Zasób 3

Minirin

Substancja czynna
Desmopressinum
Postać
roztwór do wstrzykiwań
Moc
4 mcg/ml
Skład
1 ml produktu leczniczego Minirin roztwór do wstrzykiwań zawiera 4 mikrogramy desmopresyny octanu (Desmopressini acetas), co odpowiada 3,56 mikrogramom desmopresyny. Substancja pomocnicza o znanym działaniu Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Sodu chlorek Kwas solny do ustalenia pH Woda do wstrzykiwań
Wskazania
- Moczówka prosta ośrodkowa - Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki - Zapewnienie hemostazy w przypadku niewielkich zabiegów chirurgicznych oraz przed wykonaniem inwazyjnej diagnostyki u chorych z łagodną postacią hemofilii A i łagodną postacią choroby von Willebranda, u których uzyskano pozytywny efekt działania produktu leczniczego po dawce testowej. W wyjątkowych przypadkach produkt leczniczy można stosować u chorych z umiarkowaną postacią choroby von Willebranda.
Dawkowanie
Moczówka prosta ośrodkowa: Minirin roztwór do wstrzykiwań podaje się w przypadku, gdy nie można zastosować doustnej lub donosowej postaci produktu leczniczego. Dawkę ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta po określeniu wpływu produktu leczniczego na diurezę i osmolalność moczu. Zwykle dawka wynosi od 1 do 4 mikrogramów (0,25-1 ml) raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych. Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki: Do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki zaleca się następujące, jednokrotne dawki podawane domięśniowo lub podskórnie: 4 mikrogramy (1 ml). Mocz oddany w ciągu pierwszej godziny po podaniu produktu leczniczego Minirin wyklucza się z testu. Przez następne 8 godzin należy zebrać dwie próbki moczu i oznaczyć jego osmolalność. Należy przestrzegać ograniczenia podaży płynów, patrz punkt 4.4. 1 Zapewnienie hemostazy w przypadku niewielkich zabiegów chirurgicznych oraz przed wykonaniem inwazyjnej diagnostyki u chorych z łagodną postacią hemofilii A i łagodną postacią choroby von Willebranda Dawkę 0,3 mikrograma/kg masy ciała podaje się podskórnie lub rozcieńczoną w 50-100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu we wlewie dożylnym przez 15-30 minut. W przypadku uzyskania pozytywnego efektu, dawkę można powtórzyć 1 lub 2 razy w odstępach co 6-12 godzin. Dalsze ponawianie dawki może skutkować słabszym efektem terapeutycznym. U pacjentów z hemofilią A pożądany wzrost aktywności czynnika VIII C jest oceniany z zastosowaniem takich samych kryteriów, jakie stosowane są podczas leczenia koncentratem czynnika VIII. Jeśli wlew dożylny produktu leczniczego Minirin nie prowadzi do oczekiwanego wzrostu aktywności czynnika VIII C w osoczu, leczenie może być uzupełnione przetoczeniem koncentratu czynnika VIII. Leczenie chorych na hemofilię powinno być prowadzone w porozumieniu z laboratorium hematologicznym. Oznaczanie czynników krzepnięcia i czasu krwawienia przed podaniem produktu leczniczego Minirin. Po podaniu desmopresyny wyraźnie wzrasta aktywność czynnika VIII C (VIII:C) i stężenie antygenu czynnika von Willebranda (vWF:Ag) w osoczu. Nie jest jednak możliwe ustalenie jakiejkolwiek zależności pomiędzy stężeniem tych czynników w osoczu i czasem krwawienia, zarówno przed jak i po podaniu desmopresyny. Dlatego, jeśli to możliwe, wpływ desmopresyny na czas krwawienia powinien być sprawdzany indywidualnie u każdego pacjenta. Badanie czasu krwawienia należy wykonywać za pomocą metod standaryzowanych. Oznaczanie czasu krwawienia i osoczowych czynników krzepnięcia powinno być prowadzone we współpracy lub w porozumieniu z laboratorium hematologicznym. Kontrola podczas leczenia Aktywność czynnika VIII C musi być kontrolowana regularnie, ponieważ w kilku przypadkach stwierdzono, że efekt terapeutyczny zmniejszał się wraz z powtarzanymi dawkami. Podczas leczenia produktem leczniczym Minirin należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi. Dawkowanie u specjalnych grup pacjentów Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Minirin roztwór do wstrzykiwań należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek (patrz punkt 5.2). Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Nie przeprowadzono badań w tej grupie pacjentów. Moczówka prosta ośrodkowa: Dzieci powyżej 1 roku: od 0,1 do 1 mikrograma (0,025-0,25 ml) raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych. Dzieci poniżej 1 roku: doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci poniżej 1 roku jest ograniczone. Opisy przypadków wskazują, że odpowiednią dawką początkową jest 0,05 mikrograma (0,0125 ml). Następne dawki powinny być dostosowywane w zależności od wielkości diurezy i stężenia elektrolitów. Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki: Dzieci powyżej 1 roku: od 1 do 2 mikrogramów (0,25-0,5 ml) w postaci pojedynczej dawki Dzieci poniżej 1 roku: 0,4 mikrograma (0,1 ml) w postaci pojedynczej dawki U dzieci, do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki zaleca się stosowanie głównie produktu leczniczego Minirin w postaci donosowej. Mocz oddany w ciągu pierwszej godziny po podaniu produktu leczniczego Minirin wyklucza się z testu. Przez następne 8 godzin należy zebrać dwie próbki moczu i oznaczyć jego osmolalność. Należy przestrzegać ograniczenia podaży płynów, patrz punkt 4.4. 2 Zapewnienie hemostazy w przypadku niewielkich zabiegów chirurgicznych oraz przed wykonaniem inwazyjnej diagnostyki u chorych z łagodną postacią hemofilii A i łagodną postacią choroby von Willebranda Tak jak u dorosłych Sposób podawania Zwykle produkt leczniczy podaje się dożylnie, ale jeśli zachodzi konieczność, może być także podawany domięśniowo lub podskórnie.
Przeciwwskazania
 nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,  psychogenna lub nawykowa polidypsja, w wyniku której objętość produkowanego moczu przekracza 40 ml/kg mc./24 godz.,  niewydolność układu krążenia lub inne choroby wymagające podawania leków moczopędnych,  niestabilna choroba wieńcowa w wywiadzie,  hiponatremia,  zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH),  choroba von Willebranda typu II B.
Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęstszym działaniem niepożądanym zgłaszanym po wprowadzeniu produktu leczniczego Minirin do obrotu jest hiponatremia. Hiponatremia może powodować ból głowy, nudności, wymioty, zatrucie wodne, zwiększenie masy ciała, złe samopoczucie, ból brzucha, skurcze mięśni, zawroty głowy, stan splątania, zmniejszenie poziomu świadomości, uogólnione lub miejscowe obrzęki (obwodowe, twarzy) i, w ciężkich przypadkach, obrzęk mózgu, encefalopatię hiponatremiczną, drgawki i śpiączkę (patrz punkt 4.4). Odnotowano rzadkie przypadki ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym wstrząsu i reakcji anafilaktoidalnych, związanych z podawaniem produktu leczniczego Minirin (patrz punkt 4.4). Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Poniższa tabela opiera się na częstości występowania działań niepożądanych zgłoszonych w badaniach klinicznych produktu leczniczego Minirin roztwór do wstrzykiwań, prowadzonych u dorosłych leczonych z powodu moczówki prostej ośrodkowej i wskazań hematologicznych (N=53) oraz badaniach produktu leczniczego Octostim roztwór do wstrzykiwań (n=76), w połączniu z danymi uzyskanymi po wprowadzeniu produktów leczniczych Minirin i Octostim do obrotu. Działania niepożądane zgłaszane tylko po wprowadzeniu do obrotu lub dotyczące innych postaci farmaceutycznych desmopresyny zostały dodane w kolumnie: częstość „Nieznana”. Poniższa tabela przedstawia częstość zgłaszanych działań niepożądanych. Działania niepożądane są klasyfikowane według częstości i klasyfikacji układów i narządów. Kategorie częstości są definiowane zgodnie z następującą konwencją: Często (≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); Bardzo rzadko (<1/10 000) i Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Tabela 1. Częstość zgłaszanych działań niepożądanych (badania kliniczne, zgłoszenia spontaniczne, w tym z literatury medycznej) Klasyfikacja układów Często Rzadko Bardzo rzadko Nieznana4 i narządów MedDRA (≥1/100 do <1/10) (≥1/10 000 do (<1/10 000) <1/1 000) Zaburzenia układu Reakcje nadwrażliwości, w tym reakcja immunologicznego anafilaktyczna i inne ciężkie stany alergiczne Zaburzenia Hiponatremia Zatrucie wodne1 metabolizmu Zwiększenie masy ciała1 i odżywiania Zaburzenia psychiczne Stan splątania1 Zaburzenia układu Ból głowy2 Zawroty głowy2 Śpiączka1 nerwowego Utrata świadomości1,3 Encefalopatia hiponatremiczna1 Obrzęk mózgu1,3 Drgawki1 Zaburzenia serca Tachykardia Zawał mięśnia sercowego3 Dusznica bolesna3 Ból w klatce piersiowej3 5 Zaburzenia Uderzenia gorąca Zakrzepica żył głębokich3 naczyniowe z zaczerwienieniem Incydent i zaburzenie naczyniowo-mózgowe Niedociśnienie (udar)3 Zakrzepica naczyń mózgowych3 Nadciśnienie tętnicze3 Zaburzenia układu Duszność oddechowego, klatki Zatorowość płucna3 piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka Nudności2 Wymioty2 i jelit Ból brzucha1 Zaburzenia skóry Wysypka plamisto-grudkowa i tkanki podskórnej Wysypka rumieniowa Wysypka plamista Pokrzywka Rumień Świąd Wysypka Zaburzenia ogólne Uczucie zmęczenia Uogólnione lub miejscowe obrzęki2 i stany w miejscu (obwodowe, twarzy) podania Reakcje w miejscu wstrzyknięcia/infuzji, w tym swędzenie, ból, wynaczynienie, rumień, zasinienie i guzki Dreszcze3 Złe samopoczucie1 1. Zgłaszane z hiponatremią 2. Zgłaszane z hiponatremią lub bez hiponatremii 3. Zgłaszane głównie przy wskazaniach hematologicznych (duża dawka) 4. Działania niepożądane ze zgłoszeń spontanicznych (częstość nieznana). Działania niepożądane pochodzące z okresu po wprowadzeniu produktów leczniczych Minirin i (lub) Octostim do obrotu, zgłoszone spontanicznie lub opublikowane w literaturze medycznej. Ponieważ są to działania niepożądane zgłoszone dobrowolnie z populacji o nieznanej wielkości, nie można w sposób wiarygodny oszacować częstości ich występowania, która jest dlatego skategoryzowana jako nieznana. Działania niepożądane są przedstawione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA. W obrębie każdej klasy układów i narządów, działania niepożądane wymienione są w kolejności zmniejszającej się ciężkości. Opis wybranych działań niepożądanych W okresie po wprowadzeniu do obrotu najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym produktów leczniczych Minirin i (lub) Octostim jest hiponatremia. Hiponatremia może powodować bóle głowy, nudności, wymioty, zatrucie wodne, zwiększenie masy ciała, złe samopoczucie, ból brzucha, skurcze mięśni, zawroty głowy, stan splątania, zmniejszoną świadomość, uogólnione lub miejscowe obrzęki (obwodowe, twarzy) i, w ciężkich przypadkach, obrzęk mózgu, encefalopatię hiponatremiczną, drgawki i śpiączkę. Zgłaszano nudności, wymioty, bóle głowy i zawroty głowy bez stwierdzonej hiponatremii. Hiponatremia jest konsekwencją działania antydiuretycznego, wynikającego ze zwiększonej reabsorpcji wody przez kanaliki nerkowe i osmotycznego rozcieńczenia osocza. Szczególną uwagę należy zwrócić na środki ostrożności, o których mowa w punkcie 4.4. Hiponatremia jest odwracalna. Leczenie należy dobierać indywidualnie i należy unikać szybkiej i nadmiarowej korektury, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia dalszych powikłań (patrz punkty 4.2 i Error! Reference source not found.). Po wprowadzeniu produktu leczniczego Minirin i (lub) Octostim do obrotu zgłaszano reakcje nadwrażliwości, w tym miejscowe reakcje alergiczne, takie jak duszność, rumień, uogólnione lub miejscowe obrzęki (obwodowe, twarzy), świąd, wysypka, wysypka plamista, wysypka plamisto-grudkowa, wysypka rumieniowa, skóra plackowata i pokrzywka. Zgłaszano również ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny i reakcje anafilaktoidalne w powiązaniu z produktem leczniczym Minirin i (lub) Octostim. Reakcje alergiczne zwykle występują szybko po podaniu leku i mogą wystąpić podczas pierwszego użycia lub po powtarzanej ekspozycji na produkt leczniczy Minirin i (lub) Octostim. Po wprowadzeniu do obrotu, u pacjentów leczonych desmopresyną zgłaszano rzadko przypadki zakrzepicy żył głębokich, incydentu i (lub) zaburzenia naczyniowo-mózgowego (udar), zatoru płucnego, zawału mięśnia sercowego, dławicy piersiowej i bólu w klatce piersiowej. Ze względu na czynniki mogące spowodować 6 omyłkę i (lub) brakujące informacje, związek przyczynowy z produktem leczniczym Minirin i (lub) Octostim nie został ustalony i (lub) potwierdzony. Dzieci i młodzież Dane z badań klinicznych dotyczące działań niepożądanych u dzieci są bardzo ograniczone. Inne specjalne grupy pacjentów U pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów ze stężeniem sodu w surowicy na poziomie dolnej granicy normy może istnieć zwiększone ryzyko wystąpienia hiponatremii (patrz punkt 4.4). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Aleje Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel: +48 22 49 21 301, Fax: +48 22 49 21 309, e-mail:ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Minirin roztwór do wstrzykiwań nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Interakcje
Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku, gdy desmopresyna jest podawana w skojarzeniu z innymi lekami wpływającymi na homeostazę wody i sodu, np. opioidami, selektywnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), trójpierścieniowymi lekami przeciwdepresyjnymi (TCA), niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NSAID), chloropromazyną, karbamazepiną i niektórymi leki przeciwcukrzycowymi z grupy sulfonylomocznika, ponieważ równoczesne stosowanie może prowadzić do zwiększonego ryzyka zatrzymania płynów i (lub) hiponatremii (patrz punkt 4.4). Jest mało prawdopodobne, aby produkt leczniczy Minirin roztwór do wstrzykiwań wchodził w interakcje z lekami wpływającymi na metabolizm wątrobowy, gdyż w badaniach in vitro z mikrosomami ludzkiej wątroby wykazano, że Minirin roztwór do wstrzykiwań nie ulega znaczącemu metabolizmowi wątrobowemu. Nie przeprowadzano jednak formalnych badań in vivo nad interakcjami.
Ostrzeżenia
Specjalne ostrzeżenia Kiedy przepisuje się Minirin roztwór do wstrzykiwań, zaleca się utrzymanie równowagi wodno- elektrolitowej. Leczenie bez jednoczesnego zmniejszenia spożycia płynów może prowadzić do zatrzymania płynów i (lub) hiponatremii z występowaniem lub bez występowania objawów podmiotowych i przedmiotowych, patrz punkt 4.8. Dodatkowo, w odniesieniu do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki: W przypadku stosowania do celów diagnostycznych spożycie płynów musi być ograniczone do najwyżej 0,5 litra w celu ugaszenia pragnienia, w czasie od 1 godziny przed podaniem produktu leczniczego do 8 godzin po jego podaniu. Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki u dzieci w wieku poniżej 1 roku należy wykonywać wyłącznie w szpitalu pod ścisłą kontrolą lekarską. Dodatkowo, w odniesieniu do wskazań związanych z zapewnieniem hemostazy: Korzyści wynikające z zastosowania desmopresyny w porównaniu z innymi terapiami hemostatycznymi należy dokładnie ocenić w sytuacjach, w których wymagana jest przedłużona hemostaza, takich jak czynne krwawienie pooperacyjne i krwawienie z żylaków u pacjentów z marskością wątroby. Dla zapobieżenia przeładowaniu płynami szczegółowej kontroli należy poddać pacjentów wymagających leczenia środkami moczopędnymi. Specjalną uwagę należy zwracać na ryzyko nadmiernego zatrzymania wody w organizmie i hiponatremii. Podaż płynów należy ograniczyć do niezbędnego minimum i regularnie kontrolować masę ciała pacjenta. W przypadku stopniowego wzrostu masy ciała pacjenta, zmniejszenia stężenia sodu w surowicy krwi do wartości poniżej 130 mmol/l lub zmniejszenia osmolalności osocza do wartości poniżej 270 mOsm/kg masy ciała, należy drastycznie ograniczyć podaż płynów i przerwać podawanie produktu leczniczego Minirin. Minirin roztwór do wstrzykiwań nie skraca wydłużonego czasu krwawienia u pacjentów z małopłytkowością. Środki ostrożności Przed rozpoczęciem leczenia moczówki prostej ośrodkowej należy wykluczyć ciężkie zaburzenia czynności pęcherza moczowego i przeszkodę podpęcherzową. 3 Należy zachować ostrożność u pacjentów, u których istnieje ryzyko zwiększenia ciśnienia śródczaszkowego. U dzieci, osób w podeszłym wieku i osób ze stężeniem sodu w surowicy na poziomie dolnej granicy normy istnieje większe ryzyko wystąpienia hiponatremii. Leczenie produktem leczniczym Minirin roztwór do wstrzykiwań należy przerwać lub ostrożnie dostosować w przypadku wystąpienia ostrych chorób z zaburzeniami wodno-elektrolitowymi (takich jak uogólnione zakażenie, choroby przebiegające z gorączką, zapalenie żołądka i jelit) oraz w przypadku nadmiernego krwawienia i należy dokładnie kontrolować równowagę wodno-elektrolitową. Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku, gdy desmopresyna jest podawana w skojarzeniu z innymi lekami wpływającymi na homeostazę wody i sodu (patrz punkt 4.5). U pacjentów leczonych długotrwale innymi lekami wpływającymi na homeostazę wody i sodu produkt leczniczy Minirin roztwór do wstrzykiwań należy podawać po potwierdzeniu normalnego stężenia sodu. Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 50 ml/min.). Produktu leczniczego Minirin roztwór do wstrzykiwań nie wolno stosować u pacjentów z nadwrażliwością na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (patrz punkt 4.8). Z uwagi na zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego Minirin roztwór do wstrzykiwań do obrotu przypadki zakrzepicy żył głębokich, udaru mózgu, zaburzeń naczyniowo-mózgowych (udar), zakrzepicy mózgowej, zawału serca, dusznicy bolesnej i bólu w klatce piersiowej, należy je rozważyć przed zastosowaniem produktu leczniczego Minirin roztwór do wstrzykiwań u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z czynnikami ryzyka zakrzepicy, przebytą zakrzepicą, trombofilią i chorobą sercowo- naczyniową.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Opublikowane dane dotyczące ograniczonej liczby ekspozycji podczas ciąży u kobiet z moczówką prostą ośrodkową (n = 53), jak również dane dotyczące ekspozycji podczas ciąży u kobiet z powikłaniami krwotocznymi (n = 216), wskazują, że desmopresyna nie ma niepożądanego wpływu na przebieg ciąży lub stan zdrowia płodu i (lub) noworodka. Do chwili obecnej brak jest innych istotnych danych epidemiologicznych. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka i (lub) płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Badania nad reprodukcją zwierząt nie wykazały istotnego klinicznie wpływu na rodziców i potomstwo. 4 Karmienie piersią Wyniki badań zawartości desmopresyny w mleku kobiet karmiących piersią otrzymujących desmopresynę w dużych dawkach (300 mikrogramów donosowo) wskazują, że ilość desmopresyny, jaka może być przekazana dziecku, jest znacznie mniejsza od ilości niezbędnej do wywołania wpływu na diurezę. Dlatego też nie uważa się za konieczne przerywanie karmienia piersią. Płodność Badania desmopresyny na zwierzętach nie wykazały upośledzenia płodności u samców i samic szczurów.
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Biodostępność po wstrzyknięciu podskórnym w porównaniu do podawania dożylnego wynosi około 85%. Maksymalne stężenie w osoczu po podaniu dawki 0,3 μg/kg we wstrzyknięciu podskórnym osiąga się po około 60 minutach i wynosi średnio 600 μg/ml. Dystrybucję desmopresyny najlepiej opisuje dwukompartmentowy model dystrybucji z objętością dystrybucji w fazie eliminacji wynoszącą 0,3-0,5 l/kg. Nie badano metabolizmu desmopresyny in vivo. Badania metabolizmu desmopresyny przeprowadzone in vitro na ludzkich mikrosomach wątrobowych wykazały, że żadna znacząca ilość nie jest metabolizowana w wątrobie przez układ cytochromu P450. Całkowity klirens desmopresyny wynosi 7,6 l/godz. U zdrowych osób frakcja wydalana w postaci niezmienionej wynosiła 52% (44%-60%). Osoczowy okres półtrwania waha się w granicach od 3 do 4 godzin. Czas działania hemostatycznego uzależniony jest od okresu półtrwania czynnika VIII C, który wynosi około 8-12 godzin. Charakterystyka dotycząca specjalnych grup pacjentów Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek: Należy zachować ostrożność u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek. Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby: Nie przeprowadzano badań w tej grupie pacjentów. W badaniach in vitro na ludzkich mikrosomach wykazano, że desmopresyna nie ulega znaczącemu metabolizmowi w wątrobie.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: wazopresyna i jej analogi, kod ATC: H01B A02 Minirin zawiera desmopresynę, strukturalny analog naturalnego hormonu antydiuretycznego wydzielanego przez tylny płat przysadki mózgowej - argininowazopresyny. Zmiany w budowie chemicznej cząsteczki desmopresyny w porównaniu do argininowazopresyny polegają na dezaminacji cysteiny oraz zastąpieniu L-argininy D-argininą. Wynikiem tego jest znaczące wydłużenie działania przeciwdiuretycznego i całkowity brak działania skurczowego w stosowanych klinicznie dawkach. Podanie desmopresyny w dużej dawce, 0,3 mikrograma/kg masy ciała dożylnie, prowadzi do od 2 do 4 krotnego wzrostu aktywności czynnika VIII C (VIII:C) w osoczu. Wzrasta również, choć w mniejszym stopniu, stężenie antygenu czynnika von Willebranda (vWF:Ag). W tym samym czasie dochodzi do uwalniania tkankowego aktywatora plazminogenu (t-PA). Wykazano także, że zastosowanie desmopresyny w dużej dawce prowadzi do skrócenia lub normalizacji czasu krwawienia u pacjentów z wydłużonym czasem krwawienia w przebiegu mocznicy, marskości wątroby, wrodzonych lub polekowych zaburzeń czynności płytek krwi oraz u pacjentów z wydłużonym czasem krwawienia o nieznanej etiologii. Stosując desmopresynę zamiast koncentratu czynnika VIII, unika się ryzyka zakażenia wirusem HIV i wirusem zapalenia wątroby 7
Przedawkowanie
Objawy: Przedawkowanie produktu leczniczego Minirin roztwór do wstrzykiwań prowadzi do wydłużenia czasu działania ze zwiększonym ryzykiem zatrzymania wody i hiponatremii. Leczenie: Leczenie hiponatremii powinno być zindywidualizowane i może obejmować przerwanie leczenia lekiem MINIRIN, ograniczenie podaży płynów i leczenie objawowe.
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
    Pytania dotyczące leku:

    Co wchodzi w skład leku Minirin?

    1 ml produktu leczniczego Minirin roztwór do wstrzykiwań zawiera 4 mikrogramy desmopresyny octanu (Desmopressini acetas), co odpowiada 3,56 mikrogramom desmopresyny. Substancja pomocnicza o znanym działaniu Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

    Jakie są wskazania do stosowania leku Minirin?

    - Moczówka prosta ośrodkowa - Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki - Zapewnienie hemostazy w przypadku niewielkich zabiegów chirurgicznych oraz przed wykonaniem inwazyjnej diagnostyki u chorych z łagodną postacią hemofilii A i łagodną postacią choroby von Willebranda, u których uzyskano pozytywny efekt działania produktu leczniczego po dawce testowej. W wyjątkowych przypadkach produkt leczniczy można stosować u chorych z umiarkowaną postacią choroby von Willebranda.

    Jak często zażywać lek Minirin?

    Moczówka prosta ośrodkowa: Minirin roztwór do wstrzykiwań podaje się w przypadku, gdy nie można zastosować doustnej lub donosowej postaci produktu leczniczego. Dawkę ustala się indywidualnie dla każdego pacjenta po określeniu wpływu produktu leczniczego na diurezę i osmolalność moczu. Zwykle dawka wynosi od 1 do 4 mikrogramów (0,25-1 ml) raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych. Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki: Do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki zaleca się następujące, jednokrotne dawki podawane domięśniowo lub podskórnie: 4 mikrogramy (1 ml). Mocz oddany w ciągu pierwszej godziny po podaniu produktu leczniczego Minirin wyklucza się z testu. Przez następne 8 godzin należy zebrać dwie próbki moczu i oznaczyć jego osmolalność. Należy przestrzegać ograniczenia podaży płynów, patrz punkt 4.4. 1 Zapewnienie hemostazy w przypadku niewielkich zabiegów chirurgicznych oraz przed wykonaniem inwazyjnej diagnostyki u chorych z łagodną postacią hemofilii A i łagodną postacią choroby von Willebranda Dawkę 0,3 mikrograma/kg masy ciała podaje się podskórnie lub rozcieńczoną w 50-100 ml 0,9% roztworu chlorku sodu we wlewie dożylnym przez 15-30 minut. W przypadku uzyskania pozytywnego efektu, dawkę można powtórzyć 1 lub 2 razy w odstępach co 6-12 godzin. Dalsze ponawianie dawki może skutkować słabszym efektem terapeutycznym. U pacjentów z hemofilią A pożądany wzrost aktywności czynnika VIII C jest oceniany z zastosowaniem takich samych kryteriów, jakie stosowane są podczas leczenia koncentratem czynnika VIII. Jeśli wlew dożylny produktu leczniczego Minirin nie prowadzi do oczekiwanego wzrostu aktywności czynnika VIII C w osoczu, leczenie może być uzupełnione przetoczeniem koncentratu czynnika VIII. Leczenie chorych na hemofilię powinno być prowadzone w porozumieniu z laboratorium hematologicznym. Oznaczanie czynników krzepnięcia i czasu krwawienia przed podaniem produktu leczniczego Minirin. Po podaniu desmopresyny wyraźnie wzrasta aktywność czynnika VIII C (VIII:C) i stężenie antygenu czynnika von Willebranda (vWF:Ag) w osoczu. Nie jest jednak możliwe ustalenie jakiejkolwiek zależności pomiędzy stężeniem tych czynników w osoczu i czasem krwawienia, zarówno przed jak i po podaniu desmopresyny. Dlatego, jeśli to możliwe, wpływ desmopresyny na czas krwawienia powinien być sprawdzany indywidualnie u każdego pacjenta. Badanie czasu krwawienia należy wykonywać za pomocą metod standaryzowanych. Oznaczanie czasu krwawienia i osoczowych czynników krzepnięcia powinno być prowadzone we współpracy lub w porozumieniu z laboratorium hematologicznym. Kontrola podczas leczenia Aktywność czynnika VIII C musi być kontrolowana regularnie, ponieważ w kilku przypadkach stwierdzono, że efekt terapeutyczny zmniejszał się wraz z powtarzanymi dawkami. Podczas leczenia produktem leczniczym Minirin należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi. Dawkowanie u specjalnych grup pacjentów Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek Minirin roztwór do wstrzykiwań należy stosować ostrożnie u pacjentów z umiarkowaną i ciężką niewydolnością nerek (patrz punkt 5.2). Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby Nie przeprowadzono badań w tej grupie pacjentów. Moczówka prosta ośrodkowa: Dzieci powyżej 1 roku: od 0,1 do 1 mikrograma (0,025-0,25 ml) raz na dobę lub w dwóch dawkach podzielonych. Dzieci poniżej 1 roku: doświadczenie dotyczące stosowania u dzieci poniżej 1 roku jest ograniczone. Opisy przypadków wskazują, że odpowiednią dawką początkową jest 0,05 mikrograma (0,0125 ml). Następne dawki powinny być dostosowywane w zależności od wielkości diurezy i stężenia elektrolitów. Badanie zdolności zagęszczania moczu przez nerki: Dzieci powyżej 1 roku: od 1 do 2 mikrogramów (0,25-0,5 ml) w postaci pojedynczej dawki Dzieci poniżej 1 roku: 0,4 mikrograma (0,1 ml) w postaci pojedynczej dawki U dzieci, do badania zdolności zagęszczania moczu przez nerki zaleca się stosowanie głównie produktu leczniczego Minirin w postaci donosowej. Mocz oddany w ciągu pierwszej godziny po podaniu produktu leczniczego Minirin wyklucza się z testu. Przez następne 8 godzin należy zebrać dwie próbki moczu i oznaczyć jego osmolalność. Należy przestrzegać ograniczenia podaży płynów, patrz punkt 4.4. 2 Zapewnienie hemostazy w przypadku niewielkich zabiegów chirurgicznych oraz przed wykonaniem inwazyjnej diagnostyki u chorych z łagodną postacią hemofilii A i łagodną postacią choroby von Willebranda Tak jak u dorosłych Sposób podawania Zwykle produkt leczniczy podaje się dożylnie, ale jeśli zachodzi konieczność, może być także podawany domięśniowo lub podskórnie.

    Kiedy nie przyjmować leku Minirin?

     nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,  psychogenna lub nawykowa polidypsja, w wyniku której objętość produkowanego moczu przekracza 40 ml/kg mc./24 godz.,  niewydolność układu krążenia lub inne choroby wymagające podawania leków moczopędnych,  niestabilna choroba wieńcowa w wywiadzie,  hiponatremia,  zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH),  choroba von Willebranda typu II B.

    Kiedy nie powinno się stosować leku Minirin?

     nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1,  psychogenna lub nawykowa polidypsja, w wyniku której objętość produkowanego moczu przekracza 40 ml/kg mc./24 godz.,  niewydolność układu krążenia lub inne choroby wymagające podawania leków moczopędnych,  niestabilna choroba wieńcowa w wywiadzie,  hiponatremia,  zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (ang. SIADH),  choroba von Willebranda typu II B.

    Jakie są działania niepożądane leku Minirin?

    Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęstszym działaniem niepożądanym zgłaszanym po wprowadzeniu produktu leczniczego Minirin do obrotu jest hiponatremia. Hiponatremia może powodować ból głowy, nudności, wymioty, zatrucie wodne, zwiększenie masy ciała, złe samopoczucie, ból brzucha, skurcze mięśni, zawroty głowy, stan splątania, zmniejszenie poziomu świadomości, uogólnione lub miejscowe obrzęki (obwodowe, twarzy) i, w ciężkich przypadkach, obrzęk mózgu, encefalopatię hiponatremiczną, drgawki i śpiączkę (patrz punkt 4.4). Odnotowano rzadkie przypadki ciężkich reakcji nadwrażliwości, w tym wstrząsu i reakcji anafilaktoidalnych, związanych z podawaniem produktu leczniczego Minirin (patrz punkt 4.4). Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Poniższa tabela opiera się na częstości występowania działań niepożądanych zgłoszonych w badaniach klinicznych produktu leczniczego Minirin roztwór do wstrzykiwań, prowadzonych u dorosłych leczonych z powodu moczówki prostej ośrodkowej i wskazań hematologicznych (N=53) oraz badaniach produktu leczniczego Octostim roztwór do wstrzykiwań (n=76), w połączniu z danymi uzyskanymi po wprowadzeniu produktów leczniczych Minirin i Octostim do obrotu. Działania niepożądane zgłaszane tylko po wprowadzeniu do obrotu lub dotyczące innych postaci farmaceutycznych desmopresyny zostały dodane w kolumnie: częstość „Nieznana”. Poniższa tabela przedstawia częstość zgłaszanych działań niepożądanych. Działania niepożądane są klasyfikowane według częstości i klasyfikacji układów i narządów. Kategorie częstości są definiowane zgodnie z następującą konwencją: Często (≥1/100 do <1/10); Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100); Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000); Bardzo rzadko (<1/10 000) i Nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Tabela 1. Częstość zgłaszanych działań niepożądanych (badania kliniczne, zgłoszenia spontaniczne, w tym z literatury medycznej) Klasyfikacja układów Często Rzadko Bardzo rzadko Nieznana4 i narządów MedDRA (≥1/100 do <1/10) (≥1/10 000 do (<1/10 000) <1/1 000) Zaburzenia układu Reakcje nadwrażliwości, w tym reakcja immunologicznego anafilaktyczna i inne ciężkie stany alergiczne Zaburzenia Hiponatremia Zatrucie wodne1 metabolizmu Zwiększenie masy ciała1 i odżywiania Zaburzenia psychiczne Stan splątania1 Zaburzenia układu Ból głowy2 Zawroty głowy2 Śpiączka1 nerwowego Utrata świadomości1,3 Encefalopatia hiponatremiczna1 Obrzęk mózgu1,3 Drgawki1 Zaburzenia serca Tachykardia Zawał mięśnia sercowego3 Dusznica bolesna3 Ból w klatce piersiowej3 5 Zaburzenia Uderzenia gorąca Zakrzepica żył głębokich3 naczyniowe z zaczerwienieniem Incydent i zaburzenie naczyniowo-mózgowe Niedociśnienie (udar)3 Zakrzepica naczyń mózgowych3 Nadciśnienie tętnicze3 Zaburzenia układu Duszność oddechowego, klatki Zatorowość płucna3 piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka Nudności2 Wymioty2 i jelit Ból brzucha1 Zaburzenia skóry Wysypka plamisto-grudkowa i tkanki podskórnej Wysypka rumieniowa Wysypka plamista Pokrzywka Rumień Świąd Wysypka Zaburzenia ogólne Uczucie zmęczenia Uogólnione lub miejscowe obrzęki2 i stany w miejscu (obwodowe, twarzy) podania Reakcje w miejscu wstrzyknięcia/infuzji, w tym swędzenie, ból, wynaczynienie, rumień, zasinienie i guzki Dreszcze3 Złe samopoczucie1 1. Zgłaszane z hiponatremią 2. Zgłaszane z hiponatremią lub bez hiponatremii 3. Zgłaszane głównie przy wskazaniach hematologicznych (duża dawka) 4. Działania niepożądane ze zgłoszeń spontanicznych (częstość nieznana). Działania niepożądane pochodzące z okresu po wprowadzeniu produktów leczniczych Minirin i (lub) Octostim do obrotu, zgłoszone spontanicznie lub opublikowane w literaturze medycznej. Ponieważ są to działania niepożądane zgłoszone dobrowolnie z populacji o nieznanej wielkości, nie można w sposób wiarygodny oszacować częstości ich występowania, która jest dlatego skategoryzowana jako nieznana. Działania niepożądane są przedstawione zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA. W obrębie każdej klasy układów i narządów, działania niepożądane wymienione są w kolejności zmniejszającej się ciężkości. Opis wybranych działań niepożądanych W okresie po wprowadzeniu do obrotu najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym produktów leczniczych Minirin i (lub) Octostim jest hiponatremia. Hiponatremia może powodować bóle głowy, nudności, wymioty, zatrucie wodne, zwiększenie masy ciała, złe samopoczucie, ból brzucha, skurcze mięśni, zawroty głowy, stan splątania, zmniejszoną świadomość, uogólnione lub miejscowe obrzęki (obwodowe, twarzy) i, w ciężkich przypadkach, obrzęk mózgu, encefalopatię hiponatremiczną, drgawki i śpiączkę. Zgłaszano nudności, wymioty, bóle głowy i zawroty głowy bez stwierdzonej hiponatremii. Hiponatremia jest konsekwencją działania antydiuretycznego, wynikającego ze zwiększonej reabsorpcji wody przez kanaliki nerkowe i osmotycznego rozcieńczenia osocza. Szczególną uwagę należy zwrócić na środki ostrożności, o których mowa w punkcie 4.4. Hiponatremia jest odwracalna. Leczenie należy dobierać indywidualnie i należy unikać szybkiej i nadmiarowej korektury, aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia dalszych powikłań (patrz punkty 4.2 i Error! Reference source not found.). Po wprowadzeniu produktu leczniczego Minirin i (lub) Octostim do obrotu zgłaszano reakcje nadwrażliwości, w tym miejscowe reakcje alergiczne, takie jak duszność, rumień, uogólnione lub miejscowe obrzęki (obwodowe, twarzy), świąd, wysypka, wysypka plamista, wysypka plamisto-grudkowa, wysypka rumieniowa, skóra plackowata i pokrzywka. Zgłaszano również ciężkie reakcje nadwrażliwości, w tym wstrząs anafilaktyczny i reakcje anafilaktoidalne w powiązaniu z produktem leczniczym Minirin i (lub) Octostim. Reakcje alergiczne zwykle występują szybko po podaniu leku i mogą wystąpić podczas pierwszego użycia lub po powtarzanej ekspozycji na produkt leczniczy Minirin i (lub) Octostim. Po wprowadzeniu do obrotu, u pacjentów leczonych desmopresyną zgłaszano rzadko przypadki zakrzepicy żył głębokich, incydentu i (lub) zaburzenia naczyniowo-mózgowego (udar), zatoru płucnego, zawału mięśnia sercowego, dławicy piersiowej i bólu w klatce piersiowej. Ze względu na czynniki mogące spowodować 6 omyłkę i (lub) brakujące informacje, związek przyczynowy z produktem leczniczym Minirin i (lub) Octostim nie został ustalony i (lub) potwierdzony. Dzieci i młodzież Dane z badań klinicznych dotyczące działań niepożądanych u dzieci są bardzo ograniczone. Inne specjalne grupy pacjentów U pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów ze stężeniem sodu w surowicy na poziomie dolnej granicy normy może istnieć zwiększone ryzyko wystąpienia hiponatremii (patrz punkt 4.4). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Aleje Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel: +48 22 49 21 301, Fax: +48 22 49 21 309, e-mail:ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    Czy lek Minirin wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

    Minirin roztwór do wstrzykiwań nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

    Czy przyjmując Minirin mogę prowadzić auto?

    Minirin roztwór do wstrzykiwań nie ma wpływu lub wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

    Czy Minirin mogę przyjmować w ciąży?

    Ciąża Opublikowane dane dotyczące ograniczonej liczby ekspozycji podczas ciąży u kobiet z moczówką prostą ośrodkową (n = 53), jak również dane dotyczące ekspozycji podczas ciąży u kobiet z powikłaniami krwotocznymi (n = 216), wskazują, że desmopresyna nie ma niepożądanego wpływu na przebieg ciąży lub stan zdrowia płodu i (lub) noworodka. Do chwili obecnej brak jest innych istotnych danych epidemiologicznych. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka i (lub) płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Badania nad reprodukcją zwierząt nie wykazały istotnego klinicznie wpływu na rodziców i potomstwo. 4 Karmienie piersią Wyniki badań zawartości desmopresyny w mleku kobiet karmiących piersią otrzymujących desmopresynę w dużych dawkach (300 mikrogramów donosowo) wskazują, że ilość desmopresyny, jaka może być przekazana dziecku, jest znacznie mniejsza od ilości niezbędnej do wywołania wpływu na diurezę. Dlatego też nie uważa się za konieczne przerywanie karmienia piersią. Płodność Badania desmopresyny na zwierzętach nie wykazały upośledzenia płodności u samców i samic szczurów.

    Czy Minirin jest bezpieczny w czasie karmienia?

    Ciąża Opublikowane dane dotyczące ograniczonej liczby ekspozycji podczas ciąży u kobiet z moczówką prostą ośrodkową (n = 53), jak również dane dotyczące ekspozycji podczas ciąży u kobiet z powikłaniami krwotocznymi (n = 216), wskazują, że desmopresyna nie ma niepożądanego wpływu na przebieg ciąży lub stan zdrowia płodu i (lub) noworodka. Do chwili obecnej brak jest innych istotnych danych epidemiologicznych. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka i (lub) płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Badania nad reprodukcją zwierząt nie wykazały istotnego klinicznie wpływu na rodziców i potomstwo. 4 Karmienie piersią Wyniki badań zawartości desmopresyny w mleku kobiet karmiących piersią otrzymujących desmopresynę w dużych dawkach (300 mikrogramów donosowo) wskazują, że ilość desmopresyny, jaka może być przekazana dziecku, jest znacznie mniejsza od ilości niezbędnej do wywołania wpływu na diurezę. Dlatego też nie uważa się za konieczne przerywanie karmienia piersią. Płodność Badania desmopresyny na zwierzętach nie wykazały upośledzenia płodności u samców i samic szczurów.

    Czy Minirin wpływa na płodność?

    Ciąża Opublikowane dane dotyczące ograniczonej liczby ekspozycji podczas ciąży u kobiet z moczówką prostą ośrodkową (n = 53), jak również dane dotyczące ekspozycji podczas ciąży u kobiet z powikłaniami krwotocznymi (n = 216), wskazują, że desmopresyna nie ma niepożądanego wpływu na przebieg ciąży lub stan zdrowia płodu i (lub) noworodka. Do chwili obecnej brak jest innych istotnych danych epidemiologicznych. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na przebieg ciąży, rozwój zarodka i (lub) płodu, przebieg porodu lub rozwój pourodzeniowy. Należy zachować ostrożność w przypadku przepisywania leku kobietom w ciąży. Badania nad reprodukcją zwierząt nie wykazały istotnego klinicznie wpływu na rodziców i potomstwo. 4 Karmienie piersią Wyniki badań zawartości desmopresyny w mleku kobiet karmiących piersią otrzymujących desmopresynę w dużych dawkach (300 mikrogramów donosowo) wskazują, że ilość desmopresyny, jaka może być przekazana dziecku, jest znacznie mniejsza od ilości niezbędnej do wywołania wpływu na diurezę. Dlatego też nie uważa się za konieczne przerywanie karmienia piersią. Płodność Badania desmopresyny na zwierzętach nie wykazały upośledzenia płodności u samców i samic szczurów.