Zasób 3

Levofloxacinum B. Braun

Substancja czynna
Levofloxacinum
Postać
roztwór do infuzji
Moc
5 mg/ml
Skład
1 ml zawiera 5 mg lewofloksacyny (w postaci lewofloksacyny półwodnej). Butelka 100 ml zawiera 500 mg lewofloksacyny (w postaci lewofloksacyny półwodnej). Butelka 50 ml zawiera 250 mg lewofloksacyny (w postaci lewofloksacyny półwodnej). Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Butelka 100 ml zawiera 15,4 mmol sodu (354 mg) Butelka 50 ml zawiera 7,7 mmol sodu (177 mg) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Sodu chlorek Kwas cytrynowy jednowodny Sodu wodorotlenek (do ustalania pH) Woda do wstrzykiwań
Wskazania
Levofloxacinum B. Braun jest wskazany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych (patrz punkt 4.4 i 5.1): • pozaszpitalne zapalenie płuc; • powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich. W przypadku wyżej wymienionych zakażeń Levofloxacinum B. Braun należy stosować wyłącznie, jeśli stosowanie zwykle zalecanych leków przeciwbakteryjnych do początkowego leczenia tych zakażeń nie jest właściwe. • odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia układu moczowego (patrz punkt 4.4); • przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego; • wąglik płucny: profilaktyka po narażeniu na zakażenie i leczenie (patrz punkt 4.4). Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych.
Dawkowanie
Levofloxacinum B. Braun podaje się w postaci powolnej infuzji dożylnej raz lub dwa razy na dobę. Dawkowanie zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia oraz wrażliwości drobnoustroju podejrzanego o wywołanie zakażenia. Po pierwszym podaniu infuzji dożylnej Levofloxacinum B. Braun można zmienić drogę podawania produktu leczniczego na podawanie doustne zgodnie z charakterystyką produktu leczniczego dla powlekanych tabletek i w zależności od tego, czy jest to odpowiednie dla danego pacjenta. Biorąc pod uwagę biorównoważność postaci parenteralnych i doustnych, można zastosować takie samo dawkowanie. Dawkowanie Zaleca się następujące dawki produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun: Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny > 50 ml/min) nie Dawkowanie na dobę Całkowity czas trwania (zależnie od ciężkości leczenia1 zakażenia) (zależnie od ciężkości zakażenia) Pozaszpitalne zapalenie płuc 500 mg raz lub dwa razy na 7 – 14 dni dobę Odmiedniczkowe zapalenie nerek 500 mg raz na dobę 7 – 10 dni Powikłane zakażenia układu 500 mg raz na dobę 7 – 14 dni moczowego Przewlekłe bakteryjne zapalenie 500 mg raz na dobę 28 dni gruczołu krokowego Powikłane zakażenia skóry i 500 mg raz lub dwa razy na 7 - 14 dni tkanek miękkich dobę Wąglik płucny 500 mg raz na dobę 8 tygodni 1 Czas trwania leczenia obejmuje leczenie dożylne oraz doustne. Zmiana drogi podawania z dożylnego na doustne zależy od sytuacji klinicznej i zazwyczaj następuje po 2 do 4 dniach. Szczególne grupy pacjentów Zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny 50 ml/min) Dawkowanie 250 mg/24 h 500 mg/24 h 500 mg/12 h Klirens kreatyniny pierwsza dawka: pierwsza dawka: pierwsza dawka: 250 mg 500 mg 500 mg 50 - 20 ml/min następnie: następnie: następnie: 125 mg/24 h 250 mg/24 h 250 mg/12 h 19 - 10 ml/min następnie: następnie: następnie: 125 mg/48 h 125 mg/24 h 125 mg/12 h <10 ml/min (w tym pacjenci następnie: następnie: następnie: poddawani hemodializie 125 mg/48 h 125 mg/24 h 125 mg/24 h i CADO) 1 1 Po hemodializie lub ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CADO) nie jest konieczne podawanie dodatkowej dawki. Zaburzenia czynności wątroby Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna, ponieważ lewofloksacyna nie jest w istotnym stopniu metabolizowana w wątrobie a wydalana jest głównie przez nerki. Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku z przyczyn innych niż zaburzenie czynności nerek (patrz punkt 4.4 „Zapalenie i zerwanie ścięgna” i „Wydłużenie odstępu QT”). 2 Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Levofloxacinum B. Braun jest przeciwwskazany u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (patrz punkt 4.3). Sposób podawania Levofloxacinum B. Braun jest przeznaczony tylko do podawania w powolnej infuzji dożylnej raz lub dwa razy na dobę. Roztwór do infuzji zawierający 250 mg należy podawać przez co najmniej 30 minut, a roztwór do infuzji zawierający 500 mg Levofloxacinum B. Braun przez co najmniej 60 minut (patrz punkt 4.4). Niezgodności farmaceutyczne, patrz punkt 6.2. Zgodność z innymi roztworami do infuzji, patrz punkt 6.6.
Przeciwwskazania
Produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun nie należy stosować:  u pacjentów z nadwrażliwością na lewofloksacynę lub inne chinolony, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą;  u pacjentów z padaczką;  u pacjentów z zaburzeniami ścięgien w wywiadzie związanymi ze stosowaniem fluorochinolonów;  u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (w wieku do 18 lat);  u kobiet w ciąży;  u kobiet karmiących piersią.
Działania niepożądane
Informacje przedstawione poniżej są oparte o dane z badań klinicznych, w których uczestniczyło ponad 8 300 pacjentów i licznych doświadczeń zebranych po wprowadzeniu leku do obrotu. Częstość występowania działań niepożądanych została określona zgodnie z następującą zasadą: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane zostały wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Klasyfikacja Często Niezbyt Rzadko Częstość nieznana (nie układów i (≥1/100 do często (≥1/10 000 do może być określona na narządów <1/10 ) (≥1/1 000 do <1/1 000) podstawie dostępnych <1/100 ) danych) Zakażenia i Zakażenie zarażenia grzybicze w pasożytnicze tym zakażenie wywołane przez Candida Oporność patogenu Zaburzenia Leukopenia Trombocytopenia Pancytopenia krwi i układu Eozynofilia Neutropenia Agranulocytoza chłonnego Niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia Obrzęk Wstrząs anafilaktyczny a układu naczynioruchowy Wstrząs anafilaktoidalny a immunologiczn Nadwrażliwość (patrz punkt 4.4) ego (patrz punkt 4.4) Zaburzenia Jadłowstręt Hipoglikemia, Hiperglikemia metabolizmu i szczególnie u Śpiączka hipoglikemiczna odżywiania pacjentów z cukrzycą (patrz punkt 4.4) (patrz punkt 4.4) 8 Klasyfikacja Często Niezbyt Rzadko Częstość nieznana (nie układów i (≥1/100 do często (≥1/10 000 do może być określona na narządów <1/10 ) (≥1/1 000 do <1/1 000) podstawie dostępnych <1/100 ) danych) Zaburzenia Bezsenność Niepokój Reakcje psychotyczne Zaburzenia psychotyczne z psychiczne Stan (np. z halucynacjami, zachowaniami splątania paranoją) zagrażającymi życiu, w tym Nerwowość Depresja myśli lub próby samobójcze Pobudzenie (patrz punkt 4.4) Zaburzenia snu Koszmary senne Zaburzenia Ból głowy Senność Drgawki (patrz punkt Obwodowa neuropatia układu Zawroty Drgawki 4.3 i 4.4) czuciowa (patrz punkt 4.4) nerwowego głowy Zaburzenie Parestezja Obwodowa neuropatia smaku czuciowo-ruchowa (patrz punkt 4.4) Zaburzenie węchu, w tym także anosmia Dyskinezy Zaburzenia pozapiramidowe Utrata smaku Omdlenie Łagodne nadciśnienie śródczaszkowe Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia, Przejściowa utrata wzroku takie jak niewyraźne (patrz punkt 4.4) widzenie (patrz punkt 4.4) Zaburzenia Zawroty Szumy uszne Utrata słuchu ucha i błędnika głowy Uszkodzenie słuchu Zaburzenia Tachykardia Częstoskurcz komorowy, serca Kołatanie serca który może prowadzić do zatrzymania akcji serca Arytmia komorowa i zaburzenia rytmu typu torsades de pointes (obserwowane głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT w EKG (patrz punkt 4.4 i 4.9) Zaburzenia Dotyczy Niedociśnienie naczyniowe tylko leku w postaci dożylnej: Zapalenie żyły Zaburzenia Duszność Skurcz oskrzeli układu Alergiczne zapalenie płuc oddechowego, piersiowej i śródpiersia 9 Klasyfikacja Często Niezbyt Rzadko Częstość nieznana (nie układów i (≥1/100 do często (≥1/10 000 do może być określona na narządów <1/10 ) (≥1/1 000 do <1/1 000) podstawie dostępnych <1/100 ) danych) Zaburzenia Biegunka Ból brzucha Biegunka – krwawa, która w żołądka i jelit Nudności Dyspepsja bardzo rzadkich Wymioty Wzdęcie przypadkach może być Zaparcie objawem zapalenia jelit, w tym także rzekomobłoniastego zapalenia jelit (patrz punkt 4.4) Zapalenie trzustki Zaburzenia Podwyższo Podwyższone Żółtaczka i ciężkie wątroby i dróg na stężenie uszkodzenie wątroby, w tym żółciowych aktywność bilirubiny we także przypadki ciężkiej enzymów krwi niewydolności wątroby, wątrobowych głównie u pacjentów z (AIAT/ ciężkimi chorobami AspAT, współistniejącymi (patrz fosfatazy punkt 4.4) alkalicznej, Zapalenie wątroby GGT) Zaburzenia Wysypka Toksyczne martwicze skóry i tkanki Świąd oddzielanie się naskórka podskórnej b Pokrzywka Zespół Stevensa-Johnsona Nadmierna Rumień wielopostaciowy potliwość Reakcje nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4) Leukocytoklastyczne zapalenie naczyń Zapalenie jamy ustnej Zaburzenia Artralgia Choroby ścięgien Rabdomioliza mięśniowo- Mialgia (patrz punkt 4.3 i 4.4), Zerwanie ścięgna (np. szkieletowe i w tym zapalenie ścięgna Achillesa) (patrz tkanki łącznej ścięgna (np. ścięgna punkt 4.3 i 4.4.) Achillesa) Zerwanie więzadła Osłabienie mięśni, Zerwanie mięśnia które może być Artretyzm szczególnie istotne u pacjentów z miastenią (patrz punkt 4.4) Zaburzenia Podwyższone Ostra niewydolność nerek i dróg stężenie nerek (np. na skutek moczowych kreatyniny śródmiąższowego we krwi zapalenia nerek) Zaburzenia Dotyczy Astenia Gorączka Ból (w tym także ból ogólne i stany tylko leku w pleców, klatki piersiowej i w miejscu postaci kończyn) podania dożylnej: Reakcja w miejscu podania (ból, zaczerwieni enie) Niekiedy reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne mogą wystąpić nawet po pierwszej dawce. 10 b Niekiedy reakcje śluzówkowo-skórne mogą wystąpić nawet po pierwszej dawce. Inne działania niepożądane, które były związane z podawaniem fluorochinolonów, obejmują:  ataki porfirii u pacjentów z porfirią. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Niektóre działania niepożądane (np. zaburzenie równowagi i (lub) zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia) mogą upośledzać zdolność koncentracji i reagowania pacjenta, dlatego też mogą one stanowić ryzyko w sytuacjach, w których zdolności te są szczególnie ważne (np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn).
Interakcje
Wpływ innych produktów leczniczych na Levofloxacinum B. Braun Teofilina, fenbufen lub podobne niesteroidowe leki przeciwzapalne W badaniu klinicznym nie wykazano interakcji farmakokinetycznych lewofloksacyny z teofiliną. Jednakże, w przypadku jednoczesnego stosowania chinolonów z teofiliną, niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi lub innymi produktami obniżającymi próg drgawkowy, może wystąpić wyraźne obniżenie progu drgawkowego. Stężenie lewofloksacyny było o 13% wyższe podczas stosowania w skojarzeniu z fenbufenem w porównaniu do lewofloksacyny w monoterapii. 6 Probenecyd i cymetydyna Probenecyd i cymetydyna wywierały statystycznie istotny wpływ na wydalanie lewofloksacyny. Klirens nerkowy lewofloksacyny był obniżony przez cymetydynę (o 24%) i probenecyd (o 34%). Jest to związane z tym, że oba leki hamują wydzielanie lewofloksacyny przez kanaliki nerkowe. Jednakże mało prawdopodobne jest, aby w badanym zakresie dawek, statystycznie istotne różnice w kinetyce miały znaczenie kliniczne. Należy zachować ostrożność w przypadku jednoczesnego stosowania lewofloksacyny z lekami wpływającymi na wydzielanie przez kanaliki nerkowe, takimi jak probenecyd i cymetydyna, zwłaszcza u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek. Inne istotne informacje Kliniczne badania farmakologiczne wykazały brak istotnych klinicznie zaburzeń w farmakokinetyce lewofloksacyny w przypadku stosowania lewofloksacyny z następującymi lekami: węglan wapnia, digoksyna, gibenklamid, ranitydyna. Wpływ Levofloxacinum B. Braun na inne produkty lecznicze Okres półtrwania cyklosporyny wydłużał się o 33% w przypadku jednoczesnego podawania z lewofloksacyną. Antagoniści witaminy K U pacjentów leczonych jednocześnie lewofloksacyną i antagonistą witaminy K (np. warfaryną) obserwowano podwyższone wartości parametrów krzepliwości krwi (PT/INR) i (lub) krwawienia, które mogą być poważne. Dlatego też pacjentów leczonych antagonistami witaminy K należy ściśle kontrolować pod kątem wartości parametrów krzepliwości krwi (patrz punkt 4.4). Leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT Podobnie jak w przypadku innych fluorochinolonów, należy zachować ostrożność stosując lewofloksacynę u pacjentów przyjmujących leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klas IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne) (patrz punkt 4.4 „Wydłużenie odstępu QT”). Inne istotne informacje Badanie interakcji farmakokinetycznych lewofloksacyny nie wykazało działania na farmakokinetykę teofiliny (substrat enzymu CYP1A2), wskazując, że lewofloksacyna nie jest inhibitorem CYP1A2.
Ostrzeżenia
Jest wysoce prawdopodobne, że szczepy S. aureus oporne na metycylinę (MRSA) są również oporne na fluorochinolony, w tym także lewofloksacynę. Dlatego też, nie zaleca się stosowania lewofloksacyny w leczeniu zakażeń, w których stwierdzono lub podejrzewa się, że patogenem są szczepy MRSA, chyba, że badania laboratoryjne potwierdziły wrażliwość patogenu na lewofloksacynę (a zwykle zalecane leki przeciwbakteryjne do leczenia zakażeń MRSA są uważane za niewłaściwe). Oporność na fluorochinolony E. coli, które są patogenem najczęściej wywołującym zakażenia układu moczowego, jest zmienna na obszarze Unii Europejskiej. Lekarze przepisujący leki powinni uwzględnić lokalne występowanie oporności E. coli na fluorochinolony. Płucna postać wąglika: Stosowanie u ludzi ustalono na podstawie danych dotyczących wrażliwości in vitro Bacillus anthracis, danych z badań eksperymentalnych na zwierzętach oraz ograniczonych danych dotyczących ludzi. Lekarze prowadzący leczenie powinni się kierować krajowymi i (lub) międzynarodowymi zaleceniami dotyczącymi leczenia wąglika. Czas trwania infuzji Należy przestrzegać zaleconego czasu trwania infuzji, który w przypadku dawki 250 mg wynosi co najmniej 30 minut, a w przypadku dawki 500 mg – 60 minut. Jak wiadomo, podczas infuzji ofloksacyny może wystąpić tachykardia i przejściowe obniżenie ciśnienia tętniczego krwi. W rzadkich przypadkach, w związku ze znacznym obniżeniem ciśnienia tętniczego krwi, może wystąpić zapaść. Jeśli podczas infuzji lewofloksacyny (l-izomer ofloksacyny) wystąpi wyraźne obniżenie ciśnienia tętniczego krwi, należy natychmiast przerwać infuzję. Zawartość sodu 3 50 ml produktu leczniczego zawiera 7,7 mmol (177 mg) sodu, a 100 ml 15,4 mmol (354 mg). Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów, u których zawartość sodu w diecie wymaga kontroli. Zapalenie ścięgna i zerwanie ścięgna W rzadkich wypadkach może wystąpić zapalenie ścięgna. Najczęściej obejmuje ono ścięgno Achillesa i niekiedy może prowadzić do jego zerwania. Zapalenie i zerwanie ścięgna, niekiedy obustronne, może wystąpić w przeciągu 48 godzin od rozpoczęcia leczenia lewofloksacyną i może utrzymywać się do kilku miesięcy po przerwaniu leczenia. Ryzyko zapalenia i zerwania ścięgna jest większe u pacjentów w wieku powyżej 60 lat, u pacjentów przyjmujących 1 000 mg produktu leczniczego na dobę i u pacjentów stosujących glikokortykosteroidy. Należy zmodyfikować dawkę dobową u pacjentów w podeszłym wieku w oparciu o klirens kreatyniny (patrz punkt 4.2). W związku z tym, podczas stosowania produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun, w tej grupie pacjentów zaleca się ścisłą kontrolę. Pacjenci, u których pojawiły się objawy zapalenia ścięgien, powinni skonsultować się ze swoim lekarzem. W przypadku podejrzenia zapalenia ścięgna należy natychmiast przerwać leczenie i wdrożyć odpowiednie leczenie chorego ścięgna (np. unieruchomić kończynę) (patrz punkt 4.3 i 4.8). Choroba związana z zakażeniem Clostridium difficile Biegunka, szczególnie o ciężkim przebiegu, utrzymująca się i (lub) z domieszką krwi, podczas lub po zakończeniu leczenia lewofloksacyną (w tym także kilka tygodni po zakończeniu leczenia) może być objawem choroby związanej z zakażeniem Clostridium difficile (CDAD). Może ona mieć różny stopień ciężkości, od postaci łagodnej aż do ciężkiej, stanowiącej zagrożenie życia. Najcięższą postacią jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit (patrz punkt 4.8). Rozpoznanie to należy uwzględnić u pacjentów, u których podczas leczenia lewofloksacyną pojawiła się biegunka o ciężkim przebiegu. W przypadku podejrzenia rzekomobłoniastego zapalenia jelit należy natychmiast przerwać stosowanie lewofloksacyny i niezwłocznie wdrożyć właściwe leczenie. W tej sytuacji klinicznej leki hamujące perystaltykę jelit są przeciwwskazane. Pacjenci ze skłonnością do drgawek Chinolony wywołują drgawki lub obniżają próg drgawkowy. Lewofloksacyna jest przeciwwskazana u pacjentów z padaczką w wywiadzie (patrz punkt 4.3) dlatego też, podobnie jak inne chinolony, należy ją stosować ostrożnie u pacjentów ze skłonnością do drgawek oraz u pacjentów jednocześnie leczonych lekami, które obniżają próg drgawkowy takimi jak teofilina (patrz punkt 4.5). W przypadku wystąpienia napadu drgawkowego (patrz punkt 4.8), należy przerwać leczenie lewofloksacyną. Pacjenci z niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej Podczas leczenia przeciwbakteryjnymi pochodnymi chinolonów pacjenci z utajonym lub jawnym niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej mogą wykazywać skłonność do reakcji hemolitycznych. Dlatego też, w przypadku stosowania lewofloksacyny u tych pacjentów, należy ich kontrolować pod kątem wystąpienia hemolizy. Zaburzenia czynności nerek Z uwagi na to, że lewofloksacyna jest wydalana głównie przez nerki, należy zmodyfikować dawkę produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek (patrz punkt 4.2). Reakcje nadwrażliwości Niekiedy po podaniu pierwszej dawki, lewofloksacyna może powodować ciężkie i potencjalnie śmiertelne reakcje nadwrażliwości (np. obrzęk naczynioruchowy lub wstrząs anafilaktyczny) (patrz punkt 4.8). W takich przypadkach pacjenci powinni natychmiast przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem lub lekarzem medycyny ratunkowej, który wdroży odpowiednie leczenie doraźne. 4 Pęcherzowe odczyny skórne W związku ze stosowaniem lewofloksacyny obserwowano pęcherzowe odczyny skórne, takie jak zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (patrz punkt 4.8). Należy doradzić pacjentom, aby, w przypadku wystąpienia zmian na skórze i (lub) błonach śluzowych, niezwłocznie skontaktowali się z lekarzem przed zastosowaniem kolejnej dawki leku. Podobnie jak w przypadku wszystkich chinolonów obserwowano zaburzenia stężenia glukozy we krwi, przy czym występowała zarówno hipoglikemia jak i hiperglikemia, zazwyczaj u pacjentów z cukrzycą, którym podawano doustnie leki hipoglikemizujące (np. glibenklamid) lub insulinę. Zgłaszano przypadki śpiączki hipoglikemicznej. Zaleca się staranne monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą (patrz punkt 4.8). Zapobieganie reakcjom nadwrażliwości na światło Podczas stosowania lewofloksacyny obserwowano reakcje nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.8). Zaleca się, aby pacjenci unikali zbędnej ekspozycji na działanie silnego promieniowania słonecznego lub sztucznego promieniowania UV (np. lampy kwarcowe, solaria) podczas leczenia i na 48 godzin po przerwaniu leczenia w celu uniknięcia wystąpienia reakcji nadwrażliwości na światło. Pacjenci leczeni antagonistami witaminy K W związku z możliwym podwyższeniem wartości parametrów krzepliwości krwi (PT/INR) i (lub) wystąpieniem krwawienia u pacjentów, u których stosuje się lewofloksacynę w skojarzeniu z antagonistami witaminy K (np. warfaryną), należy regularnie monitorować wartości parametrów krzepliwości krwi, jeśli leki te są stosowane jednocześnie (patrz punkt 4.5). Reakcje psychotyczne U pacjentów leczonych chinolonami, w tym także lewofloksacyną, obserwowano reakcje psychotyczne. W bardzo rzadkich przypadkach, niekiedy po przyjęciu pojedynczej dawki lewofloksacyny, powodowały one nawet myśli samobójcze i zachowania niebezpieczne dla pacjenta (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią takie reakcje, należy natychmiast przerwać leczenie lewofloksacyną i wdrożyć odpowiednie działania. Zaleca się ostrożność podczas leczenia lewofloksacyną pacjentów z psychozą lub chorobą psychiczną w wywiadzie. Wydłużenie odstępu QT Należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym także lewofloksacynę, u pacjentów ze stwierdzonymi czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT, np.: - wrodzony zespół długiego odstępu QT; - jednoczesne stosowanie leków, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT (np. leki przeciwarytmiczne klas IA i III, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, makrolidy, leki przeciwpsychotyczne); - niewyrównane zaburzenia równowagi elektrolitowej (np. hipokaliemia, hipomagnezemia); - choroby serca (np. niewydolność serca, zawał serca, bradykardia). Pacjenci w podeszłym wieku oraz kobiety mogą być bardziej wrażliwi na leki wydłużające odstęp QT. Z tego względu należy zachować ostrożność stosując fluorochinolony, w tym także lewofloksacynę, u tych grup pacjentów. (Patrz punkt 4.2 Pacjenci w podeszłym wieku, 4.5, 4.8 i 4.9). Neuropatia obwodowa Obserwowano przypadki obwodowej neuropatii czuciowej lub czuciowo-ruchowej u pacjentów przyjmujących fluorochinolony, w tym także lewofloksacynę, które mogą mieć na początku 5 gwałtowny przebieg (patrz punkt 4.8). Jeśli u pacjenta wystąpią objawy neuropatii, stosowanie lewofloksacyny powinno zostać przerwane, w celu uniknięcia rozwoju nieodwracalnych zmian. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Podczas stosowania lewofloksacyny obserwowano przypadki martwicy wątroby postępującej do zagrażającej życiu niewydolności wątroby, głównie u pacjentów z ciężkimi współistniejącymi chorobami podstawowymi, np. posocznicą (patrz punkt 4.8). Należy doradzić pacjentom z objawami przedmiotowymi i podmiotowymi choroby wątroby, takimi jak jadłowstręt, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwość brzucha, aby przerwali leczenie i skontaktowali się z lekarzem prowadzącym. Nasilenie objawów miastenii Fluorochinolony, w tym także lewofloksacyna, blokują przewodnictwo nerwowo-mięśniowe i mogą nasilać nużliwość mięśni u pacjentów z miastenią. Podczas stosowania fluorochinolonów u pacjentów z miastenią obserwowano po dopuszczeniu leków do obrotu, ciężkie objawy niepożądane, w tym zgony i konieczność wspomagania oddechu. Nie zaleca się stosowania lewofloksacyny u pacjentów z miastenią w wywiadzie. Zaburzenia widzenia W przypadku wystąpienia zaburzenia widzenia lub jakichkolwiek problemów z oczami, należy niezwłocznie skonsultować się z okulistą (patrz punkt 4.7 i 4.8). Nadkażenie Stosowanie lewofloksacyny, szczególnie przez długi czas, może prowadzić do namnożenia drobnoustrojów niewrażliwych na lek. Jeśli podczas leczenia wystąpi nadkażenie, należy podjąć odpowiednie działania. Wpływ na wyniki badań diagnostycznych U pacjentów leczonych lewofloksacyną wyniki oznaczania opioidów w moczu mogą być fałszywie dodatnie. Może okazać się konieczne potwierdzenie dodatnich wyników za pomocą bardziej szczegółowej metody. Lewofloksacyna może hamować namnażanie się Mycobacterium tuberculosis i stąd może powodować fałszywie ujemne wyniki podczas bakteriologicznej diagnostyki gruźlicy. Ostrzeżenia dotyczące substancji pomocniczych: Levofloxacinum B. Braun zawiera 354 mg (15,4 mmol) sodu w 100 ml. Należy wziąć to pod uwagę u pacjentów, u których zawartość sodu w diecie wymaga kontroli .
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Istnieje ograniczona ilość danych dotyczących stosowania lewofloksacyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Jednakże, wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi i ze względu na to, że dane doświadczalne wskazują na ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmu w okresie wzrostu, nie należy stosować lewofloksacyny u kobiet w ciąży (patrz punkt 4.3 i 5.3). Karmienie piersią 7 Stosowanie produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią. Dane dotyczące wydalania lewofloksacyny z mlekiem ludzkim są niewystarczające, jednakże inne fluorochinolony są wydalane z mlekiem. Wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi i ze względu na to, że dane doświadczalne wskazują na ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmu w okresie wzrostu, nie należy stosować lewofloksacyny u kobiet karmiących piersią (patrz punkt 4.3 i 5.3). Płodność Lewofloksacyna nie wywołała zaburzeń płodności lub zdolności rozrodczych u szczurów.
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie W przypadku stosowania doustnego, lewofloksacyna jest szybko i niemalże całkowicie wchłaniana po podaniu doustnym, osiągając maksymalne stężenie w osoczu w przeciągu 1 godziny. Całkowita biodostępność wynosi około 100%. Pokarm wywiera niewielki wpływ na wchłanianie lewofloksacyny. Warunki stanu równowagi dynamicznej są osiągane w przeciągu 48 godzin w przypadku dawkowania 500 mg raz lub dwa razy na dobę. Około 30-40% lewofloksacyny wiąże się z białkami osocza. Średnia objętość dystrybucji lewofloksacyny wynosi około 100 l po pojedynczym i wielokrotnym podaniu dawek 500 mg, co wskazuje na jej rozległe przenikanie do tkanek. Przenikanie do tkanek i płynów ustrojowych Wykazano, że lewofloksacyna przenika do błony śluzowej oskrzeli, płynu nabłonkowego, makrofagów w pęcherzykach płucnych, tkanki płuc, skóry (płynu z pęcherzy na skórze), tkanki gruczołu krokowego i moczu. Jednakże lewofloksacyna słabo przenika do płynu mózgowo- rdzeniowego. Lewofloksacyna jest metabolizowana w bardzo małym stopniu; metabolitami są demetylolewofloksacyna i N-tlenek lewofloksacyny. Metabolity te stanowią poniżej 5% dawki wydalanej z moczem. Lewofloksacyna jest stabilna stereochemicznie i nie ulega chiralnej inwersji. Po podaniu doustnym i dożylnym lewofloksacyna jest usuwana dość powoli z osocza (t½ = 6-8 h). Wydalanie odbywa się głównie przez nerki (> 85% podanej dawki). Pozorny całkowity klirens lewofloksacyny po podaniu pojedynczej dawki 500 mg wynosił 175 +/-29,2 ml/min. Nie ma istotnych różnic w farmakokinetyce lewofloksacyny podanej doustnie i drogą dożylną, co sugeruje, że obie drogi podania mogą być stosowane zamiennie. Liniowość Lewofloksacyna wykazuje farmakokinetykę liniową w zakresie od 50 do 1 000 mg. Pacjenci z niewydolnością nerek Niewydolność nerek wpływa na farmakokinetykę lewofloksacyny. Wraz z pogarszaniem się czynności nerek zmniejsza się wydalanie nerkowe i klirens, a okres półtrwania zwiększa się, jak podano w poniższej tabeli: Klirens kreatyniny (ml/min) < 20 20-40 50-80 14 Klirens nerkowy (ml/min) 13 26 57 t½ (h) 35 27 9 Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma istotnych różnic w kinetyce lewofloksacyny u młodych pacjentów i pacjentów w podeszłym wieku z wyjątkiem różnic związanych z klirensem kreatyniny. Różnice w zależności od płci Odrębne analizy farmakokinetyki lewofloksacyny u mężczyzn i kobiet wykazały małe lub nieznaczne różnice. Brak dowodów na to, że różnice te są klinicznie istotne.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: chinolony przeciwbakteryjne, fluorochinolony. Kod ATC: J01MA12. Lewofloksacyna jest syntetycznym lekiem przeciwbakteryjnym z grupy fluorochinolonów oraz S- enancjomerem racemicznej substancji czynnej - ofloksacyny. Mechanizm działania: Jako lek przeciwbakteryjny z grupy fluorochinolonów lewofloksacyna działa na kompleks DNA- gyraza DNA oraz topoizomerazę IV. Zależności farmakokinetyczno-farmakodynamiczne: Siła działania przeciwbakteryjnego lewofloksacyny zależy od stosunku maksymalnego stężenia w osoczu (Cmaks) lub powierzchni pod krzywą (AUC) do minimalnego stężenia hamującego (MIC). Mechanizm oporności: Oporność na lewofloksacynę rozwija się w wyniku wielostopniowych mutacji punktowych w genach kodujących oba rodzaje topoizomerazy II, gyrazę DNA i topoizomerazę IV. Inne mechanizmy 11 oporności, takie jak zaburzenia barier przepuszczalności (bardzo częste u Pseudomonas aeruginosa) oraz mechanizm usuwania, mogą wpływać na wrażliwość bakterii na lewofloksacynę. Stwierdzono oporność krzyżową między lewofloksacyną i innymi fluorochinolonami. W związku z mechanizmem działania, na ogół nie występuje oporność krzyżowa między lewofloksacyną i innymi klasami leków przeciwbakteryjnych. Stężenia graniczne Zalecenia Europejskiego Komitetu Badania Wrażliwości Drobnoustrojów (EUCAST) dotyczące stężeń granicznych lewofloksacyny, oddzielających szczepy wrażliwe od szczepów o średniej wrażliwości oraz szczepy o średniej wrażliwości od szczepów opornych, prezentuje poniższa tabela stężeń granicznych hamujących rozwój drobnoustrojów (MIC) (mg/l). Kliniczne stężenia graniczne MIC zalecane przez EUCAST dla lewofloksacyny (wersja 2.0, 01.01.2012): Patogen Wrażliwy Oporny Enterobacteriacae ≤1 mg/l >2 mg/l Pseudomonas spp. ≤1 mg/l >2 mg/l Acinetobacter spp. ≤1 mg/l >2 mg/l Staphylococcus spp. ≤1 mg/l >2 mg/l S. pneumoniae 1 ≤2 mg/l >2 mg/l Streptococcus A, B, C, G ≤1 mg/l >2 mg/l H. influenzae 2, 3 ≤1 mg/l >1 mg/l M. catarrhalis 3 ≤1 mg/l >1 mg/l Wartości graniczne, które nie ≤1 mg/l >2 mg/l odnoszą się do gatunku 4 1. Stężenia graniczne dla lewofloksacyny odnoszą się do leczenia dużymi dawkami. 2. Może wystąpić niski poziom oporności na fluorochinolony (MIC dla cyprofloksacyny rzędu 0,12 – 0,5 mg/l), jednak brak dowodów na to, że oporność ta ma znaczenie kliniczne w przypadku zakażeń dróg oddechowych H. influenzae. 3. Szczepy z wartościami MIC przewyższającymi progi wrażliwości występują bardzo rzadko lub nie zostały jak dotąd zaobserwowane. Identyfikacja i badanie wrażliwości na środki przeciwbakteryjne każdego tak wyizolowanego szczepu należy powtórzyć i, jeśli wynik zostanie potwierdzony, wyodrębniony szczep należy wysłać do laboratorium referencyjnego. Jeżeli istnieją dowody dotyczące odpowiedzi klinicznej dla wyizolowanego szczepu, którego MIC przewyższa obecny próg oporności, należy zgłosić go jako oporny. 4. Stężenia graniczne odnoszą się do dawki ustnej 500 mg x 1 do 500 mg x 2 i dawki dożylnej 500 mg x 1 do 500 mg x 2. Występowanie oporności może różnić się pod względem geograficznym i zmieniać się w czasie dla poszczególnych szczepów. Dlatego też należy brać pod uwagę lokalne dane dotyczące oporności, szczególnie w przypadku leczenia ciężkich zakażeń. W razie potrzeby należy zwrócić się do specjalisty, jeśli, ze względu na lokalne występowanie oporności, przydatność leku co najmniej w pewnych rodzajach zakażeń może być wątpliwa. Gatunki zwykle wrażliwe Tlenowe bakterie Gram-dodatnie Bacillus anthracis Staphylococcus aureus wrażliwe na metycylinę Staphylococcus saprophyticus Streptococci, grupy C i G Streptococcus agalactiae Streptococcus pneumoniae 12 Streptococcus pyogenes Tlenowe bakterie Gram-ujemne Eikenella corrodens Haemophilus influenzae Haemophilus para-influenzae Klebsiella oxytoca Moraxella catarrhalis Pasteurella multocida Proteus vulgaris Providencia rettgeri Bakterie beztlenowe Inne Chlamydophila pneumoniae Chlamydophila psittaci Chlamydia trachomatis Legionella pneumophila Mycoplasma pneumoniae Mycoplasma hominis Ureaplasma urealyticum Gatunki, w których przypadku może wystąpić problem oporności nabytej Tlenowe bakterie Gram-dodatnie Enterococcus faecalis Staphylococcus aureus oporne na metycylinę# Koagulazo-ujemne Staphylococcus spp Tlenowe bakterie Gram-ujemne Acinetobacter baumannii Citrobacter freundii Enterobacter aerogenes Enterobacter cloacae Escherichia coli Klebsiella pneumoniae Morganella morganii Proteus mirabilis Providencia stuartii Pseudomonas aeruginosa Serratia marcescens Bakterie beztlenowe Bacteroides fragilis Szczepy z natury oporne Tlenowe bakterie Gram-dodatnie Enterococcus faecium # Jest wysoce prawdopodobne, że S. aureus, które są oporne na metycylinę, są oporne na fluorochinolony, w tym także na lewofloksacynę. 13 Inne informacje Zakażenia szpitalne wywołane P. aeruginosa mogą wymagać leczenia skojarzonego.
Przedawkowanie
Na podstawie badań toksyczności na zwierzętach, najważniejszymi objawami, których można się spodziewać po ostrym przedawkowaniu lewofloksacyną, są zmiany dotyczące ośrodkowego układu nerwowego, takie jak splątanie, zawroty głowy, zaburzenia świadomości, napady drgawkowe oraz wydłużenie odstępu QT. Wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, w tym stan splątania, halucynacje oraz drgawki obserwowano po wprowadzeniu leku do obrotu. W przypadku przedawkowania należy wdrożyć leczenie objawowe. Należy monitorować EKG w związku z możliwością wydłużenia odstępu QT. Hemodializa, w tym dializa otrzewnowa i CADO, nie są skuteczne w usuwaniu lewofloksacyny z organizmu. Brak swoistego antidotum.
Ulotka
Pobierz
Dostępne w opakowaniach:
  • 20 butelek 50 ml: Rp - lek na receptę
  • 20 butelek 100 ml: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Levofloxacinum B. Braun?

1 ml zawiera 5 mg lewofloksacyny (w postaci lewofloksacyny półwodnej). Butelka 100 ml zawiera 500 mg lewofloksacyny (w postaci lewofloksacyny półwodnej). Butelka 50 ml zawiera 250 mg lewofloksacyny (w postaci lewofloksacyny półwodnej). Substancje pomocnicze o znanym działaniu: Butelka 100 ml zawiera 15,4 mmol sodu (354 mg) Butelka 50 ml zawiera 7,7 mmol sodu (177 mg) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Levofloxacinum B. Braun?

Levofloxacinum B. Braun jest wskazany do leczenia następujących zakażeń u dorosłych (patrz punkt 4.4 i 5.1): • pozaszpitalne zapalenie płuc; • powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich. W przypadku wyżej wymienionych zakażeń Levofloxacinum B. Braun należy stosować wyłącznie, jeśli stosowanie zwykle zalecanych leków przeciwbakteryjnych do początkowego leczenia tych zakażeń nie jest właściwe. • odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia układu moczowego (patrz punkt 4.4); • przewlekłe bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego; • wąglik płucny: profilaktyka po narażeniu na zakażenie i leczenie (patrz punkt 4.4). Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące odpowiedniego stosowania leków przeciwbakteryjnych.

Jak często zażywać lek Levofloxacinum B. Braun?

Levofloxacinum B. Braun podaje się w postaci powolnej infuzji dożylnej raz lub dwa razy na dobę. Dawkowanie zależy od rodzaju i ciężkości zakażenia oraz wrażliwości drobnoustroju podejrzanego o wywołanie zakażenia. Po pierwszym podaniu infuzji dożylnej Levofloxacinum B. Braun można zmienić drogę podawania produktu leczniczego na podawanie doustne zgodnie z charakterystyką produktu leczniczego dla powlekanych tabletek i w zależności od tego, czy jest to odpowiednie dla danego pacjenta. Biorąc pod uwagę biorównoważność postaci parenteralnych i doustnych, można zastosować takie samo dawkowanie. Dawkowanie Zaleca się następujące dawki produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun: Dawkowanie u pacjentów z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny > 50 ml/min) nie Dawkowanie na dobę Całkowity czas trwania (zależnie od ciężkości leczenia1 zakażenia) (zależnie od ciężkości zakażenia) Pozaszpitalne zapalenie płuc 500 mg raz lub dwa razy na 7 – 14 dni dobę Odmiedniczkowe zapalenie nerek 500 mg raz na dobę 7 – 10 dni Powikłane zakażenia układu 500 mg raz na dobę 7 – 14 dni moczowego Przewlekłe bakteryjne zapalenie 500 mg raz na dobę 28 dni gruczołu krokowego Powikłane zakażenia skóry i 500 mg raz lub dwa razy na 7 - 14 dni tkanek miękkich dobę Wąglik płucny 500 mg raz na dobę 8 tygodni 1 Czas trwania leczenia obejmuje leczenie dożylne oraz doustne. Zmiana drogi podawania z dożylnego na doustne zależy od sytuacji klinicznej i zazwyczaj następuje po 2 do 4 dniach. Szczególne grupy pacjentów Zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny 50 ml/min) Dawkowanie 250 mg/24 h 500 mg/24 h 500 mg/12 h Klirens kreatyniny pierwsza dawka: pierwsza dawka: pierwsza dawka: 250 mg 500 mg 500 mg 50 - 20 ml/min następnie: następnie: następnie: 125 mg/24 h 250 mg/24 h 250 mg/12 h 19 - 10 ml/min następnie: następnie: następnie: 125 mg/48 h 125 mg/24 h 125 mg/12 h <10 ml/min (w tym pacjenci następnie: następnie: następnie: poddawani hemodializie 125 mg/48 h 125 mg/24 h 125 mg/24 h i CADO) 1 1 Po hemodializie lub ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej (CADO) nie jest konieczne podawanie dodatkowej dawki. Zaburzenia czynności wątroby Modyfikacja dawkowania nie jest konieczna, ponieważ lewofloksacyna nie jest w istotnym stopniu metabolizowana w wątrobie a wydalana jest głównie przez nerki. Pacjenci w podeszłym wieku Nie ma konieczności modyfikowania dawki u pacjentów w podeszłym wieku z przyczyn innych niż zaburzenie czynności nerek (patrz punkt 4.4 „Zapalenie i zerwanie ścięgna” i „Wydłużenie odstępu QT”). 2 Dzieci i młodzież Produkt leczniczy Levofloxacinum B. Braun jest przeciwwskazany u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (patrz punkt 4.3). Sposób podawania Levofloxacinum B. Braun jest przeznaczony tylko do podawania w powolnej infuzji dożylnej raz lub dwa razy na dobę. Roztwór do infuzji zawierający 250 mg należy podawać przez co najmniej 30 minut, a roztwór do infuzji zawierający 500 mg Levofloxacinum B. Braun przez co najmniej 60 minut (patrz punkt 4.4). Niezgodności farmaceutyczne, patrz punkt 6.2. Zgodność z innymi roztworami do infuzji, patrz punkt 6.6.

Kiedy nie przyjmować leku Levofloxacinum B. Braun?

Produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun nie należy stosować:  u pacjentów z nadwrażliwością na lewofloksacynę lub inne chinolony, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą;  u pacjentów z padaczką;  u pacjentów z zaburzeniami ścięgien w wywiadzie związanymi ze stosowaniem fluorochinolonów;  u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (w wieku do 18 lat);  u kobiet w ciąży;  u kobiet karmiących piersią.

Kiedy nie powinno się stosować leku Levofloxacinum B. Braun?

Produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun nie należy stosować:  u pacjentów z nadwrażliwością na lewofloksacynę lub inne chinolony, lub na którąkolwiek substancję pomocniczą;  u pacjentów z padaczką;  u pacjentów z zaburzeniami ścięgien w wywiadzie związanymi ze stosowaniem fluorochinolonów;  u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu (w wieku do 18 lat);  u kobiet w ciąży;  u kobiet karmiących piersią.

Jakie są działania niepożądane leku Levofloxacinum B. Braun?

Informacje przedstawione poniżej są oparte o dane z badań klinicznych, w których uczestniczyło ponad 8 300 pacjentów i licznych doświadczeń zebranych po wprowadzeniu leku do obrotu. Częstość występowania działań niepożądanych została określona zgodnie z następującą zasadą: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania działania niepożądane zostały wymienione zgodnie ze zmniejszającym się nasileniem. Klasyfikacja Często Niezbyt Rzadko Częstość nieznana (nie układów i (≥1/100 do często (≥1/10 000 do może być określona na narządów <1/10 ) (≥1/1 000 do <1/1 000) podstawie dostępnych <1/100 ) danych) Zakażenia i Zakażenie zarażenia grzybicze w pasożytnicze tym zakażenie wywołane przez Candida Oporność patogenu Zaburzenia Leukopenia Trombocytopenia Pancytopenia krwi i układu Eozynofilia Neutropenia Agranulocytoza chłonnego Niedokrwistość hemolityczna Zaburzenia Obrzęk Wstrząs anafilaktyczny a układu naczynioruchowy Wstrząs anafilaktoidalny a immunologiczn Nadwrażliwość (patrz punkt 4.4) ego (patrz punkt 4.4) Zaburzenia Jadłowstręt Hipoglikemia, Hiperglikemia metabolizmu i szczególnie u Śpiączka hipoglikemiczna odżywiania pacjentów z cukrzycą (patrz punkt 4.4) (patrz punkt 4.4) 8 Klasyfikacja Często Niezbyt Rzadko Częstość nieznana (nie układów i (≥1/100 do często (≥1/10 000 do może być określona na narządów <1/10 ) (≥1/1 000 do <1/1 000) podstawie dostępnych <1/100 ) danych) Zaburzenia Bezsenność Niepokój Reakcje psychotyczne Zaburzenia psychotyczne z psychiczne Stan (np. z halucynacjami, zachowaniami splątania paranoją) zagrażającymi życiu, w tym Nerwowość Depresja myśli lub próby samobójcze Pobudzenie (patrz punkt 4.4) Zaburzenia snu Koszmary senne Zaburzenia Ból głowy Senność Drgawki (patrz punkt Obwodowa neuropatia układu Zawroty Drgawki 4.3 i 4.4) czuciowa (patrz punkt 4.4) nerwowego głowy Zaburzenie Parestezja Obwodowa neuropatia smaku czuciowo-ruchowa (patrz punkt 4.4) Zaburzenie węchu, w tym także anosmia Dyskinezy Zaburzenia pozapiramidowe Utrata smaku Omdlenie Łagodne nadciśnienie śródczaszkowe Zaburzenia oka Zaburzenia widzenia, Przejściowa utrata wzroku takie jak niewyraźne (patrz punkt 4.4) widzenie (patrz punkt 4.4) Zaburzenia Zawroty Szumy uszne Utrata słuchu ucha i błędnika głowy Uszkodzenie słuchu Zaburzenia Tachykardia Częstoskurcz komorowy, serca Kołatanie serca który może prowadzić do zatrzymania akcji serca Arytmia komorowa i zaburzenia rytmu typu torsades de pointes (obserwowane głównie u pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużenia odstępu QT), wydłużenie odstępu QT w EKG (patrz punkt 4.4 i 4.9) Zaburzenia Dotyczy Niedociśnienie naczyniowe tylko leku w postaci dożylnej: Zapalenie żyły Zaburzenia Duszność Skurcz oskrzeli układu Alergiczne zapalenie płuc oddechowego, piersiowej i śródpiersia 9 Klasyfikacja Często Niezbyt Rzadko Częstość nieznana (nie układów i (≥1/100 do często (≥1/10 000 do może być określona na narządów <1/10 ) (≥1/1 000 do <1/1 000) podstawie dostępnych <1/100 ) danych) Zaburzenia Biegunka Ból brzucha Biegunka – krwawa, która w żołądka i jelit Nudności Dyspepsja bardzo rzadkich Wymioty Wzdęcie przypadkach może być Zaparcie objawem zapalenia jelit, w tym także rzekomobłoniastego zapalenia jelit (patrz punkt 4.4) Zapalenie trzustki Zaburzenia Podwyższo Podwyższone Żółtaczka i ciężkie wątroby i dróg na stężenie uszkodzenie wątroby, w tym żółciowych aktywność bilirubiny we także przypadki ciężkiej enzymów krwi niewydolności wątroby, wątrobowych głównie u pacjentów z (AIAT/ ciężkimi chorobami AspAT, współistniejącymi (patrz fosfatazy punkt 4.4) alkalicznej, Zapalenie wątroby GGT) Zaburzenia Wysypka Toksyczne martwicze skóry i tkanki Świąd oddzielanie się naskórka podskórnej b Pokrzywka Zespół Stevensa-Johnsona Nadmierna Rumień wielopostaciowy potliwość Reakcje nadwrażliwości na światło (patrz punkt 4.4) Leukocytoklastyczne zapalenie naczyń Zapalenie jamy ustnej Zaburzenia Artralgia Choroby ścięgien Rabdomioliza mięśniowo- Mialgia (patrz punkt 4.3 i 4.4), Zerwanie ścięgna (np. szkieletowe i w tym zapalenie ścięgna Achillesa) (patrz tkanki łącznej ścięgna (np. ścięgna punkt 4.3 i 4.4.) Achillesa) Zerwanie więzadła Osłabienie mięśni, Zerwanie mięśnia które może być Artretyzm szczególnie istotne u pacjentów z miastenią (patrz punkt 4.4) Zaburzenia Podwyższone Ostra niewydolność nerek i dróg stężenie nerek (np. na skutek moczowych kreatyniny śródmiąższowego we krwi zapalenia nerek) Zaburzenia Dotyczy Astenia Gorączka Ból (w tym także ból ogólne i stany tylko leku w pleców, klatki piersiowej i w miejscu postaci kończyn) podania dożylnej: Reakcja w miejscu podania (ból, zaczerwieni enie) Niekiedy reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne mogą wystąpić nawet po pierwszej dawce. 10 b Niekiedy reakcje śluzówkowo-skórne mogą wystąpić nawet po pierwszej dawce. Inne działania niepożądane, które były związane z podawaniem fluorochinolonów, obejmują:  ataki porfirii u pacjentów z porfirią. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Czy lek Levofloxacinum B. Braun wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Niektóre działania niepożądane (np. zaburzenie równowagi i (lub) zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia) mogą upośledzać zdolność koncentracji i reagowania pacjenta, dlatego też mogą one stanowić ryzyko w sytuacjach, w których zdolności te są szczególnie ważne (np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn).

Czy przyjmując Levofloxacinum B. Braun mogę prowadzić auto?

Niektóre działania niepożądane (np. zaburzenie równowagi i (lub) zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia) mogą upośledzać zdolność koncentracji i reagowania pacjenta, dlatego też mogą one stanowić ryzyko w sytuacjach, w których zdolności te są szczególnie ważne (np. prowadzenie pojazdów lub obsługiwanie maszyn).

Czy Levofloxacinum B. Braun mogę przyjmować w ciąży?

Ciąża Istnieje ograniczona ilość danych dotyczących stosowania lewofloksacyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Jednakże, wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi i ze względu na to, że dane doświadczalne wskazują na ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmu w okresie wzrostu, nie należy stosować lewofloksacyny u kobiet w ciąży (patrz punkt 4.3 i 5.3). Karmienie piersią 7 Stosowanie produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią. Dane dotyczące wydalania lewofloksacyny z mlekiem ludzkim są niewystarczające, jednakże inne fluorochinolony są wydalane z mlekiem. Wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi i ze względu na to, że dane doświadczalne wskazują na ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmu w okresie wzrostu, nie należy stosować lewofloksacyny u kobiet karmiących piersią (patrz punkt 4.3 i 5.3). Płodność Lewofloksacyna nie wywołała zaburzeń płodności lub zdolności rozrodczych u szczurów.

Czy Levofloxacinum B. Braun jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ciąża Istnieje ograniczona ilość danych dotyczących stosowania lewofloksacyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Jednakże, wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi i ze względu na to, że dane doświadczalne wskazują na ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmu w okresie wzrostu, nie należy stosować lewofloksacyny u kobiet w ciąży (patrz punkt 4.3 i 5.3). Karmienie piersią 7 Stosowanie produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią. Dane dotyczące wydalania lewofloksacyny z mlekiem ludzkim są niewystarczające, jednakże inne fluorochinolony są wydalane z mlekiem. Wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi i ze względu na to, że dane doświadczalne wskazują na ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmu w okresie wzrostu, nie należy stosować lewofloksacyny u kobiet karmiących piersią (patrz punkt 4.3 i 5.3). Płodność Lewofloksacyna nie wywołała zaburzeń płodności lub zdolności rozrodczych u szczurów.

Czy Levofloxacinum B. Braun wpływa na płodność?

Ciąża Istnieje ograniczona ilość danych dotyczących stosowania lewofloksacyny u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach nie wykazują bezpośredniego lub pośredniego szkodliwego wpływu na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Jednakże, wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi i ze względu na to, że dane doświadczalne wskazują na ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmu w okresie wzrostu, nie należy stosować lewofloksacyny u kobiet w ciąży (patrz punkt 4.3 i 5.3). Karmienie piersią 7 Stosowanie produktu leczniczego Levofloxacinum B. Braun jest przeciwwskazane u kobiet karmiących piersią. Dane dotyczące wydalania lewofloksacyny z mlekiem ludzkim są niewystarczające, jednakże inne fluorochinolony są wydalane z mlekiem. Wobec braku danych dotyczących stosowania u ludzi i ze względu na to, że dane doświadczalne wskazują na ryzyko uszkodzenia przez fluorochinolony obciążonych chrząstek organizmu w okresie wzrostu, nie należy stosować lewofloksacyny u kobiet karmiących piersią (patrz punkt 4.3 i 5.3). Płodność Lewofloksacyna nie wywołała zaburzeń płodności lub zdolności rozrodczych u szczurów.