Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF
- Substancja czynna
- Factor VIII coagulationis humanus + Factor humanus von Willebrandi
- Postać
- proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
- Moc
- 250 j.m/fiol. (50 j.m./ml)
- Skład
- Substancje czynne: Ludzki czynnik krzepnięcia VIII + Ludzki czynnik von Willebranda Każda fiolka zawiera nominalnie 250 j.m. ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII 1 oraz 190 j.m. czynnika von Willebranda 2(VWF:RCo). Immunate 250 IU FVIII/ 190 IU VWF po rekonstytucji zawiera około 50 j.m./ml ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII i 38 j.m./ml ludzkiego czynnika von Willebranda. Aktywność czynnika VIII (w j.m.) określana jest przy użyciu metody chromogennej zgodnej z Farmakopeą Europejską. Aktywność swoista Immunate wynosi 70 ± 30 j.m. czynnika VIII/mg białka 3. Aktywność czynnika von Willebranda (j.m.) określana jest wg Farmakopei Europejskiej z użyciem kofaktora ristocetyny (VWF:RCo). Wytworzony z ludzkiego osocza pochodzącego od dawców. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 1 fiolka zawiera około 9,8 mg sodu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
- Substancje pomocnicze
- Proszek: ludzka albumina glicyna sodu chlorek sodu cytrynian lizyny chlorowodorek wapnia chlorek Rozpuszczalnik: woda do wstrzykiwań
- Wskazania
- Leczenie i profilaktyka krwawień u pacjentów z wrodzonym (hemofilia A) lub nabytym niedoborem czynnika VIII. Leczenie krwawień u pacjentów z chorobą von Willebranda z niedoborem czynnika VIII, jeśli nie jest dostępny żaden specyficzny produkt skuteczny wobec choroby von Willebranda i kiedy leczenie samą desmopresyną (DDAVP) jest nieskuteczne lub przeciwwskazane. 1 Moc czynnika VIII została określona względem Międzynarodowego Wzorca WHO dla koncentratów czynnika VIII. 2 Aktywność czynnika von Willebranda, oznaczaną z użyciem kofaktora ristocetyny, określono względem Międzynarodowego Wzorca WHO dla czynnika von Willebranda, koncentrat. 3 Bez stabilizatora (albuminy). Największa aktywność swoista czynnika VIII i antygenu czynnika von Willebranda w stosunku 1:1 wynosi 100 j.m. czynnika VIII/mg białka. 2
- Dawkowanie
- Leczenie należy prowadzić pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń krzepnięcia. Dawkowanie Dawkowanie w hemofilii A Dawka oraz czas leczenia substytucyjnego zależą od stopnia niedoboru czynnika VIII, umiejscowienia i rozległości krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta. Podawaną dawkę czynnika VIII wyraża się w jednostkach międzynarodowych (j.m.), odnoszących się do aktualnego wzorca WHO dla produktów zawierających czynnik VIII. Aktywność czynnika VIII w osoczu wyraża się w postaci procentowej (w odniesieniu do prawidłowego osocza ludzkiego) lub w j.m. (w odniesieniu do Międzynarodowego Wzorca dla osoczowego czynnika VIII). Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności czynnika VIII odpowiada ilości czynnika VIII w jednym mililitrze prawidłowego osocza ludzkiego. Obliczenie potrzebnej dawki czynnika VIII, oparto na obserwacji empirycznej, że 1 jednostka międzynarodowa (j.m.) czynnika VIII na kg mc. powoduje wzrost aktywności czynnika VIII w osoczu o około 2% prawidłowej aktywności. Wymaganą dawkę oblicza się na podstawie następującego wzoru: Wymagana liczba jednostek = waga ciała (kg) x pożądany wzrost czynnika VIII (%) x 0,5 Podawana ilość, jak również częstość podawania powinny być zawsze uzależnione od skuteczności klinicznej w danym przypadku. Krwawienia i zabiegi chirurgiczne W przypadku następujących rodzajów krwawienia aktywność czynnika VIII w odpowiednim czasie nie powinna obniżyć się poniżej podanego poziomu aktywności w osoczu (w % normy lub j.m./dl). 3 Przy ustalaniu dawki w zależności od rodzaju krwawienia i zabiegu chirurgicznego można posłużyć się następującą tabelą: Nasilenie krwawienia/rodzaj Wymagany poziom Częstotliwość dawkowania zabiegu chirurgicznego czynnika VIII (godziny)/ okres leczenia (dni) (w % normy) (j.m./dl) Wczesne krwawienie do 20–40 Powtarzać co 12–24 godziny. Co stawów, mięśni lub krwawienie najmniej 1 dzień, aż do ustąpienia z jamy ustnej krwawienia ocenianego według ustąpienia bólu bądź do zagojenia rany. Bardziej nasilone krwawienie do 30–60 Powtarzać infuzje co 12–24 godziny stawów, mięśni lub krwiak przez 3–4 dni lub więcej, aż do ustąpienia bólu i ustąpienia ostrego upośledzenia funkcji Krwawienia zagrażające życiu 60–100 Powtarzać infuzje co 8–24 godziny, aż do ustąpienia zagrożenia Zabiegi chirurgiczne Drobne 30–60 Co 24 godziny, przynajmniej przez łącznie z ekstrakcją zęba 1 dzień, dopóki nie dojdzie do zagojenia rany. Duże 80–100 Powtarzać infuzje co 8–24 godziny do uzyskania odpowiedniego (przed- i zagojenia rany, potem kontynuować pooperacyjne) leczenie przez co najmniej 7 kolejnych dni, aby utrzymać aktywność czynnika VIII na poziomie 30–60% (j.m./dl) Ilość leku oraz częstotliwość podawania należy w poszczególnych przypadkach dostosować do odpowiedzi klinicznej. W pewnych okolicznościach (np. w obecności niskiego miana inhibitora) mogą być potrzebne dawki większe niż obliczone z wzoru. Aby ustalić dawkę, jaka ma zostać podana, i częstotliwość powtarzanych infuzji, podczas leczenia zaleca się odpowiednie oznaczanie poziomów czynnika VIII w osoczu. Zwłaszcza w przypadku poważnych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest precyzyjne monitorowanie leczenia substytucyjnego przez badania krzepnięcia (aktywności czynnika VIII w osoczu). Poszczególni pacjenci mogą różnić się pod względem odpowiedzi na czynnik VIII, wykazując zróżnicowane wartości czasu półtrwania i poziomy odzysku. Dzieci i młodzież Produkt należy stosować ostrożnie u dzieci poniżej 6 roku życia, w sposób ograniczony eksponowanych na działanie produktów zawierających czynnik VIII, gdyż dane kliniczne dotyczące tej grupy pacjentów są ograniczone. Profilaktyka długookresowa 4 W profilaktyce długookresowej krwawień u pacjentów z ciężką postacią hemofilii A zazwyczaj stosowane dawki czynnika VIII wynoszą 20–40 j.m. na kg masy ciała w odstępach co 2–3 dni. W niektórych przypadkach, zwłaszcza u młodszych pacjentów, konieczne mogą być krótsze odstępy między kolejnymi dawkami lub większe dawki. Dawkowanie w chorobie von Willebranda Leczenie substytucyjne z użyciem Immunate, które służy opanowaniu krwawień, opiera się na wytycznych dla hemofilii A. Immunate zawiera relatywnie dużą ilość czynnika VIII w stosunku do zawartości czynnika von Willebranda, dlatego lekarz prowadzący powinien być świadomy, że kontynuacja leczenia może spowodować nadmierny wzrost FVIII:C, co może prowadzić do zwiększonego ryzyka incydentów zakrzepowych. Sposób podawania Podanie dożylne. Immunate należy podawać powoli, drogą dożylną. Największa szybkość podawania nie powinna przekraczać 2 ml na minutę. Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
- Przeciwwskazania
- Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
- Działania niepożądane
- Działania niepożądane, które mogą wystąpić po zastosowaniu produktów czynnika VIII pochodzących z ludzkiego osocza: Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Rzadko obserwowano reakcje nadwrażliwości lub alergiczne, które mogą obejmować obrzęk naczynioruchowy, pieczenie i kłucie w miejscu wstrzyknięcia, dreszcze, nagłe zaczerwienienie twarzy, uogólnioną pokrzywkę, wysypkę, ból głowy, pokrzywkę, świąd, spadek ciśnienia krwi, senność, nudności, niepokój, tachykardię, ucisk w klatce piersiowej, duszność, mrowienie, wymioty, świszczący oddech. Te objawy w niektórych przypadkach mogą prowadzić do ciężkiej anafilaksji (w tym wstrząsu). Należy poinstruować pacjentów, aby w przypadku wystąpienia tych objawów skontaktowali się z lekarzem prowadzącym (patrz punkt 4.4). 7 Pacjenci z hemofilią A mogą wytworzyć przeciwciała neutralizujące (inhibitory) przeciw czynnikowi VIII. Jeżeli pojawią się tego typu inhibitory, stan taki będzie manifestował się niewystarczającą skutecznością kliniczną leczenia. W takich przypadkach zaleca się kontakt z wyspecjalizowanym ośrodkiem leczenia hemofilii. Pacjenci z chorobą von Willebranda, szczególnie pacjenci typu 3, mogą bardzo rzadko wytwarzać przeciwciała neutralizujące (inhibitory) przeciw czynnikowi von Willebranda. Pojawienie się inhibitorów będzie objawiać się, jako niewystarczająca odpowiedź kliniczna. Obecność tych przeciwciał może być ściśle związana z reakcjami anafilaktycznymi. Dlatego też pacjenci, u których występuje reakcja anafilaktyczna powinni być badani na obecność inhibitora. We wszytkich takich przypadkach zaleca sie skontaktowanie ze specialistycznym centrum leczenia hemofilii. U pacjentów z grupami krwi A, B lub AB w wyniku podania dużej dawki może wystąpić hemoliza. Informacje na temat bezpieczeństwa w zakresie przenoszenia czynników zakaźnych, patrz punkt 4.4. Działania niepożądane zebrane na podstawie raportów z badań klinicznych i doświadczenia po wprowadzeniu na rynek produktu Immunate. Tabelaryczne podsumowanie działań niepożądanych Tabela poniżej, przedstawiona zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA (zgodnie z zalecaną terminologią). Częstość oceniano zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Z pośród działań niepożądanych wymienionych w poniższej tabeli, nadwrażliwość była zgłaszana w badaniu klinicznym, wszystkie pozostałe działania niepożądane były zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego na rynek. Klasyfikacja układów i Działanie niepożądane Częstość narządów MedDRA Zaburzenia układu Nadwrażliwość Niezbyt immunologicznego często* Zaburzenia krwi i układu Hamowanie czynnika VIII Nieznana chłonnego Zaburzenia krzepnięcia Nieznana Zaburzenia psychiatryczne Niepokój Nieznana Zaburzenia układu Parestezja Nieznana nerwowego Zawroty głowy Nieznana Ból głowy Nieznana Zaburzenia oka Zapalenie spojówek Nieznana Zaburzenia serca Tachykardia Nieznana Kołatanie serca Nieznana Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie Nieznana Nagłe zaczerwienienie twarzy Nieznana Bladość Nieznana Zaburzenia układu Duszność Nieznana 8 Klasyfikacja układów i Działanie niepożądane Częstość narządów MedDRA oddechowego, klatki Kaszel Nieznana piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty Nieznana Nudności Nieznana Zaburzenia skórne i tkanki Pokrzywka Nieznana podskórnej Wysypka (włączając wysypkę rumieniowatą i Nieznana grudkową) Świąd Nieznana Rumień Nieznana Nadmierna potliwość Nieznana Neurodermit Nieznana Zaburzenia mięśniowo- Ból mięśni Nieznana szkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia ogólne i stany Ból w klatce piersiowej Nieznana w miejscu podania Dyskomfort w klatce piersiowej Nieznana Obrzęk (włączając obrzęk kończyn, powiek i Nieznana twarzy) Gorączka Nieznana Dreszcze Nieznana Reakcje w miejscu podania (włączając Nieznana pieczenie) Ból Nieznana *jedna reakcja nadwrażliwości na 329 infuzji w jednym badaniu klinicznym, u 5 pacjentów Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: ul. Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
- Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
- Nie ma informacji dotyczących wpływu Immunate na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
- Interakcje
- Nie przeprowadzono badań dotyczących interakcji z produktem leczniczym Immunate. Nie zgłaszano żadnych interakcji produktów ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII z innymi produktami leczniczymi.
- Ostrzeżenia
- Nadwrażliwość Możliwe jest wystąpienie reakcji nadwrażliwości typu alergicznego związanych z Immunate. Należy zalecić pacjentowi, aby w przypadku wystąpienia objawów nadwrażliwości natychmiast przerwać stosowanie produktu i skontaktować się ze swoim lekarzem. Pacjenci powinni zostać poinformowani o wczesnych objawach reakcji nadwrażliwości, do których należą pokrzywka, , rozległa pokrzywka, wysypka, nagłe zaczerwienienie twarzy, świąd, obrzęk (włączając obrzęk twarzy i powiek), uczucie ucisku w klatce piersiowej, świszczący oddech, duszność, ból w klatce piersiowej, tachykardia, spadek ciśnienia i anafilaksja, aż do wstrząsu anafilaktycznego. W przypadku wstrząsu anafilaktycznego należy zastosować standardowe zasady leczenia wstrząsu. Pacjenci z hemofilią A Inhibitory Wytwarzanie neutralizujących przeciwciał (inhibitorów) przeciw czynnikowi VIII jest znanym powikłaniem w leczeniu pacjentów z hemofilią typu A. Inhibitory te są zazwyczaj immunoglobulinami G skierowanymi przeciwko aktywności prokoagulacyjnej czynnika VIII, które oznacza się w jednostkach Bethesda (Bethesda Units = BU) na mililitr osocza z użyciem zmodyfikowanego oznaczenia metodą z Bethesdy. Ryzyko wytworzenia inhibitorów jest zależne od okresu ekspozycji na czynnik VIII, przy czym ryzyko jest najwyższe podczas pierwszych 20 dni ekspozycji. W rzadkich przypadkach inhibitory mogą wytworzyć się po pierwszych 100 dniach ekspozycji. Były obserwowane przypadki ponownego wytworzenia inhibitora (niskie miano) po zmianie z jednego preparatu czynnika VIII na inny u wcześniej leczonych pacjentów poddanych ekspozycji trwającej więcej niż 100 dni, u których w wywiadzie występowało wcześniejsze wytwarzanie inhibitora. 5 Dlatego zaleca się dokładne monitorowanie wszystkich pacjentów pod kątem obecności inhibitora, u których zmieniono podawany produkt leczniczy. Zgodnie z ogólną zasadą, wszyscy pacjenci leczeni czynnikiem krzepnięcia VIII muszą być dokładnie monitorowani pod kątem wytwarzania inhibitorów poprzez obserwację stanu klinicznego i badania laboratoryjne. Jeżeli nie udaje się osiągnąć spodziewanych poziomów aktywności czynnika VIII w osoczu lub gdy przy zastosowaniu właściwej dawki nie udaje się opanować krwawienia, należy wykonać badanie na obecności inhibitora czynnika VIII. U pacjentów z wysokimi poziomami inhibitora, leczenie z użyciem czynnika VIII może być nieskuteczne i należy rozważyć inne możliwości terapii. Leczenie takich pacjentów winno być prowadzone pod kierunkiem lekarzy doświadczonych w opiece nad pacjentami z hemofilią i inhibitorami czynnika VIII. Obecność inhibitorów była raportowana głównie u wcześniej nieleczonych pacjentów. Pacjenci z chorobą von Willebranda Pacjenci z chorobą von Willebranda, szczególnie pacjenci typu 3, mogą wytwarzać przeciwciała neutralizujące (inhibitory) przeciw czynnikowi von Willebranda. Jeżeli nie udaje się osiągnąć spodziewanych poziomów aktywności czynnika VWF:RCo w osoczu lub gdy przy zastosowaniu właściwej dawki nie udaje się opanować krwawienia, należy przeprowadzić odpowiednie badanie na obecność inhibitora przeciw czynnikowi von Willebranda. U pacjentów z wysokimi poziomami inhibitora, leczenie z użyciem czynnika von Willebranda może być nieskuteczne i należy rozważyć inne możliwości terapii. Incydenty zakrzepowe Istnieje ryzyko wystąpienia incydentów zakrzepowych szczególnie u pacjentów ze znanymi klinicznymi lub laboratoryjnymi czynnikami ryzyka. Dlatego też pacjentów należy monitorować pod kątem wystąpienia wczesnych objawów zakrzepicy. Postępowanie profilaktyczne przeciwko żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej powinno być wprowadzone zgodnie z obowiązującymi zaleceniami. Immunate zawiera relatywnie dużą ilość czynnika VIII w stosunku do zawartości czynnika von Willebranda, dlatego lekarz prowadzący powinien być świadomy, że kontynuacja leczenia może spowodować nadmierny wzrost FVIII:C. U pacjentów otrzymujących Immunate należy monitorować stężenie FVIII:C w osoczu, aby uniknąć utrzymywania się wysokich stężeń FVIII:C w osoczu, które mogą zwiększyć ryzyko incydentów zakrzepowych. U pacjentów stosujących dietę niskosodową należy wziąć pod uwagę, że podawana w maksymalnej dziennej dawce ilość sodu może przekroczyć 200 mg. Produkt należy stosować ostrożnie u dzieci poniżej 6 roku życia, w sposób ograniczony eksponowanych na działanie produktów zawierających czynnik VIII, gdyż dane kliniczne dotyczące tej grupy pacjentów są ograniczone. Standardowe środki zapobiegania zakażeniom związanym ze stosowaniem produktów leczniczych otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe poszczególnych pobranych próbek bądź całych pul osocza w kierunku swoistych markerów zakażenia oraz wprowadzenie do procesu produkcji etapów skutecznej inaktywacji/usunięcia wirusów. Pomimo to w przypadku podawania leków otrzymywanych z ludzkiej krwi lub osocza nie można całkowicie wykluczyć możliwości przeniesienia czynników zakaźnych. Dotyczy to również nieznanych lub nowo odkrytych wirusów i innych czynników chorobotwórczych. 6 Stosowane środki są uznawane za skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak wirus nabytego niedoboru odporności (HIV), wirus zapalenia wątroby typu B (HBV) czy wirus zapalenia wątroby typu C (HCV), oraz bezotoczkowego wirusa zapalenia wątroby typu A (HAV). Stosowane środki mogą mieć ograniczoną skuteczność wobec wirusów bezotoczkowych, takich jak parwowirus B19. Zakażenie parwowirusem B19 może mieć poważne skutki dla kobiet w ciąży (zakażenie płodu) oraz osób z niedoborem odporności lub zwiększoną erytropoezą (np. w anemii hemolitycznej). U pacjentów, otrzymujących regularnie lub w sposób powtarzany produkty zawierające czynnik VIII pochodzący z osocza ludzkiego, należy rozważyć zastosowanie odpowiednich szczepień (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B). Zdecydowanie zaleca się, aby przy każdym podaniu pacjentowi Immunate odnotować nazwę i numer serii produktu, aby móc powiązać pacjenta z daną serią leku. Immunate zawiera izoaglutyniny grup krwi (anty-A i anty-B). U pacjentów z grupą krwi A, B lub AB może wystąpić hemoliza spowodowana powtórzeniem podania w krótkim czasie lub podaniem bardzo dużej dawki.
- Wpływ na płodność, ciążę i laktację
- Nie przeprowadzano badań wpływu czynnika VIII na reprodukcję u zwierząt. W związku z rzadkim występowaniem hemofilii A u kobiet brak jest doświadczeń dotyczących stosowania czynnika VIII w okresie ciąży i karmienia piersią. Dlatego też produkt Immunate powinien być w okresie ciąży i laktacji stosowany tylko w przypadku wyraźnej potrzeby. Informacje dotyczące zakażenia parwowirusem B19, patrz punkt 4.4. Wpływ Immunate na płodność nie został ustalony.
- Właściwości farmakokinetyczne
- Wszystkie wskaźniki farmakokinetyczne dla produktu Immunate wyznaczane były u pacjentów z ciężką postacią hemofilii A (poziom czynnika VIII ≤1%). Analizy próbek krwi przeprowadzano w laboratorium centralnym wykorzystując do oznaczania czynnika VIII test z substratem chromogennym. W poniższej tabeli zestawiono parametry farmakokinetyczne pochodzące z badań krzyżowych u 18 leczonych wcześniej pacjentów w wieku powyżej 12 lat. Podsumowanie danych framakokinetycznych dla produktu Immunate u 18 pacjentów z ciężką postacią hemofilii A (dawka =50 j.m./kg): Średnia SD Mediana 90% CI AUC 0-∝ ([j.m.xh]/ml) 12,2 3,1 12,4 11,1–13,2 C max (j.m./ml) 1,0 0,3 0,9 0,8–1,0 T max (h) 0,3 0,1 0,3 0,3–0,3 Końcowy czas półtrwania (h) 12,7 3,2 12,2 10,8–15,3 Klirens (ml/h) 283 146 232 199–254 Średni czas obecności (h) 15,3 3,6 15,3 12,1–17,2 V ss (ml) 4166 2021 3613 2815–4034 Wskaźnik odzysku (Incremental Recovery) ([j.m./ml]/[j.m./kg]) 0,020 0,006 0,019 0,016–0,020
- Właściwości farmakodynamiczne
- Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwkrwotoczne: połączenie czynnika von Willebranda i czynnika krzepnięcia krwi VIII. Kod ATC: B02BD06. 9 Kompleks czynnik VIII/czynnik von Willebranda składa się z dwóch cząsteczek (czynnika VIII i czynnika von Willebranda) o różnych funkcjach fizjologicznych. Po podaniu, w krążeniu pacjenta chorego na hemofilię, czynnik VIII wiąże czynnik von Willebranda. Aktywowany czynnik VIII działa jako kofaktor wobec aktywowanego czynnika IX, przyśpieszając przemianę czynnika X w aktywowany czynnik X. Aktywowany czynnik X przekształca protrombinę w trombinę. Następnie trombina przekształca fibrynogen w fibrynę i może tworzyć się skrzep. Hemofilia A jest związanym z płcią, dziedzicznym zaburzeniem krzepnięcia krwi, które jest spowodowane obniżeniem poziomu czynnika VIII:C i objawia się obfitym krwawieniem do stawów, mięśni i organów wewnętrznych, występującym samoistnie lub w następstwie urazów powypadkowych bądź po zabiegach chirurgicznych. Dzięki zastosowaniu leczenia zastępczego poziom czynnika VIII w osoczu podwyższa się, co umożliwia czasową korektę niedoboru czynnika oraz zmniejszenie skłonności do krwawień. Oprócz swojej roli białka ochronnego czynnika VIII, czynnik von Willebranda (VWF) pośredniczy w procesie adhezji płytek w miejscu urazu naczynia i odgrywa rolę w agregacji płytek.
- Przedawkowanie
- Nie zgłoszono żadnych przypadków przedawkowania. Mogą wystąpić incydenty zakrzepowo-zatorowe. Patrz punkt 4.4. U pacjentów z grupą krwi A, B lub AB może wystąpić hemoliza. Patrz punkt 4.4.
- Ulotka
- Pobierz
- Dostępne jako preparat:
- Dostępne w opakowaniach:
- Pytania dotyczące leku:
Co wchodzi w skład leku Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF?
Substancje czynne: Ludzki czynnik krzepnięcia VIII + Ludzki czynnik von Willebranda Każda fiolka zawiera nominalnie 250 j.m. ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII 1 oraz 190 j.m. czynnika von Willebranda 2(VWF:RCo). Immunate 250 IU FVIII/ 190 IU VWF po rekonstytucji zawiera około 50 j.m./ml ludzkiego czynnika krzepnięcia VIII i 38 j.m./ml ludzkiego czynnika von Willebranda. Aktywność czynnika VIII (w j.m.) określana jest przy użyciu metody chromogennej zgodnej z Farmakopeą Europejską. Aktywność swoista Immunate wynosi 70 ± 30 j.m. czynnika VIII/mg białka 3. Aktywność czynnika von Willebranda (j.m.) określana jest wg Farmakopei Europejskiej z użyciem kofaktora ristocetyny (VWF:RCo). Wytworzony z ludzkiego osocza pochodzącego od dawców. Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 1 fiolka zawiera około 9,8 mg sodu. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Jakie są wskazania do stosowania leku Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF?
Leczenie i profilaktyka krwawień u pacjentów z wrodzonym (hemofilia A) lub nabytym niedoborem czynnika VIII. Leczenie krwawień u pacjentów z chorobą von Willebranda z niedoborem czynnika VIII, jeśli nie jest dostępny żaden specyficzny produkt skuteczny wobec choroby von Willebranda i kiedy leczenie samą desmopresyną (DDAVP) jest nieskuteczne lub przeciwwskazane. 1 Moc czynnika VIII została określona względem Międzynarodowego Wzorca WHO dla koncentratów czynnika VIII. 2 Aktywność czynnika von Willebranda, oznaczaną z użyciem kofaktora ristocetyny, określono względem Międzynarodowego Wzorca WHO dla czynnika von Willebranda, koncentrat. 3 Bez stabilizatora (albuminy). Największa aktywność swoista czynnika VIII i antygenu czynnika von Willebranda w stosunku 1:1 wynosi 100 j.m. czynnika VIII/mg białka. 2
Jak często zażywać lek Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF?
Leczenie należy prowadzić pod nadzorem lekarza mającego doświadczenie w leczeniu zaburzeń krzepnięcia. Dawkowanie Dawkowanie w hemofilii A Dawka oraz czas leczenia substytucyjnego zależą od stopnia niedoboru czynnika VIII, umiejscowienia i rozległości krwawienia oraz od stanu klinicznego pacjenta. Podawaną dawkę czynnika VIII wyraża się w jednostkach międzynarodowych (j.m.), odnoszących się do aktualnego wzorca WHO dla produktów zawierających czynnik VIII. Aktywność czynnika VIII w osoczu wyraża się w postaci procentowej (w odniesieniu do prawidłowego osocza ludzkiego) lub w j.m. (w odniesieniu do Międzynarodowego Wzorca dla osoczowego czynnika VIII). Jedna jednostka międzynarodowa (j.m.) aktywności czynnika VIII odpowiada ilości czynnika VIII w jednym mililitrze prawidłowego osocza ludzkiego. Obliczenie potrzebnej dawki czynnika VIII, oparto na obserwacji empirycznej, że 1 jednostka międzynarodowa (j.m.) czynnika VIII na kg mc. powoduje wzrost aktywności czynnika VIII w osoczu o około 2% prawidłowej aktywności. Wymaganą dawkę oblicza się na podstawie następującego wzoru: Wymagana liczba jednostek = waga ciała (kg) x pożądany wzrost czynnika VIII (%) x 0,5 Podawana ilość, jak również częstość podawania powinny być zawsze uzależnione od skuteczności klinicznej w danym przypadku. Krwawienia i zabiegi chirurgiczne W przypadku następujących rodzajów krwawienia aktywność czynnika VIII w odpowiednim czasie nie powinna obniżyć się poniżej podanego poziomu aktywności w osoczu (w % normy lub j.m./dl). 3 Przy ustalaniu dawki w zależności od rodzaju krwawienia i zabiegu chirurgicznego można posłużyć się następującą tabelą: Nasilenie krwawienia/rodzaj Wymagany poziom Częstotliwość dawkowania zabiegu chirurgicznego czynnika VIII (godziny)/ okres leczenia (dni) (w % normy) (j.m./dl) Wczesne krwawienie do 20–40 Powtarzać co 12–24 godziny. Co stawów, mięśni lub krwawienie najmniej 1 dzień, aż do ustąpienia z jamy ustnej krwawienia ocenianego według ustąpienia bólu bądź do zagojenia rany. Bardziej nasilone krwawienie do 30–60 Powtarzać infuzje co 12–24 godziny stawów, mięśni lub krwiak przez 3–4 dni lub więcej, aż do ustąpienia bólu i ustąpienia ostrego upośledzenia funkcji Krwawienia zagrażające życiu 60–100 Powtarzać infuzje co 8–24 godziny, aż do ustąpienia zagrożenia Zabiegi chirurgiczne Drobne 30–60 Co 24 godziny, przynajmniej przez łącznie z ekstrakcją zęba 1 dzień, dopóki nie dojdzie do zagojenia rany. Duże 80–100 Powtarzać infuzje co 8–24 godziny do uzyskania odpowiedniego (przed- i zagojenia rany, potem kontynuować pooperacyjne) leczenie przez co najmniej 7 kolejnych dni, aby utrzymać aktywność czynnika VIII na poziomie 30–60% (j.m./dl) Ilość leku oraz częstotliwość podawania należy w poszczególnych przypadkach dostosować do odpowiedzi klinicznej. W pewnych okolicznościach (np. w obecności niskiego miana inhibitora) mogą być potrzebne dawki większe niż obliczone z wzoru. Aby ustalić dawkę, jaka ma zostać podana, i częstotliwość powtarzanych infuzji, podczas leczenia zaleca się odpowiednie oznaczanie poziomów czynnika VIII w osoczu. Zwłaszcza w przypadku poważnych zabiegów chirurgicznych niezbędne jest precyzyjne monitorowanie leczenia substytucyjnego przez badania krzepnięcia (aktywności czynnika VIII w osoczu). Poszczególni pacjenci mogą różnić się pod względem odpowiedzi na czynnik VIII, wykazując zróżnicowane wartości czasu półtrwania i poziomy odzysku. Dzieci i młodzież Produkt należy stosować ostrożnie u dzieci poniżej 6 roku życia, w sposób ograniczony eksponowanych na działanie produktów zawierających czynnik VIII, gdyż dane kliniczne dotyczące tej grupy pacjentów są ograniczone. Profilaktyka długookresowa 4 W profilaktyce długookresowej krwawień u pacjentów z ciężką postacią hemofilii A zazwyczaj stosowane dawki czynnika VIII wynoszą 20–40 j.m. na kg masy ciała w odstępach co 2–3 dni. W niektórych przypadkach, zwłaszcza u młodszych pacjentów, konieczne mogą być krótsze odstępy między kolejnymi dawkami lub większe dawki. Dawkowanie w chorobie von Willebranda Leczenie substytucyjne z użyciem Immunate, które służy opanowaniu krwawień, opiera się na wytycznych dla hemofilii A. Immunate zawiera relatywnie dużą ilość czynnika VIII w stosunku do zawartości czynnika von Willebranda, dlatego lekarz prowadzący powinien być świadomy, że kontynuacja leczenia może spowodować nadmierny wzrost FVIII:C, co może prowadzić do zwiększonego ryzyka incydentów zakrzepowych. Sposób podawania Podanie dożylne. Immunate należy podawać powoli, drogą dożylną. Największa szybkość podawania nie powinna przekraczać 2 ml na minutę. Instrukcja dotycząca rekonstytucji produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Kiedy nie przyjmować leku Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Kiedy nie powinno się stosować leku Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF?
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.
Jakie są działania niepożądane leku Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF?
Działania niepożądane, które mogą wystąpić po zastosowaniu produktów czynnika VIII pochodzących z ludzkiego osocza: Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Rzadko obserwowano reakcje nadwrażliwości lub alergiczne, które mogą obejmować obrzęk naczynioruchowy, pieczenie i kłucie w miejscu wstrzyknięcia, dreszcze, nagłe zaczerwienienie twarzy, uogólnioną pokrzywkę, wysypkę, ból głowy, pokrzywkę, świąd, spadek ciśnienia krwi, senność, nudności, niepokój, tachykardię, ucisk w klatce piersiowej, duszność, mrowienie, wymioty, świszczący oddech. Te objawy w niektórych przypadkach mogą prowadzić do ciężkiej anafilaksji (w tym wstrząsu). Należy poinstruować pacjentów, aby w przypadku wystąpienia tych objawów skontaktowali się z lekarzem prowadzącym (patrz punkt 4.4). 7 Pacjenci z hemofilią A mogą wytworzyć przeciwciała neutralizujące (inhibitory) przeciw czynnikowi VIII. Jeżeli pojawią się tego typu inhibitory, stan taki będzie manifestował się niewystarczającą skutecznością kliniczną leczenia. W takich przypadkach zaleca się kontakt z wyspecjalizowanym ośrodkiem leczenia hemofilii. Pacjenci z chorobą von Willebranda, szczególnie pacjenci typu 3, mogą bardzo rzadko wytwarzać przeciwciała neutralizujące (inhibitory) przeciw czynnikowi von Willebranda. Pojawienie się inhibitorów będzie objawiać się, jako niewystarczająca odpowiedź kliniczna. Obecność tych przeciwciał może być ściśle związana z reakcjami anafilaktycznymi. Dlatego też pacjenci, u których występuje reakcja anafilaktyczna powinni być badani na obecność inhibitora. We wszytkich takich przypadkach zaleca sie skontaktowanie ze specialistycznym centrum leczenia hemofilii. U pacjentów z grupami krwi A, B lub AB w wyniku podania dużej dawki może wystąpić hemoliza. Informacje na temat bezpieczeństwa w zakresie przenoszenia czynników zakaźnych, patrz punkt 4.4. Działania niepożądane zebrane na podstawie raportów z badań klinicznych i doświadczenia po wprowadzeniu na rynek produktu Immunate. Tabelaryczne podsumowanie działań niepożądanych Tabela poniżej, przedstawiona zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA (zgodnie z zalecaną terminologią). Częstość oceniano zgodnie z następującą konwencją: bardzo często (≥ 1/10), często (≥ 1/100 do < 1/10), niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100), rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000) i bardzo rzadko (< 1/10 000), nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Z pośród działań niepożądanych wymienionych w poniższej tabeli, nadwrażliwość była zgłaszana w badaniu klinicznym, wszystkie pozostałe działania niepożądane były zgłaszane po wprowadzeniu produktu leczniczego na rynek. Klasyfikacja układów i Działanie niepożądane Częstość narządów MedDRA Zaburzenia układu Nadwrażliwość Niezbyt immunologicznego często* Zaburzenia krwi i układu Hamowanie czynnika VIII Nieznana chłonnego Zaburzenia krzepnięcia Nieznana Zaburzenia psychiatryczne Niepokój Nieznana Zaburzenia układu Parestezja Nieznana nerwowego Zawroty głowy Nieznana Ból głowy Nieznana Zaburzenia oka Zapalenie spojówek Nieznana Zaburzenia serca Tachykardia Nieznana Kołatanie serca Nieznana Zaburzenia naczyniowe Niedociśnienie Nieznana Nagłe zaczerwienienie twarzy Nieznana Bladość Nieznana Zaburzenia układu Duszność Nieznana 8 Klasyfikacja układów i Działanie niepożądane Częstość narządów MedDRA oddechowego, klatki Kaszel Nieznana piersiowej i śródpiersia Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty Nieznana Nudności Nieznana Zaburzenia skórne i tkanki Pokrzywka Nieznana podskórnej Wysypka (włączając wysypkę rumieniowatą i Nieznana grudkową) Świąd Nieznana Rumień Nieznana Nadmierna potliwość Nieznana Neurodermit Nieznana Zaburzenia mięśniowo- Ból mięśni Nieznana szkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia ogólne i stany Ból w klatce piersiowej Nieznana w miejscu podania Dyskomfort w klatce piersiowej Nieznana Obrzęk (włączając obrzęk kończyn, powiek i Nieznana twarzy) Gorączka Nieznana Dreszcze Nieznana Reakcje w miejscu podania (włączając Nieznana pieczenie) Ból Nieznana *jedna reakcja nadwrażliwości na 329 infuzji w jednym badaniu klinicznym, u 5 pacjentów Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych: ul. Al. Jerozolimskie 181 C 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Czy lek Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?
Nie ma informacji dotyczących wpływu Immunate na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Czy przyjmując Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF mogę prowadzić auto?
Nie ma informacji dotyczących wpływu Immunate na zdolność do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Czy Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF mogę przyjmować w ciąży?
Nie przeprowadzano badań wpływu czynnika VIII na reprodukcję u zwierząt. W związku z rzadkim występowaniem hemofilii A u kobiet brak jest doświadczeń dotyczących stosowania czynnika VIII w okresie ciąży i karmienia piersią. Dlatego też produkt Immunate powinien być w okresie ciąży i laktacji stosowany tylko w przypadku wyraźnej potrzeby. Informacje dotyczące zakażenia parwowirusem B19, patrz punkt 4.4. Wpływ Immunate na płodność nie został ustalony.
Czy Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF jest bezpieczny w czasie karmienia?
Nie przeprowadzano badań wpływu czynnika VIII na reprodukcję u zwierząt. W związku z rzadkim występowaniem hemofilii A u kobiet brak jest doświadczeń dotyczących stosowania czynnika VIII w okresie ciąży i karmienia piersią. Dlatego też produkt Immunate powinien być w okresie ciąży i laktacji stosowany tylko w przypadku wyraźnej potrzeby. Informacje dotyczące zakażenia parwowirusem B19, patrz punkt 4.4. Wpływ Immunate na płodność nie został ustalony.
Czy Immunate 250 IU FVIII/190 IU VWF wpływa na płodność?
Nie przeprowadzano badań wpływu czynnika VIII na reprodukcję u zwierząt. W związku z rzadkim występowaniem hemofilii A u kobiet brak jest doświadczeń dotyczących stosowania czynnika VIII w okresie ciąży i karmienia piersią. Dlatego też produkt Immunate powinien być w okresie ciąży i laktacji stosowany tylko w przypadku wyraźnej potrzeby. Informacje dotyczące zakażenia parwowirusem B19, patrz punkt 4.4. Wpływ Immunate na płodność nie został ustalony.