Zasób 3

Gamunex 10%

Postać
roztwór do infuzji
Moc
100 mg/ml
Skład
Immunoglobulina ludzka normalna (IVIg) Jeden ml zawiera: immunoglobulina ludzka normalna………………………….100 mg (o czystości co najmniej 98% IgG) Jedna fiolka po 10 ml zawiera: 1 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 50 ml zawiera: 5 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 100 ml zawiera: 10 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po200 ml zawiera: 20 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 400 ml zawiera: 40 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Rozkład podklas IgG (wartości średnie): IgG1.................... 62,8% IgG2.................... 29,7% IgG3....................4,8% IgG4....................2,7% Maksymalna zawartość IgA to 84 mikrogramów/ml. Wytwarzana z osocza pozyskanego od ludzkich dawców. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1 Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na maksymalną pojedynczą dawkę do 2 g/kg, tzn. uznaje się go za „wolny od sodu”.
Substancje pomocnicze
Glicyna, woda do wstrzykiwania.
Wskazania
Leczenie substytucyjne u dorosłych oraz dzieci i młodzieży (0-18 lat): - Pierwotne zespoły niedoboru odporności z upośledzeniem wytwarzania przeciwciał (patrz punkt 4.4) - Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytowa, u których profilaktyczna antybiotykoterapia nie dała rezultatów. - Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, u których nie wystąpiła reakcja na szczepienie przeciw pneumokokom. - Hipogammaglobulinemia u pacjentów po przeszczepieniu allogenicznych macierzystych komórek hematopoetycznych(HSCT). - Wrodzony AIDS z nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi. Leczenie immunomodulujące u dorosłych oraz dzieci i młodzieży (0-18 lat) w: - Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP) u pacjentów z dużym ryzykiem krwawień lub w celu skorygowania liczby płytek krwi przed zabiegiem chirurgicznym. - Zespole Guillain-Barré. - chorobie Kawasaki - przewlekłej demielinizacyjnej polineuropatii zapalnej (CIDP).
Dawkowanie
Leczenie substytucyjne należy rozpoczynać i monitorować pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w zakresie leczenia niedoborów odporności. Dawkowanie: Dawka i schemat dawkowania zależy od wskazań. W leczeniu substytucyjnym konieczne może być zindywidualizowanie dawki dla każdego pacjenta w zależności od parametrów farmakokinetycznych i klinicznej odpowiedzi na leczenie. Poniższe schematy dawkowania podano jako wytyczne. Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnego niedoboru odporności Dawkowanie powinno pozwolić na uzyskanie minimalnego stężenia IgG (mierzonego przed podaniem następnej infuzji), wynoszącego co najmniej 5-6 g/l. Uzyskanie równowagi wymaga trzech do sześciu miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,4-0,8 g/kg i jest podawana jednorazowo, a następnie co 3 - 4 tygodnie podaje się co najmniej 0,2 g/kg. Dawka wymagana do osiągnięcia minimalnego stężenia 5 - 6 g/l wynosi 0,2 - 0,8 g/kg/miesiąc. Odstęp czasowy pomiędzy dawkami po uzyskaniu stabilnego stanu waha się od 3 do 4 tygodni. Stężenia minimalne należy mierzyć i oceniać w połączeniu z częstością występowania zakażeń. W celu zmniejszenia częstości zakażeń konieczne może być zwiększenie dawkowania i dążenie do uzyskania większych stężeń minimalnych. Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytarną, u których profilaktyczna antybiotykoterapia nie dała rezultatów; hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, u których nie wystąpiła reakcja na szczepienie przeciw pneumokokom; wrodzony AIDS z nawracającymi zakażeniami Zalecana dawka wynosi 0,2 - 0,4 g/kg co 3 - 4 tygodnie. Hipogammaglobulinemia u pacjentów po przeszczepieniu allogenicznych macierzystych komórek hematopoetycznych(HSCT). Zalecana dawka wynosi 0,2 - 0,4 g/kg co 3-4 tygodnie. Stężenia minimalne należy utrzymywać powyżej 5 g/l. Samoistna plamica małopłytkowa Istnieją dwa alternatywne schematy leczenia: - 0,8 - 1 g/kg podawane w dniu pierwszym; dawkę tę można powtórzyć jeden raz w ciągu trzech dni - 0,4 g/kg podawane codziennie przez dwa do pięciu dni. Leczenie można powtórzyć w razie wystąpienia nawrotu. Zespół Guillain-Barré 0,4 g/kg/dobę przez 5 dni. Przewlekła demielinizacyjna polineuropatia zapalna 2 g/kg masy ciała (20 ml/kg) w dawkach podzielonych przez 2 do 4 kolejnych dni, jako dawka nasycająca. Dawka podtrzymująca w wysokości 1 g/kg podawana jeden raz na dobę (10 ml/kg), lub podzielona na dwie wlewy po 0,5 g/kg (5 ml/kg) podawane przez dwie kolejne doby, co trzy tygodnie. Doświadczenie dotyczące stosowania dożylnych immunoglobulin w leczeniu przewlekłej demielinizacyjnej polineuropatii zapalnej u dzieci jest ograniczone. Badania kliniczne produktu leczniczego Gamunex 10% nie objęły wystarczającej liczby pacjentów w wieku co najmniej 65 lat, aby określić dokładny efekt leczenia. Choroba Kawasaki: Należy podać 1,6 - 2 g/kg w dawkach podzielonych w ciągu dwóch do pięciu dni lub 2 g/kg w pojedynczej dawce. Pacjenci powinni jednocześnie otrzymywać leczenie kwasem acetylosalicylowym. Zalecane dawkowanie podsumowano w poniższej tabeli: Wskazanie Dawka Częstość podawania Leczenie substytucyjne w - dawka początkowa: pierwotnych zespołach 0,4 - 0,8 g/kg niedoboru odporności: - następnie co 3 - 4 tygodnie, w celu 0,2 - 0,8 g/kg uzyskania minimalnego stężenia IgG w surowicy co najmniej 5 - 6 g/l Leczenie substytucyjne we 0,2 - 0,4 g/kg co 3 - 4 tygodnie, w celu wtórnych niedoborach uzyskania minimalnego odporności stężenia IgG w surowicy wynoszącego co najmniej 5 - 6 g/l Wrodzony AIDS 0,2 - 0,4 g/kg co 3 - 4 tygodnie Hipogammaglobulinemia 0,2 - 0,4 g/kg co 3 - 4 tygodnie, w celu (< 4 g/l) u pacjentów po uzyskania minimalnego przeszczepieniu stężeniaIgG w surowicy allogenicznych macierzystych wynoszącego powyżej 5 g/l. komórek hematopoetycznych - pierwotna małopłytkowość 0,8 - 1 g/kg w dniu 1, z możliwością immunologiczna lub powtórzenia jeden raz w 0,4 g/kg/d ciągu 3 dni przez 2 - 5 dni - zespół Guillain-Barré 0,4 g/kg/d przez 5 dni - przewlekła nasycająca: 2 g/kg w dawkach podzielonych demielinizacyjna przez 2 do 4 kolejnych dni polineuropatia zapalna# podtrzymująca: jeden raz na dobę lub 1 g/kg podzielona na dwie dawki po 0,5 g/kg (5 ml/kg) podawane przez 2 kolejne doby, co 3 tygodnie - choroba Kawasaki 1,6 - 2 g/kg w dawkach podzielonych w ciągu 2 - 5 dni w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym lub 2 g/kg w jednej dawce w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym # Dawka została ustalona na podstawie dawek stosowanych w przeprowadzonych badaniach klinicznych produktu Gamunex 10%. Decyzja w sprawie kontynuacji leczenia powyżej 48 tygodni należy do lekarza i powinna być oparta na wynikach leczenia, również długoterminowych. Może istnieć konieczność dostosowania dawkowania do indywidualnego przebiegu choroby. Dzieci i młodzież Dawkowanie w przypadku dzieci i młodzieży (0-18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ przy każdym wskazaniu dawkowanie jest podawane w przeliczeniu na masę ciała i korygowane w zależności od wyniku postępowania klinicznego w powyższych chorobach. Sposób podawania Do podawania dożylnego. Immunoglobulinę ludzką normalną należy podawać dożylnie z początkową szybkością infuzji wynoszącą 0,6-1,2 ml/kg/godz. przez pół godziny. Jeżeli infuzja jest dobrze tolerowana (patrz punkt 4.4), szybkość infuzji można stopniowo zwiększać do maksymalnej szybkości wynoszącej 4,8 - 8,4 ml/kg/godz.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (patrz punkt 6.1), szczególnie w przypadku pacjentów z przeciwciałami przeciw IgA.
Działania niepożądane
Podsumowanie profilu bezpieczeństwa W pojedynczych przypadkach donoszono o występowaniu działań niepożądanych takich jak: dreszcze, ból głowy, zawroty głowy, gorączka, wymioty, reakcje alergiczne, nudności, ból stawów, niskie ciśnienie krwi oraz ból pleców o umiarkowanym nasileniu. Normalna ludzka immunoglobulina rzadko powoduje nagły spadek ciśnienia krwi, a w odosobnionych przypadkach wstrząs anafilaktyczny, nawet u pacjentów, którzy przy wcześniejszym podawaniu preparatu nie wykazywali reakcji nadwrażliwości. Przy podawaniu normalnej ludzkiej immunoglobuliny obserwowano przypadki odwracalnego jałowego zapalenia opon mózgowych i rzadkie przypadki przejściowych reakcji skórnych (w tym tocznia rumieniowatego skórnego - częstość nieznana). Obserwowano też odwracalne reakcje hemolityczne, szczególnie pacjentów z grupą krwi A, B oraz AB. W rzadkich przypadkach, po leczeniu wysokimi dawkami IVIg, może wystąpić niedokrwistość hemolityczna wymagająca przetoczenia krwi (patrz również punkt 4.4). Obserwowano wzrost stężenia kreatyniny, i/lub ostrą niewydolność nerek. Bardzo rzadko: obserwowano incydenty zakrzepowo-zatorowe, takie jak zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, zator płucny oraz zakrzepica żył głębokich. Ryzyko przeniesienia zakażeń - patrz punkt 4.4. Działania niepożądane podsumowane w formie tabeli W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane według klasyfikacji narządów i układów MeDRA (klasyfikacja układów i narządów oraz zalecane terminy). Częstości oceniono według następującej konwencji: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy częstości występowania działań niepożądanych wymieniono w kolejności malejącej ciężkości. Częstość występowania niepożądanych działań leku (ADRs) w badaniach klinicznych obejmujących podawanie produktu Gamunex 10% Klasyfikacja układów i Termin preferowany przez Częstość występowania narządów MedDRA MedDRA działania niepożądanego Infekcje i zakażenia Zapalenie zatok Rzadko Zaburzenia krwi i układu Niedokrwistość hemolityczna Rzadko chłonnego Zaburzenia psychiczne Niepokój Rzadko Zaburzenia układu Ból głowy Często Zawroty głowy Niezbyt często Bezgłos Rzadko Zaburzenia serca Ból w klatce piersiowej Niezbyt często Zaburzenia naczyniowe Nadciśnienie tętnicze, Niezbyt częste niedociśnienie tętnicze Uderzenia gorąca Rzadko Zaburzenia układu Zapalenie gardła, kaszel, Niezbyt często oddechowego, klatki piersiowej przekrwienie nosa, świszczący i śródpiersia oddech Duszność Rzadko Zaburzenia żołądka i jelit Ból brzucha, biegunka, nudności, Niezbyt często wymioty Niestrawność Rzadko Zaburzenia skóry i tkanki Pokrzywka, zapalenie skóry, Niezbyt często podskórnej świąd, wysypka Złuszczanie skóry, rumień dłoni Rzadko Zaburzenia mięśniowo- Bóle stawów, bóle pleców, bóle Niezbyt częste szkieletowe i tkanki łącznej karkowe, bóle barkowe Bóle mięśni, sztywność mięśni Rzadko szkieletowych Zaburzenia ogólne i stany w Gorączka Często miejscu podania Objawy grypopodobne, złe Niezbyt często samopoczucie, zmęczenie, dreszcze, astenia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia Badania diagnostyczne Zmniejszenie liczby białych Niezbyt często krwinek Zmniejszenie stężenia Rzadko hemoglobiny Urazy, zatrucia i powikłania Stłuczenie Rzadko Dzieci i młodzież Przypuszczalnie częstotliwość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci będą takie same jak u dorosłych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Niektóre działania niepożądane związane ze stosowaniem produktu Gamunex 10% mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których występują działania niepożądane podczas leczenia, powinni przed prowadzeniem pojazdów mechanicznych i obsługiwaniem urządzeń mechanicznych w ruchu odczekać, aż te reakcje ustąpią.
Interakcje
Szczepionki żywe, atenuowane Leczenie immunoglobulinami może osłabiać skuteczność szczepionek zawierających żywe, atenuowane wirusy (takich jak szczepionka przeciwko śwince, różyczce czy ospie wietrznej) w okresie co najmniej 6 tygodni do 3 miesięcy. Po podaniu tego produktu należy zachować odstęp 3 miesięcy przed podawaniem szczepionek zawierających żywe, atenuowane wirusy. W przypadku szczepienia przeciwko odrze może być ono nieskuteczne nawet do roku. Dlatego u pacjentów otrzymujących szczepienie przeciw odrze należy sprawdzić miano przeciwciał. Dzieci i młodzież Choć szczegółowe badania interakcji nie zostały przeprowadzone w populacji pediatrycznej, nie należy spodziewać się różnic pomiędzy dorosłymi i dziećmi.
Ostrzeżenia
Wszystkich pacjentów należy uważnie monitorować przy stosowaniu wysokich szybkości infuzji (8,4 ml/kg/godzinę). U dzieci lub pacjentów zagrożonych niewydolnością nerek maksymalna szybkość infuzji nie powinna przekraczać 4,8 ml/kg/godzinę. Produktu leczniczego Gamunex10% nie wolno mieszać z innymi roztworami do infuzji (np. solą fizjologiczną) i innymi produktami leczniczymi. Jeżeli przed infuzją konieczne jest rozcieńczenie preparatu, można do tego celu użyć roztworu glukozy 50 mg/ml. Jednakże w przypadku pacjentów z cukrzycą utajoną (może pojawić się przejściowy cukromocz), cukrzycą lub u pacjentów będących na diecie o obniżonej zawartości cukru zastosowanie 50 mg/ml roztworu glukozy powinno być uważnie monitorowane. Patrz także ostrzeżenie o ostrej niewydolności nerek poniżej. Należy unikać jednoczesnego podawania produktu leczniczego Gamunex 10% oraz heparyny poprzez jedno urządzenie podające. Niektóre ciężkie działania niepożądane mogą być związane z szybkością infuzji. Należy ściśle przestrzegać zalecanej szybkości infuzji (podanej w punkcie 4.2). Przez cały okres infuzji należy ściśle monitorować i uważnie obserwować pacjenta pod kątem występowania jakichkolwiek objawów. Niektóre działania niepożądane mogą występować częściej: - w przypadku dużej szybkości infuzji, - u pacjentów, którym ludzką immunoglobulinę podaje się po raz pierwszy, w rzadkich przypadkach u pacjentów, którym zmieniono podawany wcześniej preparat normalnej ludzkiej immunoglobuliny na inny oraz w sytuacjach, gdy od poprzedniej infuzji upłynął długi okres czasu. Potencjalnych powikłań często można uniknąć upewniając się, że pacjenci: - nie są nadwrażliwi na ludzką normalną immunoglobulinę, rozpoczynając podawanie produktu powoli (0,1 ml/kg/godzinę), - są uważnie monitorowani w trakcie infuzji, ze zwróceniem uwagi na jakiekolwiek objawy działań niepożądanych. Szczególnej uwagi wymagają pacjenci, którzy wcześniej nie otrzymywali ludzkiej immunoglobuliny, pacjenci, którym zmieniono podawany wcześniej alternatywny produkt IVIg oraz pacjenci, u których od poprzedniej infuzji upłynął długi okres czasu. Tę grupę pacjentów należy obserwować podczas pierwszej infuzji i przez pierwszą godzinę po pierwszej infuzji w celu zauważenia oznak możliwych działań niepożądanych. Wszystkich pozostałych pacjentów należy obserwować przez co najmniej 20 min po podaniu produktu. W razie wystąpienia działań niepożądanych należy zmniejszyć szybkość infuzji lub zatrzymać infuzję. Potrzebne leczenie zależy od charakteru i stopnia ciężkości reakcji niepożądanej. W przypadku wystąpienia wstrząsu należy wdrożyć standardowe leczenie wstrząsu. U wszystkich pacjentów podawanie IVIg wymaga: - właściwego nawodnienia przed rozpoczęciem infuzji IVIg, - monitorowania wydalania moczu, - monitorowania stężenia kreatyniny w surowicy, - unikania jednoczesnego stosowania diuretyków pętlowych. Nadwrażliwość Przypadki występowania rzeczywistych reakcji nadwrażliwości są rzadkie. Mogą występować u pacjentów z przeciwciałami przeciw IgA. IVIg nie jest wskazana u pacjentów z selektywnym niedoborem IgA, w przypadku których jedyną leczoną nieprawidłowością jest niedobór IgA. W rzadkich przypadkach normalna ludzka immunoglobulina może wywołać spadek ciśnienia krwi połączony z reakcją anafilaktyczną, nawet w przypadku pacjentów, którzy tolerowali wcześniejsze leczenie normalną ludzką immunoglobuliną. Incydenty zakrzepowo-zatorowe Istnieją kliniczne dowody istnienia związku pomiędzy podawaniem dożylnym IVIg a incydentami zakrzepowo-zatorowymi, takimi jak zawał mięśnia sercowego, naczyniowe zdarzenie mózgowe (w tym udar mózgu), zatorowość płucna oraz zakrzepica żył głębokich, co do których uważa się, że są związane ze względnym wzrostem lepkości krwi po podaniu dużej ilości immunoglobulin pacjentom z grup ryzyka. Należy zachować ostrożność przy przepisywaniu oraz stosowaniu IVIg u pacjentów otyłych oraz u których istnieje ryzyko wystąpienia stanów zakrzepowych (takich jak podeszły wiek, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca oraz choroby naczyniowe lub stany zakrzepowe w wywiadzie; pacjentów z nabytymi lub wrodzonymi zaburzeniami zakrzepowymi, pacjentów długotrwale unieruchomionych, pacjentów z ciężką hipowolemią, pacjentów z chorobami objawiającymi się wzrostem lepkości krwi). W przypadku pacjentów zagrożonych zakrzepowo-zatorowymi działaniami niepożądanymi produkty IVIg należy podawać z minimalną szybkością infuzji, w minimalnej skutecznej dawce. Ostra niewydolność nerek Istnieją doniesienia o przypadkach ostrej niewydolności nerek u pacjentów otrzymujących leczenie IVIg. W większości przypadków zidentyfikowano czynniki ryzyka, takie jak wcześniej istniejąca niewydolność nerek, cukrzyca, hipowolemia, nadwaga; jednoczesne leczenie produktami leczniczymi o właściwościach nefrotoksycznych, lub wiek powyżej 65. roku życia. W razie wystąpienia zaburzenia czynności nerek, należy rozważyć przerwanie leczenia IVIg. Mimo, iż tego typu doniesienia o zaburzeniu funkcji nerek i ostrej niewydolność nerek dotyczyły wielu dopuszczonych do obrotu preparatów immunoglobulin, to za wystąpienie większości powikłańw głównej mierzeodpowiedzialne były produkty zawierające różne substancje pomocnicze, takie jak sacharoza, glukoza i maltoza, preparaty zawierające sacharozę jako stabilizator. U pacjentów grupy ryzyka można więc rozważyć zastosowanie produktów IVIg niezawierających tych substancji pomocniczych. Gamunex10% nie zawiera sacharozy, maltozy ani glukozy. U pacjentów z ryzykiem ostrej niewydolności nerek preparaty IVIg należy podawać z minimalną szybkością infuzji, w minimalnej skutecznej dawce. Zespół jałowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (AMS) Istnieją doniesienia o występowaniu zespołu jałowego zapalenia opon mózgowych w związku z leczeniem IVIg. Przerwanie leczenia IVIg powodowało wystąpienie remisji AMS w ciągu kilku dni bez żadnych następstw. Zespół ten zazwyczaj zaczyna się w ciągu od kilku godzin do dwóch dni po leczeniu IVIg. Badania płynu mózgowo-rdzeniowego dają zazwyczaj wynik dodatni, a pleocytoza wynosi do kilku tysięcy komórek na mm3, szczególnie granulocytów. Stężenie białka jest podwyższone i wynosi do kilkuset mg/dl. AMS może występować częściej przy leczeniu wysokimi dawkami IVIg (2 g/kg). Niedokrwistość hemolityczna Produkty IVIg mogą zawierać przeciwciała przeciw grupom krwi, które mogą działać jako hemolizyny i powodować in vivoopłaszczanie czerwonych krwinek immunoglobulinami, powodując dodatni wynik bezpośredniego odczynu antyglobulinowego (odczynu Coombsa) i, w rzadszych przypadkach, hemolizę. Niedokrwistość hemolityczna może wystąpić po leczeniu IVIg z powodu nasilonej sekwestracji czerwonych krwinek (RBC). Osoby otrzymujące IVIg powinny być monitorowane pod kątem klinicznych przedmiotowych i podmiotowych objawów hemolizy (patrz punkt 4.8). Z rozwojem hemolizy związane są następujące czynniki ryzyka: duże dawki, niezależnie cod tego, czy zostają podane jako dawka pojedyncza, czy też podzielona na kilka dni, grupa krwi inna niż 0 czy też toczący się stan zapalny. Większą uwagę należy poświęcić pacjentom z grupą krwi inną niż 0, otrzymujących duże dawki we wskazaniu niezwiązanym z pierwotnym niedoborem odporności. Hemoliza występuje rzadko u pacjentów otrzymujących terapię zastępczą w pierwotnym niedoborze odporności. Odnotowano pojedyncze przypadki dysfunkcji nerek/niewydolności nerek ze skutkiem śmiertelnym związane z hemolizą. Interakcja z testami serologicznymi Po wstrzyknięciu immunoglobuliny przejściowy wzrost różnych przekazywanych biernie przeciwciał we krwi pacjenta może doprowadzić do fałszywie dodatnich wyników badań serologicznych. Bierne przenoszenie przeciwciał przeciwko antygenom erytrocytów, np. A, B, D może zakłócać niektóre testy serologiczne pod kątem przeciwciał przeciw czerwonym krwinkom, na przykład bezpośredni odczyn antyglobulinowy (DAT, bezpośredni odczyn Coombsa). Ryzyko przeniesienia zakażeń Standardowe środki ostrożności stosowane w celu uniknięcia potencjalnych zakażeń wynikających z podawania produktów krwiopochodnych obejmują selekcję dawców, badania przesiewowe indywidualnych donacji krwi i puli osocza w kierunku swoistych markerów chorób zakaźnych oraz stosowanie skutecznych procedur inaktywacji/usuwania wirusów w procesie produkcji. Pomimo zastosowania powyższych środków ostrożności, kiedy podawane są produkty krwiopochodne nie można całkowicie wykluczyć ryzyka przeniesienia czynników zakaźnych, w tym nieznanych dotychczas wirusów lub innych patogenów. Uważa się, że podejmowane działania zapobiegawcze są skuteczne wobec wirusów otoczkowych, takich jak HIV, HBV i HCV. Usuwanie/inaktywacja wirusów bezotoczkowych takich jak HAV i parwovirus B19 może mieć ograniczoną skuteczność. Z dotychczasowego doświadczenia klinicznego wynika, że preparaty immunoglobulin nie przenoszą wirusa zapalenia wątroby typu A ani parwowirusa B19. Przyjmuje się, że obecność przeciwciał odgrywa istotną rolę zabezpieczającą przed zakażeniami wirusowymi. Zdecydowanie zaleca się, aby przy każdym podaniu Gamunex 10% zapisać nazwę i numer serii preparatu, tak aby można było w przyszłości ustalić, jaką serię preparatu otrzymał pacjent. Dzieci i młodzież Pomimo, iż dostępne dane są ograniczone, można się spodziewać, że te same ostrzeżenia, środki ostrożności i czynniki ryzyka dotyczyć będą również populacji pediatrycznej. Z raportów po wprowadzeniu do obrotu wynika, że jest wysokie dawki IVIg stosowane u dzieci, zwłaszcza w chorobie Kawasaki, powodują zwiększenie szybkości reakcji hemolitycznej w porównaniu do innych wskazań do stosowania immunoglobulin u dzieci. Lekarze muszą zdecydowanie rozważyć monitorowanie stężenia hemoglobiny 24 do 48 godzin po zakończeniu stosowania IVIg, jeśli występuje podejrzenie wystąpienia hemolizy. Jeśli wymagane jest ponowne leczenie zaleca się monitorowanie stężenia hemoglobiny w tydzień po kolejnym podaniu IVIg, jeśli podejrzewane jest wystąpienie hemolizy. Rodziny powinny być zobowiązana do powrotu do lekarza, jeśli u ich dziecka rozwijają się objawy hemolizy, takie jak: bladość, ospałość, ciemne zabarwienie moczu, duszność i kołatanie serca.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Bezpieczeństwo stosowania u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych i z tego powodu powinien być on stosowany z zachowaniem ostrożności u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Wykazano, że preparaty IVIg przenikają przez łożysko, zwłaszcza w czasie trzeciego trymestru. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin wskazuje, że nie należy spodziewać się wystąpienia szkodliwego działania preparatu na przebieg ciąży, na płód oraz na noworodka. Karmienie piersią Immunoglobuliny są wydzielane do mleka, co może przyczyniać się do ochrony noworodka przed patogenami wnikającymi przez błony śluzowe. Płodność Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin sugeruje, że nie należy się spodziewać szkodliwego wpływu na płodność.
Właściwości farmakokinetyczne
immunoglobulina ludzka normalna po podaniu dożylnym jest w pełni i niezwłocznie biodostępna. Jej dystrybucja pomiędzy osoczem, a płynem zewnątrznaczyniowym zachodzi stosunkowo szybko; po około 3 – 5 dniach osiągana jest równowaga pomiędzy przestrzenią wewnątrz- i zewnątrznaczyniową. Okres półtrwania immunoglobuliny ludzkiej normalnej oznaczany u pacjentów z pierwotnym zespołem niedoboru przeciwciał, wynosi 35 dni. Jest zatem dłuższy niż podaje się w piśmiennictwie dla osób zdrowych (21 dni). Okres półtrwania IgG może być jednak różny u różnych pacjentów, zwłaszcza u tych z pierwotnymi zespołami niedoboru odporności. Immunoglobuliny i kompleksy IgG są rozkładane w komórkach układu siateczkowo – śródbłonkowego. Dzieci i młodzież Nie należy spodziewać się różnic w zakresie właściwości farmakokinetycznych w populacji pediatrycznej.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: surowice odpornościowe i immunoglobuliny; immunoglobuliny nieswoiste do podawania donaczyniowego. Kod ATC: J06BA02 Ludzka normalna immunoglobulina zawiera niezmodyfikowaną immunoglobulinę G (IgG) z szerokim spectrum przeciwciał przeciwko różnym czynnikom zakaźnym. Immunoglobulina ludzka normalna zawiera przeciwciała klasy IgG występujące w prawidłowej populacji. Przygotowywana jest z osocza pobieranego z nie mniej niż 1000 donacji. Rozkład podklas immunoglobuliny G jest ściśle proporcjonalny do rozkładu w natywnym osoczu ludzkim. Odpowiednie dawki tego produktu leczniczego mogą przywrócić normalnie niskie poziomy immunoglobuliny G do normalnego zakresu.. Mechanizm działania we wskazaniach innych niż leczenie substytucyjne nie został w pełni wyjaśniony, ale obejmuje działanie immunomodulacyjne. Badania kliniczne przeprowadzone z udziałem pacjentów z przewlekłą demielinizacyjną polineuropatią zapalną (CIDP): Badanie IVIG-C CIDP skuteczności (badanie ICE) – prowadzone metodą podwójnie ślepej próby, randomizowane, kontrolowane placebo badanie skuteczności i bezpieczeństwa Gamunex 10% w leczeniu przewlekłej demielinizacyjnej polineuropatii zapalnej. 117 pacjentów z przewlekłą demielinizacyjną polineuropatią zapalną przydzielono w sposób randomizowany (losowy) do grup otrzymujących Gamunex 10% lub placebo co trzy tygodnie. Dawka nasycająca wynosiła 2 g/kg masy ciała, dawka podtrzymująca wynosiła 1 g/kg masy ciała. Odsetek uczestników z pożądaną reakcją na leczenie (poprawa o co najmniej 1 punkt w skali niepełnosprawności INCAT utrzymująca się przez cały okres 24 tygodni badania skuteczności) był znacząco większy w grupie uczestników otrzymujących Gamunex 10% (54%) w porównaniu do grupy otrzymującej placebo (21%, p=0,0002).Siła mięśni mierzona przy użyciu skali MRC i siła chwytu, jak również odczuwanie bodźców mierzone przy użyciu skali ISS uległy znacząco większej poprawie w grupie otrzymującej Gamunex 10% w porównaniu do grupy otrzymującej placebo. Badania kliniczne produktu leczniczego nie obejmowały wystarczającej liczby uczestników w wieku 65 lat lub powyżej, aby stwierdzić pożądany wynik leczenia w tej grupie w odniesieniu do skali INCAT. Dla siły chwytu wykazano w badaniach statystycznie znaczący efekt leczenia dla Gamunex 10%. Wśród uczestników z pożądaną reakcją na leczenie u mniej niż połowy pożądana reakcja wystąpiła do 3 tygodni od dawki nasycającej, a większość odpowiedziała na leczenie po drugiej dawce do 6-tego tygodnia. Uczestnicy, u których nie wystąpiła pożądana reakcja na leczenie zostali poddani innemu leczeniu przez kolejny okres 24 tygodni. Wszyscy uczestnicy badania, którzy zareagowali na leczenie, byli ponownie randomizowani w fazie rozszerzenia na kolejny 6-miesięczny okres leczenia podtrzymującego z użyciem Gamunex 10% lub placebo. Spośród wcześniej przyjmujących Gamunex10% rzeczywisty wskaźnik nawrotów był istotnie większy u pacjentów z randomizacją do grupy otrzymującej placebo (42%) niż u pacjentów z Gamunex 10% (13%, p = 0,012). Badanie ICE wykazało krótkoterminową i długoterminową skuteczność Gamunex 10% w leczeniu przewlekłej demielinizacyjnej polineuropatii zapalnej. Wyniki podsumowano w tabeli poniżej. Pierwszorzędowy punkt końcowy i inne wyniki badania ICE Gamunex 10% Placebo p Odsetek uczestników z pożądaną reakcją 54% 21% 0,0002 na leczenie w czasie badania skuteczności (pierwszorzędowy punktkońcowy) Prawdopodobieństwo nawrotu choroby 13% 45% 0,013 w fazie przedłużenia badań Siła chwytu (kPA)1 (zmiana w porównaniu do poziomu wyjściowego) Ręka dominująca 13,2 1,5 0,0008 Ręka niedominująca 13,3 4,3 0,005 Siła mięśni (wynik końcowy wg skali 3,3 0,2 0,001 MRCa)1 (zmiana w porównaniu do poziomu wyjściowego) Odczuwanie bodźców (skala ISSb)2 -1,2 0,2 0,021 (zmiana w porównaniu do poziomu wyjściowego) 1 Poprawa wyrażona przez liczbę dodatnią 2 Poprawa wyrażona przez liczbę ujemną a MRC: MedicalResearchCouncil b ISS: INCAT Sensory Sum Score Produkt leczniczy ma lekko kwaśny odczyn pH. Ze względu na swoje słabe właściwości buforujące, Gamunex 10% podczas infuzji dożylnej jest szybko zobojętniany przez krew. Nawet po podaniu dużych dawek preparatu Gamunex 10% nie stwierdzano zmiany pH krwi. Osmolarność roztworu wynosi 258 mOsmol/kg, a więc jest zbliżona do prawidłowego zakresu (285-295 mOsmol/kg).
Przedawkowanie
Przedawkowanie może spowodować hiperwolemię lub nadmierną lepkość krwi, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z zaburzoną czynnością serca lub nerek.
Ulotka
Pobierz
Dostępne w opakowaniach:
  • 1 fiol. 10 ml: Rp - lek na receptę
  • 1 fiol. 100 ml: Rp - lek na receptę
  • 1 fiol. 200 ml: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Gamunex 10%?

Immunoglobulina ludzka normalna (IVIg) Jeden ml zawiera: immunoglobulina ludzka normalna………………………….100 mg (o czystości co najmniej 98% IgG) Jedna fiolka po 10 ml zawiera: 1 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 50 ml zawiera: 5 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 100 ml zawiera: 10 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po200 ml zawiera: 20 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Jedna fiolka po 400 ml zawiera: 40 g immunoglobuliny ludzkiej normalnej Rozkład podklas IgG (wartości średnie): IgG1.................... 62,8% IgG2.................... 29,7% IgG3....................4,8% IgG4....................2,7% Maksymalna zawartość IgA to 84 mikrogramów/ml. Wytwarzana z osocza pozyskanego od ludzkich dawców. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1 Ten produkt leczniczy zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na maksymalną pojedynczą dawkę do 2 g/kg, tzn. uznaje się go za „wolny od sodu”.

Jakie są wskazania do stosowania leku Gamunex 10%?

Leczenie substytucyjne u dorosłych oraz dzieci i młodzieży (0-18 lat): - Pierwotne zespoły niedoboru odporności z upośledzeniem wytwarzania przeciwciał (patrz punkt 4.4) - Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytowa, u których profilaktyczna antybiotykoterapia nie dała rezultatów. - Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, u których nie wystąpiła reakcja na szczepienie przeciw pneumokokom. - Hipogammaglobulinemia u pacjentów po przeszczepieniu allogenicznych macierzystych komórek hematopoetycznych(HSCT). - Wrodzony AIDS z nawracającymi zakażeniami bakteryjnymi. Leczenie immunomodulujące u dorosłych oraz dzieci i młodzieży (0-18 lat) w: - Pierwotna małopłytkowość immunologiczna (ITP) u pacjentów z dużym ryzykiem krwawień lub w celu skorygowania liczby płytek krwi przed zabiegiem chirurgicznym. - Zespole Guillain-Barré. - chorobie Kawasaki - przewlekłej demielinizacyjnej polineuropatii zapalnej (CIDP).

Jak często zażywać lek Gamunex 10%?

Leczenie substytucyjne należy rozpoczynać i monitorować pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w zakresie leczenia niedoborów odporności. Dawkowanie: Dawka i schemat dawkowania zależy od wskazań. W leczeniu substytucyjnym konieczne może być zindywidualizowanie dawki dla każdego pacjenta w zależności od parametrów farmakokinetycznych i klinicznej odpowiedzi na leczenie. Poniższe schematy dawkowania podano jako wytyczne. Leczenie substytucyjne w zespołach pierwotnego niedoboru odporności Dawkowanie powinno pozwolić na uzyskanie minimalnego stężenia IgG (mierzonego przed podaniem następnej infuzji), wynoszącego co najmniej 5-6 g/l. Uzyskanie równowagi wymaga trzech do sześciu miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Zalecana dawka początkowa wynosi 0,4-0,8 g/kg i jest podawana jednorazowo, a następnie co 3 - 4 tygodnie podaje się co najmniej 0,2 g/kg. Dawka wymagana do osiągnięcia minimalnego stężenia 5 - 6 g/l wynosi 0,2 - 0,8 g/kg/miesiąc. Odstęp czasowy pomiędzy dawkami po uzyskaniu stabilnego stanu waha się od 3 do 4 tygodni. Stężenia minimalne należy mierzyć i oceniać w połączeniu z częstością występowania zakażeń. W celu zmniejszenia częstości zakażeń konieczne może być zwiększenie dawkowania i dążenie do uzyskania większych stężeń minimalnych. Hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów z przewlekłą białaczką limfocytarną, u których profilaktyczna antybiotykoterapia nie dała rezultatów; hipogammaglobulinemia i nawracające zakażenia bakteryjne u pacjentów w fazie plateau szpiczaka mnogiego, u których nie wystąpiła reakcja na szczepienie przeciw pneumokokom; wrodzony AIDS z nawracającymi zakażeniami Zalecana dawka wynosi 0,2 - 0,4 g/kg co 3 - 4 tygodnie. Hipogammaglobulinemia u pacjentów po przeszczepieniu allogenicznych macierzystych komórek hematopoetycznych(HSCT). Zalecana dawka wynosi 0,2 - 0,4 g/kg co 3-4 tygodnie. Stężenia minimalne należy utrzymywać powyżej 5 g/l. Samoistna plamica małopłytkowa Istnieją dwa alternatywne schematy leczenia: - 0,8 - 1 g/kg podawane w dniu pierwszym; dawkę tę można powtórzyć jeden raz w ciągu trzech dni - 0,4 g/kg podawane codziennie przez dwa do pięciu dni. Leczenie można powtórzyć w razie wystąpienia nawrotu. Zespół Guillain-Barré 0,4 g/kg/dobę przez 5 dni. Przewlekła demielinizacyjna polineuropatia zapalna 2 g/kg masy ciała (20 ml/kg) w dawkach podzielonych przez 2 do 4 kolejnych dni, jako dawka nasycająca. Dawka podtrzymująca w wysokości 1 g/kg podawana jeden raz na dobę (10 ml/kg), lub podzielona na dwie wlewy po 0,5 g/kg (5 ml/kg) podawane przez dwie kolejne doby, co trzy tygodnie. Doświadczenie dotyczące stosowania dożylnych immunoglobulin w leczeniu przewlekłej demielinizacyjnej polineuropatii zapalnej u dzieci jest ograniczone. Badania kliniczne produktu leczniczego Gamunex 10% nie objęły wystarczającej liczby pacjentów w wieku co najmniej 65 lat, aby określić dokładny efekt leczenia. Choroba Kawasaki: Należy podać 1,6 - 2 g/kg w dawkach podzielonych w ciągu dwóch do pięciu dni lub 2 g/kg w pojedynczej dawce. Pacjenci powinni jednocześnie otrzymywać leczenie kwasem acetylosalicylowym. Zalecane dawkowanie podsumowano w poniższej tabeli: Wskazanie Dawka Częstość podawania Leczenie substytucyjne w - dawka początkowa: pierwotnych zespołach 0,4 - 0,8 g/kg niedoboru odporności: - następnie co 3 - 4 tygodnie, w celu 0,2 - 0,8 g/kg uzyskania minimalnego stężenia IgG w surowicy co najmniej 5 - 6 g/l Leczenie substytucyjne we 0,2 - 0,4 g/kg co 3 - 4 tygodnie, w celu wtórnych niedoborach uzyskania minimalnego odporności stężenia IgG w surowicy wynoszącego co najmniej 5 - 6 g/l Wrodzony AIDS 0,2 - 0,4 g/kg co 3 - 4 tygodnie Hipogammaglobulinemia 0,2 - 0,4 g/kg co 3 - 4 tygodnie, w celu (< 4 g/l) u pacjentów po uzyskania minimalnego przeszczepieniu stężeniaIgG w surowicy allogenicznych macierzystych wynoszącego powyżej 5 g/l. komórek hematopoetycznych - pierwotna małopłytkowość 0,8 - 1 g/kg w dniu 1, z możliwością immunologiczna lub powtórzenia jeden raz w 0,4 g/kg/d ciągu 3 dni przez 2 - 5 dni - zespół Guillain-Barré 0,4 g/kg/d przez 5 dni - przewlekła nasycająca: 2 g/kg w dawkach podzielonych demielinizacyjna przez 2 do 4 kolejnych dni polineuropatia zapalna# podtrzymująca: jeden raz na dobę lub 1 g/kg podzielona na dwie dawki po 0,5 g/kg (5 ml/kg) podawane przez 2 kolejne doby, co 3 tygodnie - choroba Kawasaki 1,6 - 2 g/kg w dawkach podzielonych w ciągu 2 - 5 dni w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym lub 2 g/kg w jednej dawce w leczeniu skojarzonym z kwasem acetylosalicylowym # Dawka została ustalona na podstawie dawek stosowanych w przeprowadzonych badaniach klinicznych produktu Gamunex 10%. Decyzja w sprawie kontynuacji leczenia powyżej 48 tygodni należy do lekarza i powinna być oparta na wynikach leczenia, również długoterminowych. Może istnieć konieczność dostosowania dawkowania do indywidualnego przebiegu choroby. Dzieci i młodzież Dawkowanie w przypadku dzieci i młodzieży (0-18 lat) nie różni się od dawkowania u dorosłych, ponieważ przy każdym wskazaniu dawkowanie jest podawane w przeliczeniu na masę ciała i korygowane w zależności od wyniku postępowania klinicznego w powyższych chorobach. Sposób podawania Do podawania dożylnego. Immunoglobulinę ludzką normalną należy podawać dożylnie z początkową szybkością infuzji wynoszącą 0,6-1,2 ml/kg/godz. przez pół godziny. Jeżeli infuzja jest dobrze tolerowana (patrz punkt 4.4), szybkość infuzji można stopniowo zwiększać do maksymalnej szybkości wynoszącej 4,8 - 8,4 ml/kg/godz.

Kiedy nie przyjmować leku Gamunex 10%?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (patrz punkt 6.1), szczególnie w przypadku pacjentów z przeciwciałami przeciw IgA.

Kiedy nie powinno się stosować leku Gamunex 10%?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (patrz punkt 6.1), szczególnie w przypadku pacjentów z przeciwciałami przeciw IgA.

Jakie są działania niepożądane leku Gamunex 10%?

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa W pojedynczych przypadkach donoszono o występowaniu działań niepożądanych takich jak: dreszcze, ból głowy, zawroty głowy, gorączka, wymioty, reakcje alergiczne, nudności, ból stawów, niskie ciśnienie krwi oraz ból pleców o umiarkowanym nasileniu. Normalna ludzka immunoglobulina rzadko powoduje nagły spadek ciśnienia krwi, a w odosobnionych przypadkach wstrząs anafilaktyczny, nawet u pacjentów, którzy przy wcześniejszym podawaniu preparatu nie wykazywali reakcji nadwrażliwości. Przy podawaniu normalnej ludzkiej immunoglobuliny obserwowano przypadki odwracalnego jałowego zapalenia opon mózgowych i rzadkie przypadki przejściowych reakcji skórnych (w tym tocznia rumieniowatego skórnego - częstość nieznana). Obserwowano też odwracalne reakcje hemolityczne, szczególnie pacjentów z grupą krwi A, B oraz AB. W rzadkich przypadkach, po leczeniu wysokimi dawkami IVIg, może wystąpić niedokrwistość hemolityczna wymagająca przetoczenia krwi (patrz również punkt 4.4). Obserwowano wzrost stężenia kreatyniny, i/lub ostrą niewydolność nerek. Bardzo rzadko: obserwowano incydenty zakrzepowo-zatorowe, takie jak zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, zator płucny oraz zakrzepica żył głębokich. Ryzyko przeniesienia zakażeń - patrz punkt 4.4. Działania niepożądane podsumowane w formie tabeli W poniższej tabeli przedstawiono działania niepożądane według klasyfikacji narządów i układów MeDRA (klasyfikacja układów i narządów oraz zalecane terminy). Częstości oceniono według następującej konwencji: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000), nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy częstości występowania działań niepożądanych wymieniono w kolejności malejącej ciężkości. Częstość występowania niepożądanych działań leku (ADRs) w badaniach klinicznych obejmujących podawanie produktu Gamunex 10% Klasyfikacja układów i Termin preferowany przez Częstość występowania narządów MedDRA MedDRA działania niepożądanego Infekcje i zakażenia Zapalenie zatok Rzadko Zaburzenia krwi i układu Niedokrwistość hemolityczna Rzadko chłonnego Zaburzenia psychiczne Niepokój Rzadko Zaburzenia układu Ból głowy Często Zawroty głowy Niezbyt często Bezgłos Rzadko Zaburzenia serca Ból w klatce piersiowej Niezbyt często Zaburzenia naczyniowe Nadciśnienie tętnicze, Niezbyt częste niedociśnienie tętnicze Uderzenia gorąca Rzadko Zaburzenia układu Zapalenie gardła, kaszel, Niezbyt często oddechowego, klatki piersiowej przekrwienie nosa, świszczący i śródpiersia oddech Duszność Rzadko Zaburzenia żołądka i jelit Ból brzucha, biegunka, nudności, Niezbyt często wymioty Niestrawność Rzadko Zaburzenia skóry i tkanki Pokrzywka, zapalenie skóry, Niezbyt często podskórnej świąd, wysypka Złuszczanie skóry, rumień dłoni Rzadko Zaburzenia mięśniowo- Bóle stawów, bóle pleców, bóle Niezbyt częste szkieletowe i tkanki łącznej karkowe, bóle barkowe Bóle mięśni, sztywność mięśni Rzadko szkieletowych Zaburzenia ogólne i stany w Gorączka Często miejscu podania Objawy grypopodobne, złe Niezbyt często samopoczucie, zmęczenie, dreszcze, astenia, reakcja w miejscu wstrzyknięcia Badania diagnostyczne Zmniejszenie liczby białych Niezbyt często krwinek Zmniejszenie stężenia Rzadko hemoglobiny Urazy, zatrucia i powikłania Stłuczenie Rzadko Dzieci i młodzież Przypuszczalnie częstotliwość, rodzaj i nasilenie działań niepożądanych u dzieci będą takie same jak u dorosłych. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Czy lek Gamunex 10% wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Niektóre działania niepożądane związane ze stosowaniem produktu Gamunex 10% mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których występują działania niepożądane podczas leczenia, powinni przed prowadzeniem pojazdów mechanicznych i obsługiwaniem urządzeń mechanicznych w ruchu odczekać, aż te reakcje ustąpią.

Czy przyjmując Gamunex 10% mogę prowadzić auto?

Niektóre działania niepożądane związane ze stosowaniem produktu Gamunex 10% mogą upośledzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Pacjenci, u których występują działania niepożądane podczas leczenia, powinni przed prowadzeniem pojazdów mechanicznych i obsługiwaniem urządzeń mechanicznych w ruchu odczekać, aż te reakcje ustąpią.

Czy Gamunex 10% mogę przyjmować w ciąży?

Ciąża Bezpieczeństwo stosowania u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych i z tego powodu powinien być on stosowany z zachowaniem ostrożności u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Wykazano, że preparaty IVIg przenikają przez łożysko, zwłaszcza w czasie trzeciego trymestru. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin wskazuje, że nie należy spodziewać się wystąpienia szkodliwego działania preparatu na przebieg ciąży, na płód oraz na noworodka. Karmienie piersią Immunoglobuliny są wydzielane do mleka, co może przyczyniać się do ochrony noworodka przed patogenami wnikającymi przez błony śluzowe. Płodność Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin sugeruje, że nie należy się spodziewać szkodliwego wpływu na płodność.

Czy Gamunex 10% jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ciąża Bezpieczeństwo stosowania u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych i z tego powodu powinien być on stosowany z zachowaniem ostrożności u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Wykazano, że preparaty IVIg przenikają przez łożysko, zwłaszcza w czasie trzeciego trymestru. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin wskazuje, że nie należy spodziewać się wystąpienia szkodliwego działania preparatu na przebieg ciąży, na płód oraz na noworodka. Karmienie piersią Immunoglobuliny są wydzielane do mleka, co może przyczyniać się do ochrony noworodka przed patogenami wnikającymi przez błony śluzowe. Płodność Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin sugeruje, że nie należy się spodziewać szkodliwego wpływu na płodność.

Czy Gamunex 10% wpływa na płodność?

Ciąża Bezpieczeństwo stosowania u kobiet w ciąży nie zostało ustalone w kontrolowanych badaniach klinicznych i z tego powodu powinien być on stosowany z zachowaniem ostrożności u kobiet w ciąży lub karmiących piersią. Wykazano, że preparaty IVIg przenikają przez łożysko, zwłaszcza w czasie trzeciego trymestru. Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin wskazuje, że nie należy spodziewać się wystąpienia szkodliwego działania preparatu na przebieg ciąży, na płód oraz na noworodka. Karmienie piersią Immunoglobuliny są wydzielane do mleka, co może przyczyniać się do ochrony noworodka przed patogenami wnikającymi przez błony śluzowe. Płodność Doświadczenie kliniczne dotyczące stosowania immunoglobulin sugeruje, że nie należy się spodziewać szkodliwego wpływu na płodność.