Zasób 3

Injectio Glucosi 10% Baxter

Substancja czynna
Glucosum
Postać
roztwór do infuzji
Moc
100 mg/ml
Skład
Glukoza (w postaci glukozy jednowodnej): 100,00 g/l 1 ml zawiera 100 mg glukozy (w postaci glukozy jednowodnej) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Woda do wstrzykiwań
Wskazania
Injectio Glucosi 10% Baxter, roztwór do infuzji, jest wskazany:  jako źródło węglowodanów w monoterapii lub, jeśli wymagane, w żywieniu pozajelitowym,  w zapobieganiu i leczeniu hipoglikemii,  w nawadnianiu w stanach utraty wody i odwodnienia u pacjentów z dużym zapotrzebowaniem na węglowodany,  do rozcieńczania produktów leczniczych wykazujących zgodność.
Dawkowanie
Dawkowanie i prędkość podawania roztworu do infuzji Injectio Glucosi 10% Baxter zależą od kilku czynników obejmujących: wskazania do stosowania, wiek pacjenta, masę ciała i stan kliniczny. Ze względu na ryzyko hiponatremii, przed podaniem i w trakcie podawania produktu konieczne jest kontrolowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego) oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki należące do grupy agonistów wazopresyny. Kontrola stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważna podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Injectio Glucosi 10% Baxter może stać się po podaniu skrajnie hipotoniczny ze względu na metabolizm glukozy w organizmie (patrz punkty 4.4, 4.5 i 4.8). Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku: Zalecane dawki podane w Tabeli 1 służą jako wskazówki w odniesieniu do pacjentów dorosłych ze średnią masą ciała ok. 70 kg. 1 Tabela 1. Wytyczne dotyczące dawkowania u dorosłego (70 kg)(*) Zalecany czas Wskazania do Początkowa dawka Prędkość podawania trwania stosowania dobowa leczenia Źródło węglowodanów w monoterapii lub jeśli wymagane, w żywieniu pozajelitowym Zalecana maksymalna prędkość podawania nie Bez Zapobieganie i powinna przekraczać ograniczenia leczenie Od 500 ml do 3000 ml zdolności pacjenta do czasu – hipoglikemii na dobę utleniania glukozy, ponieważ zależnie od (od 7 do 40 ml/kg/dobę) może to powodować stanu Nawadnianie w wystąpienie hiperglikemii: klinicznego stanach utraty 5 mg/kg mc./min. (3 ml/kg pacjenta wody i mc./godz.) odwodnienia u pacjentów z wysokim zapotrzebowaniem na węglowodany Rozcieńczanie W zależności produktów W zależności od rodzaju od właściwości Od 50 do 250 ml na leczniczych dodawanego produktu dodawanego dawkę wykazujących leczniczego produktu zgodność leczniczego (*) W przypadku zastosowania największej możliwej objętości, należy podać ją w ciągu 24 godzin w celu uniknięcia hemodylucji. Dzieci i młodzież: Szybkość i objętość infuzji zależą od wieku, masy ciała, stanu klinicznego i metabolicznego pacjenta oraz współistniejącego leczenia i powinien je określić lekarz doświadczony w leczeniu dzieci i młodzieży płynami dożylnymi. Zalecane dawki podane w Tabeli 2 służą jako wskazówki w odniesieniu do dzieci i młodzieży, w zależności od masy ciała i wieku. 2 Tabela 2. Wytyczne dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży Wskazania do Początkowa Początkowa prędkość podawania* stosowania dawka Noworodki Niemowlęta i Dzieci Młodzież dobowa urodzone małe dzieci (2-11 lat) (12 do 16-18 przed (1- 23 lat) terminem i w miesięcy) terminie Źródło masa ciała węglowodanów w 0–10 kg: monoterapii lub, 100 jeśli wymagane, w ml/kg/dobę żywieniu masa ciała Zapobieganie i 10–20 kg: 6–11 5–11 4–8 4 1000 ml+50 ml/kg/godz. ml/kg/godz. ml/kg/godz. ml/kg/godz. ml/kg ponad (10–18 (9–18 (7–14 (7–8,5 Nawadnianie w 10 kg/dobę mg/kg/min.) mg/kg/min.) mg/kg/min.) mg/kg/min.) stanach utraty wody i masa ciała > odwodnienia u 20 kg: pacjentów z 1500 ml+20 dużym ml/kg ponad 20 kg/dobę na węglowodany Rozcieńczanie Dawka początkowa: 50 do 100 ml na dawkę. Niezależnie od wieku. produktów Prędkość podawania: W zależności od właściwości dodawanego produktu leczniczych leczniczego. Niezależnie od wieku. wykazujących zgodność * Szybkość infuzji, objętość infuzji oraz długość leczenia zależą od wieku, masy ciała, stanu klinicznego pacjenta oraz współistniejącego leczenia i powinien je określić lekarz doświadczony w leczeniu dzieci i młodzieży płynami dożylnymi. UWAGA: Duże objętości w zakresie zalecanej dawki powinny być podane w ciągu 24 godzin, w celu uniknięcia hemodylucji. Szybkość infuzji nie powinna przekraczać metabolicznych zdolności pacjenta do utleniania glukozy, w celu uniknięcia wystąpienia hiperglikemii. W zależności od stanu klinicznego pacjenta, można zmniejszyć zalecaną prędkość podawania, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niepożądanej diurezy osmotycznej. Kiedy roztwór jest stosowany do rozcieńczania lub dostarczania dodatkowych, zgodnych produktów leczniczych dożylnie, zalecenia dotyczące stosowania dodawanych produktów leczniczych będą decydować o wyborze odpowiednich objętości w danym rodzaju leczenia. Sposób podawania: Roztwór podawany jest zwykle przez żyłę obwodową lub centralną. Injectio Glucosi 10% Baxter jest roztworem hipertonicznym. W przypadku, gdy rozważane jest podawanie do naczyń obwodowych, należy wziąć pod uwagę osmolarność roztworu do infuzji zawierającego dodany produkt leczniczy. Informacja o osmolarności roztworu patrz punkt 3. 3 Należy rozważyć stopniowe zwiększanie szybkości przepływu w przypadku rozpoczęcia podawania roztworów zawierających glukozę. Środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub podaniem produktu leczniczego Roztwór do infuzji należy skontrolować wizualnie przed zastosowaniem. Produkty lecznicze do podawania pozajelitowego należy przed podaniem sprawdzić, czy nie zawierają widocznych cząstek lub nie zmieniły barwy, jeśli roztwór i opakowanie na to pozwala. Stosować tylko, jeśli roztwór jest przezroczysty, bez widocznych cząstek i jeśli pojemnik nie jest uszkodzony. Podawać natychmiast po podłączeniu zestawu do infuzji. Roztwór należy podawać za pomocą jałowego sprzętu z zastosowaniem zasad aseptyki. Zestaw do infuzji należy wstępnie wypełnić roztworem, aby zapobiec przedostaniu się powietrza do układu. Może być wskazana suplementacja elektrolitów, w zależności od klinicznych potrzeb pacjenta. Dodatkowe produkty lecznicze można wprowadzać przed infuzją lub w trakcie infuzji, przez port do dodawania leku. W trakcie dodawania do roztworu dodatkowych produktów leczniczych, należy potwierdzić końcową osmolarność roztworu. Podawanie roztworów hiperosmolarnych może powodować podrażnienie i zapalenie żył. Obowiązkowe jest dokładne i ostrożne wymieszanie w warunkach aseptycznych z dodatkowym produktem leczniczym. Roztwory zawierające dodane produkty lecznicze należy zużyć natychmiast, bez przechowywania. Otrzymana mieszanina, w zależności od jej końcowej osmolarności, musi być podawana przez podłączenie do żyły centralnej lub obwodowej. Informacje o niezgodnościach farmaceutycznych, przygotowaniu produktu i dodawanych produktów leczniczych, patrz punkty 6.2 i 6.6. Ryzyko wystąpienia zatoru powietrznego, patrz punkt 4.4.
Przeciwwskazania
Roztwór jest przeciwwskazany u pacjentów: • z niewyrównaną cukrzycą i moczówką prostą; • ze śpiączką hiperosmolarną; • z hemodylucją i przewodnieniem zewnątrzkomórkowym lub hiperwolemią; • z hiperglikemią i zwiększonym stężeniem mleczanów we krwi; • z ciężką niewydolnością nerek (ze skąpomoczem/bezmoczem); • z niewyrównaną niewydolnością serca; • z obrzękami uogólnionymi (obejmującymi obrzęk płuc i mózgu) i marskością wątroby z wodobrzuszem; • z innymi znanymi stanami nietolerancji glukozy (takimi jak sytuacje stresu metabolicznego); • z nadwrażliwością na substancję czynną. Alergia na kukurydzę, patrz punkt 4.4 oraz 4.8. Należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania związane z każdym produktem leczniczym dodawanym do roztworu glukozy.
Działania niepożądane
Podawanie Injectio Glucosi 10% Baxter może prowadzić do wystąpienia: • hiperglikemii; • zaburzeń równowagi płynów (hiperwolemia); • zaburzeń elektrolitowych (hipokaliemia, hipomagnezemia i hipofosfatemia). Działania niepożądane, odnotowane po wprowadzeniu produktu do obrotu, wymieniono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz z określeniem częstości, gdy było to możliwe. Tabela 3. Tabelaryczna lista reakcji niepożądanych Klasyfikacja układów i Reakcje niepożądane Częstość narządów (terminy wg MedDRA) Zaburzenia układu Reakcje anafilaktyczne** Nieznana (*) immunologicznego Nadwrażliwość** Zaburzenia metabolizmu i Zaburzenia elektrolitowe odżywiania Hiperglikemia Hemodylucja Hiperwolemia Hiponatremia związana z leczeniem szpitalnym*** 8 Zaburzenia skóry i tkanki Pocenie się podskórnej Wysypka Zaburzenia układu Encefalopatia hiponatremiczna*** nerwowego Zaburzenia ogólne i stany w Dreszcze miejscu podania Reakcja gorączkowa Gorączka Zakażenie w miejscu wstrzyknięcia Zakrzepowe zapalenie żył Reakcje w miejscu podania obejmujące - Zapalenie żył w miejscu podania - Rumień w miejscu podania Badania diagnostyczne Glikozuria (*) nie może być określona na podstawie dostępnych danych ** Potencjalne objawy u pacjentów z alergią na kukurydzę, patrz punkt 4.4. ***Hiponatremia związana z leczeniem szpitalnym może spowodować nieodwracalne uszkodzenie mózgu i zgon w wyniku ostrej encefalopatii hiponatremicznej (patrz punkty 4.2 i 4.4). Inne zgłaszane reakcje niepożądane związane z iniekcją/ infuzją glukozy obejmują: • Zgłaszane reakcje niepożądane związane z zastosowaniem glukozy w żywieniu pozajelitowym:  niewydolność wątroby, marskość wątroby, zwłóknienie wątroby, cholestazę, stłuszczenie wątroby, wzrost stężenia bilirubiny we krwi, zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamicę żółciową;  wytrącanie się osadów w naczyniach płucnych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Nieznany.
Interakcje
Podczas stosowania roztworu glukozy u pacjentów leczonych innymi substancjami, które mogą wpływać na kontrolę glikemii oraz równowagę płynów i (lub) elektrolitów, należy wziąć pod uwagę zarówno wpływ roztworu glukozy na glikemię, jak i na równowagę wodno-elektrolitową. Jednoczesne podawanie katecholamin i steroidów zmniejsza przyswajanie glukozy. Leki nasilające działanie wazopresyjne Poniżej wymienione leki nasilają działanie wazopresyjne, co prowadzi do zmniejszenia wydalania przez nerki wody bez elektrolitów i zwiększenia ryzyka hiponatremii związanej z leczeniem szpitalnym po nieodpowiednio zbilansowanym leczeniu płynami infuzyjnymi (patrz punkty 4.2, 4.4 i 4.8). • Leki pobudzające uwolnienie wazopresyny, np.: chlorpropamid, klofibrat, karbamazepina, winkrystyna, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, 3,4-metylenodioksy-N- metamfetamina, ifosfamid, leki przeciwpsychotyczne, narkotyki • Leki nasilające działanie wazopresyny, np.: chlorpropamid, NLPZ, cyklofosfamid • Analogi wazopresyny, np.: desmopresyna, oksytocyna, terlipresyna Do innych produktów leczniczych powodujących zwiększenie ryzyka hiponatremii zalicza się także wszystkie leki moczopędne oraz leki przeciwpadaczkowe, takie jak okskarbazepina. Nie przeprowadzono badań interakcji. 7
Ostrzeżenia
Zazwyczaj roztwory glukozy do infuzji są roztworami izotonicznymi. Jednak w organizmie płyny zawierające glukozę mogą stać się skrajnie hipotoniczne w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego ze względu na szybki metabolizm glukozy (patrz punkt 4.2). 4 Rozcieńczenie lub inny wpływ na elektrolity w surowicy W zależności od ciśnienia osmotycznego roztworu, objętości i szybkości infuzji dożylnej, a także w zależności od choroby podstawowej pacjenta oraz możliwości metabolizowania glukozy, dożylne podanie glukozy może spowodować: • hiperosmolalność, diurezę osmotyczną i odwodnienie, • hipoosmolalność, • zaburzenia elektrolitowe takie jak:  hiponatremia hipo- lub hiperosmotyczna (patrz poniżej),  hipokaliemia,  hipofosfatemia,  hipomagnezemia,  przewodnienie/hiperwolemia i na przykład stany przeciążenia, w tym przekrwienie i obrzęk płuc. Wymienione powyżej działania nie są jedynie wynikiem podania płynu niezawierającego elektrolitów, ale także podania glukozy. Pacjenci, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (np. z ostrymi chorobami, dolegliwościami bólowymi, stresem pooperacyjnym, zakażeniami, oparzeniami i chorobami OUN), pacjenci z chorobami serca, wątroby i nerek oraz pacjenci przyjmujący leki należące do grupy agonistów wazopresyny (patrz punkt 4.5) są szczególnie narażeni na wystąpienie ostrej hiponatremii po podaniu płynów hipotonicznych w infuzji dożylnej. Ostra hiponatremia może prowadzić do rozwoju ostrej encefalopatii hiponatremicznej (obrzęku mózgu), charakteryzującej się występowaniem bólu głowy, nudności, drgawek, ospałości i wymiotów. Pacjenci z obrzękiem mózgu są szczególnie narażeni na wystąpienie ciężkiego, nieodwracalnego i zagrażającego życiu uszkodzenia mózgu. Dzieci, kobiety w wieku rozrodczym oraz pacjenci ze zmniejszoną podatnością mózgowia (np. z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, krwawieniem wewnątrzczaszkowym i po stłuczeniu mózgu) są szczególnie narażeni na wystąpienie ciężkiego i zagrażającego życiu obrzęku mózgu w wyniku ostrej hiponatremii. Ocena kliniczna i okresowe badania laboratoryjne mogą być konieczne do monitorowania zmian równowagi płynów, stężenia elektrolitów oraz równowagi kwasowo-zasadowej w trakcie długotrwałego leczenia pozajelitowego lub gdy stan pacjenta lub szybkość podawania wymaga takiej oceny. Zaleca się szczególną ostrożność u pacjentów z grupy zwiększonego ryzyka z powodu zaburzeń wodno-elektrolitowych, które mogą być nasilone przez zwiększone obciążenie wodą niezwiązaną, hiperglikemię lub ewentualne wymagane podanie insuliny (patrz poniżej). W przypadku przedłużonego podawania lub podawania dużych dawek glukozy, należy zachować ostrożność w celu uniknięcia wystąpienia hipokaliemii poprzez kontrolę stężenia potasu w osoczu i podanie suplementów potasu, gdy będzie to konieczne. Szczególna obserwacja kliniczna jest wymagana na początku każdej infuzji dożylnej. • Szybkie podawanie roztworów glukozy może powodować znaczną hiperglikemię i zespół hiperosmolarny. • W celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia hiperglikemii oraz powikłań z nią związanych, należy dostosować szybkość infuzji i (lub) podać insulinę. • Glukozę dożylnie należy podawać ostrożnie u niektórych pacjentów, na przykład:  z zaburzeniami tolerancji glukozy (takimi jak w niewydolności nerek lub cukrzycy lub w sepsie, urazie czy wstrząsie);  z ciężkim niedożywieniem (ryzyko wytrącania w zespole ponownego odżywienia); 5  z niedoborem tiaminy, np. u pacjentów z przewlekłym alkoholizmem (ryzyko ciężkiej kwasicy mleczanowej z powodu upośledzenia metabolizmu oksydacyjnego pirogronianu);  z udarem niedokrwiennym lub z ciężkim uszkodzeniem mózgu w wyniku urazu. Należy unikać infuzji w pierwszych 24 godzinach po urazach głowy. Należy kontrolować stężenia glukozy, ponieważ wczesna hiperglikemia była związana z niekorzystnymi wynikami u pacjentów z ciężkim uszkodzeniem mózgu w wyniku urazu;  u noworodków. Wpływ na wydzielanie insuliny Przedłużone podawanie dożylne glukozy i związana z tym hiperglikemia mogą powodować zmniejszenie szybkości wydzielania insuliny stymulowanego glukozą. Reakcje nadwrażliwości • W związku ze stosowaniem roztworów glukozy odnotowano reakcje nadwrażliwości/ reakcje na infuzję obejmujące reakcje anafilaktyczne/ anafilaktoidalne (patrz punkt. 4.8). Roztwory zawierające glukozę należy stosować ostrożnie, jeżeli w ogóle, u pacjentów ze znaną alergią na kukurydzę lub produkty z kukurydzy (patrz punkt 4.3). • infuzję należy natychmiast przerwać, jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy przedmiotowe lub podmiotowe podejrzewanej reakcji nadwrażliwości. Należy zastosować odpowiednie leczenie zapobiegawcze w zależności od objawów klinicznych. Zespół ponownego odżywienia • Odżywianie pacjentów silnie niedożywionych może powodować zespół ponownego odżywienia, charakteryzujący się przemieszczeniem potasu, fosforu i magnezu do przestrzeni wewnątrzkomórkowej, gdy pacjent staje się anaboliczny. Mogą wystąpić także niedobór tiaminy oraz zatrzymanie płynu. Dokładne monitorowanie i powolne zwiększanie dostaw składników odżywczych z jednoczesnym uniknięciem przekarmienia mogą zapobiec tym powikłaniom. Dzieci i młodzież Szybkość oraz objętość wlewu zależą od wieku, masy ciała, stanu klinicznego i metabolicznego pacjenta oraz od współistniejącego leczenia i powinny być określone przez lekarza doświadczonego w leczeniu dzieci i młodzieży płynami dożylnymi. Należy zwrócić szczególną uwagę na sposób podawania, w celu uniknięcia wlewu nadmiernej ilości płynów dożylnych u noworodka, co potencjalnie może być śmiertelne. Podczas stosowania pompy strzykawkowej do podawania noworodkom płynów dożylnych lub leków, nie należy pozostawiać worka z płynem połączonego ze strzykawką. Podczas stosowania pompy do infuzji, wszystkie zaciski zestawu do podawania dożylnego muszą być zamknięte przed odłączeniem zestawu do podawania od pompy lub przed wyłączeniem pompy. Jest to wymagane niezależnie od tego, czy zestaw do podawania ma zabezpieczenie przed swobodnym wypływem. Sprzęt do infuzji dożylnej oraz przyrządy do podawania muszą być często sprawdzane. Kwestie związane z glikemią u dzieci Noworodki, szczególnie urodzone przed terminem oraz z małą urodzeniową masą ciała – są bardziej narażone na wystąpienie hipo- lub hiperglikemii i dlatego należy je szczególnie monitorować w trakcie leczenia roztworami dożylnymi glukozy, celem zapewnienia odpowiedniej kontroli glikemii oraz uniknięcia możliwych długotrwałych działań niepożądanych. Hipoglikemia u noworodków może powodować przedłużone napady padaczkowe, śpiączkę i uszkodzenie mózgu. Hiperglikemia wiąże się z uszkodzeniem mózgu, krwotokami dokomorowymi, opóźnionym wystąpieniem zakażenia bakteryjnego i grzybiczego, retinopatią wcześniaczą, martwiczym zapaleniem jelit, dysplazją oskrzelowo-płucną, przedłużonym pobytem w szpitalu oraz śmiercią. 6 Kwestie związane z hiponatremią u dzieci • Dzieci (w tym noworodki i starsze dzieci) są w grupie zwiększonego ryzyka rozwoju hipoosmotycznej hiponatremii, jak również encefalopatii hiponatremicznej. • U dzieci i młodzieży należy dokładnie monitorować stężenie elektrolitów w osoczu. • Szybka korekta hipoosmotycznej hiponatremii jest potencjalnie niebezpieczna (ryzyko poważnych powikłań neurologicznych). Dawkę, szybkość i czas podawania powinien określić lekarz doświadczony w leczeniu dzieci i młodzieży płynami dożylnymi. Pacjenci w podeszłym wieku • Przy dokonywaniu wyboru roztworu do infuzji i objętości/ szybkości infuzji u pacjentów w podeszłym wieku, należy wziąć pod uwagę, że u pacjentów w podeszłym wieku częściej występują choroby serca, nerek, wątroby oraz inne choroby lub są równocześnie stosowane inne leki. • Ze względu na możliwość wystąpienia hemolizy oraz pseudoaglutynacji, roztworu glukozy (wodnego, tj. roztworu glukozy bez elektrolitów) nie należy podawać równocześnie, przed ani po przetoczeniu krwi przy użyciu tego samego zestawu do infuzji. Ryzyko zatoru powietrznego • Nie należy podłączać plastikowych pojemników seryjnie. Takie stosowanie może spowodować zator powietrzny, wywołany resztkowym powietrzem zaciągniętym z pierwszego pojemnika. • Wywieranie dodatkowego ciśnienia na dożylne roztwory zawarte w elastycznych pojemnikach z tworzywa sztucznego w celu zwiększenia szybkości przepływu może spowodować zator powietrzny, jeśli przed podaniem z pojemnika nie usunięto całkowicie resztek powietrza. • Zastosowanie zestawów do podawania dożylnego z odpowietrzeniem, z zaworem odpowietrzenia w pozycji otwartej, może spowodować zator powietrzny. Nie należy stosować zestawów do podawania dożylnego z odpowietrzeniem, z zaworem odpowietrzenia w pozycji otwartej, wraz z elastycznymi pojemnikami z tworzyw sztucznych. Sposób podawania oraz środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub podaniem produktu leczniczego, patrz także punkt 4.2.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
W przypadku dodania produktu leczniczego, należy oddzielnie rozważyć właściwości tego produktu oraz jego zastosowanie w ciąży i w trakcie karmienia piersią. Dożylna infuzja roztworu glukozy matce w trakcie porodu może prowadzić do wytwarzania insuliny przez płód oraz związanego z tym ryzyka hiperglikemii i kwasicy metabolicznej u płodu, a także ryzyka wystąpienia hipoglikemii „z odbicia” u noworodka. Ciąża Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie ciąży. Jednakże, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania roztworu glukozy w trakcie porodu. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania Injectio Glucosi 10% Baxter kobietom ciężarnym w trakcie porodu, zwłaszcza w skojarzeniu z oksytocyną, ze względu na ryzyko hiponatremii (patrz punkty 4.4, 4.5 i 4.8). Wpływ na płodność Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na płodność. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na płodność. Karmienie piersią Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na kobiety karmiące piersią. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na kobiety karmiące piersią. Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie karmienia piersią.
Właściwości farmakokinetyczne
Glukoza jest metabolizowana dwoma szlakami: beztlenowym i tlenowym. Metabolizm glukozy przebiega poprzez kwas pirogronowy lub mlekowy do dwutlenku węgla i wody, z uwalnianiem energii. W przypadku dodania innego produktu leczniczego do Injectio Glucosi 10% Baxter, właściwości farmakokinetyczne uzyskanego roztworu będą zależeć od dodanego produktu leczniczego.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: węglowodany, kod ATC: B05BA03. Injectio Glucosi 10% Baxter jest hipertonicznym roztworem o osmolarności około 555 mOsm/l. Właściwości farmakodynamiczne roztworu odpowiadają właściwościom glukozy, która jest głównym źródłem energii w metabolizmie komórek. Glukoza jest stosowana jako źródło węglowodanów w monoterapii lub w razie potrzeby w żywieniu pozajelitowym. Injectio Glucosi 10% Baxter dostarcza energii w ilości 400 kcal/l. Ponadto roztwór glukozy do infuzji umożliwia nawodnienie bez suplementacji jonów. W przypadku dodania innego produktu leczniczego do Injectio Glucosi 10% Baxter, właściwości farmakodynamiczne uzyskanego roztworu będą zależeć od dodanego produktu leczniczego.
Przedawkowanie
Zbyt długie podawanie lub zbyt szybka infuzja dużych objętości produktu Injectio Glucosi 10% Baxter może prowadzić do hiperosmolarności i hiponatremii, odwodnienia, hiperglikemii, hiperglikozurii, diurezy osmotycznej (spowodowanej hiperglikemią) oraz zatrucia wodą i obrzęku. Ciężka hiperglikemia i hiponatremia mogą być śmiertelne (patrz punkt 4.4 i 4.8). W przypadku podejrzenia przedawkowania, leczenie produktem Injectio Glucosi 10% Baxter należy natychmiast przerwać. Postępowanie w przypadku przedawkowania jest objawowe i podtrzymujące, wraz z odpowiednią obserwacją pacjenta. 9
Ulotka
Pobierz
Dostępne w opakowaniach:
  • 1 worek 250 ml: Rp - lek na receptę
  • 1 worek 500 ml: Rp - lek na receptę
  • 1 worek 1000 ml: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Injectio Glucosi 10% Baxter?

Glukoza (w postaci glukozy jednowodnej): 100,00 g/l 1 ml zawiera 100 mg glukozy (w postaci glukozy jednowodnej) Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Injectio Glucosi 10% Baxter?

Injectio Glucosi 10% Baxter, roztwór do infuzji, jest wskazany:  jako źródło węglowodanów w monoterapii lub, jeśli wymagane, w żywieniu pozajelitowym,  w zapobieganiu i leczeniu hipoglikemii,  w nawadnianiu w stanach utraty wody i odwodnienia u pacjentów z dużym zapotrzebowaniem na węglowodany,  do rozcieńczania produktów leczniczych wykazujących zgodność.

Jak często zażywać lek Injectio Glucosi 10% Baxter?

Dawkowanie i prędkość podawania roztworu do infuzji Injectio Glucosi 10% Baxter zależą od kilku czynników obejmujących: wskazania do stosowania, wiek pacjenta, masę ciała i stan kliniczny. Ze względu na ryzyko hiponatremii, przed podaniem i w trakcie podawania produktu konieczne jest kontrolowanie bilansu płynów, stężenia glukozy w surowicy oraz stężenia sodu i innych elektrolitów w surowicy, zwłaszcza u pacjentów, u których stwierdza się nieosmotyczną stymulację wydzielania wazopresyny (zespół nieadekwatnego wydzielania hormonu antydiuretycznego) oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie leki należące do grupy agonistów wazopresyny. Kontrola stężenia sodu w surowicy jest szczególnie ważna podczas podawania płynów hipotonicznych w stosunku do fizjologicznego ciśnienia osmotycznego. Injectio Glucosi 10% Baxter może stać się po podaniu skrajnie hipotoniczny ze względu na metabolizm glukozy w organizmie (patrz punkty 4.4, 4.5 i 4.8). Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku: Zalecane dawki podane w Tabeli 1 służą jako wskazówki w odniesieniu do pacjentów dorosłych ze średnią masą ciała ok. 70 kg. 1 Tabela 1. Wytyczne dotyczące dawkowania u dorosłego (70 kg)(*) Zalecany czas Wskazania do Początkowa dawka Prędkość podawania trwania stosowania dobowa leczenia Źródło węglowodanów w monoterapii lub jeśli wymagane, w żywieniu pozajelitowym Zalecana maksymalna prędkość podawania nie Bez Zapobieganie i powinna przekraczać ograniczenia leczenie Od 500 ml do 3000 ml zdolności pacjenta do czasu – hipoglikemii na dobę utleniania glukozy, ponieważ zależnie od (od 7 do 40 ml/kg/dobę) może to powodować stanu Nawadnianie w wystąpienie hiperglikemii: klinicznego stanach utraty 5 mg/kg mc./min. (3 ml/kg pacjenta wody i mc./godz.) odwodnienia u pacjentów z wysokim zapotrzebowaniem na węglowodany Rozcieńczanie W zależności produktów W zależności od rodzaju od właściwości Od 50 do 250 ml na leczniczych dodawanego produktu dodawanego dawkę wykazujących leczniczego produktu zgodność leczniczego (*) W przypadku zastosowania największej możliwej objętości, należy podać ją w ciągu 24 godzin w celu uniknięcia hemodylucji. Dzieci i młodzież: Szybkość i objętość infuzji zależą od wieku, masy ciała, stanu klinicznego i metabolicznego pacjenta oraz współistniejącego leczenia i powinien je określić lekarz doświadczony w leczeniu dzieci i młodzieży płynami dożylnymi. Zalecane dawki podane w Tabeli 2 służą jako wskazówki w odniesieniu do dzieci i młodzieży, w zależności od masy ciała i wieku. 2 Tabela 2. Wytyczne dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży Wskazania do Początkowa Początkowa prędkość podawania* stosowania dawka Noworodki Niemowlęta i Dzieci Młodzież dobowa urodzone małe dzieci (2-11 lat) (12 do 16-18 przed (1- 23 lat) terminem i w miesięcy) terminie Źródło masa ciała węglowodanów w 0–10 kg: monoterapii lub, 100 jeśli wymagane, w ml/kg/dobę żywieniu masa ciała Zapobieganie i 10–20 kg: 6–11 5–11 4–8 4 1000 ml+50 ml/kg/godz. ml/kg/godz. ml/kg/godz. ml/kg/godz. ml/kg ponad (10–18 (9–18 (7–14 (7–8,5 Nawadnianie w 10 kg/dobę mg/kg/min.) mg/kg/min.) mg/kg/min.) mg/kg/min.) stanach utraty wody i masa ciała > odwodnienia u 20 kg: pacjentów z 1500 ml+20 dużym ml/kg ponad 20 kg/dobę na węglowodany Rozcieńczanie Dawka początkowa: 50 do 100 ml na dawkę. Niezależnie od wieku. produktów Prędkość podawania: W zależności od właściwości dodawanego produktu leczniczych leczniczego. Niezależnie od wieku. wykazujących zgodność * Szybkość infuzji, objętość infuzji oraz długość leczenia zależą od wieku, masy ciała, stanu klinicznego pacjenta oraz współistniejącego leczenia i powinien je określić lekarz doświadczony w leczeniu dzieci i młodzieży płynami dożylnymi. UWAGA: Duże objętości w zakresie zalecanej dawki powinny być podane w ciągu 24 godzin, w celu uniknięcia hemodylucji. Szybkość infuzji nie powinna przekraczać metabolicznych zdolności pacjenta do utleniania glukozy, w celu uniknięcia wystąpienia hiperglikemii. W zależności od stanu klinicznego pacjenta, można zmniejszyć zalecaną prędkość podawania, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia niepożądanej diurezy osmotycznej. Kiedy roztwór jest stosowany do rozcieńczania lub dostarczania dodatkowych, zgodnych produktów leczniczych dożylnie, zalecenia dotyczące stosowania dodawanych produktów leczniczych będą decydować o wyborze odpowiednich objętości w danym rodzaju leczenia. Sposób podawania: Roztwór podawany jest zwykle przez żyłę obwodową lub centralną. Injectio Glucosi 10% Baxter jest roztworem hipertonicznym. W przypadku, gdy rozważane jest podawanie do naczyń obwodowych, należy wziąć pod uwagę osmolarność roztworu do infuzji zawierającego dodany produkt leczniczy. Informacja o osmolarności roztworu patrz punkt 3. 3 Należy rozważyć stopniowe zwiększanie szybkości przepływu w przypadku rozpoczęcia podawania roztworów zawierających glukozę. Środki ostrożności, które należy podjąć przed użyciem lub podaniem produktu leczniczego Roztwór do infuzji należy skontrolować wizualnie przed zastosowaniem. Produkty lecznicze do podawania pozajelitowego należy przed podaniem sprawdzić, czy nie zawierają widocznych cząstek lub nie zmieniły barwy, jeśli roztwór i opakowanie na to pozwala. Stosować tylko, jeśli roztwór jest przezroczysty, bez widocznych cząstek i jeśli pojemnik nie jest uszkodzony. Podawać natychmiast po podłączeniu zestawu do infuzji. Roztwór należy podawać za pomocą jałowego sprzętu z zastosowaniem zasad aseptyki. Zestaw do infuzji należy wstępnie wypełnić roztworem, aby zapobiec przedostaniu się powietrza do układu. Może być wskazana suplementacja elektrolitów, w zależności od klinicznych potrzeb pacjenta. Dodatkowe produkty lecznicze można wprowadzać przed infuzją lub w trakcie infuzji, przez port do dodawania leku. W trakcie dodawania do roztworu dodatkowych produktów leczniczych, należy potwierdzić końcową osmolarność roztworu. Podawanie roztworów hiperosmolarnych może powodować podrażnienie i zapalenie żył. Obowiązkowe jest dokładne i ostrożne wymieszanie w warunkach aseptycznych z dodatkowym produktem leczniczym. Roztwory zawierające dodane produkty lecznicze należy zużyć natychmiast, bez przechowywania. Otrzymana mieszanina, w zależności od jej końcowej osmolarności, musi być podawana przez podłączenie do żyły centralnej lub obwodowej. Informacje o niezgodnościach farmaceutycznych, przygotowaniu produktu i dodawanych produktów leczniczych, patrz punkty 6.2 i 6.6. Ryzyko wystąpienia zatoru powietrznego, patrz punkt 4.4.

Kiedy nie przyjmować leku Injectio Glucosi 10% Baxter?

Roztwór jest przeciwwskazany u pacjentów: • z niewyrównaną cukrzycą i moczówką prostą; • ze śpiączką hiperosmolarną; • z hemodylucją i przewodnieniem zewnątrzkomórkowym lub hiperwolemią; • z hiperglikemią i zwiększonym stężeniem mleczanów we krwi; • z ciężką niewydolnością nerek (ze skąpomoczem/bezmoczem); • z niewyrównaną niewydolnością serca; • z obrzękami uogólnionymi (obejmującymi obrzęk płuc i mózgu) i marskością wątroby z wodobrzuszem; • z innymi znanymi stanami nietolerancji glukozy (takimi jak sytuacje stresu metabolicznego); • z nadwrażliwością na substancję czynną. Alergia na kukurydzę, patrz punkt 4.4 oraz 4.8. Należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania związane z każdym produktem leczniczym dodawanym do roztworu glukozy.

Kiedy nie powinno się stosować leku Injectio Glucosi 10% Baxter?

Roztwór jest przeciwwskazany u pacjentów: • z niewyrównaną cukrzycą i moczówką prostą; • ze śpiączką hiperosmolarną; • z hemodylucją i przewodnieniem zewnątrzkomórkowym lub hiperwolemią; • z hiperglikemią i zwiększonym stężeniem mleczanów we krwi; • z ciężką niewydolnością nerek (ze skąpomoczem/bezmoczem); • z niewyrównaną niewydolnością serca; • z obrzękami uogólnionymi (obejmującymi obrzęk płuc i mózgu) i marskością wątroby z wodobrzuszem; • z innymi znanymi stanami nietolerancji glukozy (takimi jak sytuacje stresu metabolicznego); • z nadwrażliwością na substancję czynną. Alergia na kukurydzę, patrz punkt 4.4 oraz 4.8. Należy wziąć pod uwagę przeciwwskazania związane z każdym produktem leczniczym dodawanym do roztworu glukozy.

Jakie są działania niepożądane leku Injectio Glucosi 10% Baxter?

Podawanie Injectio Glucosi 10% Baxter może prowadzić do wystąpienia: • hiperglikemii; • zaburzeń równowagi płynów (hiperwolemia); • zaburzeń elektrolitowych (hipokaliemia, hipomagnezemia i hipofosfatemia). Działania niepożądane, odnotowane po wprowadzeniu produktu do obrotu, wymieniono zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz z określeniem częstości, gdy było to możliwe. Tabela 3. Tabelaryczna lista reakcji niepożądanych Klasyfikacja układów i Reakcje niepożądane Częstość narządów (terminy wg MedDRA) Zaburzenia układu Reakcje anafilaktyczne** Nieznana (*) immunologicznego Nadwrażliwość** Zaburzenia metabolizmu i Zaburzenia elektrolitowe odżywiania Hiperglikemia Hemodylucja Hiperwolemia Hiponatremia związana z leczeniem szpitalnym*** 8 Zaburzenia skóry i tkanki Pocenie się podskórnej Wysypka Zaburzenia układu Encefalopatia hiponatremiczna*** nerwowego Zaburzenia ogólne i stany w Dreszcze miejscu podania Reakcja gorączkowa Gorączka Zakażenie w miejscu wstrzyknięcia Zakrzepowe zapalenie żył Reakcje w miejscu podania obejmujące - Zapalenie żył w miejscu podania - Rumień w miejscu podania Badania diagnostyczne Glikozuria (*) nie może być określona na podstawie dostępnych danych ** Potencjalne objawy u pacjentów z alergią na kukurydzę, patrz punkt 4.4. ***Hiponatremia związana z leczeniem szpitalnym może spowodować nieodwracalne uszkodzenie mózgu i zgon w wyniku ostrej encefalopatii hiponatremicznej (patrz punkty 4.2 i 4.4). Inne zgłaszane reakcje niepożądane związane z iniekcją/ infuzją glukozy obejmują: • Zgłaszane reakcje niepożądane związane z zastosowaniem glukozy w żywieniu pozajelitowym:  niewydolność wątroby, marskość wątroby, zwłóknienie wątroby, cholestazę, stłuszczenie wątroby, wzrost stężenia bilirubiny we krwi, zwiększoną aktywność enzymów wątrobowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego, kamicę żółciową;  wytrącanie się osadów w naczyniach płucnych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C PL 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Czy lek Injectio Glucosi 10% Baxter wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nieznany.

Czy przyjmując Injectio Glucosi 10% Baxter mogę prowadzić auto?

Nieznany.

Czy Injectio Glucosi 10% Baxter mogę przyjmować w ciąży?

W przypadku dodania produktu leczniczego, należy oddzielnie rozważyć właściwości tego produktu oraz jego zastosowanie w ciąży i w trakcie karmienia piersią. Dożylna infuzja roztworu glukozy matce w trakcie porodu może prowadzić do wytwarzania insuliny przez płód oraz związanego z tym ryzyka hiperglikemii i kwasicy metabolicznej u płodu, a także ryzyka wystąpienia hipoglikemii „z odbicia” u noworodka. Ciąża Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie ciąży. Jednakże, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania roztworu glukozy w trakcie porodu. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania Injectio Glucosi 10% Baxter kobietom ciężarnym w trakcie porodu, zwłaszcza w skojarzeniu z oksytocyną, ze względu na ryzyko hiponatremii (patrz punkty 4.4, 4.5 i 4.8). Wpływ na płodność Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na płodność. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na płodność. Karmienie piersią Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na kobiety karmiące piersią. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na kobiety karmiące piersią. Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie karmienia piersią.

Czy Injectio Glucosi 10% Baxter jest bezpieczny w czasie karmienia?

W przypadku dodania produktu leczniczego, należy oddzielnie rozważyć właściwości tego produktu oraz jego zastosowanie w ciąży i w trakcie karmienia piersią. Dożylna infuzja roztworu glukozy matce w trakcie porodu może prowadzić do wytwarzania insuliny przez płód oraz związanego z tym ryzyka hiperglikemii i kwasicy metabolicznej u płodu, a także ryzyka wystąpienia hipoglikemii „z odbicia” u noworodka. Ciąża Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie ciąży. Jednakże, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania roztworu glukozy w trakcie porodu. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania Injectio Glucosi 10% Baxter kobietom ciężarnym w trakcie porodu, zwłaszcza w skojarzeniu z oksytocyną, ze względu na ryzyko hiponatremii (patrz punkty 4.4, 4.5 i 4.8). Wpływ na płodność Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na płodność. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na płodność. Karmienie piersią Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na kobiety karmiące piersią. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na kobiety karmiące piersią. Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie karmienia piersią.

Czy Injectio Glucosi 10% Baxter wpływa na płodność?

W przypadku dodania produktu leczniczego, należy oddzielnie rozważyć właściwości tego produktu oraz jego zastosowanie w ciąży i w trakcie karmienia piersią. Dożylna infuzja roztworu glukozy matce w trakcie porodu może prowadzić do wytwarzania insuliny przez płód oraz związanego z tym ryzyka hiperglikemii i kwasicy metabolicznej u płodu, a także ryzyka wystąpienia hipoglikemii „z odbicia” u noworodka. Ciąża Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie ciąży. Jednakże, należy zachować ostrożność w przypadku stosowania roztworu glukozy w trakcie porodu. Należy zachować szczególną ostrożność podczas podawania Injectio Glucosi 10% Baxter kobietom ciężarnym w trakcie porodu, zwłaszcza w skojarzeniu z oksytocyną, ze względu na ryzyko hiponatremii (patrz punkty 4.4, 4.5 i 4.8). Wpływ na płodność Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na płodność. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na płodność. Karmienie piersią Brak odpowiednich danych dotyczących wpływu glukozy na kobiety karmiące piersią. Jednakże, nie oczekuje się wpływu na kobiety karmiące piersią. Roztwór glukozy może być stosowany w trakcie karmienia piersią.