• Furosemide Kabiroztwór do wstrzykiwańFresenius Kabi Polska Sp. z o.o.

Co wchodzi w skład leku Furosemide Kabi?

Każda 2 ml ampułka zawiera 20 mg furosemidu, co odpowiada 10 mg furosemidu w 1 ml. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: sodu chlorek, sodu wodorotlenek. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Furosemide Kabi?

­ Obrzęk i (lub) wodobrzusze spowodowane chorobami serca lub wątroby. ­ Obrzęk spowodowany chorobami nerek (w przypadku zespołu nerczycowego należy w pierwszej kolejności leczyć chorobę podstawową). ­ Obrzęk płuc (np. w przypadku ostrej niewydolności serca). ­ Przełom nadciśnieniowy (jako uzupełnienie innego postępowania leczniczego). Pozajelitowe podawanie furosemidu wskazane jest w przypadkach, w których wymagana jest szybka i skuteczna diureza lub jeśli podanie doustne jest niemożliwe lub nieskuteczne.

Jak często zażywać lek Furosemide Kabi?

Zawsze należy stosować najmniejszą dawkę, zapewniającą pożądaną reakcję. Czas leczenia powinien być ustalony przez lekarza, w zależności od rodzaju i stopnia nasilenia choroby. Pozajelitowe podanie furosemidu jest wskazane w przypadkach, w których podanie doustne jest niemożliwe lub nieskuteczne (np. w przypadku zmniejszonego wchłaniania jelitowego) lub gdy niezbędne jest szybkie działanie produktu leczniczego. Jeżeli produkt leczniczy podawany jest pozajelitowo, zaleca się rozpoczęcie podawania doustnego tak szybko, jak to możliwe. Aby osiągnąć maksymalną skuteczność i zapobiec przeciwnemu działaniu, zaleca się podawanie furosemidu w infuzji ciągłej, zamiast w powtarzanych bolusach. Kiedy niemożliwe jest podawanie furosemidu w infuzji ciągłej, w celu kontynuowania leczenia po podaniu jednej lub kilku dawek w szybkim bolusie, korzystniej jest podać kilka małych dawek w krótkich odstępach czasu (co około 4 godziny) niż podawać w bolusie większe dawki w dłuższych odstępach czasu. Dożylnie furosemid należy podawać powoli, nie szybciej niż 4 mg na minutę oraz nie należy podawać innych produktów leczniczych w tej samej strzykawce. Podanie domięśniowe furosemidu musi być ograniczone jedynie do wyjątkowych przypadków, kiedy niemożliwe jest doustne lub dożylne podanie produktu leczniczego. Należy zaznaczyć, że domięśniowe podanie nie jest odpowiednie w stanach ostrych, takich jak obrzęk płuc. W przypadku braku przeciwwskazań, zalecana dawka początkowa dla dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 15 lat wynosi od 20 do 40 mg (1 lub 2 ampułki), podawana dożylnie (bądź w wyjątkowych przypadkach domięśniowo); maksymalna dawka jest zależna od indywidualnej reakcji pacjenta na leczenie. Jeżeli wymagane jest zastosowanie większej dawki, należy ją zwiększać jednorazowo o 20 mg i nie podawać częściej niż co 2 godziny. U dorosłych, maksymalna zalecana dawka dobowa furosemidu wynosi 1500 mg. Zmniejszenie masy ciała spowodowane nasiloną diurezą nie powinno być większe niż 1 kg/dobę. Dzieci i młodzież Dożylne podanie furosemidu dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 15 lat zalecane jest tylko w wyjątkowych przypadkach. Dawkę należy dostosować do masy ciała, a zalecana dawka wynosi od 0,5 do 1 mg/kg masy ciała na dobę, maksymalnie do całkowitej dawki dobowej 20 mg. Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny w osoczu >5 mg/dl) nie zaleca się stosowania infuzji o szybkości większej niż 2,5 mg na minutę. Pacjenci w podeszłym wieku Zalecane dawkowanie u dorosłych odnosi się także do pacjentów w podeszłym wieku, z tym że u pacjentów w podeszłym wieku furosemid jest znacznie wolniej eliminowany z organizmu. Zalecana dawka początkowa wynosi 20 mg na dobę, zwiększana stopniowo aż do uzyskania pożądanej reakcji. Specjalne zalecenia dotyczące dawkowania U dorosłych dawka jest ustalona następująco: Obrzęk związany z przewlekłą i ostrą zastoinową niewydolnością serca Zalecana dawka początkowa wynosi 20 do 40 mg na dobę. W razie konieczności, dawkę można dostosować w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Dawka dobowa powinna być podana w dwóch lub trzech dawkach podzielonych w przewlekłej zastoinowej niewydolności serca, a w postaci bolusa w ostrej zastoinowej niewydolności serca. Obrzęk związany z chorobami nerek Zalecana dawka początkowa wynosi 20 do 40 mg na dobę. W razie konieczności, dawkę można dostosować w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Całkowitą dawkę dobową można podać w dawce pojedynczej lub w kilku dawkach podzielonych. Jeżeli zastosowanie tej dawki nie powoduje pożądanego zwiększenia wydalania płynów, wówczas należy podać furosemid w ciągłej infuzji dożylnej, o początkowej szybkości 50 mg do 100 mg na godzinę. Przed zastosowaniem furosemidu należy skorygować hipowolemię, niedociśnienie i zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej i elektrolitowej. U pacjentów poddawanych dializoterapii, zazwyczaj stosowana dawka podtrzymująca wynosi od 250 mg do 1500 mg na dobę. PT/H/0141/001/II/014 2 Z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych u pacjentów z zespołem nerczycowym, dawkę produktu leczniczego należy dostosować ostrożnie. Przełom nadciśnieniowy (jako uzupełnienie innego postępowania leczniczego) Zalecana dawka początkowa w przełomie nadciśnieniowym wynosi 20 mg do 40 mg, podawana we wstrzyknięciu dożylnym w postaci bolusa. W razie konieczności, dawkę można dostosować w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Obrzęk związany z chorobami wątroby Jeżeli bezwzględnie konieczne jest dożylne podawanie produktu leczniczego, dawka początkowa powinna wynosić od 20 mg do 40 mg. Dawkę można dostosować w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Całkowita dawka dobowa może być podana w dawce pojedynczej lub w kilku dawkach podzielonych. Furosemid może być stosowany w skojarzeniu z antagonistami aldosteronu w przypadkach, w których te produkty lecznicze są nieskuteczne w monoterapii. Aby uniknąć objawów niepożądanych, takich jak objawy ortostatyczne lub zaburzenia równowagi elektrolitowej i kwasowo-zasadowej lub encefalopatii wątrobowej, należy ostrożnie dostosować dawkę w celu uzyskania stopniowej utraty płynów. Zastosowana dawka może powodować u dorosłych zmniejszenie masy ciała wynoszące około 0,5 kg na dobę. Obrzęk płuc (w ostrej niewydolności serca) Dawka początkowa furosemidu podawana dożylnie wynosi 40 mg. Jeżeli wymaga tego stan pacjenta, po 30-60 minutach można podać następną dawkę 20 mg do 40 mg furosemidu we wstrzyknięciu. Furosemid należy stosować jako uzupełnienie innego postępowania leczniczego. Sposób podawania Podanie dożylne lub domięśniowe. Instrukcja dotycząca rozcieńczenia produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.

Kiedy nie przyjmować leku Furosemide Kabi?

­ Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. ­ Nadwrażliwość na sulfonamidy (np. pochodne sulfonylomocznika lub antybiotyki z grupy sulfonamidów). ­ Niewydolność nerek, ze skąpomoczem/bezmoczem (oligo-/anurią), niereagująca na leczenie furosemidem. ­ Niewydolność nerek spowodowana zatruciem substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi. ­ Stan przedśpiączkowy lub stan śpiączki na skutek encefalopatii wątrobowej. ­ Ciężka hipokaliemia. ­ Ciężka hiponatremia. ­ Hipowolemia z towarzyszącym lub nie niedociśnieniem tętniczym. ­ Odwodnienie ­ Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).

Kiedy nie powinno się stosować leku Furosemide Kabi?

­ Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. ­ Nadwrażliwość na sulfonamidy (np. pochodne sulfonylomocznika lub antybiotyki z grupy sulfonamidów). ­ Niewydolność nerek, ze skąpomoczem/bezmoczem (oligo-/anurią), niereagująca na leczenie furosemidem. ­ Niewydolność nerek spowodowana zatruciem substancjami nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi. ­ Stan przedśpiączkowy lub stan śpiączki na skutek encefalopatii wątrobowej. ­ Ciężka hipokaliemia. ­ Ciężka hiponatremia. ­ Hipowolemia z towarzyszącym lub nie niedociśnieniem tętniczym. ­ Odwodnienie ­ Karmienie piersią (patrz punkt 4.6).

Jakie są działania niepożądane leku Furosemide Kabi?

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa Najczęściej zgłaszanym działaniem niepożądanym furosemidu była encefalopatia wątrobowa u pacjentów z niewydolnością wątroby (patrz punkt 4.3). Niezbyt często zgłaszano przypadki głuchoty, czasami nieodwracalnej. Tabelaryczna lista działań niepożądanych. Częstość występowania wymienionych poniżej działań niepożądanych określono według następujących kryteriów: Bardzo często (≥1/10) Często (≥1/100 do <1/10) Niezbyt często (≥1/1000 do <1/100) Rzadko (≥1/10 000 do <1/1000) Bardzo rzadko (<1/10 000) Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych) Tak jak w przypadku innych leków moczopędnych, mogą wystąpić następujące działania niepożądane: Klasyfikacja Często ≥1/100 Niezbyt często Rzadko (≥1/10 Bardzo rzadko Częstość układów do <1/10 ≥1/1000 do 000 do <1/1000) (<1/10 000) nieznana (nie i narządów <1/100 może być określona na podstawie dostępnych danych) Zaburzenia krwi małopłytkowość1 zahamowanie niedokrwistość i układu czynności szpiku hemolityczna, chłonnego kostnego2, niedokrwistość eozynofilia, aplastyczna, leukopenia agranulocytoza Zaburzenia ciężkie reakcje układu anafilaktyczne immunologi- i rzekomoanafi- cznego laktyczne, takie jak wstrząs anafilaktyczny3 Zaburzenia encefalopatia parestezja, zawroty głowy układu wątrobowa zawroty głowy pochodzenia nerwowego u pacjentów pochodzenia ośrodkowego, z niewydolnoś- błędnikowego, omdlenie i utrata cią wątroby4 senność, przytomności splątanie, (na skutek uczucie ucisku niedociśnienia w głowie objawowego) Zaburzenia oka niewyraźne widzenie, zaburzenia widzenia z objawami hipowolemii Zaburzenia ucha głuchota zaburzenia i błędnika (czasami słuchu i (lub) nieodwracalna) szum uszny5 PT/H/0141/001/II/014 9 Zaburzenia nudności, ostre zapalenie żołądka i jelit wymioty trzustki i biegunka, anoreksja, zaburzenia żołądkowe, zaparcie, suchość błony śluzowej jamy ustnej Zaburzenia skóry świąd, reakcje zapalenie zespół Stevensa- i tkanki skórne i ze naczyń, Johnsona, podskórnej strony błon zaostrzenie lub toksyczne śluzowych6 pojawienie się martwicze tocznia oddzielanie się rumieniowatego naskórka, ostra uogólniona krostkowica (AGEP), polekowa reakcja z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS) Zaburzenia kurcze mięśni tężyczka mieśniowo nóg, osłabienie, szkieletowe zmniejszenie i tkanki łącznej stężenia wapnia w osoczu, przewlekłe zapalenie stawów Zaburzenia nerek śródmiąższowe i dróg zapalenie nerek Zaburzenia stany ogólne i stany w gorączkowe, ból miejscu podania miejscowy po podaniu domięśniowym Badania zwiększenie diagnostyczne stężenia cholesterolu i triglicerydów w surowicy krwi 1 Może stać się objawowa, zwłaszcza ze zwiększoną skłonnością do występowania krwawień. 2 W przypadku wystąpienia należy przerwać leczenie. 3 Leczenie, patrz punkt 4.9. 4 Patrz punkt 4.3. 5 Przemijająco może występować szum uszny. 6 Na przykład wysypka pęcherzowa, wysypka, pokrzywka, plamica, rumień wielopostaciowy, złuszczające zapalenie skóry, nadwrażliwość na światło. Opis wybranych działań niepożądanych Zaburzenia krwi i układu chłonnego Działanie moczopędne furosemidu może doprowadzić lub przyczynić się do wystąpienia hipowolemii i odwodnienia, szczególnie w przypadku pacjentów w podeszłym wieku. Znaczne zmniejszenie PT/H/0141/001/II/014 10 objętości wewnątrznaczyniowej może powodować zagęszczenie krwi z tendencją do tworzenia się zakrzepów. Zaburzenia endokrynologiczne Furosemid może zmniejszyć tolerancję glukozy. U pacjentów z cukrzycą może doprowadzić to do pogorszenia parametrów metabolicznych; może ujawnić się cukrzyca utajona. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Mogą wystąpić zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej (hipokaliemia, hiponatremia i zasadowica metaboliczna), zwłaszcza w przypadku długotrwałego leczenia lub w przypadku stosowania dużych dawek produktu leczniczego. Dlatego należy monitorować stężenie elektrolitów w surowicy (przede wszystkim potasu, sodu i wapnia). Może wystąpić zmniejszenie stężenia potasu, szczególnie w przypadku stosowania diety z małą ilością potasu. Zwłaszcza w przypadku jednoczesnej zmniejszonej podaży potasu i (lub) zwiększonej pozanerkowej jego utraty (np. na skutek wymiotów lub przewlekłej biegunki), może wystąpić hipokaliemia, spowodowana zwiększonym wydalaniem potasu z moczem. Pojawiają się objawy nerwowo-mięśniowe (osłabienie mięśni, parestezja, niedowłady), jelitowe (wymioty, zaparcie, wzdęcie), nerkowe (wielomocz, nadmierne pragnienie) i sercowe (zaburzenia rytmu i przewodzenia). Znaczna utrata potasu może doprowadzić do porażennej niedrożności jelit lub zaburzeń przytomności, ze śpiączką w skrajnych przypadkach. Oprócz tego, istniejące choroby (np. marskość wątroby lub niewydolność serca), stosowane jednocześnie produkty lecznicze (patrz punkt 4.5) i dieta mogą być przyczyną niedoboru potasu. W takich przypadkach niezbędne jest odpowiednie monitorowanie stężenia potasu, jak również uzupełnianie jego niedoboru. Z powodu zwiększonego wydalania sodu z moczem, może wystąpić hiponatremia objawowa, szczególnie w przypadku stosowania diety małą ilością sodu. Najczęściej obserwowanymi objawami niedoboru sodu są: apatia, kurcz mięśni łydki, zobojętnienie, osłabienie, senność, wymioty i splątanie. Zwiększona utrata wapnia z moczem może prowadzić do wystąpienia hipokalcemii, która może w rzadkich przypadkach powodować tężyczkę. U pacjentów ze zwiększoną utratą magnezu z moczem, może rzadko wystąpić tężyczka lub zaburzenia rytmu serca spowodowane hipomagnezemią. U niektórych pacjentów może wystąpić zwiększone stężenie kwasu moczowego oraz napady dny moczanowej. Podczas stosowania furosemidu może wystąpić zasadowica metaboliczna lub istniejąca wcześniej zasadowica metaboliczna (np. w przebiegu niewyrównanej marskości wątroby) może ulec nasileniu. Zaburzenia ucha i błędnika Prawdopodobieństwo wystąpienia szumów usznych jest większe w przypadku szybkiego podania dożylnego, szczególnie pacjentom z niewydolnością nerek lub hipoproteinemią (np. w przebiegu zespołu nerczycowego). Zaburzenia serca Szczególnie w początkowym okresie leczenia oraz u pacjentów w podeszłym wieku, bardzo silna diureza może doprowadzić do obniżenia ciśnienia tętniczego, które, jeżeli będzie znaczne, może być przyczyną objawów podmiotowych i przedmiotowych, takich jak: niedociśnienie ortostatyczne, ostre niedociśnienie, uczucie ucisku w głowie, zawroty głowy, zapaść krążeniowa, zakrzepowe zapalenie żył lub nagły zgon (po podaniu domięśniowym lub dożylnym). Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Może wystąpić cholestaza wewnątrzwątrobowa, żółtaczka cholestatyczna, niedokrwienie wątroby, zwiększenie aktywności transaminaz wątrobowych. PT/H/0141/001/II/014 11 Zaburzenia nerek i dróg moczowych Diuretyki mogą nasilić lub ujawnić objawy ostrego zatrzymania moczu (zaburzenia opróżniania pęcherza, rozrost gruczołu krokowego lub zwężenie cewki moczowej); może wystąpić zapalenie naczyń, cukromocz, przemijające zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika we krwi. Ciąża, połóg i okres okołoporodowy U wcześniaków leczonych furosemidem może wystąpić kamica nerkowa i (lub) wapnica nerek z powodu odkładania się wapnia w tkance nerek. U wcześniaków z zespołem zaburzeń oddychania, leczenie moczopędne furosemidem w pierwszych tygodniach życia może zwiększyć ryzyko wystąpienia przetrwałego przewodu tętniczego Botalla. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Czy lek Furosemide Kabi wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Furosemide Kabi wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Reakcja pacjenta na działanie furosemidu jest indywidualna, a z powodu obniżenia ciśnienia tętniczego krwi zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn może być zaburzona. Ryzyko jest większe na początku leczenia, podczas zmian leczenia i po spożyciu alkoholu. PT/H/0141/001/II/014 8

Czy przyjmując Furosemide Kabi mogę prowadzić auto?

Furosemide Kabi wywiera nieistotny wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Reakcja pacjenta na działanie furosemidu jest indywidualna, a z powodu obniżenia ciśnienia tętniczego krwi zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn może być zaburzona. Ryzyko jest większe na początku leczenia, podczas zmian leczenia i po spożyciu alkoholu. PT/H/0141/001/II/014 8

Czy Furosemide Kabi mogę przyjmować w ciąży?

Ciąża Ponieważ furosemid przenika przez łożysko, w okresie ciąży należy go stosować krótko i wyłącznie, jeśli jest to bezwzględnie konieczne. Diuretyki nie są odpowiednie do rutynowego leczenia nadciśnienia i obrzęków występujących w okresie ciąży, ponieważ zmniejszają przepływ łożyskowy i, w konsekwencji, hamują wzrost płodu. Leczenie furosemidem w okresie ciąży wymaga monitorowania stężenia elektrolitów, wartości hematokrytu oraz wzrostu płodu. W badaniach na zwierzętach obserwowano toksyczny wpływ na rozmnażanie (patrz punkt 5.3). Furosemid osiąga w krwi pępowinowej 100% stężenia osoczowego u matki. Do chwili obecnej nie ma doniesień dotyczących wystąpienia zaburzeń rozwojowych płodu u ludzi, których przyczyną mogłoby być narażenie na furosemid. Jednak, nie ma wystarczających doświadczeń pozwalających stwierdzić, czy istnieje potencjalna możliwość uszkodzenia zarodka/płodu. W przypadku stosowania furosemidu w okresie ciąży, u płodu może wystąpić hiperkalciuria, wapnica nerek i wtórna nadczynność przytarczyc. W rozwoju wewnątrzmacicznym może być również stymulowane wytwarzanie moczu przez płód. Karmienie piersią Karmienie piersią jest przeciwwskazane, ponieważ furosemid przenika do mleka ludzkiego i hamuje laktację (patrz punkt 4.3).

Czy Furosemide Kabi jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ciąża Ponieważ furosemid przenika przez łożysko, w okresie ciąży należy go stosować krótko i wyłącznie, jeśli jest to bezwzględnie konieczne. Diuretyki nie są odpowiednie do rutynowego leczenia nadciśnienia i obrzęków występujących w okresie ciąży, ponieważ zmniejszają przepływ łożyskowy i, w konsekwencji, hamują wzrost płodu. Leczenie furosemidem w okresie ciąży wymaga monitorowania stężenia elektrolitów, wartości hematokrytu oraz wzrostu płodu. W badaniach na zwierzętach obserwowano toksyczny wpływ na rozmnażanie (patrz punkt 5.3). Furosemid osiąga w krwi pępowinowej 100% stężenia osoczowego u matki. Do chwili obecnej nie ma doniesień dotyczących wystąpienia zaburzeń rozwojowych płodu u ludzi, których przyczyną mogłoby być narażenie na furosemid. Jednak, nie ma wystarczających doświadczeń pozwalających stwierdzić, czy istnieje potencjalna możliwość uszkodzenia zarodka/płodu. W przypadku stosowania furosemidu w okresie ciąży, u płodu może wystąpić hiperkalciuria, wapnica nerek i wtórna nadczynność przytarczyc. W rozwoju wewnątrzmacicznym może być również stymulowane wytwarzanie moczu przez płód. Karmienie piersią Karmienie piersią jest przeciwwskazane, ponieważ furosemid przenika do mleka ludzkiego i hamuje laktację (patrz punkt 4.3).

Czy Furosemide Kabi wpływa na płodność?

Ciąża Ponieważ furosemid przenika przez łożysko, w okresie ciąży należy go stosować krótko i wyłącznie, jeśli jest to bezwzględnie konieczne. Diuretyki nie są odpowiednie do rutynowego leczenia nadciśnienia i obrzęków występujących w okresie ciąży, ponieważ zmniejszają przepływ łożyskowy i, w konsekwencji, hamują wzrost płodu. Leczenie furosemidem w okresie ciąży wymaga monitorowania stężenia elektrolitów, wartości hematokrytu oraz wzrostu płodu. W badaniach na zwierzętach obserwowano toksyczny wpływ na rozmnażanie (patrz punkt 5.3). Furosemid osiąga w krwi pępowinowej 100% stężenia osoczowego u matki. Do chwili obecnej nie ma doniesień dotyczących wystąpienia zaburzeń rozwojowych płodu u ludzi, których przyczyną mogłoby być narażenie na furosemid. Jednak, nie ma wystarczających doświadczeń pozwalających stwierdzić, czy istnieje potencjalna możliwość uszkodzenia zarodka/płodu. W przypadku stosowania furosemidu w okresie ciąży, u płodu może wystąpić hiperkalciuria, wapnica nerek i wtórna nadczynność przytarczyc. W rozwoju wewnątrzmacicznym może być również stymulowane wytwarzanie moczu przez płód. Karmienie piersią Karmienie piersią jest przeciwwskazane, ponieważ furosemid przenika do mleka ludzkiego i hamuje laktację (patrz punkt 4.3).