogólnionego,  zaburzeń lękowych ze współistniejącą depresją.
Dawkowanie
Czas trwania leczenia Leczenie powinno trwać jak najkrócej. Zalecana jest ponowna ocena stanu pacjenta pod koniec leczenia, nie później niż po 4 tygodniach leczenia, oraz ocena konieczności kontynuacji leczenia, szczególnie gdy u pacjenta nie występują objawy choroby. Całkowity czas leczenia nie powinien przekraczać 8 – 12 tygodni, włączając w to okres zmniejszania dawki. Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania Optymalną dawkę należy ustalać w zależności od nasilenia objawów i reakcji pacjenta na leczenie. Zazwyczaj stosowane dawki (patrz niżej) są odpowiednie dla większości pacjentów. Leczenie należy rozpoczynać od dawki początkowej i stopniowo zwiększać dawkę w celu uniknięcia nadmiernej sedacji. Rzadko, kiedy konieczne jest osiągniecie większych dawek, dawkowanie należy zwiększać bardzo ostrożnie, aby uniknąć działań niepożądanych. Jeśli przepisanie większej dawki jest niezbędne, początkowo należy zwiększyć tylko dawkę wieczorną, a następnie zwiększać dawki stosowane w ciągu dnia. Pacjentom, którzy dotychczas nie stosowali leków psychotropowych, należy zwykle przepisać mniejszą dawkę niż pacjentom stosującym wcześniej leki uspokajające, przeciwdepresyjne lub nasenne czy też pacjentom przewlekle nadużywającym w przeszłości alkoholu. Pacjentom w podeszłym wieku oraz pacjentom w gorszym stanie ogólnym należy zasadniczo podawać najmniejszą skuteczną dawkę, aby nie wywołać ataksji lub nadmiernej sedacji. 1 Zalecane jest przeprowadzanie okresowej kontroli pacjentów, co w razie konieczności ułatwi modyfikację dawkowania. Zwykle stosowane dawki Zaburzenia lękowe Dawka początkowa: 1 mg na dobę; zazwyczaj stosowany zakres dawek: 0,5 do 4,0 mg na dobę, podawane w jednej lub dwóch dawkach. Zespół lęku napadowego Dawka początkowa: 0,5 do 1 mg na dobę, podawane w jednej lub dwóch dawkach. Zwiększenie dawki jest wskazane jedynie w ciężkich i obezwładniających napadach paniki, spełniających określone kryteria diagnostyczne oraz pod warunkiem, że lek jest dobrze tolerowany przez pacjenta. U większości pacjentów średnia dawka podtrzymująca wynosi od 4 do 6 mg na dobę; nie należy podawać więcej niż 8 mg na dobę. Jeśli wystąpią działania niepożądane, zalecane jest zmniejszenie dawki. Szczególne grupy pacjentów Pacjenci w wieku podeszłym (>65 lat) i pacjenci osłabieni Dawka początkowa wynosi 0,5 do 1 mg na dobę, podawana w jednej lub dwóch dawkach, w razie konieczności dawkę można zwiększyć, jeśli jest dobrze tolerowana przez pacjenta. Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania alprazolamu nie została ustalona u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat; z tego względu stosowanie alprazolamu nie jest zalecane w tej grupie wiekowej. Niewydolność wątroby Dawka początkowa wynosi 0,5 do 1 mg na dobę, podawana w jednej lub dwóch dawkach, w razie konieczności dawkę można zwiększyć, jeśli jest dobrze tolerowana przez pacjenta. Niewydolność nerek Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z niewydolnością nerek. Długość leczenia Skuteczność alprazolamu w leczeniu nerwicy lękowej oraz stanów lękowych związanych z depresją została zweryfikowana w długoterminowych badaniach klinicznych. Badania trwały najdłużej do 6 tygodni. Pacjenci z napadami paniki byli skutecznie leczeni w ciągu 6 - 8 tygodni (w badaniach kontrolowanych). Doświadczenie kliniczne wykazało, że u pacjentów, którzy korzystnie reagowali na leczenie nie było konieczne zwiększenie dawki nawet po leczeniu trwającym 6 miesięcy do roku. Korzyści z leczenia były podczas badań okresowo oceniane przez lekarzy prowadzących, indywidualnie u każdego pacjenta. Jednak zaleca się, aby całkowity czas leczenia nie przekraczał 8 - 12 tygodni, włączając czas zmniejszania dawki. Zakończenie leczenia Lek należy odstawiać ostrożnie, stopniowo zmniejszając dawkę alprazolamu. Nagłe zakończenie leczenia może wywołać objawy odstawienia. Zalecane jest zmniejszanie dobowej dawki alprazolamu o nie więcej niż 0,5 mg co 3 dni. U niektórych pacjentów schemat stopniowego odstawiania leku należy nawet jeszcze bardziej rozciągnąć w czasie. W razie wystąpienia nasilonych objawów odstawienia, należy powrócić do poprzednio stosowanej dawki, a następnie wydłużyć czas odstawiania leku. Ryzyko rozwoju uzależnienia jest przypuszczalnie większe w razie leczenia większymi dawkami. Częstość występowania objawów „z odbicia“ i objawów odstawienia jest większa w wypadku leczenia napadów paniki większymi dawkami. 2
Przeciwwskazania
 Nadwrażliwość na alprazolam, inne benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Miastenia.  Jaskra z wąskim kątem.  Ciężka niewydolność oddechowa.  Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) z niewydolnością oddechową.  Zespół bezdechu sennego.  Ciężka niewydolność wątroby.
Działania niepożądane
W poniższej tabeli zebrano działania niepożądane alprazolamu podzielone na grupy zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA i częstością ich występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych): Klasyfikacja układów i narządów wg Częstość Działanie niepożądane MedDRA Zaburzenia krwi i układu chłonnego rzadko nieprawidłowy skład krwi, agranulocytoza Zaburzenia układu immunologicznego rzadko reakcje alergiczne (mogą prowadzić do reakcji anafilaktycznej) Zaburzenia endokrynologiczne niezbyt często hiperprolaktynemia Zaburzenia metabolizmu i odżywiania często zmniejszenie apetytu rzadko jadłowstręt Zaburzenia psychiczne często depresja 1, niepokój ruchowy, pobudliwość, splątanie niezbyt często zmiany nastroju, złość, wrogość, omamy, wściekłość, agresywne zachowanie, wrogie zachowanie, lęk, pobudzenie, zmiana libido, bezsenność, zaburzenia myślenia, nerwowość, pobudzenie rzadko reakcje paradoksalne2, depersonalizacja, paranoja nieznana uzależnienie, zespół odstawienia 6 Zaburzenia układu nerwowego bardzo często senność, uspokojenie, ospałość często zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia koordynacji, ataksja, zaburzenia koncentracji, zaburzenia pamięci, upośledzenie umysłowe, niewyraźna mowa, uczucie pustki w głowie niezbyt często amnezja, dystonia, drżenia rzadko drgawki nieznana objawy autonomiczne Zaburzenia oka często niewyraźne widzenie Zaburzenia żołądka i jelit często zaparcia, nudności niezbyt często zaburzenia żołądka i jelit, wymioty bardzo rzadko niekontrolowanie defekacji Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych niezbyt często żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby nieznana zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej niezbyt często zapalenie skóry nieznana obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki niezbyt często osłabienie mięśni łącznej Zaburzenia nerek i dróg moczowych niezbyt często nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu rzadko trudności w oddawaniu moczu Zaburzenia układu rozrodczego i piersi niezbyt często zaburzenia czynności seksualnych, nieregularne miesiączkowanie rzadko zaburzenia owulacji, ginekomastia Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania bardzo często zmęczenie często drażliwość, osłabienie nieznana obrzęk obwodowy, zjawisko „z odbicia” Badania diagnostyczne niezbyt często zmiana masy ciała, wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego Depresja: występująca już wcześniej depresja może ujawnić się podczas stosowania benzodiazepamu. Reakcje psychiczne i paradoksalne: wiadomo, że takie reakcje, jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, wściekłość, koszmary senne, omamy, psychozy, nieodpowiednie zachowanie i inne działania niepożądane dotyczące zachowania występują podczas stosowania benzodiazepin. Wiele spontanicznych zgłoszeń działań niepożądanych związanych z zachowaniem dotyczyło pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki działające na ośrodkowy układ nerwowy i (lub) wykazujących objawy choroby psychicznej. Sporadycznie publikowane doniesienia dotyczące niewielkiej liczby pacjentów wskazują, że ryzyko rozwoju takich reakcji zagraża pacjentom z zaburzeniami osobowości, zachowaniami impulsywnymi i agresywnymi lub nadużywającym w przeszłości alkoholu lub leków. Stosowanie (nawet terapeutycznych dawek) może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego: zaprzestanie leczenia może powodować zjawisko odstawienia lub „z odbicia”. Może wystąpić uzależnienie psychiczne. Zgłaszano przypadki nadużywania benzodiazepin (patrz punkt 4.4). Podczas odstawiania alprazolamu u pacjentów ze stresem pourazowym opisywano występowanie epizodów rozdrażnienia, przejawiania wrogości oraz nastrojów depresyjnych. 7 Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa. Tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Z powodu działania uspokajającego (sedatywnego) i możliwego wystąpienia amnezji, zaburzeń koncentracji lub osłabienia mięśni, alprazolam może, zwłaszcza na początku leczenia i w okresie zwiększania dawki, mieć niekorzystny wpływ na czynności wymagające zwiększonej czujności, koordynacji ruchów i szybkiego reagowania (np. podczas prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn, pracy na wysokości itp.). Prawdopodobieństwo osłabienia czujności wzrasta w przypadku niewystarczającej długości snu (patrz punkt 4.5). Decyzja dotycząca możliwości wykonywania tych czynności przez danego pacjenta należy do lekarza.
Interakcje
Benzodiazepiny, stosowane równocześnie z alkoholem lub innymi lekami wpływającymi na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), wykazują addytywne działanie depresyjne. Alprazolam nasila hamujące działanie alkoholu i leków hamujących czynność OUN, takich jak leki przeciwbólowe, przeciwpadaczkowe, neuroleptyczne, nasenne, przeciwlękowe/uspokajające, 4 przeciwdepresyjne (sedatywne), leki przeciwhistaminowe itp. Podczas jednoczesnego stosowania należy zmniejszyć dawkę jednego lub obu leków. Jeśli benzodiazepiny stosuje się jednocześnie z opioidami (stosowanymi przeciwbólowo, przeciwkaszlowo, w leczeniu zastępczym), ich dawki należy zmniejszyć co najmniej o jedną trzecią, a następnie powoli zwiększać, szczególnie u osób w podeszłym wieku. Jeśli stosuje się je jednocześnie z imipraminą lub dezypraminą, zmniejsza się ich stężenie w osoczu w stanie stacjonarnym. Nie jest zalecane jednoczesne przyjmowanie z alkoholem. Alprazolam może zmniejszać klirens digoksyny, co zwiększa jej stężenie w osoczu. Alprazolam może zwiększać stężenie w osoczu stosowanego jednocześnie litu. Cymetydyna zmniejsza klirens alprazolamu i wydłuża jego okres półtrwania. Etynyloestradiol również wydłuża okres półtrwania alprazolamu. Substancje hamujące określone enzymy wątrobowe (szczególnie cytochrom P450 3A4) mogą zwiększyć stężenie alprazolamu i nasilić jego działanie. Interakcje dotyczące inhibitorów proteazy HIV (np. rytonawiru) i alprazolamu są złożone i zależne od czasu. Małe dawki rytonawiru powodowały znaczne zaburzenie klirensu alprazolamu, wydłużenie okresu półtrwania w fazie eliminacji oraz nasilenie działania. Jednak podczas długotrwałego narażenia na rytonawir indukcja CYP3A spowodowała zanik tego hamowania. Interakcja będzie powodować konieczność modyfikacji dawki lub odstawienia alprazolamu. Podczas jednoczesnego stosowania alprazolamu i leków wpływających na jego metabolizm, może dojść do interakcji farmakokinetycznych:  jeśli alprazolam stosuje się jednocześnie z nefazodonem, fluwoksaminą lub cymetydyną, należy zachować zwiększoną ostrożność i w razie konieczności odpowiednio zmniejszyć dawki;  należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania alprazolamu z fluoksetyną, propoksyfenem, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, sertraliną lub diltiazemem.  należy zachować ostrożność i rozważyć znaczne zmniejszenie dawki podczas jednoczesnego stosowania alprazolamu z silnymi inhibitorami CYP3A4, takimi jak azolowe leki przeciwgrzybicze (ketokonazol, itrakonazol, posakonazol, worykonazol), inhibitory proteazy lub niektóre antybiotyki makrolidowe (erytromycyna, klarytromycyna, telitromycyna).
Ostrzeżenia
Może wystąpić zmniejszenie skuteczności działania uspokajającego benzodiazepin po wielokrotnym stosowaniu przez kilka tygodni. Uzależnienie Stosowanie benzodiazepin może prowadzić do rozwoju fizycznego i psychicznego uzależnienia od tych leków. Ryzyko rozwoju uzależnienia zwiększa się z dawką i długością leczenia. Jest ono również większe u pacjentów nadużywających w przeszłości leków i alkoholu. Uzależnienie farmakologiczne może wystąpić w czasie stosowania dawek terapeutycznych i(lub) u pacjentów bez indywidualnych czynników ryzyka. Istnieje zwiększone ryzyko uzależnienia farmakologicznego w czasie łącznego stosowania kilku benzodiazepin, niezależnie od wskazań anksjolitycznych lub nasennych. Odnotowano także przypadki nadużycia. W wypadku rozwoju uzależnienia fizycznego, nagłe zaprzestanie leczenia będzie wiązało się z wystąpieniem objawów odstawienia. Mogą one obejmować: ból głowy, ból mięśni, silny lęk, napięcie, niepokój, splątanie i drażliwość. W ciężkich przypadkach mogą wystąpić następujące objawy: poczucie nierealności, depersonalizacja, przeczulica słuchowa, uczucie mrowienia i pieczenia w kończynach, nadwrażliwość na światło, hałas i kontakt fizyczny, omamy lub napady padaczkowe. Lęk „z odbicia”: podczas leczenia objawów odstawienia mogą wystąpić przemijające nasilone objawy, które były powodem rozpoczęcia leczenia benzodiazepinami. Mogą wraz z nimi występować inne reakcje, w tym zmiany nastroju, lęk lub zaburzenia snu i niepokój. Ponieważ ryzyko wystąpienia objawów odstawienia (efektu z odbicia) jest większe w razie nagłego przerwania leczenia, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki. Czas leczenia Czas leczenia powinien być możliwie najkrótszy (patrz punkt 4.2), w zależności od wskazania, jednak nie powinien przekraczać 8 – 12 tygodni, włączając w to okres zmniejszania dawki. Nie należy wydłużać czasu trwania leczenia bez ponownej oceny stanu pacjenta. Podczas rozpoczynania leczenia może być pomocne poinformowanie pacjenta, że czas trwania leczenia będzie ograniczony i dokładne wyjaśnienie, w jaki sposób dawkowanie będzie stopniowo zmniejszane. Ponadto ważne, aby pacjent wiedział o możliwości wystąpienia zjawiska „z odbicia”, co może zmniejszyć obawy, gdyby takie objawy pojawiły się w trakcie odstawiania leku. Istnieją przesłanki, że w przypadku benzodiazepin krótkodziałających, zjawiska związane z odstawieniem mogą ujawnić się nawet w czasie przerw między poszczególnymi dawkami leku, zwłaszcza gdy stosowane dawki są wysokie. Jeśli pacjent stosuje benzodiazepiny długodziałające należy przestrzec go przed zmianą na benzodiazepiny krótkodziałające, ponieważ mogą wystąpić objawy związane z odstawieniem . 3 Niepamięć Benzodiazepiny mogą powodować niepamięć następczą. Występuje ona najczęściej w ciągu kilku godzin po przyjęciu produktu. Reakcje psychiczne i ‘paradoksalne’ Podczas stosowania benzodiazepin stwierdzano objawy takie, jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, wściekłość, koszmary senne, omamy, psychozy, nieodpowiednie zachowanie i inne działania niepożądane dotyczące zachowania. W razie wystąpienia wspomnianych objawów należy przerwać stosowanie leku. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych objawów jest większe u dzieci i u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia lękowe Zaburzenia lękowe mogą być związane z pierwotnymi i wtórnymi dużymi zaburzeniami depresyjnymi i częstszymi przypadkami samobójstw wśród nieleczonych pacjentów. Z tego względu podczas stosowania większych dawek alprazolamu w leczeniu pacjentów z zaburzeniami lękowymi należy zachować taką samą ostrożność, jak podczas stosowania jakiegokolwiek leku psychotropowego w leczeniu pacjentów z depresją lub tych, u których można podejrzewać istnienie ukrytych myśli lub planów samobójczych. Szczególne grupy pacjentów Bezpieczeństwo stosowania u dzieci i młodzieży w wieku do 18 lat dotychczas nie zostało wykazane i z tego względu nie jest zalecane stosowanie w tej grupie wiekowej. Pacjenci w podeszłym wieku Pacjentom w podeszłym wieku należy podawać mniejszą dawkę (patrz punkt 4.2). Należy zachować ostrożność stosując benzodiazepiny i ich pochodne u pacjentów w podeszłym wieku ze względu na ryzyko sedacji i/lub osłabienia układu mięśniowo-szkieletowego, co może przyczyniać się do upadków, często z poważnymi konsekwencjami w tej grupie pacjentów. Aby zapobiec wystąpieniu ataksji lub przedawkowania u osób w podeszłym wieku i(lub) u pacjentów osłabionych zaleca się przestrzeganie ogólnej zasady stosowania najmniejszych skutecznych dawek. Mniejsza dawka jest zalecana również u pacjentów z przewlekłą niewydolnością oddechową, ze względu na możliwość depresji oddechowej. Benzodiazepiny nie są przeznaczone do stosowania u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby, ponieważ mogą wywołać encefalopatię. Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Benzodiazepiny nie są zalecane do leczenia podstawowego psychoz. Nie należy stosować benzodiazepin w monoterapii depresji lękowej związanej z depresją (u tych pacjentów mogą powodować próby samobójcze). Dlatego podczas stosowania alprazolamu u pacjentów z objawami depresji i u pacjentów ze skłonnościami samobójczymi, konieczne jest zachowanie odpowiednich środków ostrożności i przepisywanie im ograniczonych ilości produktu leczniczego. Należy zachować szczególną ostrożność stosując benzodiazepiny u pacjentów nadużywających w przeszłości alkoholu lub leków (patrz punkt 4.5). Produkt zawiera laktozę jednowodną. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Wiele danych pochodzących z badań kohortowych wskazuje, że ekspozycja na benzodiazepiny w pierwszym trymestrze ciąży nie wiąże się ze zwiększeniem ryzyka poważnych wad rozwojowych. Jednakże, niektóre wczesne epidemiologiczne badania porównawcze przypadków wykazały zwiększone ryzyko rozszczepu wargi lub podniebienia. Dane wskazują, że ryzyko urodzenia dziecka z rozszczepem wargi lub podniebienia po ekspozycji matki na benzodiazepiny jest mniejsze niż 2/1000 w porównaniu z oczekiwanym współczynnikiem dla takiego rodzaju defektów wynoszącym w przybliżeniu 1/1000 w ogólnej populacji. Leczenie dużymi dawkami benzodiazepin w czasie drugiego i/lub trzeciego trymestru ciąży ujawniło spadek aktywności ruchowej płodu i zmienność rytmu serca płodu. Jeśli z przyczyn medycznych zachodzi konieczność prowadzenia leczenia pod koniec ciąży, nawet w niewielkich dawkach, może wystąpić zespół wiotkiego dziecka, obejmujący hipotonię osiową, problemy ze ssaniem prowadzące do słabego przyrostu wagi. Objawy te są przemijające, ale mogą trwać od 1 do 3 tygodni, w zależności od okresu półtrwania produktu. Po większych dawkach u noworodków może rozwinąć się depresja układu oddechowego lub bezdech i hipotermia. Ponadto kilka dni po narodzinach może wystąpić 5 zespół odstawienia u noworodków objawiający się nadpobudliwością, niepokojem i drżeniem, nawet jeśli nie wystąpi zespół wiotkiego dziecka. Przebieg zespołu odstawienia po urodzeniu zależy od okresu półtrwania substancji. Biorąc pod uwagę te dane, można rozważać stosowanie alprazolamu w czasie ciąży pod warunkiem ścisłego przestrzegania wskazań terapeutycznych i dawkowania. Jeśli leczenie alprazolamem pod koniec ciąży jest konieczne, należy unikać stosowania wysokich dawek i monitorować noworodka pod kątem wystąpienia zespołu odstawienia i(lub) zespołu wiotkiego dziecka. Karmienie piersią Wykryto alprazolam w mleku kobiecym, a ponieważ jest metabolizowany wolniej u noworodka niż u dorosłych, może dojść do jego kumulacji, wystąpienia sedacji i zaburzeń żywieniowych u dziecka. Z tego względu alprazolamu nie należy stosować u matek karmiących piersią.
Właściwości farmakokinetyczne
Uwalnianie alprazolamu z tabletek o przedłużonym uwalnianiu następuje dłużej i nie jest związane ze zmianą dystrybucji, metabolizmu i eliminacji substancji czynnej. W dawkach do 10 mg profil farmakokinetyczny alprazolamu odpowiada liniowemu stężeniu w osoczu, które jest zależne od dawki. 8 Wchłanianie Maksymalne stężenie w surowicy jest osiągane w ciągu 5 - 11 godzin po przyjęciu tabletki o przedłużonym uwalnianiu. Pole powierzchni pod krzywą (AUC) dla tabletki o przedłużonym uwalnianiu podawanej raz lub dwa razy na dobę jest analogiczne do uzyskanego po podaniu tabletek bez przedłużonego uwalniania substancji czynnej, w 4 dawkach. Stan stacjonarny parametrów osocza jest osiągany w ciągu 4 dni. Jednorazowe podanie alprazolamu indukuje stężenia w osoczu proporcjonalne do zastosowanej dawki; dla zakresu dawek od 0,5 mg do 3,0 mg maksymalne stężenie w osoczu wynosiło od 8 do 37 ng/ml. Jednorazowe podanie 3 mg alprazolamu w postaci tabletki o przedłużonym uwalnianiu jednocześnie z pokarmem bogatym w tłuszcze, spowodowało zwiększenie stężenia leku w osoczu o 26%. In vitro alprazolam wiąże się z białkami surowicy w 80%. Objętość dystrybucji wynosi 1,1 l/kg dla obu rodzajów tabletek (o przedłużonym uwalnianiu i bez przedłużonego uwalniania). Ze względu na podobieństwo do innych benzodiazepin, należy przypuszczać, że alprazolam przenika przez barierę łożyska i do mleka kobiecego. Głównymi metabolitami alprazolamu są hydroksyalprazolam i pochodna benzofenonowa, która jest praktycznie nieaktywna. Udział 4-hydroksyalprazolamu w aktywności (skuteczności działania) wynosi mniej niż 10%, podczas gdy udział alfa-hydroksyalprazolamu nie przekracza 4%. W metabolizmie uczestniczą enzymy należące do układu cytochromu P450 (patrz punkt 4.5). Średni okres półtrwania w fazie eliminacji alprazolamu wynosi 12 do 15 godzin, a klirens osoczowy wynosi 1,1 ml/min/kg; okresy półtrwania w fazie eliminacji metabolitów mają zbliżone wartości. Wydalanie odbywa się głównie przez nerki (z moczem). Alprazolam i jego metabolity nie kumulują się w organizmie. Kinetyka alprazolamu w określonych stanach chorobowych W wielu stanach chorobowych, np. chorobach wątroby spowodowanych nadużywaniem alkoholu lub w niewydolności wątroby, obserwowano zaburzenia wchłaniania, dystrybucji, metabolizmu i eliminacji benzodiazepin. Nie ma konieczności zmiany dawkowania w zaburzeniach czynności nerek. Opisano również pewne różnice u pacjentów w podeszłym wieku. Nie ma jednoznacznych danych dotyczących możliwości indukcji przez alprazolam układów enzymatycznych wątroby. Nie jest to cechą charakterystyczną dla wszystkich benzodiazepin.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwlękowe, pochodne benzodiazepiny, kod ATC: N 05 BA 12 Alprazolam jest pochodną benzodiazepiny o czasie działania krótkim do średniego oraz, tak jak wszystkie benzodiazepiny, wykazuje zależne od dawki działanie hamujące na wszystkich poziomach OUN, począwszy od niewielkiego uspokojenia, poprzez sen do śpiączki. Benzodiazepiny pobudzają oraz ułatwiają działanie hamujące kwasu gamma-aminomasłowego (GABA), który jest głównym inhibitorem przekaźnictwa nerwowego w mózgu i jest mediatorem hamowania pre- i postsynaptycznego we wszystkich obszarach OUN. Alprazolam wywiera silniejsze działanie anksjolityczne i przeciwlękowe niż inne benzodiazepiny, z zachowaniem działania zmniejszającego napięcie mięśniowe, przeciwdrgawkowego oraz uspokajająco- nasennego.
Przedawkowanie
Dawka toksyczna po podaniu doustnym u człowieka wynosi około 0,33 mg/kg mc. Tak jak w przypadku innych benzodiazepin, przedawkowanie nie powinno stanowić zagrożenia dla życia, chyba że w połączeniu z innymi depresantami OUN (w tym alkoholem). W leczeniu przedawkowania jakiegokolwiek leku należy mieć na uwadze możliwość przyjęcia wielu środków. Objawy przedawkowania obejmują splątanie, senność, a nawet sen, ospałość, bezdech, znaczne osłabienie, niewyraźną mowę, potykanie się i chwianie podczas chodzenia, osłabienie odruchów, bradykardię, ataksję, hipotonię, niedociśnienie, depresję układu oddechowego, rzadko śpiączkę i bardzo rzadko zgon. Po doustnym przedawkowaniu benzodiazepin, jeśli pacjent jest przytomny, należy wywołać wymioty ( w ciągu pierwszej godziny od przyjęcia leku), a gdy pacjent jest nieprzytomny, należy wykonać płukanie żołądka po uprzednim zabezpieczeniu drożności dróg oddechowych. Jeśli brak poprawy po opróżnieniu żołądka, to w celu zmniejszenia wchłaniania powinno się podać aktywny węgiel. W ramach intensywnej opieki medycznej nad pacjentem, należy zwrócić szczególną uwagę na funkcje oddechowe i krążeniowe. Jako antidotum można zastosować flumazenil.
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
  • 30 tabl. w butelce: Rp - lek na receptę
  • 30 tabl. w blistrach: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Neurol SR 0,5?

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 0,5 mg alprazolamu (Alprazolamum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: laktoza jednowodna 225,85 mg w każdej tabletce. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Neurol SR 0,5?

Krótkotrwałe leczenie:  zespołu lęku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii,  zespołu lęku uogólnionego,  zaburzeń lękowych ze współistniejącą depresją.

Jak często zażywać lek Neurol SR 0,5?

Czas trwania leczenia Leczenie powinno trwać jak najkrócej. Zalecana jest ponowna ocena stanu pacjenta pod koniec leczenia, nie później niż po 4 tygodniach leczenia, oraz ocena konieczności kontynuacji leczenia, szczególnie gdy u pacjenta nie występują objawy choroby. Całkowity czas leczenia nie powinien przekraczać 8 – 12 tygodni, włączając w to okres zmniejszania dawki. Ogólne zalecenia dotyczące dawkowania Optymalną dawkę należy ustalać w zależności od nasilenia objawów i reakcji pacjenta na leczenie. Zazwyczaj stosowane dawki (patrz niżej) są odpowiednie dla większości pacjentów. Leczenie należy rozpoczynać od dawki początkowej i stopniowo zwiększać dawkę w celu uniknięcia nadmiernej sedacji. Rzadko, kiedy konieczne jest osiągniecie większych dawek, dawkowanie należy zwiększać bardzo ostrożnie, aby uniknąć działań niepożądanych. Jeśli przepisanie większej dawki jest niezbędne, początkowo należy zwiększyć tylko dawkę wieczorną, a następnie zwiększać dawki stosowane w ciągu dnia. Pacjentom, którzy dotychczas nie stosowali leków psychotropowych, należy zwykle przepisać mniejszą dawkę niż pacjentom stosującym wcześniej leki uspokajające, przeciwdepresyjne lub nasenne czy też pacjentom przewlekle nadużywającym w przeszłości alkoholu. Pacjentom w podeszłym wieku oraz pacjentom w gorszym stanie ogólnym należy zasadniczo podawać najmniejszą skuteczną dawkę, aby nie wywołać ataksji lub nadmiernej sedacji. 1 Zalecane jest przeprowadzanie okresowej kontroli pacjentów, co w razie konieczności ułatwi modyfikację dawkowania. Zwykle stosowane dawki Zaburzenia lękowe Dawka początkowa: 1 mg na dobę; zazwyczaj stosowany zakres dawek: 0,5 do 4,0 mg na dobę, podawane w jednej lub dwóch dawkach. Zespół lęku napadowego Dawka początkowa: 0,5 do 1 mg na dobę, podawane w jednej lub dwóch dawkach. Zwiększenie dawki jest wskazane jedynie w ciężkich i obezwładniających napadach paniki, spełniających określone kryteria diagnostyczne oraz pod warunkiem, że lek jest dobrze tolerowany przez pacjenta. U większości pacjentów średnia dawka podtrzymująca wynosi od 4 do 6 mg na dobę; nie należy podawać więcej niż 8 mg na dobę. Jeśli wystąpią działania niepożądane, zalecane jest zmniejszenie dawki. Szczególne grupy pacjentów Pacjenci w wieku podeszłym (>65 lat) i pacjenci osłabieni Dawka początkowa wynosi 0,5 do 1 mg na dobę, podawana w jednej lub dwóch dawkach, w razie konieczności dawkę można zwiększyć, jeśli jest dobrze tolerowana przez pacjenta. Dzieci i młodzież Bezpieczeństwo i skuteczność stosowania alprazolamu nie została ustalona u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat; z tego względu stosowanie alprazolamu nie jest zalecane w tej grupie wiekowej. Niewydolność wątroby Dawka początkowa wynosi 0,5 do 1 mg na dobę, podawana w jednej lub dwóch dawkach, w razie konieczności dawkę można zwiększyć, jeśli jest dobrze tolerowana przez pacjenta. Niewydolność nerek Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z niewydolnością nerek. Długość leczenia Skuteczność alprazolamu w leczeniu nerwicy lękowej oraz stanów lękowych związanych z depresją została zweryfikowana w długoterminowych badaniach klinicznych. Badania trwały najdłużej do 6 tygodni. Pacjenci z napadami paniki byli skutecznie leczeni w ciągu 6 - 8 tygodni (w badaniach kontrolowanych). Doświadczenie kliniczne wykazało, że u pacjentów, którzy korzystnie reagowali na leczenie nie było konieczne zwiększenie dawki nawet po leczeniu trwającym 6 miesięcy do roku. Korzyści z leczenia były podczas badań okresowo oceniane przez lekarzy prowadzących, indywidualnie u każdego pacjenta. Jednak zaleca się, aby całkowity czas leczenia nie przekraczał 8 - 12 tygodni, włączając czas zmniejszania dawki. Zakończenie leczenia Lek należy odstawiać ostrożnie, stopniowo zmniejszając dawkę alprazolamu. Nagłe zakończenie leczenia może wywołać objawy odstawienia. Zalecane jest zmniejszanie dobowej dawki alprazolamu o nie więcej niż 0,5 mg co 3 dni. U niektórych pacjentów schemat stopniowego odstawiania leku należy nawet jeszcze bardziej rozciągnąć w czasie. W razie wystąpienia nasilonych objawów odstawienia, należy powrócić do poprzednio stosowanej dawki, a następnie wydłużyć czas odstawiania leku. Ryzyko rozwoju uzależnienia jest przypuszczalnie większe w razie leczenia większymi dawkami. Częstość występowania objawów „z odbicia“ i objawów odstawienia jest większa w wypadku leczenia napadów paniki większymi dawkami. 2

Kiedy nie przyjmować leku Neurol SR 0,5?

 Nadwrażliwość na alprazolam, inne benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Miastenia.  Jaskra z wąskim kątem.  Ciężka niewydolność oddechowa.  Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) z niewydolnością oddechową.  Zespół bezdechu sennego.  Ciężka niewydolność wątroby.

Kiedy nie powinno się stosować leku Neurol SR 0,5?

 Nadwrażliwość na alprazolam, inne benzodiazepiny lub którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Miastenia.  Jaskra z wąskim kątem.  Ciężka niewydolność oddechowa.  Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) z niewydolnością oddechową.  Zespół bezdechu sennego.  Ciężka niewydolność wątroby.

Jakie są działania niepożądane leku Neurol SR 0,5?

W poniższej tabeli zebrano działania niepożądane alprazolamu podzielone na grupy zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA i częstością ich występowania: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie można określić na podstawie dostępnych danych): Klasyfikacja układów i narządów wg Częstość Działanie niepożądane MedDRA Zaburzenia krwi i układu chłonnego rzadko nieprawidłowy skład krwi, agranulocytoza Zaburzenia układu immunologicznego rzadko reakcje alergiczne (mogą prowadzić do reakcji anafilaktycznej) Zaburzenia endokrynologiczne niezbyt często hiperprolaktynemia Zaburzenia metabolizmu i odżywiania często zmniejszenie apetytu rzadko jadłowstręt Zaburzenia psychiczne często depresja 1, niepokój ruchowy, pobudliwość, splątanie niezbyt często zmiany nastroju, złość, wrogość, omamy, wściekłość, agresywne zachowanie, wrogie zachowanie, lęk, pobudzenie, zmiana libido, bezsenność, zaburzenia myślenia, nerwowość, pobudzenie rzadko reakcje paradoksalne2, depersonalizacja, paranoja nieznana uzależnienie, zespół odstawienia 6 Zaburzenia układu nerwowego bardzo często senność, uspokojenie, ospałość często zawroty głowy, ból głowy, zaburzenia koordynacji, ataksja, zaburzenia koncentracji, zaburzenia pamięci, upośledzenie umysłowe, niewyraźna mowa, uczucie pustki w głowie niezbyt często amnezja, dystonia, drżenia rzadko drgawki nieznana objawy autonomiczne Zaburzenia oka często niewyraźne widzenie Zaburzenia żołądka i jelit często zaparcia, nudności niezbyt często zaburzenia żołądka i jelit, wymioty bardzo rzadko niekontrolowanie defekacji Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych niezbyt często żółtaczka, zaburzenia czynności wątroby nieznana zapalenie wątroby Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej niezbyt często zapalenie skóry nieznana obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki niezbyt często osłabienie mięśni łącznej Zaburzenia nerek i dróg moczowych niezbyt często nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu rzadko trudności w oddawaniu moczu Zaburzenia układu rozrodczego i piersi niezbyt często zaburzenia czynności seksualnych, nieregularne miesiączkowanie rzadko zaburzenia owulacji, ginekomastia Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania bardzo często zmęczenie często drażliwość, osłabienie nieznana obrzęk obwodowy, zjawisko „z odbicia” Badania diagnostyczne niezbyt często zmiana masy ciała, wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego Depresja: występująca już wcześniej depresja może ujawnić się podczas stosowania benzodiazepamu. Reakcje psychiczne i paradoksalne: wiadomo, że takie reakcje, jak niepokój, pobudzenie, drażliwość, agresywność, urojenia, wściekłość, koszmary senne, omamy, psychozy, nieodpowiednie zachowanie i inne działania niepożądane dotyczące zachowania występują podczas stosowania benzodiazepin. Wiele spontanicznych zgłoszeń działań niepożądanych związanych z zachowaniem dotyczyło pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki działające na ośrodkowy układ nerwowy i (lub) wykazujących objawy choroby psychicznej. Sporadycznie publikowane doniesienia dotyczące niewielkiej liczby pacjentów wskazują, że ryzyko rozwoju takich reakcji zagraża pacjentom z zaburzeniami osobowości, zachowaniami impulsywnymi i agresywnymi lub nadużywającym w przeszłości alkoholu lub leków. Stosowanie (nawet terapeutycznych dawek) może prowadzić do rozwoju uzależnienia fizycznego: zaprzestanie leczenia może powodować zjawisko odstawienia lub „z odbicia”. Może wystąpić uzależnienie psychiczne. Zgłaszano przypadki nadużywania benzodiazepin (patrz punkt 4.4). Podczas odstawiania alprazolamu u pacjentów ze stresem pourazowym opisywano występowanie epizodów rozdrażnienia, przejawiania wrogości oraz nastrojów depresyjnych. 7 Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa. Tel.: + 48 22 49 21 301, faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Czy lek Neurol SR 0,5 wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Z powodu działania uspokajającego (sedatywnego) i możliwego wystąpienia amnezji, zaburzeń koncentracji lub osłabienia mięśni, alprazolam może, zwłaszcza na początku leczenia i w okresie zwiększania dawki, mieć niekorzystny wpływ na czynności wymagające zwiększonej czujności, koordynacji ruchów i szybkiego reagowania (np. podczas prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn, pracy na wysokości itp.). Prawdopodobieństwo osłabienia czujności wzrasta w przypadku niewystarczającej długości snu (patrz punkt 4.5). Decyzja dotycząca możliwości wykonywania tych czynności przez danego pacjenta należy do lekarza.

Czy przyjmując Neurol SR 0,5 mogę prowadzić auto?

Z powodu działania uspokajającego (sedatywnego) i możliwego wystąpienia amnezji, zaburzeń koncentracji lub osłabienia mięśni, alprazolam może, zwłaszcza na początku leczenia i w okresie zwiększania dawki, mieć niekorzystny wpływ na czynności wymagające zwiększonej czujności, koordynacji ruchów i szybkiego reagowania (np. podczas prowadzenia pojazdów, obsługiwania maszyn, pracy na wysokości itp.). Prawdopodobieństwo osłabienia czujności wzrasta w przypadku niewystarczającej długości snu (patrz punkt 4.5). Decyzja dotycząca możliwości wykonywania tych czynności przez danego pacjenta należy do lekarza.

Czy Neurol SR 0,5 mogę przyjmować w ciąży?

Ciąża Wiele danych pochodzących z badań kohortowych wskazuje, że ekspozycja na benzodiazepiny w pierwszym trymestrze ciąży nie wiąże się ze zwiększeniem ryzyka poważnych wad rozwojowych. Jednakże, niektóre wczesne epidemiologiczne badania porównawcze przypadków wykazały zwiększone ryzyko rozszczepu wargi lub podniebienia. Dane wskazują, że ryzyko urodzenia dziecka z rozszczepem wargi lub podniebienia po ekspozycji matki na benzodiazepiny jest mniejsze niż 2/1000 w porównaniu z oczekiwanym współczynnikiem dla takiego rodzaju defektów wynoszącym w przybliżeniu 1/1000 w ogólnej populacji. Leczenie dużymi dawkami benzodiazepin w czasie drugiego i/lub trzeciego trymestru ciąży ujawniło spadek aktywności ruchowej płodu i zmienność rytmu serca płodu. Jeśli z przyczyn medycznych zachodzi konieczność prowadzenia leczenia pod koniec ciąży, nawet w niewielkich dawkach, może wystąpić zespół wiotkiego dziecka, obejmujący hipotonię osiową, problemy ze ssaniem prowadzące do słabego przyrostu wagi. Objawy te są przemijające, ale mogą trwać od 1 do 3 tygodni, w zależności od okresu półtrwania produktu. Po większych dawkach u noworodków może rozwinąć się depresja układu oddechowego lub bezdech i hipotermia. Ponadto kilka dni po narodzinach może wystąpić 5 zespół odstawienia u noworodków objawiający się nadpobudliwością, niepokojem i drżeniem, nawet jeśli nie wystąpi zespół wiotkiego dziecka. Przebieg zespołu odstawienia po urodzeniu zależy od okresu półtrwania substancji. Biorąc pod uwagę te dane, można rozważać stosowanie alprazolamu w czasie ciąży pod warunkiem ścisłego przestrzegania wskazań terapeutycznych i dawkowania. Jeśli leczenie alprazolamem pod koniec ciąży jest konieczne, należy unikać stosowania wysokich dawek i monitorować noworodka pod kątem wystąpienia zespołu odstawienia i(lub) zespołu wiotkiego dziecka. Karmienie piersią Wykryto alprazolam w mleku kobiecym, a ponieważ jest metabolizowany wolniej u noworodka niż u dorosłych, może dojść do jego kumulacji, wystąpienia sedacji i zaburzeń żywieniowych u dziecka. Z tego względu alprazolamu nie należy stosować u matek karmiących piersią.

Czy Neurol SR 0,5 jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ciąża Wiele danych pochodzących z badań kohortowych wskazuje, że ekspozycja na benzodiazepiny w pierwszym trymestrze ciąży nie wiąże się ze zwiększeniem ryzyka poważnych wad rozwojowych. Jednakże, niektóre wczesne epidemiologiczne badania porównawcze przypadków wykazały zwiększone ryzyko rozszczepu wargi lub podniebienia. Dane wskazują, że ryzyko urodzenia dziecka z rozszczepem wargi lub podniebienia po ekspozycji matki na benzodiazepiny jest mniejsze niż 2/1000 w porównaniu z oczekiwanym współczynnikiem dla takiego rodzaju defektów wynoszącym w przybliżeniu 1/1000 w ogólnej populacji. Leczenie dużymi dawkami benzodiazepin w czasie drugiego i/lub trzeciego trymestru ciąży ujawniło spadek aktywności ruchowej płodu i zmienność rytmu serca płodu. Jeśli z przyczyn medycznych zachodzi konieczność prowadzenia leczenia pod koniec ciąży, nawet w niewielkich dawkach, może wystąpić zespół wiotkiego dziecka, obejmujący hipotonię osiową, problemy ze ssaniem prowadzące do słabego przyrostu wagi. Objawy te są przemijające, ale mogą trwać od 1 do 3 tygodni, w zależności od okresu półtrwania produktu. Po większych dawkach u noworodków może rozwinąć się depresja układu oddechowego lub bezdech i hipotermia. Ponadto kilka dni po narodzinach może wystąpić 5 zespół odstawienia u noworodków objawiający się nadpobudliwością, niepokojem i drżeniem, nawet jeśli nie wystąpi zespół wiotkiego dziecka. Przebieg zespołu odstawienia po urodzeniu zależy od okresu półtrwania substancji. Biorąc pod uwagę te dane, można rozważać stosowanie alprazolamu w czasie ciąży pod warunkiem ścisłego przestrzegania wskazań terapeutycznych i dawkowania. Jeśli leczenie alprazolamem pod koniec ciąży jest konieczne, należy unikać stosowania wysokich dawek i monitorować noworodka pod kątem wystąpienia zespołu odstawienia i(lub) zespołu wiotkiego dziecka. Karmienie piersią Wykryto alprazolam w mleku kobiecym, a ponieważ jest metabolizowany wolniej u noworodka niż u dorosłych, może dojść do jego kumulacji, wystąpienia sedacji i zaburzeń żywieniowych u dziecka. Z tego względu alprazolamu nie należy stosować u matek karmiących piersią.

Czy Neurol SR 0,5 wpływa na płodność?

Ciąża Wiele danych pochodzących z badań kohortowych wskazuje, że ekspozycja na benzodiazepiny w pierwszym trymestrze ciąży nie wiąże się ze zwiększeniem ryzyka poważnych wad rozwojowych. Jednakże, niektóre wczesne epidemiologiczne badania porównawcze przypadków wykazały zwiększone ryzyko rozszczepu wargi lub podniebienia. Dane wskazują, że ryzyko urodzenia dziecka z rozszczepem wargi lub podniebienia po ekspozycji matki na benzodiazepiny jest mniejsze niż 2/1000 w porównaniu z oczekiwanym współczynnikiem dla takiego rodzaju defektów wynoszącym w przybliżeniu 1/1000 w ogólnej populacji. Leczenie dużymi dawkami benzodiazepin w czasie drugiego i/lub trzeciego trymestru ciąży ujawniło spadek aktywności ruchowej płodu i zmienność rytmu serca płodu. Jeśli z przyczyn medycznych zachodzi konieczność prowadzenia leczenia pod koniec ciąży, nawet w niewielkich dawkach, może wystąpić zespół wiotkiego dziecka, obejmujący hipotonię osiową, problemy ze ssaniem prowadzące do słabego przyrostu wagi. Objawy te są przemijające, ale mogą trwać od 1 do 3 tygodni, w zależności od okresu półtrwania produktu. Po większych dawkach u noworodków może rozwinąć się depresja układu oddechowego lub bezdech i hipotermia. Ponadto kilka dni po narodzinach może wystąpić 5 zespół odstawienia u noworodków objawiający się nadpobudliwością, niepokojem i drżeniem, nawet jeśli nie wystąpi zespół wiotkiego dziecka. Przebieg zespołu odstawienia po urodzeniu zależy od okresu półtrwania substancji. Biorąc pod uwagę te dane, można rozważać stosowanie alprazolamu w czasie ciąży pod warunkiem ścisłego przestrzegania wskazań terapeutycznych i dawkowania. Jeśli leczenie alprazolamem pod koniec ciąży jest konieczne, należy unikać stosowania wysokich dawek i monitorować noworodka pod kątem wystąpienia zespołu odstawienia i(lub) zespołu wiotkiego dziecka. Karmienie piersią Wykryto alprazolam w mleku kobiecym, a ponieważ jest metabolizowany wolniej u noworodka niż u dorosłych, może dojść do jego kumulacji, wystąpienia sedacji i zaburzeń żywieniowych u dziecka. Z tego względu alprazolamu nie należy stosować u matek karmiących piersią.