Zasób 3

Miktosan

Substancja czynna
Tamsulosini hydrochloridum
Postać
tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Moc
0,4 mg
Skład
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 0,4 mg tamsulosyny chlorowodorku (Tamsulosini hydrochloridum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 18,75 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Celuloza mikrokrystaliczna (PH 101) Celuloza mikrokrystaliczna (PH 102) Hydroksypropyloceluloza (Avicel GXF) Hydroksypropyloceluloza (Avicel MXF) Laktoza jednowodna Polietylenu tlenek Magnezu stearynian Krzemionka koloidalna bezwodna Tytanu dwutlenek (E 171) Żółcień chinolinowa (E 104) Karmina (E 120) Żelaza tlenek czarny (E 172)
Wskazania
Leczenie objawów ze strony dolnych dróg moczowych (ang. LUTS - lower urinary tract symptoms) związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (ang. BPH - benign prostatic hyperplasia).
Dawkowanie
Jedna tabletka na dobę, którą można przyjmować niezależnie od posiłków. Sposób podawania Podanie doustne. Tabletkę należy połknąć w całości, bez kruszenia lub żucia, gdyż może to mieć wpływ na przedłużone uwalnianie substancji czynnej. Szczególne grupy pacjentów Zaburzenia czynności nerek: u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne. Zaburzenia czynności wątroby: u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lekkimi do umiarkowanych dostosowanie dawki nie jest konieczne (patrz także punkt 4.3). Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności tamsulosyny u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Dostępne obecnie dane opisano w punkcie 5.1. 1 UK/H/2481/001/IB/012
Przeciwwskazania
 Nadwrażliwość na tamsulosynę (w tym obrzęk naczynioruchowy wywołany działaniem leku) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie.  Ciężka niewydolność wątroby.
Działania niepożądane
Tamsulosynę w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu oceniano w dwóch kontrolowanych placebo badaniach z podwójnie ślepą próbą. Działania niepożądane były najczęściej lekkie i występowały na ogół z niewielką częstością. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym był nieprawidłowy wytrysk, występujący u około 2% pacjentów. Działania niepożądane przypuszczalnie związane z tamsulosyną w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu lub w innej postaci farmaceutycznej były następujące: Często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) i bardzo rzadko (<1/10 000), z pojedynczymi przypadkami włącznie, częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia układu nerwowego Często: zawroty głowy (1,3%) Niezbyt często: ból głowy Rzadko: omdlenie 3 UK/H/2481/001/IB/012 Zaburzenia oka Częstość nieznana: niewyraźne widzenie*, pogorszenie wzroku* Zaburzenia serca Niezbyt często: kołatanie serca Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: niedociśnienie ortostatyczne Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: zapalenie błony śluzowej nosa Częstość nieznana: krwawienie z nosa* Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często: nudności, wymioty, zaparcie, biegunka Częstość nieznana: suchość błony śluzowej jamy ustnej* Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: wysypka, świąd, pokrzywka Rzadko: obrzęk naczynioruchowy Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona Częstość nieznana: rumień wielopostaciowy*, złuszczające zapalenie skóry* Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często: zaburzenia wytrysku, w tym wytrysk wsteczny i brak wytrysku Bardzo rzadko: priapizm Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często: astenia * obserwowane po wprowadzeniu tamsulosyny do obrotu Podobnie, jak w przypadku innych alfa-adrenolityków, może wystąpić senność, niewyraźne widzenie, suchość błony śluzowej jamy ustnej lub obrzęk. W okresie postmarketingowym z leczeniem tamsulosyną wiązano przypadki zwężenia źrenicy w trakcie chirurgicznego leczenia zaćmy i jaksry, znanego jako śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) (patrz także punkt 4.4). Doświadczenie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu: Oprócz wymienionych wyżej działań niepożądanych, podczas stosowania tamsulosyny zgłaszano przypadki migotania przedsionków, zaburzeń rytmu serca, tachykardii i duszności. Ze względu na to, że te spontaniczne raporty pochodzą z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego na rynki światowe, ani częstości wymienionych działań, ani ich związku przyczynowego ze stosowaniem tamsulosyny nie można ustalić w sposób wiarygodny. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/e-mail: ndl@urpl.gov.pl 4 UK/H/2481/001/IB/012
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Nie badano wpływu tamsulosyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak należy uprzedzić pacjentów o możliwości wystąpienia senności, nieostrego widzenia, zawrotów głowy i omdlenia.
Interakcje
Badania interakcji przeprowadzono tylko u dorosłych. Nie obserwowano interakcji podczas jednoczesnego stosowania tamsulosyny z atenololem, enalaprylem lub teofiliną. Jednocześnie stosowana cymetydyna zwiększa, a furosemid zmniejsza stężenie tamsulosyny. Ponieważ jednak stężenie tamsulosyny utrzymuje się nadal w zakresie wartości uznanych za prawidłowe, nie jest konieczna zmiana dawkowania. 2 UK/H/2481/001/IB/012 W warunkach in vitro następujące leki nie zmieniały stężenia wolnej frakcji tamsulosyny w osoczu ludzkim: diazepam, propranolol, trichlorometiazyd, chlormadinon, amitryptylina, diklofenak, glibenklamid, symwastatyna i warfaryna. Również tamsulosyna nie zmieniała stężenia wolnej frakcji diazepamu, propranololu, trichlorometiazydu i chlormadinonu. Diklofenak i warfaryna mogą jednak zwiększać szybkość eliminacji tamsulosyny. Jednoczesne stosowanie tamsulosyny i silnych inhibitorów CYP3A4 może prowadzić do zwiększenia ekspozycji na tamsulosynę. Jednoczesne stosowanie z ketokonazolem (znany silny inhibitor CYP3A4) powodowało 2,8- krotne zwiększenie wartości AUC i 2,2-krotne zwiększenie Cmax tamsulosyny. Pacjentom wolno metabolizującym z udziałem izoenzymu CYP2D6 nie należy podawać tamsulosyny razem z silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4. Tamsulosynę należy stosować ostrożnie razem z silnymi i umiarkowanie silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4. Jednoczesne stosowanie tamsulosyny i paroksetyny (silnym inhibitorem CYP2D6) powodowało 1,3-krotne zwiększenie Cmax i 1,6-krotne zwiększenie wartości AUC tamsulosyny. Zmiany te nie mają jednak znaczenia klinicznego. Istnieje teoretyczne ryzyko nasilenia działania hipotensyjnego podczas jednoczesnego stosowania z lekami, które mogą zmniejszać ciśnienie tętnicze krwi, w tym z lekami znieczulającymi i innymi antagonistami receptora alfa-1-adrenergicznego.
Ostrzeżenia
Tak jak w przypadku innych leków alfa-1-adrenolitycznych, podczas leczenia tamsulosyną mogą wystąpić pojedyncze przypadki zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi, rzadko prowadzące do omdlenia. Po wystąpieniu pierwszych oznak niedociśnienia ortostatycznego (zawroty głowy, osłabienie) pacjent powinien usiąść lub położyć się do czasu ustąpienia tych objawów. Przed rozpoczęciem leczenia tamsulosyną pacjenta należy zbadać w celu wykluczenia innych chorób, które mogą powodować objawy podobne do występujących w łagodnym rozroście gruczołu krokowego. Gruczoł krokowy należy zbadać per rectum i, jeśli to konieczne, oznaczać u pacjenta stężenie swoistego antygenu gruczołu krokowego (ang. PSA - prostate-specific antigen) przed rozpoczęciem leczenia oraz w regularnych odstępach w trakcie jego trwania. Pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny mniejszy niż 10 ml/min) należy leczyć z zachowaniem ostrożności ze względu na brak badań w tej grupie pacjentów. U niektórych pacjentów w trakcie lub po leczeniu tamsulosyną, podczas chirurgicznego leczenia zaćmy i jaskry obserwowano wystąpienie śródoperacyjnego zespołu wiotkiej tęczówki (ang. IFIS - Intraoperative Floppy Iris Syndrome, odmiana zespołu małej źrenicy). IFIS może prowadzić do nasilonych powikłań w przebiegu operacji. Nie zaleca się rozpoczynania leczenia tamsulosyną pacjentów, u których planowane jest chirurgiczne leczenie zaćmy lub jaskry. Przerwanie stosowania tamsulosyny na 1-2 tygodnie przed chirurgicznym leczeniem zaćmy lub jaskry uznaje się za pomocne, jednak nie określono korzyści wynikających z przerwania leczenia. Przypadki IFIS notowano również u pacjentów, którzy przerwali leczenie tamsulosyną na dłuższy czas przed zabiegiem. W trakcie oceny przedoperacyjnej zespół chirurgów i okulistów wykonujący zabieg chirurgiczny powinien ustalić, czy pacjent zakwalifikowany do chirurgicznego leczenia zaćmy lub jaksry jest lub był leczony tamsulosyną, aby zapewnić dostępność odpowiednich środków do opanowania IFIS podczas zabiegu chirurgicznego. Tabletki Miktosan zawierają laktozę. Produkt leczniczy nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy. Tamsulosyny nie należy stosować jednocześnie z silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 u pacjentów wolno metabolizujących z udziałem izoenzymu CYP2D6. Tamsulosynę należy stosować ostrożnie razem z silnymi i umiarkowanie silnymi inhibitorami izoenzymu CYP3A4 (patrz punkt 4.5).
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Nie ma wskazań do stosowania tamsulosyny u kobiet. W krótko- i długotrwałych badaniach klinicznych z zastosowaniem tamsulosyny obserwowano zaburzenia wytrysku. W okresie po wprowadzeniu tamsulosyny do obrotu notowano zaburzenia wytrysku, wytrysk wsteczny i brak wytrysku.
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Tamsulosyna w postaci tabletek o przedłużonym uwalnianiu wchłania się w jelicie, a jej biodostępność wynosi około 55-59%. Stałe powolne uwalnianie tamsulosyny utrzymuje się z niewielkimi wahaniami przez 24 godziny w całym zakresie pH przewodu pokarmowego. Spożycie pokarmu nie ma wpływu na szybkość i zakres wchłaniania tamsulosyny zawartej w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu. Tamsulosyna wykazuje farmakokinetykę liniową. Maksymalne stężenie tamsulosyny w osoczu występuje średnio po 6 godzinach od przyjęcia na czczo produktu w pojedynczej dawce. W stanie stacjonarnym, który występuje w ciągu czterech dni przyjmowania leku w dawkach wielokrotnych, tamsulosyna osiąga maksymalne stężenie w osoczu po 4 do 6 godzin zarówno na czczo, jak i po posiłku. Stężenie maksymalne zwiększa się od około 6 ng/ml po pierwszej dawce do 11 ng/ml w stanie stacjonarnym. Postać tabletki o przedłużonym uwalnianiu sprawia, że minimalne stężenie tamsulosyny w osoczu stanowi 40% maksymalnego stężenia zarówno na czczo, jak i po posiłku. Stężenie tamsulosyny w osoczu zarówno po podaniu pojedynczej dawki, jak i przy dawkowaniu wielokrotnym wykazuje bardzo dużą zmienność międzyosobniczą. U mężczyzn tamsulosyna wiąże się z białkami osocza w około 99%, a objętość dystrybucji jest niewielka (około 0,2 l/kg). Tamsulosyna w niewielkim stopniu podlega efektowi pierwszego przejścia i jest powoli metabolizowana. W osoczu występuje głównie w postaci niezmienionej. Tamsulosyna jest metabolizowana w wątrobie. U szczurów zaobserwowano, że tamsulosyna tylko nieznacznie pobudza enzymy mikrosomalne wątroby. Żaden z metabolitów nie jest bardziej aktywny od macierzystego związku. Tamsulosyna i jej metabolity są wydalane głównie w moczu. Ocenia się, że około 4-6% podanej dawki produktu o przedłużonym uwalnianiu znajduje się w moczu w postaci niezmienionej. Okres półtrwania tamsulosyny w fazie eliminacji zmierzony po podaniu pojedynczej dawki oraz w stanie stacjonarnym wynosi, odpowiednio, około 19 i 15 godzin.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści receptora alfa-1-adrenergicznego Kod ATC: G04CA02 Produkty stosowane wyłącznie w leczeniu chorób gruczołu krokowego. Mechanizm działania Tamsulosyna wiąże się wybiórczo i kompetycyjnie z postsynaptycznymi receptorami adrenergicznymi alfa-1, zwłaszcza podtypu alfa1A, które powodują rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego, zmniejszając ich napięcie. Właściwości farmakodynamiczne Tamsulosyna zwiększa maksymalny wypływ moczu przez rozkurcz mięśni gładkich gruczołu krokowego i cewki moczowej, usuwając w ten sposób utrudnienia przepływu. Ponadto łagodzi objawy podrażnienia i trudności w oddawaniu moczu, w których ważną rolę odgrywa skurcz mięśni gładkich dolnych dróg moczowych. Leki blokujące receptory alfa-1-adrenergiczne mogą zmniejszać ciśnienie tętnicze krwi poprzez zmniejszenie oporu obwodowego. Badania wykazały, że tamsulosyna nie powoduje istotnego klinicznie zmniejszenia wartości ciśnienia tętniczego krwi. Dzieci i młodzież Randomizowane, kontrolowane placebo badanie z podwójnie ślepą próbą, z zastosowaniem różnych dawek, przeprowadzono u dzieci z neurogenną dysfunkcją pęcherza moczowego. Łącznie 161 dzieci (w wieku od 2 do 16 lat) przydzielono losowo do grupy otrzymującej placebo lub jedną z 3 dawek tamsulosyny: małą (od 0,001 do 0,002 mg/kg mc.), średnią (od 0,002 do 0,004 mg/kg mc.) i dużą (od 0,004 do 0,008 mg/kg mc.). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była liczba pacjentów, u których w dwóch pomiarach wykonanych tego samego dnia stwierdzono zmniejszenie ciśnienia wycieku spowodowane niekontrolowanym skurczem wypieracza, bez udziału ciśnienia śródbrzusznego (ang. LPP - detrusor leak point pressure) do <40 cm H2O. Drugorzędowymi punktami końcowymi były: faktyczna i procentowa zmiana wobec wartości początkowych DLPP, poprawa i stabilizacja wodonercza i wodniaka moczowodu, zmiana objętości moczu wydalonego podczas cewnikowania oraz liczba spontanicznych mikcji podczas cewnikowania, określone na podstawie zapisów w karcie bilansu wodnego. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic między grupą otrzymującą placebo a którąkolwiek z trzech grup leczonych tamsulosyną ani w odniesieniu do pierwotnych, ani drugorzędowych punktów końcowych. Nie zaobserwowano również odpowiedzi klinicznej na żadną dawkę leku. 5 UK/H/2481/001/IB/012
Przedawkowanie
Przedawkowanie tamsulosyny może spowodować ciężkie objawy związane z niedociśnieniem tętniczym. Objawy takie obserwowano po przedawkowaniu różnego stopnia. W razie ostrego niedociśnienia tętniczego na skutek przedawkowania należy zastosować leczenie podtrzymujące układ sercowo-naczyniowy. W celu przywrócenia prawidłowych wartości ciśnienia tętniczego i częstości pracy serca pacjent powinien się położyć. Jeśli takie postępowanie nie jest wystarczające, można podać środki zwiększające objętość krwi i, w razie konieczności, leki zwężające naczynia. Należy monitorować czynność nerek i zastosować ogólne leczenie podtrzymujące. Tamsulosyna w bardzo dużym stopniu związana jest z białkami osocza, więc zastosowanie dializy jest nieskuteczne. W celu zmniejszenia wchłaniania można prowokować wymioty. W przypadku zażycia dużych ilości produktu można wykonać płukanie żołądka oraz podać węgiel aktywny i osmotycznie działające środki przeczyszczające (takie jak siarczan sodu).
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
  • 30 tabl.: Rp - lek na receptę
  • 60 tabl.: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Miktosan?

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 0,4 mg tamsulosyny chlorowodorku (Tamsulosini hydrochloridum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 18,75 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Miktosan?

Leczenie objawów ze strony dolnych dróg moczowych (ang. LUTS - lower urinary tract symptoms) związanych z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego (ang. BPH - benign prostatic hyperplasia).

Jak często zażywać lek Miktosan?

Jedna tabletka na dobę, którą można przyjmować niezależnie od posiłków. Sposób podawania Podanie doustne. Tabletkę należy połknąć w całości, bez kruszenia lub żucia, gdyż może to mieć wpływ na przedłużone uwalnianie substancji czynnej. Szczególne grupy pacjentów Zaburzenia czynności nerek: u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek dostosowanie dawki nie jest konieczne. Zaburzenia czynności wątroby: u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lekkimi do umiarkowanych dostosowanie dawki nie jest konieczne (patrz także punkt 4.3). Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności tamsulosyny u dzieci w wieku poniżej 18 lat. Dostępne obecnie dane opisano w punkcie 5.1. 1 UK/H/2481/001/IB/012

Kiedy nie przyjmować leku Miktosan?

 Nadwrażliwość na tamsulosynę (w tym obrzęk naczynioruchowy wywołany działaniem leku) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie.  Ciężka niewydolność wątroby.

Kiedy nie powinno się stosować leku Miktosan?

 Nadwrażliwość na tamsulosynę (w tym obrzęk naczynioruchowy wywołany działaniem leku) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.  Niedociśnienie ortostatyczne w wywiadzie.  Ciężka niewydolność wątroby.

Jakie są działania niepożądane leku Miktosan?

Tamsulosynę w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu oceniano w dwóch kontrolowanych placebo badaniach z podwójnie ślepą próbą. Działania niepożądane były najczęściej lekkie i występowały na ogół z niewielką częstością. Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym był nieprawidłowy wytrysk, występujący u około 2% pacjentów. Działania niepożądane przypuszczalnie związane z tamsulosyną w tabletkach o przedłużonym uwalnianiu lub w innej postaci farmaceutycznej były następujące: Często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) i bardzo rzadko (<1/10 000), z pojedynczymi przypadkami włącznie, częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia układu nerwowego Często: zawroty głowy (1,3%) Niezbyt często: ból głowy Rzadko: omdlenie 3 UK/H/2481/001/IB/012 Zaburzenia oka Częstość nieznana: niewyraźne widzenie*, pogorszenie wzroku* Zaburzenia serca Niezbyt często: kołatanie serca Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: niedociśnienie ortostatyczne Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: zapalenie błony śluzowej nosa Częstość nieznana: krwawienie z nosa* Zaburzenia żołądka i jelit Niezbyt często: nudności, wymioty, zaparcie, biegunka Częstość nieznana: suchość błony śluzowej jamy ustnej* Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: wysypka, świąd, pokrzywka Rzadko: obrzęk naczynioruchowy Bardzo rzadko: zespół Stevensa-Johnsona Częstość nieznana: rumień wielopostaciowy*, złuszczające zapalenie skóry* Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Często: zaburzenia wytrysku, w tym wytrysk wsteczny i brak wytrysku Bardzo rzadko: priapizm Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często: astenia * obserwowane po wprowadzeniu tamsulosyny do obrotu Podobnie, jak w przypadku innych alfa-adrenolityków, może wystąpić senność, niewyraźne widzenie, suchość błony śluzowej jamy ustnej lub obrzęk. W okresie postmarketingowym z leczeniem tamsulosyną wiązano przypadki zwężenia źrenicy w trakcie chirurgicznego leczenia zaćmy i jaksry, znanego jako śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS) (patrz także punkt 4.4). Doświadczenie po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu: Oprócz wymienionych wyżej działań niepożądanych, podczas stosowania tamsulosyny zgłaszano przypadki migotania przedsionków, zaburzeń rytmu serca, tachykardii i duszności. Ze względu na to, że te spontaniczne raporty pochodzą z okresu po wprowadzeniu produktu leczniczego na rynki światowe, ani częstości wymienionych działań, ani ich związku przyczynowego ze stosowaniem tamsulosyny nie można ustalić w sposób wiarygodny. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301/faks: + 48 22 49 21 309/e-mail: ndl@urpl.gov.pl 4 UK/H/2481/001/IB/012

Czy lek Miktosan wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie badano wpływu tamsulosyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak należy uprzedzić pacjentów o możliwości wystąpienia senności, nieostrego widzenia, zawrotów głowy i omdlenia.

Czy przyjmując Miktosan mogę prowadzić auto?

Nie badano wpływu tamsulosyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednak należy uprzedzić pacjentów o możliwości wystąpienia senności, nieostrego widzenia, zawrotów głowy i omdlenia.

Czy Miktosan mogę przyjmować w ciąży?

Nie ma wskazań do stosowania tamsulosyny u kobiet. W krótko- i długotrwałych badaniach klinicznych z zastosowaniem tamsulosyny obserwowano zaburzenia wytrysku. W okresie po wprowadzeniu tamsulosyny do obrotu notowano zaburzenia wytrysku, wytrysk wsteczny i brak wytrysku.

Czy Miktosan jest bezpieczny w czasie karmienia?

Nie ma wskazań do stosowania tamsulosyny u kobiet. W krótko- i długotrwałych badaniach klinicznych z zastosowaniem tamsulosyny obserwowano zaburzenia wytrysku. W okresie po wprowadzeniu tamsulosyny do obrotu notowano zaburzenia wytrysku, wytrysk wsteczny i brak wytrysku.

Czy Miktosan wpływa na płodność?

Nie ma wskazań do stosowania tamsulosyny u kobiet. W krótko- i długotrwałych badaniach klinicznych z zastosowaniem tamsulosyny obserwowano zaburzenia wytrysku. W okresie po wprowadzeniu tamsulosyny do obrotu notowano zaburzenia wytrysku, wytrysk wsteczny i brak wytrysku.