• Lenuxintabletki powlekaneGedeon Richter Plc.

Co wchodzi w skład leku Lenuxin?

Każda tabletka powlekana zawiera 10 mg escytalopramu (Escitalopramum) w postaci szczawianu. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: jedna tabletka powlekana zawiera 0,53 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Lenuxin?

 Leczenie dużych epizodów depresyjnych.  Leczenie zespołu leku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii.  Leczenie zespołu lęku społecznego (fobii społecznej).  Leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego.  Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

Jak często zażywać lek Lenuxin?

Nie badano bezpieczeństwa stosowania dawek dobowych większych niż 20 mg. Duże epizody depresyjne Zwykle stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę. Działanie przeciwdepresyjne występuje zwykle po 2-4 tygodniach stosowania. Po ustąpieniu objawów wymagane jest dalsze leczenie przez co najmniej 6 miesięcy, w celu utrwalenia odpowiedzi na leczenie. Zespół lęku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii. W pierwszym tygodniu zaleca się podawanie dawki początkowej, wynoszącej 5 mg, a następnie zwiększenie dawki do 10 mg na dobę. Dawkę można następnie zwiększać do dawki maksymalnej, tj 20 mg na dobę, w zależności od reakcji pacjenta. Największą skuteczność osiąga się po około 3 miesiącach stosowania produktu. Leczenie trwa kilka miesięcy. 1 Zespół lęku społecznego Zwykle stosowana dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Stan pacjenta poprawia się zwykle po 2-4 tygodniach leczenia. Następnie, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta na lek, dawkę można zmniejszyć do 5 mg lub zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę. Zespół lęku społecznego jest chorobą o przebiegu przewlekłym i zalecane jest kontynuowanie leczenia przez 12 tygodni w celu utrwalenia odpowiedzi terapeutycznej. Długotrwałą terapię pacjentów odpowiadających na leczenie badano przez 6 miesięcy; można ją rozważyć indywidualnie w celu zapobiegania nawrotom choroby. Efekty prowadzonej terapii powinny być regularnie oceniane. Zespół lęku społecznego jest ściśle zdefiniowanym rozpoznaniem klinicznym określonej choroby, którego nie należy mylić z nadmierną nieśmiałością. Farmakoterapia jest wskazana jedynie w przypadku, gdy zaburzenie to w istotny sposób utrudnia wykonywanie pracy zawodowej oraz kontakty społeczne. Nie oceniano pozycji omawianego leczenia w odniesieniu do terapii poznawczej - behawioralnej. Farmakoterapia stanowi element kompleksowego postępowania terapeutycznego. Zaburzenie lękowe uogólnione Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Długoterminową terapię u osób odpowiadających na leczenie badano przez co najmniej 6 miesięcy u pacjentów otrzymujących lek w dawce 20 mg na dobę. Należy regularnie oceniać korzyści terapeutyczne i stosowaną dawkę (patrz punkt 5.1). Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (ZO-K) Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne są chorobą przewlekłą i dlatego pacjenci powinni być poddani leczeniu przez odpowiednio długi czas, tak by uzyskać pewność całkowitego ustąpienia objawów choroby. Należy regularnie oceniać korzyści wynikające z leczenia i stosowane dawki (patrz punkt 5.1) Pacjenci w podeszłym wieku (w wieku powyżej 65 lat) Dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi u pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę (patrz punkt 5.2). Nie badano skuteczności stosowania escytalopramu w fobii społecznej u osób w podeszłym wieku. Dzieci i młodzież Nie należy stosować escytalopramu w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (patrz punkt 4.4). Zaburzenia czynności nerek Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością nerek. Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min; patrz punkt 5.2). Zaburzenia czynności wątroby U pacjentów z niewydolnością wątroby łagodną lub umiarkowaną w pierwszych dwóch tygodniach leczenia zaleca się podawanie dawki początkowej, wynoszącej 5 mg na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. Uwaga i szczególna ostrożność jest zalecana przy stopniowym zwiększaniu dawki u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (patrz punkt 5.2). 2 Osoby wolno metabolizujące leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 Pacjentom, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem izoenzymu CYP2C19 zaleca się dawkę początkową wynoszącą 5 mg na dobę, przez pierwsze dwa tygodnie leczenia. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę (patrz punkt 5.2). Objawy odstawienia obserwowane po przerwaniu leczenia Należy unikać nagłego odstawienia produktu. Przerywając leczenie escytalopramem należy stopniowo zmniejszać dawki, przez okres przynajmniej jednego do dwóch tygodni, w celu zmniejszenia ryzyka wywołania objawów odstawienia (patrz punkty 4.4 i 4.8). W razie wystąpienia szczególnie uciążliwych objawów po zmniejszeniu dawki lub po przerwaniu leczenia, należy rozważyć wznowienie stosowania poprzednio przepisanej dawki. Następnie można kontynuować zmniejszanie dawki, jednak w bardziej stopniowy sposób. Sposób podawania Escytalopram podaje się w pojedynczej dawce dobowej, z posiłkiem lub niezależnie od posiłków.

Kiedy nie przyjmować leku Lenuxin?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymieniona w punkcie 6.1. Jednoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, objawiającego się pobudzeniem, drżeniem, hipertermią, itp. (patrz punkt 4.5). Jednoczesne stosowanie escytalopramu z odwracalnymi inhibitorami MAO (np. z moklobemidem) lub odwracalnym, nieselektywnym inhibitorem MAO - linezolidem jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.5). Stosowanie escytalopramu jest przeciwwskazane u pacjentów ze stwierdzonym wydłużeniem odstępu QT lub z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Stosowanie escytalopramu jednocześnie z produktami leczniczymi, które wydłużają odstęp QT jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).

Kiedy nie powinno się stosować leku Lenuxin?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymieniona w punkcie 6.1. Jednoczesne leczenie nieselektywnymi, nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, objawiającego się pobudzeniem, drżeniem, hipertermią, itp. (patrz punkt 4.5). Jednoczesne stosowanie escytalopramu z odwracalnymi inhibitorami MAO (np. z moklobemidem) lub odwracalnym, nieselektywnym inhibitorem MAO - linezolidem jest przeciwwskazane ze względu na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego (patrz punkt 4.5). Stosowanie escytalopramu jest przeciwwskazane u pacjentów ze stwierdzonym wydłużeniem odstępu QT lub z wrodzonym zespołem wydłużonego odstępu QT. Stosowanie escytalopramu jednocześnie z produktami leczniczymi, które wydłużają odstęp QT jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.5).

Jakie są działania niepożądane leku Lenuxin?

Działania niepożądane występują najczęściej w pierwszym lub drugim tygodniu leczenia, a ich nasilenie i częstość występowania na ogół ulegają zmniejszeniu wraz z czasem trwania leczenia. Tabelaryczne zestawienie działań niepożądanych Poniżej wymieniono działania niepożądane występujące podczas stosowania leków z grupy SSRI, obserwowane również dla escytalopramu w badaniach z grupą kontrolną otrzymującą placebo lub zgłaszane po wprowadzeniu produktu do obrotu. Działania niepożądane wymienione poniżej pogrupowano zgodnie z klasyfikacją układów i narządów. Dane o częstości pochodzą z wyników uzyskanych w badaniach klinicznych; nie uwzględniono wartości uzyskanych w grupie placebo. Częstość występowania określono w następujący sposób: bardzo często (≥1/10), często (≥ 1/100 do <1/10), niezbyt często (≥ 1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000, w tym pojedyncze przypadki) lub nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Klasyfikacja układów i narządów Częstość Działanie niepożądane Zaburzenia krwi i układu Nieznana Małopłytkowość chłonnego Zaburzenia układu Rzadko Reakcje anafilaktyczne 9 immunologicznego Zaburzenia endokrynologiczne Nieznana Nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH) Zaburzenia metabolizmu i Często Zmniejszenie łaknienia, zwiększenie odżywiania łaknienia, zwiększenie masy ciała Niezbyt często Zmniejszenie masy ciała Nieznana Hiponatremia, jadłowstręt 1 Zaburzenia psychiczne Często Lęk, niepokój, nietypowe sny, zmniejszenie popędu płciowego Kobiety: anorgazmia Niezbyt często Bruksizm, pobudzenie, nerwowość, napady panicznego lęku, stany splątania Rzadko Agresja, depersonalizacja, omamy Nieznana Stany maniakalne, myśli samobójcze, zachowania samobójcze2 Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często Bóle głowy Często Bezsenność, senność, zawroty głowy, parestezje, drżenie Niezbyt często Zaburzenia smaku, zaburzenia snu, omdlenia Rzadko Zespół serotoninowy Nieznana Dyskineza, zaburzenia ruchowe, napady drgawkowe, niepokój psychoruchowy /akatyzja1 Zaburzenia oka Niezbyt często Rozszerzenie źrenic, zaburzenie widzenia Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często Szumy uszne Zaburzenia serca Niezbyt często Tachykardia Rzadko Bradykardia Nieznana Wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, arytmia komorowa w tym typu Torsade de Pointes Zaburzenia naczyniowe Nieznana Niedociśnienie ortostatyczne Zaburzenia układu Często Zapalenie zatok, ziewanie oddechowego, klatki piersiowej i Niezbyt często Krwawienie z nosa śródpiersia Bardzo często Nudności Zaburzenia żołądka i jelit 10 Często Biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej Niezbyt często Krwawienie z przewodu pokarmowego (w tym krwawienie z odbytu) Nieznana Zapalenie wątroby, nieprawidłowe wyniki Zaburzenia wątroby i dróg badań czynności wątroby żółciowych Zaburzenia skóry i tkanki Często Zwiększone pocenie podskórnej Niezbyt często Pokrzywka, łysienie, wysypka, świąd Nieznana Wybroczyny, obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia mięśniowo- Często Bóle stawów, bóle mięśni szkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia nerek i dróg Nieznana Zatrzymanie moczu Zaburzenia układu rozrodczego i Często Mężczyźni: zaburzenia wytrysku, piersi impotencja Niezbyt często Kobiety: krwotok z macicy, krwotok miesiączkowy Nieznana Mlekotok; Mężczyźni: priapizm Zaburzenia ogólne i stany w Często Uczucie zmęczenia, gorączka miejscu podania Niezbyt często Obrzęki Zdarzenia te zgłaszano dla leków z grupy SSRI. Zgłaszano przypadki myśli i zachowań samobójczych podczas leczenia escytalopramem lub w niedługim czasie po przerwaniu leczenia (patrz punkt 4.4). Wydłużenie odstępu QT Po wprowadzeniu produktu do obrotu zgłaszano przypadki wydłużenia odstępu QT, arytmii komorowej, w tym typu Torsade de Pointes, szczególnie u kobiet, u pacjentów z hipokaliemią lub u pacjentów z występującym wcześniej wydłużeniem odstępu QT lub z innymi chorobami serca (patrz punkty 4.3, 4.4, 4.5, 4.9 i 5.1). Działania związane z grupą leków Badania epidemiologiczne przeprowadzone głównie u pacjentów w wieku 50 lat i starszych, wykazują zwiększone ryzyko złamań kości u pacjentów przyjmujących leki z grup SSRI i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Mechanizm prowadzący do zwiększenia tego ryzyka nie jest znany. Objawy odstawienia po przerwaniu leczenia Przerwanie stosowania leków z grupy SSRI/SNRI (szczególnie nagłe) często prowadzi do objawów odstawienia. Do najczęściej opisywanych objawów należą: zawroty głowy, zaburzenia czucia (w tym parestezje oraz wrażenie porażenia prądem elektrycznym), zaburzenia snu (w tym bezsenność oraz wyraziste sny), pobudzenie lub niepokój, nudności i (lub) wymioty, drżenie, splątanie, nadmierne pocenie, ból głowy, biegunka, kołatanie serca, chwiejność emocjonalna, drażliwość oraz zaburzenia widzenia. Na ogół objawy te mają charakter łagodny lub umiarkowany oraz ustępują samoistnie, jednak u niektórych pacjentów mogą być ciężkie i (lub) utrzymywać się dłużej. Dlatego, gdy nie jest 11 już dłużej konieczne leczenie escytalopramem, zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki, aż do odstawienia produktu (patrz punkty 4.2 i 4.4). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel: + 48 22 49 21 301 fax: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Czy lek Lenuxin wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Wykazano, że escytalopram nie wpływa na sprawność intelektualną ani psychofizyczną, jednak wszelkie leki psychoaktywne mogą wpływać na zdolność osądu i sprawność. Należy ostrzec pacjentów o ryzyku niekorzystnego wpływu leku na zdolność prowadzenia samochodu i obsługiwania maszyn.

Czy przyjmując Lenuxin mogę prowadzić auto?

Wykazano, że escytalopram nie wpływa na sprawność intelektualną ani psychofizyczną, jednak wszelkie leki psychoaktywne mogą wpływać na zdolność osądu i sprawność. Należy ostrzec pacjentów o ryzyku niekorzystnego wpływu leku na zdolność prowadzenia samochodu i obsługiwania maszyn.

Czy Lenuxin mogę przyjmować w ciąży?

Ciąża Niewiele jest danych klinicznych dotyczących stosowania escytalopramu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Escytalopramu nie należy stosować w okresie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne oraz jedynie po dokładnym rozważeniu ryzyka i oczekiwanych korzyści. 8 Należy poddać obserwacji noworodki, których matki kontynuowały stosowanie escytalopramu w późniejszym okresie ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze. Należy unikać nagłego przerwania stosowania produktu w ciąży. U noworodków, których matki stosowały leki z grupy SSRI/SNRI w zaawansowanej ciąży, obserwuje się następujące objawy: zaburzenia oddychania, sinica, bezdech, napady drgawkowe, wahania ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, hipertonia, hipotonia, hiperrefleksja, drżenie, drżączka, rozdrażnienie, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą wynikać z działania serotoninergicznego lub objawów z odstawienia. W większości przypadków zaburzenia występują bezpośrednio lub w niedługim czasie (<24 godziny) po porodzie. Dane epidemiologiczne wskazują, że stosowanie leków z grupy SSRI w ciąży, zwłaszcza w późniejszym jej okresie, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (PPHN). Obserwowane ryzyko wynosi około 5 przypadków na 1000 ciąż, wobec 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż w populacji ogólnej. Karmienie piersią Prawdopodobnie escytalopram przenika do mleka kobiecego. Z tego powodu nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia escytalopramem. Płodność Dane z badań na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Opisy przypadków dotyczące ludzi związane ze stosowaniem niektórych leków z grupy SSRI wykazały, że działanie na nasienie jest odwracalne. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Czy Lenuxin jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ciąża Niewiele jest danych klinicznych dotyczących stosowania escytalopramu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Escytalopramu nie należy stosować w okresie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne oraz jedynie po dokładnym rozważeniu ryzyka i oczekiwanych korzyści. 8 Należy poddać obserwacji noworodki, których matki kontynuowały stosowanie escytalopramu w późniejszym okresie ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze. Należy unikać nagłego przerwania stosowania produktu w ciąży. U noworodków, których matki stosowały leki z grupy SSRI/SNRI w zaawansowanej ciąży, obserwuje się następujące objawy: zaburzenia oddychania, sinica, bezdech, napady drgawkowe, wahania ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, hipertonia, hipotonia, hiperrefleksja, drżenie, drżączka, rozdrażnienie, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą wynikać z działania serotoninergicznego lub objawów z odstawienia. W większości przypadków zaburzenia występują bezpośrednio lub w niedługim czasie (<24 godziny) po porodzie. Dane epidemiologiczne wskazują, że stosowanie leków z grupy SSRI w ciąży, zwłaszcza w późniejszym jej okresie, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (PPHN). Obserwowane ryzyko wynosi około 5 przypadków na 1000 ciąż, wobec 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż w populacji ogólnej. Karmienie piersią Prawdopodobnie escytalopram przenika do mleka kobiecego. Z tego powodu nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia escytalopramem. Płodność Dane z badań na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Opisy przypadków dotyczące ludzi związane ze stosowaniem niektórych leków z grupy SSRI wykazały, że działanie na nasienie jest odwracalne. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.

Czy Lenuxin wpływa na płodność?

Ciąża Niewiele jest danych klinicznych dotyczących stosowania escytalopramu u kobiet w ciąży. Badania na zwierzętach wykazały szkodliwy wpływ na reprodukcję (patrz punkt 5.3). Escytalopramu nie należy stosować w okresie ciąży, o ile nie jest to bezwzględnie konieczne oraz jedynie po dokładnym rozważeniu ryzyka i oczekiwanych korzyści. 8 Należy poddać obserwacji noworodki, których matki kontynuowały stosowanie escytalopramu w późniejszym okresie ciąży, zwłaszcza w trzecim trymestrze. Należy unikać nagłego przerwania stosowania produktu w ciąży. U noworodków, których matki stosowały leki z grupy SSRI/SNRI w zaawansowanej ciąży, obserwuje się następujące objawy: zaburzenia oddychania, sinica, bezdech, napady drgawkowe, wahania ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, hipoglikemia, hipertonia, hipotonia, hiperrefleksja, drżenie, drżączka, rozdrażnienie, letarg, ciągły płacz, senność i trudności w zasypianiu. Objawy te mogą wynikać z działania serotoninergicznego lub objawów z odstawienia. W większości przypadków zaburzenia występują bezpośrednio lub w niedługim czasie (<24 godziny) po porodzie. Dane epidemiologiczne wskazują, że stosowanie leków z grupy SSRI w ciąży, zwłaszcza w późniejszym jej okresie, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków (PPHN). Obserwowane ryzyko wynosi około 5 przypadków na 1000 ciąż, wobec 1 do 2 przypadków PPHN na 1000 ciąż w populacji ogólnej. Karmienie piersią Prawdopodobnie escytalopram przenika do mleka kobiecego. Z tego powodu nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia escytalopramem. Płodność Dane z badań na zwierzętach wykazały, że cytalopram może wpływać na jakość nasienia. Opisy przypadków dotyczące ludzi związane ze stosowaniem niektórych leków z grupy SSRI wykazały, że działanie na nasienie jest odwracalne. Dotychczas nie zaobserwowano wpływu na płodność u ludzi.