Naltex
- Substancja czynna
- Naltrexoni hydrochloridum
- Postać
- tabletki powlekane
- Moc
- 50 mg
- Skład
- Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg naltreksonu chlorowodorku. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 192,85 mg laktozy. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
- Substancje pomocnicze
- Rdzeń tabletki: Laktoza jednowodna Celuloza mikrokrystaliczna Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian Otoczka: Hypromeloza (E464) Makrogol 400 Polisorbat 80 (E 433) Żelaza tlenek żółty (E172) Żelaza tlenek czerwony (E172) Tytanu dwutlenek (E171)
- Wskazania
- Produkt Naltex, 50 mg, tabletki powlekane jest przeznaczony do stosowania u dorosłych. Lek wspomagający w kompleksowym postępowaniu leczniczym, obejmującym porady psychologiczne dla pacjentów uzależnionych od opioidów i poddawanych detoksykacji (patrz punkt
- Dawkowanie
- Dorośli Leczenie naltreksonem powinno być rozpoczynane i kontynuowane przez odpowiednio wykwalifikowanych specjalistów. U pacjentów uzależnionych od opioidów dawka początkowa chlorowodorku naltreksonu wynosi 25 mg (pół tabletki). Następnie stosuje się dawkę standardową - jedna tabletka na dobę (= 50 mg chlorowodorku naltreksonu na dobę). W celu uzupełnienia pominiętej dawki należy podawać jedną tabletkę na dobę, aż do nadejścia czasu przyjęcia kolejnej dawki standardowej. Podanie naltreksonu osobom uzależnionym od opioidów może prowadzić do wystąpienia objawów odstawiennych, które mogą stanowić zagrożenie dla życia. Przed rozpoczęciem leczenia naltreksonem pacjenci, których podejrzewa się o przyjmowanie opioidów lub uzależnienie od opioidów muszą zostać poddani testowi prowokacji naloksonem (patrz punkt 4.4), chyba że możliwe jest potwierdzenie (za pomocą analizy moczu), że pacjent nie przyjmował opioidów przez okres ostatnich 7–10 dni. W związku z tym, że naltrekson stosuje się w leczeniu uzupełniającym, a proces całkowitego powrotu do zdrowia u pacjentów uzależnionych od opioidów przebiega indywidualnie, nie można ustalić zaleceń odnośnie czasu trwania leczenia. Należy rozważyć zastosowanie 3-miesięcznego leczenia początkowego. Konieczne może być jednak długoterminowe podawanie leku. 1 Zalecana dawka stosowana w leczeniu osób uzależnionych od alkoholu, pomocna w utrzymaniu abstynencji wynosi 50 mg na dobę (1 tabletka). Przyjmowanie dawek większych niż 150 mg na dobę nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. W związku z tym, że chlorowodorek naltreksonu jest stosowany w leczeniu uzupełniającym, a proces całkowitego powrotu do zdrowia u pacjentów uzależnionych od alkoholu przebiega indywidualnie, nie można ustalić zaleceń odnośnie czasu trwania leczenia. Należy rozważyć stosowanie trzymiesięcznego leczenia początkowego. Konieczne może być jednak długoterminowe podawanie leku. Schemat dawkowania może wymagać modyfikacji, aby poprawić stopień dostosowania się do schematu dawkowania składającego się z 3 dawek tygodniowo: 2 tabletki (=100 mg chlorowodorku naltreksonu) w poniedziałek i w środę oraz 3 tabletki (=150 mg chlorowodorku naltreksonu) w piątek. Dzieci i młodzież Naltreksonu nie należy podawać dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ze względu na niewystarczającą ilość danych klinicznych w tej grupie wiekowej. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci. Pacjenci w podeszłym wieku Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania naltreksonu stosowanego w tym wskazaniu u pacjentów w podeszłym wieku.
- Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ostre zapalenie wątroby. Stosowanie u pacjentów uzależnionych od opioidów, którzy nie zaprzestali ich przyjmowania, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. Dodatni wynik testu na obecność opioidów lub dodatni wynik testu prowokacji naloksonem. Jednoczesne stosowanie leków zawierających opioidy. Jednoczesne stosowanie metadonu (patrz punkt 4.5).
- Działania niepożądane
- Działania niepożądane wymienione poniżej uporządkowano na podstawie klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania: Bardzo często (≥ 1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100) Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) Bardzo rzadko (< 1/10 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Klasyfikacja układów i narządów MedDra Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często Opryszczka wargowa Grzybica stóp Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często Powiększenie węzłów chłonnych Rzadko Samoistna plamica małopłytkowa Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często Zmniejszony apetyt Zaburzenia psychiczne Bardzo często Nerwowość Lęk Bezsenność Często Zaburzenia afektywne Przygnębienie Drażliwość Zmiany nastroju Niezbyt często Omamy Stan splątania Depresja Paranoja Dezorientacja Koszmary senne Pobudzenie Spadek libido 5 Niezwykłe sny Rzadko Myśli samobójcze Próby samobójcze Bardzo rzadko Euforia Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Ból głowy Trudności z zasypianiem Niepokój Często Zawroty głowy Dreszcze Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Niezbyt często Drżenie Senność Rzadko Zaburzenia mowy Zaburzenia oka Często Wzmożone łzawienie Niezbyt często Niewyraźne widzenie Podrażnienie oka Światłowstręt Obrzęk oka Ból oka Osłabienie siły wzroku Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Dolegliwości uszne Ból ucha Dzwonienie w uszach Zaburzenia równowagi Zaburzenia serca Często Tachykardia Kołatanie serca Zmiany zapisu EKG Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Wahania ciśnienia krwi Wypieki (rumieńce) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często Ból w klatce piersiowej Niezbyt często Przekrwienie błony śluzowej nosa Dyskomfort w nosie Wodnisty wyciek z nosa Kichanie Ból jamy ustnej i gardła Zwiększone wytwarzanie śluzu w oskrzelach Dolegliwości ze strony zatok Duszność Dysfonia Kaszel Ziewanie Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Ból brzucha Skurcz brzucha Nudności lub skłonność do wymiotów Wymioty Często Biegunka Zaparcia 6 Niezbyt często Wzdęcia Hemoroidy Wrzody Suchość w jamie ustnej Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często Zaburzenia czynności wątroby Wzrost stężenia bilirubiny we krwi Zapalenie wątroby W trakcie leczenia może wystąpić wzrost stężenia aminotranferaz. Po zakończeniu leczenia naltreksonem aktywność enzymów wraca do wartości wyjściowych w ciągu kilku tygodni. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Wysypka Niezbyt często Wyprysk i (lub) łojotok Świąd Trądzik Łysienie Bardzo rzadko Osutka Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często Bóle stawów Bóle mięśni Niezbyt często Ból w pachwinie Bardzo rzadko Rabdomioliza (rozpad mięśni) Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często Zatrzymanie moczu Niezbyt często Częstomocz Dyzuria (bolesne oddawanie moczu) Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często Opóźniony wytrysk Zaburzenia erekcji Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często Osłabienie Astenia (złe samopoczucie) Często Utrata apetytu Pragnienie Zwiększona ilość energii Dreszcze Nadmierne pocenie się Niezbyt często Zwiększony apetyt Spadek masy ciała Wzrost masy ciała Gorączka Ból Zimne dłonie lub stopy Uczucie gorąca Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie możliwe działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania 7 Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail ndl@urpl.gov.pl
- Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
- Naltex wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
- Interakcje
- Należy unikać jednoczesnego stosowania naltreksonu z lekami zawierającymi opioidy. Uzyskane do tej pory doświadczenie kliniczne i dane doświadczalne dotyczące wpływu naltreksonu na właściwości farmakokinetyczne innych substancji są ograniczone. Należy zachować ostrożność podczas leczenia naltreksonem w skojarzeniu z innymi produktami leczniczymi i ściśle kontrolować stan chorego. Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji. Badania in vitro wykazały, że ani naltrekson, ani jego główny metabolit, 6-ß-naltreksol, nie są metabolizowane z udziałem ludzkich enzymów CYP450. Dlatego istnieje małe prawdopodobieństwo, że leki hamujące enzymy układu cytochromu P450 mają wpływ na właściwości farmakokinetyczne naltreksonu. Nie zaleca się podawania naltreksonu w skojarzeniu z: pochodnymi opioidów (leki przeciwbólowe, przeciwkaszlowe, leczenie substytucyjne), lekami przeciwnadciśnieniowymi (alfa-metyldopa). Należy unikać jednoczesnego stosowania naltreksonu z lekami zawierającymi opioidy. Metadon jest substancją stosowaną w trakcie leczenia substytucyjnego. Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. Należy rozważyć jednoczesne podanie naltreksonu z: barbituranami, benzodiazepinami, anksjolitykami innymi niż benzodiazepiny (np. meprobanatem), lekami nasennymi, przeciwdepresyjnymi lekami uspokajającymi (amitryptyliną, doksepiną, mianseryną, trimipraminą), uspokajającymi lekami przeciwhistaminowymi H1, neuroleptykami (droperidolem). Dane pochodzące z badania dotyczącego bezpieczeństwa i tolerancji jednoczesnego stosowania naltreksonu i akamprozatu u osób uzależnionych od alkoholu i nie poddających się leczeniu, wykazały, że podawanie naltreksonu w znacznym stopniu zwiększa stężenie akamprozatu w osoczu krwi. Nie badano interakcji z innymi lekami psychotropowymi (np. disulfiram, amitryptylina, doksepina, lit, klozapina, benzodiazepiny). Jak dotąd, nie opisano przypadków występowania interakcji między kokainą a chlorowodorkiem naltreksonu. Nie są znane żadne interakcje pomiędzy naltreksonem i alkoholem. Interakcje z lekami zawierającymi opioidy, patrz punkt 4.4.
- Ostrzeżenia
- Zgodnie z krajowymi wytycznymi leczenie powinno być rozpoczynane i kontynuowane pod nadzorem lekarza doświadczonego w leczeniu pacjentów uzależnionych od opioidów lub alkoholu. Przyjęcie dużej dawki opioidów w trakcie leczenia naltreksonem może prowadzić do groźnego dla życia zatrucia opioidami na skutek zaburzeń układu oddechowego i krążenia. W wyniku przyjęcia naltreksonu przez pacjentów uzależnionych od opioidów bardzo szybko może wystąpić zespół odstawienny. Objawy mogą pojawić się w ciągu pięciu minut od przyjęcia leku i trwać do 48 godzin. Leczenie zespołu odstawiennego jest objawowe. U osób nadużywających alkoholu często występują objawy zaburzeń czynności wątroby. U pacjentów otyłych i w podeszłym wieku, którym podawano naltrekson w dawkach większych niż zalecane (do 300 mg na dobę) zaobserwowano nieprawidłowe wyniki testów czynnościowych wątroby. Przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie jego trwania należy wykonać badania czynnościowe wątroby. Należy zwrócić szczególną uwagę na pacjentów, u których wystąpiło trzykrotne zwiększenie 2 aktywności enzymów wątrobowych w surowicy w porównaniu do wartości prawidłowych oraz na pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zgłaszano przypadki nieprawidłowych wyników badań czynnościowych wątroby u pacjentów otyłych oraz u pacjentów w podeszłym wieku przyjmujących naltrekson, którzy nie byli uzależnieni od narkotyków. Badania czynnościowe wątroby należy wykonywać przed jak i w trakcie leczenia. Pacjentów należy przestrzec, aby w czasie leczenia naltreksonem nie stosowali jednocześnie leków zawierających opioidy (np. przeciwkaszlowych, przeciwbiegunkowych lub leków stosowanych w leczeniu objawowym przeziębień, itp.) (patrz punkt 4.3). Leczenie naltreksonem można rozpocząć tylko w sytuacji kiedy od zaprzestania przyjmowania opioidów minął odpowiedni okres czasu (5-7 dni w przypadku heroiny oraz co najmniej 10 dni od czasu zaprzestania przyjmowania metadonu). Jeśli konieczne jest leczenie pacjenta opioidami, np. stosowanie opioidów przeciwbólowo lub w celu znieczulenia w sytuacjach nagłych, konieczne może być zastosowanie większej niż zwykle dawki opioidów. W takich przypadkach depresja ośrodka oddechowego i działanie na układ krążenia będą silniejsze i dłużej trwające. Objawy związane z uwalnianiem histaminy (uogólniony rumień, nadmierne pocenie się, świąd i inne objawy ze strony skóry i błon śluzowych) mogą być silnie wyrażone. W takich okolicznościach pacjent wymaga szczególnej opieki i obserwacji. Podczas stosowania terapii naltreksonem, należy unikać podawania przeciwbólowych leków opioidowych. Pacjentów należy poinformować o tym, że podejmowanie prób przełamywania blokady receptorów opioidowych dużymi dawkami opioidów może, po przerwaniu leczenia naltreksonem prowadzić do wystąpienia ostrego zatrucia opioidami. Takie postępowanie stanowi zagrożenie dla życia pacjenta. Po zakończeniu leczenia naltreksonem pacjenci mogą być bardziej wrażliwi na działanie leków zawierających opioidy. Przed rozpoczęciem leczenia naltreksonem pacjenci, których podejrzewa się o przyjmowanie opioidów lub uzależnienie od opioidów muszą zostać poddani testowi prowokacji naloksonem, chyba że możliwe jest potwierdzenie (za pomocą analizy moczu), że pacjent nie przyjmował opioidów przez okres ostatnich 7–10 dni. Zespół odstawienny po przerwaniu stosowania naloksonu trwa zazwyczaj krócej niż zespół odstawienny po leczeniu naltreksonem. Test prowokacji naloksonem - sposób postepowania: Podanie dożylne Dożylne wstrzyknięcie naloksonu w dawce 0,2 mg Jeśli w ciągu 30 sekund nie wystąpią działania niepożądane, można dodatkowo podać 0,6 mg naloksonu w kolejnym wstrzyknięciu dożylnym. Pacjenta należy obserwować przez co najmniej 30 minut pod kątem wystąpienia objawów zespołu odstawiennego. Nie wolno rozpoczynać leczenia naltreksonem, jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy odstawienia. Leczenie można rozpocząć po uzyskaniu negatywnego wyniku testu. W razie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących obecności opioidów w organizmie pacjenta, test można powtórzyć, stosując dawkę 1,6 mg. Jeśli nie pojawią się objawy zespołu odstawiennego, pacjentowi można podać 25 mg chlorowodorku naltreksonu. Nie należy przeprowadzać testu z chlorowodorkiem naloksonu u pacjentów z klinicznie potwierdzonymi objawami zespołu odstawiennego ani u pacjentów, u których stwierdzono obecność opioidów w moczu. 3 Naltrekson jest metabolizowany w znacznym stopniu w wątrobie i wydalany głównie w moczu. Dlatego należy zachować ostrożność podczas podawania produktu leczniczego pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby lub nerek. Przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie jego trwania należy wykonać badania czynnościowe wątroby. Znane jest podwyższone ryzyko samobójstw u osób uzależnionych od leków i(lub) narkotyków z towarzyszącą depresją lub bez niej. Leczenie naltreksonem nie eliminuje tego ryzyka. Lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
- Wpływ na płodność, ciążę i laktację
- 4 Ciąża: Brak danych klinicznych dotyczących stosowania chlorowodorku naltreksonu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Brak wystarczających danych do ustalenia znaczenia klinicznego tego wpływu. Potencjalne zagrożenie u ludzi nie jest znane. Produktu Naltex nie stosować w okresie ciąży chyba, że w opinii lekarza prowadzącego potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Karmienie piersią: Brak danych klinicznych dotyczących stosowania chlorowodorku naltreksonu w okresie karmienia piersią. Nie wiadomo, czy naltrekson lub 6-beta-naltrekson przenikają do mleka ludzkiego. Podczas leczenia produktem Naltex należy przerwać karmienie piersią.
- Właściwości farmakokinetyczne
- 8 Wchłanianie Po podaniu doustnym naltrekson wchłania się szybko i niemal całkowicie z przewodu pokarmowego. Podlega efektowi pierwszego przejścia w wątrobie, a maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane w ciągu około godziny. Naltrekson ulega hydroksylacji w wątrobie głównie do jego aktywnego metabolitu, 6-beta-naltreksolu, a w mniejszym stopniu do 2-hydroksy-3-metoksy-6-beta-naltreksolu. Okres półtrwania naltreksonu w osoczu wynosi około 4 godzin, średnie stężenie we krwi wynosi 8,55 mg/ml, a stopień wiązania z białkami osocza wynosi 21%. Okres półtrwania 6-beta-naltreksolu w osoczu wynosi 13 godzin. Produkt leczniczy jest wydalany głównie przez nerki. Około 60% podanej doustnie dawki jest wydalana w ciągu 48 godzin w postaci glukuronianu 6-beta-naltreksolu i naltreksonu.
- Właściwości farmakodynamiczne
- Grupa farmakoterapeutyczna: inne leki działające na układ nerwowy; leki stosowane w leczeniu uzależnień, kod ATC: N07BB04 Naltrekson jest swoistym antagonistą opioidowym o nieznacznej aktywności agonistycznej. Jego mechanizm działania jest oparty na stereospecyficznym kompetytywnym wiązaniu się z receptorami znajdującymi się głównie w obrębie ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego. Naltrekson znosi działanie opioidów egzogennych przez kompetytywne wiązanie z receptorami. Leczenie naltreksonem nie uzależnia fizycznie ani psychicznie. Nie występuje tolerancja na działanie antagonistyczne dla receptora opioidowego. Lek Naltex 50 mg tabletki powlekane zmniejsza ryzyko nawrotu uzależnienia i pomaga w utrzymaniu abstynencji u osób uzależnionych od opioidów. Lek Naltex 50 mg tabletki powlekane nie wywołuje niechęci do przyjmowania opioidów ani negatywnej reakcji po ich przyjęciu. Dlatego nie wywołuje on reakcji takiego typu, jak disulfiram. Mechanizm działania naltreksonu w leczeniu choroby alkoholowej nie jest do końca wyjaśniony. Podejrzewa się, że interakcja z endogennym układem opioidowym odgrywa ważną rolę. Istnieje hipoteza, że spożywanie alkoholu u ludzi jest nasilone przez stymulację endogennego układu opioidowego przez alkohol. Naltrekson nie wywołuje niechęci do spożywania alkoholu i ani negatywnej reakcji po przyjęciu alkoholu tak jak disulfiram. Wydaje się, że głównym skutkiem leczenia naltreksonem pacjentów uzależnionych od alkoholu jest zmniejszenie u nich ryzyka nawrotu niekontrolowanych epizodów upijania się po spożyciu ograniczonej ilości alkoholu. Daje to pacjentowi „dodatkową szansę” na przerwanie mechanizmu pozytywnych wzmocnień prowadzących do pełnego nawrotu choroby, której towarzyszy całkowita utrata kontroli. Naltrekson ma, jak się wydaje, również działanie zmniejszające podstawowe łaknienie alkoholu, ze względu na to, że nie nasila chęci spożycia alkoholu po jego przyjęciu w niewielkiej ilości.
- Przedawkowanie
- Doświadczenie kliniczne dotyczące przedawkowania naltreksonu jest ograniczone. Nie odnotowano objawów działania toksycznego w badaniu, w którym ochotnicy otrzymywali lek w dawce 800 mg na dobę przez 7 dni. W przypadku przedawkowania pacjentów należy monitorować i leczyć objawowo pod ścisłym nadzorem lekarskim.
- Ulotka
- Pobierz
- Dostępne jako preparat:
- Dostępne w opakowaniach:
- 7 tabl.: Rp - lek na receptę
- 14 tabl.: Rp - lek na receptę
- 28 tabl.: Rp - lek na receptę
- 30 tabl.: Rp - lek na receptę
- 50 tabl.: Rp - lek na receptę
- 56 tabl.: Rp - lek na receptę
- Pytania dotyczące leku:
Co wchodzi w skład leku Naltex?
Każda tabletka powlekana zawiera 50 mg naltreksonu chlorowodorku. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: każda tabletka powlekana zawiera 192,85 mg laktozy. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są wskazania do stosowania leku Naltex?
Produkt Naltex, 50 mg, tabletki powlekane jest przeznaczony do stosowania u dorosłych. Lek wspomagający w kompleksowym postępowaniu leczniczym, obejmującym porady psychologiczne dla pacjentów uzależnionych od opioidów i poddawanych detoksykacji (patrz punkt
Jak często zażywać lek Naltex?
Dorośli Leczenie naltreksonem powinno być rozpoczynane i kontynuowane przez odpowiednio wykwalifikowanych specjalistów. U pacjentów uzależnionych od opioidów dawka początkowa chlorowodorku naltreksonu wynosi 25 mg (pół tabletki). Następnie stosuje się dawkę standardową - jedna tabletka na dobę (= 50 mg chlorowodorku naltreksonu na dobę). W celu uzupełnienia pominiętej dawki należy podawać jedną tabletkę na dobę, aż do nadejścia czasu przyjęcia kolejnej dawki standardowej. Podanie naltreksonu osobom uzależnionym od opioidów może prowadzić do wystąpienia objawów odstawiennych, które mogą stanowić zagrożenie dla życia. Przed rozpoczęciem leczenia naltreksonem pacjenci, których podejrzewa się o przyjmowanie opioidów lub uzależnienie od opioidów muszą zostać poddani testowi prowokacji naloksonem (patrz punkt 4.4), chyba że możliwe jest potwierdzenie (za pomocą analizy moczu), że pacjent nie przyjmował opioidów przez okres ostatnich 7–10 dni. W związku z tym, że naltrekson stosuje się w leczeniu uzupełniającym, a proces całkowitego powrotu do zdrowia u pacjentów uzależnionych od opioidów przebiega indywidualnie, nie można ustalić zaleceń odnośnie czasu trwania leczenia. Należy rozważyć zastosowanie 3-miesięcznego leczenia początkowego. Konieczne może być jednak długoterminowe podawanie leku. 1 Zalecana dawka stosowana w leczeniu osób uzależnionych od alkoholu, pomocna w utrzymaniu abstynencji wynosi 50 mg na dobę (1 tabletka). Przyjmowanie dawek większych niż 150 mg na dobę nie jest zalecane, ponieważ może to prowadzić do zwiększenia częstości występowania działań niepożądanych. W związku z tym, że chlorowodorek naltreksonu jest stosowany w leczeniu uzupełniającym, a proces całkowitego powrotu do zdrowia u pacjentów uzależnionych od alkoholu przebiega indywidualnie, nie można ustalić zaleceń odnośnie czasu trwania leczenia. Należy rozważyć stosowanie trzymiesięcznego leczenia początkowego. Konieczne może być jednak długoterminowe podawanie leku. Schemat dawkowania może wymagać modyfikacji, aby poprawić stopień dostosowania się do schematu dawkowania składającego się z 3 dawek tygodniowo: 2 tabletki (=100 mg chlorowodorku naltreksonu) w poniedziałek i w środę oraz 3 tabletki (=150 mg chlorowodorku naltreksonu) w piątek. Dzieci i młodzież Naltreksonu nie należy podawać dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ze względu na niewystarczającą ilość danych klinicznych w tej grupie wiekowej. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci. Pacjenci w podeszłym wieku Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa i skuteczności stosowania naltreksonu stosowanego w tym wskazaniu u pacjentów w podeszłym wieku.
Kiedy nie przyjmować leku Naltex?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ostre zapalenie wątroby. Stosowanie u pacjentów uzależnionych od opioidów, którzy nie zaprzestali ich przyjmowania, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. Dodatni wynik testu na obecność opioidów lub dodatni wynik testu prowokacji naloksonem. Jednoczesne stosowanie leków zawierających opioidy. Jednoczesne stosowanie metadonu (patrz punkt 4.5).
Kiedy nie powinno się stosować leku Naltex?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Ciężkie zaburzenia czynności nerek. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby. Ostre zapalenie wątroby. Stosowanie u pacjentów uzależnionych od opioidów, którzy nie zaprzestali ich przyjmowania, ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu odstawiennego. Dodatni wynik testu na obecność opioidów lub dodatni wynik testu prowokacji naloksonem. Jednoczesne stosowanie leków zawierających opioidy. Jednoczesne stosowanie metadonu (patrz punkt 4.5).
Jakie są działania niepożądane leku Naltex?
Działania niepożądane wymienione poniżej uporządkowano na podstawie klasyfikacji układów i narządów oraz częstości występowania: Bardzo często (≥ 1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100) Rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) Bardzo rzadko (< 1/10 000) Nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Klasyfikacja układów i narządów MedDra Działanie niepożądane Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Niezbyt często Opryszczka wargowa Grzybica stóp Zaburzenia krwi i układu chłonnego Niezbyt często Powiększenie węzłów chłonnych Rzadko Samoistna plamica małopłytkowa Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często Zmniejszony apetyt Zaburzenia psychiczne Bardzo często Nerwowość Lęk Bezsenność Często Zaburzenia afektywne Przygnębienie Drażliwość Zmiany nastroju Niezbyt często Omamy Stan splątania Depresja Paranoja Dezorientacja Koszmary senne Pobudzenie Spadek libido 5 Niezwykłe sny Rzadko Myśli samobójcze Próby samobójcze Bardzo rzadko Euforia Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Ból głowy Trudności z zasypianiem Niepokój Często Zawroty głowy Dreszcze Zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Niezbyt często Drżenie Senność Rzadko Zaburzenia mowy Zaburzenia oka Często Wzmożone łzawienie Niezbyt często Niewyraźne widzenie Podrażnienie oka Światłowstręt Obrzęk oka Ból oka Osłabienie siły wzroku Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Dolegliwości uszne Ból ucha Dzwonienie w uszach Zaburzenia równowagi Zaburzenia serca Często Tachykardia Kołatanie serca Zmiany zapisu EKG Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często Wahania ciśnienia krwi Wypieki (rumieńce) Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Często Ból w klatce piersiowej Niezbyt często Przekrwienie błony śluzowej nosa Dyskomfort w nosie Wodnisty wyciek z nosa Kichanie Ból jamy ustnej i gardła Zwiększone wytwarzanie śluzu w oskrzelach Dolegliwości ze strony zatok Duszność Dysfonia Kaszel Ziewanie Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często Ból brzucha Skurcz brzucha Nudności lub skłonność do wymiotów Wymioty Często Biegunka Zaparcia 6 Niezbyt często Wzdęcia Hemoroidy Wrzody Suchość w jamie ustnej Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często Zaburzenia czynności wątroby Wzrost stężenia bilirubiny we krwi Zapalenie wątroby W trakcie leczenia może wystąpić wzrost stężenia aminotranferaz. Po zakończeniu leczenia naltreksonem aktywność enzymów wraca do wartości wyjściowych w ciągu kilku tygodni. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często Wysypka Niezbyt często Wyprysk i (lub) łojotok Świąd Trądzik Łysienie Bardzo rzadko Osutka Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Bardzo często Bóle stawów Bóle mięśni Niezbyt często Ból w pachwinie Bardzo rzadko Rabdomioliza (rozpad mięśni) Zaburzenia nerek i dróg moczowych Często Zatrzymanie moczu Niezbyt często Częstomocz Dyzuria (bolesne oddawanie moczu) Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często Opóźniony wytrysk Zaburzenia erekcji Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często Osłabienie Astenia (złe samopoczucie) Często Utrata apetytu Pragnienie Zwiększona ilość energii Dreszcze Nadmierne pocenie się Niezbyt często Zwiększony apetyt Spadek masy ciała Wzrost masy ciała Gorączka Ból Zimne dłonie lub stopy Uczucie gorąca Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie możliwe działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania 7 Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail ndl@urpl.gov.pl
Czy lek Naltex wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?
Naltex wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Czy przyjmując Naltex mogę prowadzić auto?
Naltex wywiera niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Czy Naltex mogę przyjmować w ciąży?
4 Ciąża: Brak danych klinicznych dotyczących stosowania chlorowodorku naltreksonu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Brak wystarczających danych do ustalenia znaczenia klinicznego tego wpływu. Potencjalne zagrożenie u ludzi nie jest znane. Produktu Naltex nie stosować w okresie ciąży chyba, że w opinii lekarza prowadzącego potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Karmienie piersią: Brak danych klinicznych dotyczących stosowania chlorowodorku naltreksonu w okresie karmienia piersią. Nie wiadomo, czy naltrekson lub 6-beta-naltrekson przenikają do mleka ludzkiego. Podczas leczenia produktem Naltex należy przerwać karmienie piersią.
Czy Naltex jest bezpieczny w czasie karmienia?
4 Ciąża: Brak danych klinicznych dotyczących stosowania chlorowodorku naltreksonu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Brak wystarczających danych do ustalenia znaczenia klinicznego tego wpływu. Potencjalne zagrożenie u ludzi nie jest znane. Produktu Naltex nie stosować w okresie ciąży chyba, że w opinii lekarza prowadzącego potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Karmienie piersią: Brak danych klinicznych dotyczących stosowania chlorowodorku naltreksonu w okresie karmienia piersią. Nie wiadomo, czy naltrekson lub 6-beta-naltrekson przenikają do mleka ludzkiego. Podczas leczenia produktem Naltex należy przerwać karmienie piersią.
Czy Naltex wpływa na płodność?
4 Ciąża: Brak danych klinicznych dotyczących stosowania chlorowodorku naltreksonu u kobiet w okresie ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Brak wystarczających danych do ustalenia znaczenia klinicznego tego wpływu. Potencjalne zagrożenie u ludzi nie jest znane. Produktu Naltex nie stosować w okresie ciąży chyba, że w opinii lekarza prowadzącego potencjalne korzyści przeważają nad ryzykiem. Karmienie piersią: Brak danych klinicznych dotyczących stosowania chlorowodorku naltreksonu w okresie karmienia piersią. Nie wiadomo, czy naltrekson lub 6-beta-naltrekson przenikają do mleka ludzkiego. Podczas leczenia produktem Naltex należy przerwać karmienie piersią.