Zasób 3

DHC Continus

Substancja czynna
Dihydrocodeini tartras
Postać
tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu
Moc
60 mg
Skład
Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 60 mg Dihydrocodeini tartras (winianu dihydrokodeiny). Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 90 mg Dihydrocodeini tartras (winianu dihydrokodeiny). Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 120 mg Dihydrocodeini tartras (winianu dihydrokodeiny). Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 1 tabletka DHC Continus 60 mg zawiera 58,4 mg laktozy. 1 tabletka DHC Continus 90 mg zawiera 40,5 mg laktozy. 1 tabletka DHC Continus 120 mg zawiera 54,0 mg laktozy. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Laktoza bezwodna, hydroksyetyloceluloza, alkohol cetostearylowy, magnezu stearynian, talk. 6
Wskazania
DHC Continus stosuje się do zwalczania silnych bólów nowotworowych oraz przewlekłych o innej etiologii.
Dawkowanie
Nie stosować u dzieci poniżej 12 lat. Podawanie dihydrokodeiny dzieciom w wieku powyżej 12 lat jest zależne od decyzji lekarza i produkt leczniczy może być stosowany, jeśli korzyść przewyższa ryzyko. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 60mg co 12 godzin. Dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 120 mg co 12 godzin. Dawkę należy zmniejszyć u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek oraz niedoczynnością tarczycy. 1 Sposób podawania Do podawania doustnego. Tabletkę należy połykać w całości, nie dzielić, nie żuć ani nie rozgryzać (patrz pkt 4.4). Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu DHC Continus należy przyjmować co 12 godzin. Ostrzeżenia dotyczące podawania produktu leczniczego pacjentom z dużym potencjałem uzależnień od alkoholu i leków– patrz punkt 4.4.
Przeciwwskazania
• nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1; • ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc; • ostre serce płucne; • ciężka astma oskrzelowa; • ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem; • dzieci poniżej 12 lat; • niedrożność porażenna jelit; • uraz głowy lub podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe; • alkoholizm (ostra faza); • dziedziczna nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy (typu Lapp) lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy.
Działania niepożądane
Najczęstszymi działaniami niepożądanymi produktu leczniczego DHC Continus są zaparcia i uspokojenie polekowe. Niektóre działania niepożądane, takie jak np. nudności, wymioty, zmęczenie, senność i zawroty głowy mogą występować zwłaszcza na początku leczenia i ustępują zazwyczaj w ciągu kilku dni trwania ustabilizowanej farmakoterapii. Do leczenia zaparć można stosować leki przeczyszczające. W ocenie działań niepożądanych uwzględnia się następującą częstość ich występowania: Bardzo często: ≥ 1/10 Często: ≥ 1/100 do < 1/10 Niezbyt często: ≥ 1/1 000 do < 1/100 Rzadko: ≥ 1/10 000 do < 1/1 000 Bardzo rzadko: < 1/10 000 Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia endokrynologiczne Nieznana: hiperprolaktynemia Zaburzenia psychiczne Niezbyt często: stan dezorientacji, uzależnienie od leku, halucynacje, zmiany nastroju, dysforia Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: niedociśnienie Zaburzenia układu nerwowego Często: senność Niezbyt często: napady drgawkowe (zwłaszcza u osób z padaczką lub ze skłonnością do drgawek), zawroty głowy, bóle głowy, parestezje, sedacja (zależna od dawki, senność aż do zaburzeń świadomości) Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Zaburzenia oka Rzadko: zaburzenia widzenia Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: nadmierne pocenie się, wysypka, świąd, pokrzywka Zaburzenia żołądka i jelit Często: ból brzucha, zaparcia, suchość w ustach, nudności, wymioty Niezbyt często: biegunka, niedrożność porażenna jelit 4 Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: kolka żółciowa, stany skurczowe dróg żółciowych, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: zatrzymanie moczu Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: duszność, atak astmy (szczególnie u pacjentów z astmą), depresja oddechowa Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często: osłabienie, zmęczenie, złe samopoczucie, uzależnienie fizyczne z zespołem odstawienia leku Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
W trakcie leczenia nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn, ponieważ dihydrokodeina może powodować senność.
Interakcje
Stosować ostrożnie u pacjentów przyjmujących jednocześnie inne leki hamujące czynność ośrodkowego układu nerwowego, takie jak leki uspokajające lub nasenne (jak beznodiazepiny), inne leki opioidowe, fenotiazyny, leki przeciwlękowe, przeciwdepresyjne, przeciwpsychotyczne, inne leki uspokajające oraz alkohol. Jest to istotne z punktu widzenia potencjalnych efektów interakcji lekowych mogących prowadzić do wystąpienia depresji oddechowej, śpiączki lub śmierci. Dihydrokodeiny nie należy stosować jednocześnie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) lub w ciągu 2 tygodni od zakończenia leczenia lekami z tej grupy. Ostrzeżenia dotyczące podawania produktu leczniczego pacjentom z dużym potencjałem uzależnień od alkoholu i leków– patrz punkt 4.4. 3
Ostrzeżenia
Dihydrokodeinę należy stosować ostrożnie u pacjentów: • w podeszłym wieku; • z uzależnieniem od opioidów, innych leków lub alkoholu, w wywiadzie lub obecnie; • z podwyższonym ciśnieniem wewnątrzczaszkowym lub urazem głowy; • z zaburzeniami czynności dróg żółciowych; • z zapaleniem trzustki; • z zaburzeniami czynności wątroby; • z ciężką niewydolnością nerek; • z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc; • z sercem płucnym; • z astmą oskrzelową; • z depresją ośrodka oddechowego z niedotlenieniem; • z zaparciem; • z niedoczynnością tarczycy; • jednocześnie stosujących inhibitory monoaminooksydazy lub w ciągu 2 tygodni od zakończenia leczenia lekami z tej grupy; • z przerostem gruczołu krokowego. Należy zachować ostrożność stosując dihydrokodeinę jednocześnie z lekami hamującymi czynność ośrodkowego układu nerwowego (patrz punkt 4.5). Podczas długotrwałego stosowania produktu DHC Continus, u pacjenta może wykształcić się tolerancja na dihydrokodeinę, wymagająca stopniowego zwiększania dawki leku w celu utrzymania kontroli bólu. Długotrwałe stosowanie produktu DHC Continus może prowadzić do uzależnienia fizycznego. Po nagłym przerwaniu leczenia mogą wystąpić objawy zespołu odstawiennego. 2 Jeśli leczenie produktem DHC Continus nie jest już dłużej konieczne, zaleca się stopniową redukcję dawki, aby zapobiec wystąpieniu objawów zespołu odstawiennego. Dihydrokodeina, podobnie jak inne opioidy, wykazuje potencjał uzależniający oraz może być niewłaściwie stosowana przez osoby z utajonym lub manifestującym się uzależnieniem. U pacjenta może rozwinąć się psychiczne uzależnienie od opioidowych leków przeciwbólowych, w tym od dihydrokodeiny. Należy unikać podawania dihydrokodeiny pacjentom z dużym potencjałem uzależnień, nie tylko od leków opioidowych, ale szczególnie - od alkoholu lub innych leków metabolizowanych w układzie CYP450, a w szczególności 2D6. Należy szczególnie nadzorować podawanie dihydrokodeiny pacjentom z problemem alkoholowym, jeśli korzyść z przyjmowania dihydrokodeiny przewyższa ryzyko, oraz koniecznie monitorować parametry czynności wątroby (np. AspAT, AlAT, GGTP) w przypadku osób nadużywających wcześniej alkoholu lub leków mogących wpływać na czynność wątroby. Opioidy mogą wpływać na funkcjonowanie osi podwzgórze-przysadka-nadnercza i osi podwzgórze- przysadka-gonady. Objawy obejmują m.in. wzrost stężenia prolaktyny, a także obniżenie poziomu kortyzolu i testosteronu w surowicy. Zmiany te mogą prowadzić do wystąpienia objawów klinicznych. Podczas stosowania produktu nie należy spożywać alkoholu. Ponieważ dihydrokodeina może powodować uwalnianie histaminy, nie należy jej stosować w ostrym napadzie astmy i należy ją ostrożnie stosować u pacjentów z astmą. Zaleca się zmniejszenie dawki u pacjentów z niedoczynnością tarczycy, niewydolnością wątroby i nerek oraz u osób w podeszłym wieku. Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu należy połykać w całości, nie łamać, nie żuć ani nie kruszyć. Podanie przełamanej lub pokruszonej tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu powoduje szybkie uwolnienie i wchłonięcie za dużej dawki dihydrokodeiny, co może skutkować wystąpieniem objawów przedawkowania, a nawet doprowadzić do śmierci (punkt 4.9). W przypadku niewłaściwego stosowania postaci doustnych poprzez podanie ich drogą pozajelitową należy spodziewać się wystąpienia ciężkich działań niepożądanych, które mogą prowadzić do zgonu.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
U kobiet w ciąży dihydrokodeina powinna być stosowana tylko w razie bezwzględnej konieczności. Nie stwierdzono czy dihydrokodeina przenika do mleka ludzkiego, dlatego u karmiących piersią lek należy podawać jedynie w przypadkach bezwzględnej konieczności.
Właściwości farmakokinetyczne
Dihydrokodeina wchłania się dobrze z przewodu pokarmowego, a jej stężenie terapeutyczne we krwi utrzymuje się przez 12 godzin (czyli do następnej dawki). Podobnie jak inne pochodne fenantrenowe, dihydrokodeina jest głównie metabolizowana w wątrobie, jej metabolity są wydalane przede wszystkim z moczem. Metabolizm dihydrokodeiny objemuje o-demetylację, n-demetylację i 6-keto redukcję.
Właściwości farmakodynamiczne
Dihydrokodeina jest półsyntetycznym opioidowym lekiem przeciwbólowym o działaniu słabszym niż morfina. Lek działa na receptory opioidowe w mózgu, zmniejszając wrażliwość pacjenta na ból oraz wzmacnia odporność psychiczną na ból poprzez zmniejszenie związanego z nim lęku. Działanie na ośrodkowy układ nerwowy Głównym działaniem terapeutycznym dihydrokodeiny jest działanie przeciwbólowe oraz działanie przeciwkaszlowe (zahamowanie odruchu kaszlu poprzez bezpośredni wpływ na ośrodek kaszlu w rdzeniu przedłużonym). Działanie przeciwkaszlowe może wystąpić podczas stosowania dawek mniejszych niż wymagane do zniesienia bólu. Dihydrokodeina może powodować depresję oddechową na skutek bezpośredniego oddziaływania na ośrodek oddechowy w pniu mózgu. Działanie na żołądek, jelita oraz inne mięśnie gładkie Dihydrokodeina powoduje zmniejszenie czynności motorycznych poprzez zwiększenie napięcia mięśni gładkich, odźwiernika i dwunastnicy. Trawienie jedzenia w jelicie cienkim jest opóźnione, a czynności propulsywne są zmniejszone. Propulsywne ruchy perystaltyczne w jelicie grubym są zmniejszone, podczas gdy napięcie mięśni wzrasta do punktu skurczu skutkując wystąpieniem zaparcia.
Przedawkowanie
Zwykle można spodziewać się objawów przedawkowania takich, jak w przypadku innych środków przeciwbólowych działających na ośrodkowy układ nerwowy (opioidów). Ciężkie przedawkowanie dihydrokodeiny może objawiać się sennością przechodzącą w osłupienie lub śpiączkę, szpilkowatymi źrenicami, wymiotami, tachykardią lub bradykardią, skurczami mięśni, rabdomiolizą, niedociśnieniem aż do niewydolności krążeniowej i niewydolności oddechowej lub bezdechu, które mogą w ciężkich przypadkach prowadzić do zgonu. Leczenie przedawkowania dihydrokodeiną: Podstawowym działaniem, jakie należy podjąć jest zapewnienie drożności dróg oddechowych oraz wprowadzenie wspomaganego lub kontrolowanego dostarczania tlenu do płuc. Przedawkowanie można leczyć przez podanie antagonistów opioidowych (np.: 0,4 - 2 mg naloksonu dożylnie). W razie potrzeby podawanie należy powtarzać w odstępach 2-3 minutowych. Nalokson może być podany w postaci wlewu w dawce 2 mg w 500 ml 0,9% roztworu soli fizjologicznej lub 5% dekstrozy (0,004 mg/ml naloksonu). Szybkość wlewu powinna być dostosowana do wcześniej podanej, jednorazowej dużej dawki leku podawanej szybko (bolus) oraz do reakcji pacjenta. Jeśli jest to wskazane, należy zastosować środki podtrzymujące (obejmujące sztuczne oddychanie, podanie tlenu, leki podnoszące ciśnienie krwi oraz wlewy płynów) w postępowaniu ze wstrząsem krążeniowym towarzyszącym przedawkowaniu. Zatrzymanie serca lub arytmia może wymagać wykonania masażu serca lub defibrylacji (przerwania migotania komór). Należy utrzymać odpowiedni poziom płynów i elektrolitów. W przypadkach, gdy nie minęło zbyt wiele czasu od zażycia tabletek o przedłużonym uwalnianiu, należy rozważyć płukanie żołądka. Ponieważ działanie naloksonu jest stosunkowo krótkotrwałe, pacjent musi pozostawać pod stałym nadzorem, aż do przywrócenia samodzielnego oddychania. 5 Nalokson nie powinien być podawany pacjentom, u których nie występują poważne objawy kliniczne niewydolności oddechowej lub krążeniowej, wtórne do przedawkowania dihydrokodeiny. Nalokson powinien być podawany ostrożnie pacjentom, u których stwierdzono lub podejrzewa się fizyczne uzależnienie od dihydroksykodeiny. W niektórych przypadkach nagła lub całkowita neutralizacja działania opioidu może przyspieszać (wywołać) ból oraz ostry zespół odstawienny.
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
    Pytania dotyczące leku:

    Co wchodzi w skład leku DHC Continus?

    Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 60 mg Dihydrocodeini tartras (winianu dihydrokodeiny). Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 90 mg Dihydrocodeini tartras (winianu dihydrokodeiny). Każda tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu zawiera 120 mg Dihydrocodeini tartras (winianu dihydrokodeiny). Substancje pomocnicze o znanym działaniu: 1 tabletka DHC Continus 60 mg zawiera 58,4 mg laktozy. 1 tabletka DHC Continus 90 mg zawiera 40,5 mg laktozy. 1 tabletka DHC Continus 120 mg zawiera 54,0 mg laktozy. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

    Jakie są wskazania do stosowania leku DHC Continus?

    DHC Continus stosuje się do zwalczania silnych bólów nowotworowych oraz przewlekłych o innej etiologii.

    Jak często zażywać lek DHC Continus?

    Nie stosować u dzieci poniżej 12 lat. Podawanie dihydrokodeiny dzieciom w wieku powyżej 12 lat jest zależne od decyzji lekarza i produkt leczniczy może być stosowany, jeśli korzyść przewyższa ryzyko. Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: zazwyczaj stosowana dawka początkowa to 60mg co 12 godzin. Dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej 120 mg co 12 godzin. Dawkę należy zmniejszyć u osób w podeszłym wieku oraz u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek oraz niedoczynnością tarczycy. 1 Sposób podawania Do podawania doustnego. Tabletkę należy połykać w całości, nie dzielić, nie żuć ani nie rozgryzać (patrz pkt 4.4). Tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu DHC Continus należy przyjmować co 12 godzin. Ostrzeżenia dotyczące podawania produktu leczniczego pacjentom z dużym potencjałem uzależnień od alkoholu i leków– patrz punkt 4.4.

    Kiedy nie przyjmować leku DHC Continus?

    • nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1; • ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc; • ostre serce płucne; • ciężka astma oskrzelowa; • ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem; • dzieci poniżej 12 lat; • niedrożność porażenna jelit; • uraz głowy lub podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe; • alkoholizm (ostra faza); • dziedziczna nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy (typu Lapp) lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

    Kiedy nie powinno się stosować leku DHC Continus?

    • nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1; • ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc; • ostre serce płucne; • ciężka astma oskrzelowa; • ciężka depresja oddechowa z niedotlenieniem; • dzieci poniżej 12 lat; • niedrożność porażenna jelit; • uraz głowy lub podwyższone ciśnienie wewnątrzczaszkowe; • alkoholizm (ostra faza); • dziedziczna nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy (typu Lapp) lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

    Jakie są działania niepożądane leku DHC Continus?

    Najczęstszymi działaniami niepożądanymi produktu leczniczego DHC Continus są zaparcia i uspokojenie polekowe. Niektóre działania niepożądane, takie jak np. nudności, wymioty, zmęczenie, senność i zawroty głowy mogą występować zwłaszcza na początku leczenia i ustępują zazwyczaj w ciągu kilku dni trwania ustabilizowanej farmakoterapii. Do leczenia zaparć można stosować leki przeczyszczające. W ocenie działań niepożądanych uwzględnia się następującą częstość ich występowania: Bardzo często: ≥ 1/10 Często: ≥ 1/100 do < 1/10 Niezbyt często: ≥ 1/1 000 do < 1/100 Rzadko: ≥ 1/10 000 do < 1/1 000 Bardzo rzadko: < 1/10 000 Nieznana: częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia endokrynologiczne Nieznana: hiperprolaktynemia Zaburzenia psychiczne Niezbyt często: stan dezorientacji, uzależnienie od leku, halucynacje, zmiany nastroju, dysforia Zaburzenia naczyniowe Niezbyt często: niedociśnienie Zaburzenia układu nerwowego Często: senność Niezbyt często: napady drgawkowe (zwłaszcza u osób z padaczką lub ze skłonnością do drgawek), zawroty głowy, bóle głowy, parestezje, sedacja (zależna od dawki, senność aż do zaburzeń świadomości) Zaburzenia ucha i błędnika Niezbyt często: zawroty głowy pochodzenia błędnikowego Zaburzenia oka Rzadko: zaburzenia widzenia Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: nadmierne pocenie się, wysypka, świąd, pokrzywka Zaburzenia żołądka i jelit Często: ból brzucha, zaparcia, suchość w ustach, nudności, wymioty Niezbyt często: biegunka, niedrożność porażenna jelit 4 Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Niezbyt często: kolka żółciowa, stany skurczowe dróg żółciowych, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych Zaburzenia nerek i dróg moczowych Niezbyt często: zatrzymanie moczu Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: duszność, atak astmy (szczególnie u pacjentów z astmą), depresja oddechowa Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Niezbyt często: osłabienie, zmęczenie, złe samopoczucie, uzależnienie fizyczne z zespołem odstawienia leku Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem: Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02 222 Warszawa, tel.: + 48 22 49 21 301 faks: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    Czy lek DHC Continus wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

    W trakcie leczenia nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn, ponieważ dihydrokodeina może powodować senność.

    Czy przyjmując DHC Continus mogę prowadzić auto?

    W trakcie leczenia nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn, ponieważ dihydrokodeina może powodować senność.

    Czy DHC Continus mogę przyjmować w ciąży?

    U kobiet w ciąży dihydrokodeina powinna być stosowana tylko w razie bezwzględnej konieczności. Nie stwierdzono czy dihydrokodeina przenika do mleka ludzkiego, dlatego u karmiących piersią lek należy podawać jedynie w przypadkach bezwzględnej konieczności.

    Czy DHC Continus jest bezpieczny w czasie karmienia?

    U kobiet w ciąży dihydrokodeina powinna być stosowana tylko w razie bezwzględnej konieczności. Nie stwierdzono czy dihydrokodeina przenika do mleka ludzkiego, dlatego u karmiących piersią lek należy podawać jedynie w przypadkach bezwzględnej konieczności.

    Czy DHC Continus wpływa na płodność?

    U kobiet w ciąży dihydrokodeina powinna być stosowana tylko w razie bezwzględnej konieczności. Nie stwierdzono czy dihydrokodeina przenika do mleka ludzkiego, dlatego u karmiących piersią lek należy podawać jedynie w przypadkach bezwzględnej konieczności.