Zasób 3

Erythromycinum TZF

Substancja czynna
Erythromycinum
Postać
tabletki powlekane
Moc
200 mg
Skład
Jedna tabletka zawiera 200 mg erytromycyny (Erythromycinum). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Rdzeń tabletki Skrobia ryżowa Karbosymetyloskrobia sodowa (typ A) Żelatyna Polisorbat 80 Magnezu stearynian Skrobia ziemniaczana Żywica poliakrylowa (Eudragit L30-D55) Cytrynian trietylu Talk.
Wskazania
Erytromycynę w postaci tabletek powlekanych stosuje się w następujących zakażeniach wywołanych wrażliwymi drobnoustrojami. • Zakażenia górnych dróg oddechowych - zapalenie migdałków, ropień okołomigdałkowy, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie zatok, wtórne zakażenia bakteryjne w przebiegu grypy lub przeziębień. • Zakażenia dolnych dróg oddechowych - zapalenie tchawicy, ostre zapalenie oskrzeli lub zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc (płatowe, odoskrzelowe, pierwotne atypowe zapalenie płuc), rozstrzenie oskrzeli, choroba legionistów. • Zakażenia ucha środkowego i zewnętrznego. • Zapalenie dziąseł, angina Vincenta. • Zapalenie powiek. • Zakażenia skóry i tkanek miękkich: czyraki, czyraki mnogie, zapalenie tkanki łącznej, róża. • Zakażenia przewodu pokarmowego - zapalenie pęcherzyka żółciowego, gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy. • Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym, wtórnym zakażeniom w przebiegu oparzeń, zapaleniu wsierdzia u osób poddawanych zabiegom stomatologicznym. • Inne zakażenia: zapalenie szpiku, zapalenie cewki moczowej, rzeżączka, kiła pierwotna, ziarniniak weneryczny pachwin, błonica, płonica. Przed rozpoczęciem leczenia należy wziąć pod uwagę miejscowe oficjalne wytyczne dotyczące stosowania antybiotyków.
Dawkowanie
Wielkość dawki zależy od stopnia ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie, stanu pacjenta, wieku i masy ciała. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 8 lat Zwykle podaje się 1 g do 2 g na dobę, w dawkach podzielonych. W ciężkich zakażeniach dawkę można zwiększyć do 4 g na dobę, podawanych w dawkach podzielonych. Dzieci w wieku poniżej 8 lat Zwykle podaje się 30 do 50 mg/kg mc. na dobę, w dawkach podzielonych co 12 lub 6 godzin. W ciężkich zakażeniach dawkę można dwukrotnie zwiększyć i podawać co 6 godzin. Erythromycinum TZF w tabletkach można podawać dzieciom w każdym wieku, pod warunkiem, że są w stanie połknąć tabletkę w całości. Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku zmiana dawkowania nie jest konieczna. Jednak z uwagi na częste dolegliwości związane z zaburzeniami czynności wątroby lub dróg żółciowych, w tej grupie pacjentów zaleca się zachowanie ostrożności. Czas leczenia Czas leczenia zależy od ciężkości i rodzaju zakażenia. Erytromycynę należy podawać jeszcze przez co najmniej 2 do 3 dni po ustąpieniu objawów. W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce grupy A leczenie powinno trwać przynajmniej przez 10 dni. Sposób podawania Tabletki można przyjmować przed lub razem z posiłkiem, popijając niewielką ilością przegotowanej, ostudzonej wody. W leczeniu ciężkich i zagrażających życiu zakażeń zaleca się podawanie erytromycyny w postaci infuzji dożylnej.
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na erytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Erytromycyny nie należy podawać pacjentom otrzymującym astemizol, terfenadynę, cyzapryd, pimozyd, ergotaminę lub dihydroergotaminę.
Działania niepożądane
Działania niepożądane pojawiające się po zastosowaniu produktu leczniczego można sklasyfikować, jako występujące: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze częstość nieznana: zakażenia niewrażliwymi na lek bakteriami lub grzybami Zaburzenia krwi i układu chłonnego bardzo rzadko: agranulocytoza Reakcje uczuleniowe Zaburzenia układu immunologicznego rzadko: anafilaksja Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej częstość nieznana: pokrzywka, wysypki skórne, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) Reakcje uczuleniowe występują rzadko i najczęściej dotyczą pacjentów uczulonych na wiele różnych alergenów, którym podaje się duże dawki leku, zwłaszcza parenteralnie. Jeśli u pacjenta wystąpi którakolwiek z wyżej wymienionych reakcji uczuleniowych, należy 4 natychmiast odstawić lek. Zaburzenia ucha i błędnika częstość nieznana: zaburzenia słuchu (szumy uszne, głuchota) Zaburzenia słuchu występują zwłaszcza po podaniu dużych dawek leku i (lub) u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek; mijają zwykle po odstawieniu leku. Zaburzenia serca częstość nieznana: arytmia (częstoskurcz komorowy, zaburzenia typu torsade de pointes), kołatanie serca Zaburzenia żołądka i jelit bardzo rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego częstość nieznana: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka – najczęściej po podaniu dużych dawek Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: częstość nieznana: przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych w surowicy krwi rzadko: cholestatyczne zapalenie wątroby, niewydolność wątroby. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: bardzo rzadko: śródmiąższowe zapalenie nerek Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C; 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Brak danych dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.
Interakcje
Metabolizm erytromycyny zachodzi głównie w wątrobie z udziałem systemu monooksygenaz zależnych od cytochromu P-450. Erytromycyna (inhibitor enzymatyczny) hamuje aktywność enzymów, co może wpływać na metabolizm zarówno erytromycyny, jak i innych leków stosowanych w tym samym czasie, np. mizolastyny, bromokryptyny, heksobarbitalu, midazolamu, takrolimusu, triazolamu, kwasu walproinowego, ryfabutyny, zopiklonu. Erytromycyna poprzez wpływ na aktywność cytochromu P-450 wchodzi w interakcje farmakokinetyczne z: − teofiliną − zwiększa jej stężenie w surowicy, co prowadzi do zwiększenia jej toksyczności; podczas jednoczesnego podawania obu leków należy odpowiednio zmniejszyć dawkę teofiliny i kontrolować jej stężenie w surowicy; − digoksyną − zwiększa jej wchłanianie i stężenie w surowicy; − cyklosporyną − zwiększa jej stężenie i nasila nefrotoksyczność. − karbamazepiną − może hamować jej metabolizm wątrobowy; podczas jednoczesnego podawania obu leków może być konieczne zmniejszenie dawki karbamazepiny nawet do 50%; − fenytoiną, alfentanylem, metyloprednizolem lub benzodiazepinami − może nasilać ich toksyczność; − lekami przeciwarytmicznymi klasy I (dyzopiramid, chinidyna, prokainamid) − może wystąpić wydłużenie odstępu QT i niebezpieczeństwo częstoskurczu komorowego; − cyzaprydem − zwiększa jego stężenie w surowicy, co może spowodować wydłużenie odstępu QT w zapisie EKG, a w konsekwencji powodować komorowe zaburzenia rytmu serca; − terfenadyną i astemizolem − zwiększa ich stężenie we krwi, co może się wiązać z ciężkimi zaburzeniami rytmu serca − lowastatyną − może wywołać rabdomiolizę, zwłaszcza u ciężko chorych pacjentów. Ponadto podawanie erytromycyny z: − doustnymi środkami antykoncepcyjnymi − zmniejsza ich skuteczność oraz zwiększa ryzyko hepatotoksyczności; − lekami zmniejszającymi krzepliwość krwi (np. warfaryną, acenokumarolem), zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku − może znacznie wydłużyć czas protrombinowy i zwiększyć ryzyko wystąpienia krwotoku; podczas jednoczesnego stosowania erytromycyny z lekami zmniejszającymi krzepliwość krwi należy regularnie kontrolować czas protrombinowy; − ergotaminą lub dihydroergotaminą − może spowodować ostrą toksyczność objawiającą się skurczem naczyń krwionośnych; − kolchicyną − może zwiększać jej toksyczność. Erytromycyna może zmienić wynik oznaczeń amin katecholowych w moczu wykonywanych metodą fluorometryczną.
Ostrzeżenia
Przed podaniem pacjentowi erytromycyny należy przeprowadzić dokładny wywiad dotyczący występowania reakcji nadwrażliwości na erytromycynę, inne makrolidy lub inne alergeny. Jeśli w związku z podawaniem erytromycyny wystąpi reakcja nadwrażliwości, produkt należy natychmiast odstawić i zastosować leczenie objawowe. Podobnie jak w przypadku innych makrolidów, notowano występowanie rzadkich ciężkich reakcji alergicznych, w tym ostrej uogólnionej osutki krostkowej (ang. AGEP). Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, należy odstawić lek i wdrożyć odpowiednie leczenie. Lekarz powinien mieć świadomość, że po przerwaniu leczenia objawowego może dojść do nawrotu objawów alergicznych. Erytromycynę należy ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub otrzymujących jednocześnie leki mogące działać hepatotoksycznie. Podczas długotrwałego leczenia erytromycyną wskazane jest wykonanie testów czynności wątroby. U kobiet w ciąży erytromycyna nie przenika do płodu w stężeniach terapeutycznych. Jeśli chora na kiłę ciężarna pacjentka otrzymuje erytromycynę doustnie, zaleca się, by urodzonemu przez nią noworodkowi podać penicylinę. 2 Erytromycyna podawana pacjentom z miastenią może nasilać objawy choroby. Jeśli podczas lub po zakończeniu leczenia (nawet 2 miesiące od zakończenia leczenia) wystąpi ciężka, uporczywa biegunka, należy wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia rzekomobłoniastego zapalenia okrężnicy [w większości przypadków wywołanego przez Clostridium difficile (ang. CDAD Clostridium difficile-associated diarrhoea)]. Należy wówczas przerwać podawanie erytromycyny i rozpocząć odpowiednie leczenie. Stosowanie środków hamujących perystaltykę jest przeciwwskazane. Długotrwałe podawanie antybiotyków może być przyczyną nadmiernego rozwoju niewrażliwych bakterii lub grzybów. Jeśli podczas leczenia erytromycyną pojawi się u pacjenta nowe zakażenie grzybicze lub bakteryjne, antybiotyk należy natychmiast odstawić i wdrożyć odpowiednie leczenie.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża 3 ztw_28.01.14 zmPRAC_301117_v1 Badania na zwierzętach wykazały, że erytromycyna nie stanowi zagrożenia dla płodu. Nie ma również dowodów, by była niebezpieczna dla kobiet w ciąży. W wieloletniej praktyce klinicznej, u kobiet leczonych erytromycyną podczas ciąży nie stwierdzono żadnych powikłań płodu związanych z przyjmowaniem antybiotyku. Erytromycyna przenika przez łożysko, ale jej stężenie w surowicy płodu jest małe. Karmienie piersią Antybiotyk jest wydzielany do mleka matki, dlatego kobiety karmiące piersią podczas leczenia erytromycyną muszą zachować ostrożność.
Właściwości farmakokinetyczne
Erytromycyna jest nietrwała w środowisku kwaśnym, dlatego też podawana jest w postaci tabletek powlekanych. Postać ta chroni substancję czynną przed dezaktywacją przez sok żołądkowy, powoduje jednak osłabione i niepełne wchłanianie w przewodzie pokarmowym, zmienne osobniczo. Pokarm w żołądku zmniejsza wchłanianie leku. Erytromycyna po doustnym podaniu w dawce 250 mg lub 500 mg osiąga maksymalne stężenie w surowicy, wynoszące odpowiednio 0,3-0,4 mg/l i 0,3-1,9 mg/l po upływie 2 do 4 godzin. Stężenia leku osiągane w surowicy krwi u kobiet są zwykle większe niż u mężczyzn. Okres półtrwania wynosi od 1 do 2 godzin, a stężenie terapeutyczne utrzymuje się przez około 6 godzin. U osób z niewydolnością nerek okres półtrwania wydłuża się do 68 godzin. Z białkami krwi erytromycyna wiąże się w około 70%. Erytromycyna dobrze przenika do większości tkanek i narządów. W uchu środkowym i migdałkach podniebiennych osiąga stężenie zbliżone do stężeń występujących w surowicy krwi. Wysokie stężenia terapeutyczne leku obserwuje się również w płynach opłucnowym i otrzewnowym. Erytromycyna przenika przez łożysko i do mleka matki. Wykazuje również zdolność przenikania do wnętrza komórek. Nie przenika do płynu mózgowo-rdzeniowego i płynu stawowego. Erytromycyna indukuje aktywność enzymów mikrosomalnych, wpływających między innymi na jej własny metabolizm. W wątrobie lek jest częściowo inaktywowany w wyniku demetylacji. Erytromycyna wydalana jest w postaci nie zmienionej głównie z żółcią i kałem i tylko w około 2,5% z moczem. 6 Lek nie jest usuwany z organizmu podczas dializy otrzewnowej i hemodializy.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, antybiotyki Kod ATC: J 01 FA 01 Erytromycyna należy do grupy antybiotyków makrolidowych. Wykazuje działanie bakteriostatyczne, którego mechanizm polega na hamowaniu biosyntezy białek w komórkach bakteryjnych wskutek wiązania się z podjednostką 50S rybosomu. Erytromycyna in vitro działa na: bakterie Gram-dodatnie Listeria monocytogenes, Corynebacterium diphtheriae, Staphylococcus spp., Streptococcus spp. (w tym Enterococcus spp.) bakterie Gram-ujemne Neisseria meningitidis, Neisseria gonorrhoeae, Legionella pneumophila, Moraxella catarrhalis, Bordetella pertussis, Campylobacter spp., Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma urealyticum, Treponema pallidum, Chlamydia spp., Clostridium spp. Eradykacja większości szczepów Haemophilus influenzae obserwowana jest tylko przy wysokich stężeniach erytromycyny. Erytromycyna jest nieskuteczna w zwalczaniu zakażeń wywołanych przez grzyby, wirusy, drożdżaki.
Przedawkowanie
Objawami przedawkowania erytromycyny, tak jak i w przypadku innych makrolidów, są zaburzenia słuchu oraz nasilone objawy żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka). W przypadku przedawkowania należy natychmiast odstawić lek i zastosować leczenie objawowe oraz monitorować podstawowe czynności życiowe (oddech, tętno, ciśnienie krwi). Erytromycyna nie jest usuwana z organizmu w procesie hemodializy lub dializy otrzewnowej. 5 ztw_28.01.14 zmPRAC_301117_v1
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
    Pytania dotyczące leku:

    Co wchodzi w skład leku Erythromycinum TZF?

    Jedna tabletka zawiera 200 mg erytromycyny (Erythromycinum). Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

    Jakie są wskazania do stosowania leku Erythromycinum TZF?

    Erytromycynę w postaci tabletek powlekanych stosuje się w następujących zakażeniach wywołanych wrażliwymi drobnoustrojami. • Zakażenia górnych dróg oddechowych - zapalenie migdałków, ropień okołomigdałkowy, zapalenie gardła, zapalenie krtani, zapalenie zatok, wtórne zakażenia bakteryjne w przebiegu grypy lub przeziębień. • Zakażenia dolnych dróg oddechowych - zapalenie tchawicy, ostre zapalenie oskrzeli lub zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc (płatowe, odoskrzelowe, pierwotne atypowe zapalenie płuc), rozstrzenie oskrzeli, choroba legionistów. • Zakażenia ucha środkowego i zewnętrznego. • Zapalenie dziąseł, angina Vincenta. • Zapalenie powiek. • Zakażenia skóry i tkanek miękkich: czyraki, czyraki mnogie, zapalenie tkanki łącznej, róża. • Zakażenia przewodu pokarmowego - zapalenie pęcherzyka żółciowego, gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy. • Zapobieganie zakażeniom okołooperacyjnym, wtórnym zakażeniom w przebiegu oparzeń, zapaleniu wsierdzia u osób poddawanych zabiegom stomatologicznym. • Inne zakażenia: zapalenie szpiku, zapalenie cewki moczowej, rzeżączka, kiła pierwotna, ziarniniak weneryczny pachwin, błonica, płonica. Przed rozpoczęciem leczenia należy wziąć pod uwagę miejscowe oficjalne wytyczne dotyczące stosowania antybiotyków.

    Jak często zażywać lek Erythromycinum TZF?

    Wielkość dawki zależy od stopnia ciężkości zakażenia, wrażliwości drobnoustroju wywołującego zakażenie, stanu pacjenta, wieku i masy ciała. Dorośli i dzieci w wieku powyżej 8 lat Zwykle podaje się 1 g do 2 g na dobę, w dawkach podzielonych. W ciężkich zakażeniach dawkę można zwiększyć do 4 g na dobę, podawanych w dawkach podzielonych. Dzieci w wieku poniżej 8 lat Zwykle podaje się 30 do 50 mg/kg mc. na dobę, w dawkach podzielonych co 12 lub 6 godzin. W ciężkich zakażeniach dawkę można dwukrotnie zwiększyć i podawać co 6 godzin. Erythromycinum TZF w tabletkach można podawać dzieciom w każdym wieku, pod warunkiem, że są w stanie połknąć tabletkę w całości. Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku zmiana dawkowania nie jest konieczna. Jednak z uwagi na częste dolegliwości związane z zaburzeniami czynności wątroby lub dróg żółciowych, w tej grupie pacjentów zaleca się zachowanie ostrożności. Czas leczenia Czas leczenia zależy od ciężkości i rodzaju zakażenia. Erytromycynę należy podawać jeszcze przez co najmniej 2 do 3 dni po ustąpieniu objawów. W przypadku zakażeń wywołanych przez paciorkowce grupy A leczenie powinno trwać przynajmniej przez 10 dni. Sposób podawania Tabletki można przyjmować przed lub razem z posiłkiem, popijając niewielką ilością przegotowanej, ostudzonej wody. W leczeniu ciężkich i zagrażających życiu zakażeń zaleca się podawanie erytromycyny w postaci infuzji dożylnej.

    Kiedy nie przyjmować leku Erythromycinum TZF?

    Nadwrażliwość na erytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Erytromycyny nie należy podawać pacjentom otrzymującym astemizol, terfenadynę, cyzapryd, pimozyd, ergotaminę lub dihydroergotaminę.

    Kiedy nie powinno się stosować leku Erythromycinum TZF?

    Nadwrażliwość na erytromycynę lub inne antybiotyki makrolidowe lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. Erytromycyny nie należy podawać pacjentom otrzymującym astemizol, terfenadynę, cyzapryd, pimozyd, ergotaminę lub dihydroergotaminę.

    Jakie są działania niepożądane leku Erythromycinum TZF?

    Działania niepożądane pojawiające się po zastosowaniu produktu leczniczego można sklasyfikować, jako występujące: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100), rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000), bardzo rzadko (<1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zakażenia i zarażenia pasożytnicze częstość nieznana: zakażenia niewrażliwymi na lek bakteriami lub grzybami Zaburzenia krwi i układu chłonnego bardzo rzadko: agranulocytoza Reakcje uczuleniowe Zaburzenia układu immunologicznego rzadko: anafilaksja Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej częstość nieznana: pokrzywka, wysypki skórne, zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, ostra uogólniona osutka krostkowa (ang. AGEP) Reakcje uczuleniowe występują rzadko i najczęściej dotyczą pacjentów uczulonych na wiele różnych alergenów, którym podaje się duże dawki leku, zwłaszcza parenteralnie. Jeśli u pacjenta wystąpi którakolwiek z wyżej wymienionych reakcji uczuleniowych, należy 4 natychmiast odstawić lek. Zaburzenia ucha i błędnika częstość nieznana: zaburzenia słuchu (szumy uszne, głuchota) Zaburzenia słuchu występują zwłaszcza po podaniu dużych dawek leku i (lub) u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek; mijają zwykle po odstawieniu leku. Zaburzenia serca częstość nieznana: arytmia (częstoskurcz komorowy, zaburzenia typu torsade de pointes), kołatanie serca Zaburzenia żołądka i jelit bardzo rzadko: rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego częstość nieznana: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka – najczęściej po podaniu dużych dawek Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych: częstość nieznana: przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych w surowicy krwi rzadko: cholestatyczne zapalenie wątroby, niewydolność wątroby. Zaburzenia nerek i dróg moczowych: bardzo rzadko: śródmiąższowe zapalenie nerek Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C; 02-222 Warszawa Tel.: + 48 22 49 21 301 Faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    Czy lek Erythromycinum TZF wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

    Brak danych dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

    Czy przyjmując Erythromycinum TZF mogę prowadzić auto?

    Brak danych dotyczących wpływu leku na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania urządzeń mechanicznych.

    Czy Erythromycinum TZF mogę przyjmować w ciąży?

    Ciąża 3 ztw_28.01.14 zmPRAC_301117_v1 Badania na zwierzętach wykazały, że erytromycyna nie stanowi zagrożenia dla płodu. Nie ma również dowodów, by była niebezpieczna dla kobiet w ciąży. W wieloletniej praktyce klinicznej, u kobiet leczonych erytromycyną podczas ciąży nie stwierdzono żadnych powikłań płodu związanych z przyjmowaniem antybiotyku. Erytromycyna przenika przez łożysko, ale jej stężenie w surowicy płodu jest małe. Karmienie piersią Antybiotyk jest wydzielany do mleka matki, dlatego kobiety karmiące piersią podczas leczenia erytromycyną muszą zachować ostrożność.

    Czy Erythromycinum TZF jest bezpieczny w czasie karmienia?

    Ciąża 3 ztw_28.01.14 zmPRAC_301117_v1 Badania na zwierzętach wykazały, że erytromycyna nie stanowi zagrożenia dla płodu. Nie ma również dowodów, by była niebezpieczna dla kobiet w ciąży. W wieloletniej praktyce klinicznej, u kobiet leczonych erytromycyną podczas ciąży nie stwierdzono żadnych powikłań płodu związanych z przyjmowaniem antybiotyku. Erytromycyna przenika przez łożysko, ale jej stężenie w surowicy płodu jest małe. Karmienie piersią Antybiotyk jest wydzielany do mleka matki, dlatego kobiety karmiące piersią podczas leczenia erytromycyną muszą zachować ostrożność.

    Czy Erythromycinum TZF wpływa na płodność?

    Ciąża 3 ztw_28.01.14 zmPRAC_301117_v1 Badania na zwierzętach wykazały, że erytromycyna nie stanowi zagrożenia dla płodu. Nie ma również dowodów, by była niebezpieczna dla kobiet w ciąży. W wieloletniej praktyce klinicznej, u kobiet leczonych erytromycyną podczas ciąży nie stwierdzono żadnych powikłań płodu związanych z przyjmowaniem antybiotyku. Erytromycyna przenika przez łożysko, ale jej stężenie w surowicy płodu jest małe. Karmienie piersią Antybiotyk jest wydzielany do mleka matki, dlatego kobiety karmiące piersią podczas leczenia erytromycyną muszą zachować ostrożność.