Zasób 3

Carboplatin Actavis

Substancja czynna
Carboplatinum
Postać
koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji
Moc
10 mg/ml
Skład
1 ml koncentratu zawiera 10 mg karboplatyny. Każda fiolka 5 ml zawiera 50 mg karboplatyny. Każda fiolka 15 ml zawiera 150 mg karboplatyny. Każda fiolka 45 ml zawiera 450 mg karboplatyny. Każda fiolka 60 ml zawiera 600 mg karboplatyny. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Woda do wstrzykiwań.
Wskazania
Produkt leczniczy Carboplatin Actavis jest wskazany w leczeniu: − zaawansowanego raka jajnika pochodzenia nabłonkowego w: - leczeniu pierwszego rzutu - leczeniu drugiego rzutu, jeżeli leczenie innymi lekami okazało się nieskuteczne − drobnokomórkowego raka płuc.
Dawkowanie
Zalecane dawkowanie karboplatyny u dotychczas nieleczonych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek, tj. klirensem kreatyniny >60 ml/min, wynosi 400 mg/m2 powierzchni ciała w pojedynczej dawce w krótkiej infuzji dożylnej trwającej 15 do 60 minut. Alternatywnym sposobem określenia dawki może być zastosowanie wzoru Calverta przedstawionego poniżej: dawka (mg) = docelowa wartość AUC (mg/ml x min) x [GFR ml/min + 25] Docelowa wartość AUC Planowana chemioterapia Status terapeutyczny pacjenta 5-7 mg/ml x min monoterapia karboplatyną dotychczas nieleczony 4-6 mg/ml x min monoterapia karboplatyną wcześniej leczony 4-6 mg/ml x min karboplatyną + cyklofosfamid dotychczas nieleczony Uwaga: według wzoru Calverta całkowita dawka karboplatyny obliczana jest w mg, a nie w mg/m2 pc. Wzoru Calverta nie należy stosować u pacjentów uprzednio intensywnie leczonych.** 1 ** Pacjenci są uważani za uprzednio intensywnie leczonych, jeżeli otrzymywali jakąkolwiek z poniższych terapii: − mitomycyna C − nitrozomocznik − leczenie skojarzone doksorubicyną, cyklofosfamidem i cisplatyną − leczenie skojarzone z zastosowaniem pięciu lub więcej środków − radioterapia ≥4500 radów, zogniskowana w polu 20 x 20 cm lub na więcej niż jednym polu. Leczenie karboplatyną należy przerwać w przypadku guza nieodpowiadającego na leczenie, progresji choroby i (lub) wystąpienia nietolerowanych działań niepożądanych. Leczenia nie należy powtarzać wcześniej niż po upływie czterech tygodni od poprzedniego cyklu leczenia produktem leczniczym Carboplatin Actavis i (lub) dopóki liczba granulocytów obojętnochłonnych nie wyniesie co najmniej 2 000 komórek na mm3, a liczba płytek krwi co najmniej 100 000 komórek na mm3. Zaleca się obniżenie dawki początkowej o 20% do 25 % u pacjentów z takimi czynnikami ryzyka, jak wcześniejsze leczenie powodujące zahamowanie czynności szpiku kostnego lub niski stopień stanu sprawności (punktacja 2 do 4 wg skali ECOG-Zubroda lub poniżej 80 wg skali Karnofsky’ego). W celu dostosowania dawkowania w przyszłości niezbędne jest ustalenie hematologicznego nadiru poprzez wykonywanie cotygodniowych oznaczeń morfologii krwi podczas początkowych cykli leczenia Carboplatin Actavis. Podczas przygotowywania lub podawania karboplatyny nie wolno stosować igieł ani zestawów do podawania dożylnego zawierających elementy aluminiowe. Aluminium wchodzi w reakcję z karboplatyną powodując tworzenie się osadu i (lub) osłabienie działania leku. Należy spełnić ogólne środki ostrożności dotyczące przygotowania i podania substancji niebezpiecznych. Przygotowanie produktu leczniczego musi być przeprowadzone przez przeszkolony personel, ubrany w ochronne rękawiczki, maskę oraz ochronne ubranie. Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z wartościami klirensu kreatyniny mniejszymi niż 60 ml/min istnieje większe ryzyko wystąpienia zahamowania czynności szpiku kostnego. Częstość występowania ciężkiej leukopenii, neutropenii lub trombocytopenii utrzymywała się na poziomie 25% zgodnie z poniższymi zaleceniami dotyczącymi dawkowania: Początkowy klirens kreatyniny Dawka początkowa (dzień 1) 41-59 ml/min 250 mg/m2 pc. dożylnie 16-40 ml/min 200 mg/m2 pc. dożylnie Brak wystarczających danych dotyczących podawania karboplatyny pacjentom z klirensem kreatyniny wynoszącym 15 ml/min lub mniej pozwalających na zalecenie leczenia. Wszystkie powyższe zalecenia dotyczące dawkowania dotyczą leczenia początkowego. Późniejsze dawkowanie powinno być dostosowane w zależności od tolerancji pacjenta oraz dopuszczalnego poziomu mielosupresji. Leczenie skojarzone Optymalne stosowanie produktu leczniczego Carboplatin Actavis w skojarzeniu z innymi lekami hamującymi czynność szpiku kostnego wymaga dostosowania dawkowania zależnie od przyjętych zasad leczenia i schematu leczenia. 2 Dzieci i młodzież Brak jest wystarczających danych, aby ustalić zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży. Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w wieku powyżej 65 lat, konieczne jest dostosowanie dawki karboplatyny do ogólnego stanu pacjenta podczas pierwszego i kolejnych kursów leczenia. Sposób podawania Produkt leczniczy Carboplatin Actavis przeznaczony jest do podawania wyłącznie drogą dożylną. Przed wlewem dożylnym produkt leczniczy musi być rozcieńczony. W celu uzyskania informacji dotyczących rozcieńczenia produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.
Przeciwwskazania
Produkt leczniczy Carboplatin Actavis jest przeciwwskazany: − u pacjentów z nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 − u pacjentów z ciężką mielosupresją − u pacjentów z krwawiącymi guzami − u pacjentów z istniejącymi wcześniej ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min.) chyba, że w ocenie lekarza i pacjenta spodziewane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko − w przypadku jednoczesnego stosowania szczepionki przeciwko żółtej febrze (patrz punkt 4.5).
Działania niepożądane
Częstość występowania działań niepożądanych przedstawionych poniżej jest oparta na zbiorczych danych uzyskanych od 1 893 pacjentów, otrzymujących karboplatynę w monoterapii oraz na podstawie doświadczeń po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Poniższa tabela przedstawia działania niepożądane uporządkowane zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz z użyciem następujących częstości: bardzo często (≥1/10) często (≥1/100 do <1/10) niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) bardzo rzadko (<1/10 000) częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Klasyfikacja układów i narządów Częstość Termin zgodny z MedDRA występowania Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często zakażenia* Częstość nieznana zapalenie płuc Nowotwory łagodne, złośliwe Niezbyt często wtórne nowotwory złośliwe związane z i nieokreślone (w tym torbiele leczeniem i polipy) Zaburzenia krwi i układu Bardzo często małopłytkowość, neutropenia, leukopenia, chłonnego niedokrwistość Często krwawienie* Rzadko gorączka neutropeniczna Częstość nieznana zespół hemolityczno-mocznicowy, niewydolność szpiku kostnego, białaczka promielocytowa Zaburzenia układu Często nadwrażliwość, reakcje typu anafilaktoidalnego Rzadko anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia metabolizmu i Bardzo często hiperurykemia odżywiania Rzadko hiponatremia, jadłowstręt Częstość nieznana Odwodnienie, zespół rozpadu guza Zaburzenia układu nerwowego Często neuropatia obwodowa, parestezja, osłabienie głębokich odruchów ścięgnistych, zaburzenia czucia, zaburzenia smaku Bardzo rzadko zdarzenie mózgowo-naczyniowe* Częstość nieznana zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (RPLS) 7 Zaburzenia oka Często zaburzenia widzenia, rzadkie przypadki utraty wzroku Rzadko zapalenie nerwu wzrokowego Zaburzenia ucha i błędnika Bardzo często subkliniczny spadek ostrości słuchu, w zakresie wysokich częstotliwości (4 000-8 000 Hz), utrata słuchu Często szumy uszne, ototoksyczność Zaburzenia serca Często zaburzenia sercowo-naczyniowe* Bardzo rzadko niewydolność serca* Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko zator*, nadciśnienie, niedociśnienie Zaburzenia układu oddechowego, Często zaburzenia oddechowe, śródmiąższowa choroba klatki piersiowej i śródpiersia płuc, skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często nudności, wymioty, ból brzucha Często biegunka, zaparcia, choroby błony śluzowej Częstość nieznana zapalenie jamy ustnej, zapalenie trzustki Zaburzenia wątroby i dróg Rzadko ciężkie zaburzenia czynności wątroby żółciowych Zaburzenia skóry i tkanki Często łysienie, choroby skóry, pokrzywka, wysypka podskórnej rumieniowa, świąd Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe Często zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia nerek i dróg Często zaburzenia układu moczowo-płciowego Zaburzenia ogólne i stany w Bardzo często astenia miejscu podania Często objawy grypopodobne Niezbyt często gorączka i dreszcze bez objawów zakażenia, martwica w miejscu wstrzyknięcia, odczyny w miejscu wstrzyknięcia, wynaczynienie w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia, złe samopoczucie Badania diagnostyczne Bardzo często zmniejszony klirens nerkowy kreatyniny, zwiększenie stężenie mocznika we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zmniejszone stężenie sodu we krwi, zmniejszone stężenie potasu we krwi, zmniejszone stężenie wapnia we krwi, zmniejszone stężenie magnezu Często zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi *Prowadzące do zgonu u <1% pacjentów, prowadzące do zgonu w powiązaniu ze zdarzeniami sercowo-naczyniowymi u <1% pacjentów uwzględniając niewydolność serca, zator, udar mózgu. Zaburzenia hematologiczne Zahamowanie czynności szpiku kostnego jest działaniem toksycznym ograniczającym dawkę produktu leczniczego. U pacjentów z prawidłowymi wynikami początkowymi, u 25% pacjentów wystąpiła małopłytkowość z liczbą płytek krwi poniżej 50 000 na mm3, u 18% pacjentów wystąpiła neutropenia z liczbą granulocytów poniżej 1 000 na mm3 oraz u 14% pacjentów wystąpiła leukopenia z liczbą białych krwinek poniżej 2 000 na mm3. Najniższe wartości morfologii krwi zwykle występują 8 w 21. dniu leczenia. Jednoczesne stosowanie karboplatyny i innych mielosupresyjnych produktów leczniczych lub form leczenia, może nasilać zahamowanie czynności szpiku. Toksyczne działanie na szpik kostny jest silniejsze u wcześniej leczonych pacjentów, szczególnie u pacjentów leczonych cisplatyną i pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zwiększone ryzyko wystąpienia leukopenii i małopłytkowości występuje u pacjentów w złym stanie ogólnym. Objawy te, mimo, że zazwyczaj odwracalne, spowodowały wystąpienie powikłań infekcyjnych i krwotocznych, odpowiednio u 4% i 5% pacjentów otrzymujących karboplatynę. Te powikłania doprowadziły do zgonu mniej niż 1% pacjentów. Niedokrwistość ze stężeniem hemoglobiny poniżej 8 g/dl występuje u 15% pacjentów z prawidłowym początkowym stężeniem hemoglobiny. Wzrost liczby przypadków występowania niedokrwistości koreluje z ekspozycją pacjenta na karboplatynę. Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty wystąpiły u 65% pacjentów, a u jednej trzeciej z nich wymioty były ciężkie. U dodatkowych 15% pacjentów wystąpiły nudności. Pacjenci poddawani wcześniej leczeniu (w szczególności pacjenci leczeni wcześniej cisplatyną) są bardziej wrażliwi na występowanie wymiotów. Objawy te zazwyczaj mijają w ciągu 24 godzin po zakończeniu leczenia i zwykle ustępują lub można im zapobiec przez podanie leków przeciwwymiotnych. Wystąpienie wymiotów jest bardziej prawdopodobne podczas podawania karboplatyny w leczeniu skojarzonym z innymi lekami wywołującymi wymioty. Inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe powodujące ból, występowały u 8% pacjentów. Biegunka i zaparcia występowały u 6% pacjentów Zaburzenia neurologiczne Po zakończeniu leczenia karboplatyną, u 4% pacjentów wystąpiła neuropatia obwodowa (głównie parestezje i osłabienie głębokich odruchów ścięgnistych). Ryzyko jest podwyższone u pacjentów w wieku powyżej 65 lat, u pacjentów uprzednio leczonych cisplatyną, jak również u pacjentów otrzymujących długotrwałe leczenie. Klinicznie istotne zaburzenia czuciowe (np. zaburzenia widzenia i zmiana smaku) wystąpiły u 1% pacjentów. Częstość występowania działań niepożądanych związanych z neurologią, wydaje się być podwyższona u pacjentów otrzymujących karboplatynę w leczeniu skojarzonym. Może to być związane z dłuższą ekspozycją na kumulację produktu leczniczego. Ototoksyczność Wady słuchowe niezwiązane z mową, z zaburzonym słyszeniem dźwięków o wysokiej częstotliwości (4 000–8 000 Hz) potwierdzone badaniami audiogramem, występowały z częstością 15%. Zgłaszano występujące bardzo rzadko przypadki niedosłuchu. W trakcie leczenia karboplatyną może dojść do nasilenia utraty słuchu u pacjentów, u których występowały zaburzenia słuchu spowodowane wcześniejszym leczeniem cisplatyną. Zaburzenia czynności nerek Podczas podawania karboplatyny w zwykłych dawkach, rozwój zaburzeń czynności nerek występował niezbyt często, pomimo podawania karboplatyny bez nawadniania dużą objętością płynów i (lub) wymuszonej diurezy. U 6% pacjentów obserwuje się wzrost stężenia kreatyniny w surowicy krwi, u 14% pacjentów - wzrost stężenia azotu mocznikowego we krwi oraz u 5% pacjentów - wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi. U około połowy pacjentów ten wzrost jest zazwyczaj łagodny i ustępuje samoistnie. Udowodniono, że najbardziej wrażliwym wskaźnikiem czynności nerek, u pacjentów otrzymujących karboplatynę, jest klirens kreatyniny. W trakcie leczenia z zastosowaniem karboplatyny u 27% pacjentów, u których przed rozpoczęciem leczenia karboplatyną klirens kreatyniny wynosił 60 ml/min lub więcej, dochodzi do spadku klirensu kreatyniny. Częstość występowania i nasilenie nefrotoksyczności może zwiększyć się u pacjentów, u których wystąpiło zaburzenie czynności nerek przed leczeniem karboplatyną. Nie jest jasne, czy właściwe postępowanie nawadniające może przezwyciężyć to działanie, ale zmniejszenie dawkowania lub przerwanie leczenia jest wymagane w przypadku wystąpienia umiarkowanych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny 41-59 ml/min) lub ciężkich zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny 21-40 ml/min). 9 Karboplatyna jest przeciwwskazana u pacjentów z klirenesem kreatyniny równym lub mniejszym niż 20 ml/min. Zmniejszenie w surowicy stężenia sodu, potasu, wapnia i magnezu wystąpiło odpowiednio u 29%, 20%, 22% i 29% pacjentów. W szczególności zgłoszono przypadki wczesnej hiponatremii. Straty elektrolitów są niewielkie, przeważnie nie powodują żadnych objawów klinicznych w ich przebiegu. Zaburzenia czynności wątroby Zgłaszano zaburzenia czynności wątroby u pacjentów z prawidłowymi wynikami początkowymi, w tym podwyższone stężenie całkowitej bilirubiny u 5% pacjentów, AspAT u 15% pacjentów i fosfatazy alkalicznej u 24% pacjentów. Zmiany te były zazwyczaj łagodne i ustępowały samoistnie u około połowy pacjentów. Silne podwyższenie wyników badań czynnościowych wątroby opisywano u pacjentów leczonych wysokimi dawkami karboplatyny i po autologicznym przeszczepieniu szpiku kostnego. Po podaniu karboplatyny w dużych dawkach występowała ostra i piorunująca martwica hepatocytów. Reakcje alergiczne Reakcje typu anafilaktycznego, czasami prowadzące do zgonu, mogą wystąpić w kilka minut po podaniu produktu: obrzęk twarzy, duszność, tachykardia, niskie ciśnienie tętnicze krwi, pokrzywka, wstrząs anafilakyczny, skurcz oskrzeli. Inne działania niepożądane Zgłaszano ostre nowotwory wtórne po skojarzonych terapiach cytostatycznych zawierających karboplatynę. Sporadycznie obserwowano łysienie, gorączkę i dreszcze, zapalenie błon śluzowych, osłabienie, złe samopoczucie, jak również zaburzenia smaku. W pojedynczych przypadkach występował zespół hemolityczno-mocznicowy. Zgłaszano pojedyncze przypadki incydentów sercowo- naczyniowych (niewydolność serca, zator), jak również pojedyncze przypadki incydentów mózgowo- naczyniowych. Donoszono także o przypadkach nadciśnienia tętniczego krwi. Reakcje miejscowe Zgłaszano reakcje w miejscu wstrzyknięcia (pieczenie, ból, zaczerwienienie, obrzęk, pokrzywka, martwica w związku z wynaczynieniem). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Nie przeprowadzono badań nad wpływem karboplatyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, karboplatyna może powodować nudności i wymioty, zaburzenia widzenia i ototoksyczność, dlatego też pacjentów należy ostrzec o potencjalnym wpływie tych zdarzeń na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Interakcje
Stosowanie leczenia przeciwzakrzepowego jest powszechne ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowych w przypadku chorób nowotworowych. Duża wewnątrzosobnicza zmienność krzepliwości w czasie choroby oraz możliwość interakcji pomiędzy doustnymi produktami przeciwzakrzepowymi i chemioterapią przeciwnowotworową wymaga, zwiększenia częstotliwości kontrolowania wartości INR (ang. International Normalised Ratio - międzynarodowy współczynnik znormalizowany), jeśli pacjent jest leczony doustnymi produktami przeciwzakrzepowymi. Jednoczesne stosowanie, które jest przeciwwskazane: − szczepionka przeciwko żółtej febrze: ryzyko wystąpienia śmiertelnego uogólnionego odczynu poszczepiennego, (patrz punkt 4.3). Jednoczesne stosowanie, które jest niezalecane (patrz punkt 4.4): − żywe, atenuowane szczepionki (z wyjątkiem żółtej febry): ryzyko chorób układowych, mogących prowadzić do zgonu. Ryzyko jest większe u pacjentów o odporności zmniejszonej w wyniku choroby podstawowej. W takim przypadku (zapalenie istoty szarej rdzenia), należy stosować szczepionki inaktywowane. − fenytoina, fosfenytoina: zwiększenie ryzyka wystąpienia drgawek spowodowane przez zmniejszenie absorpcji fenytoiny z układu pokarmowego przez cytotoksyczny produkt leczniczy albo ryzyko zwiększonej toksyczności lub utraty skuteczności cytotoksycznego produktu leczniczego w wyniku zwiększenia metabolizmu wątrobowego przez fenytoinę. Jednoczesne stosowanie, które należy rozważyć: − cyklosporyna (i przez ekstrapolację takrolimus i sirolimus): nadmierna immunosupresja z ryzykiem limfoproliferacji − aminoglikozydy: należy rozważyć jednoczesne podawanie karboplatyny z antybiotykami aminoglikozydowymi z powodu skumulowanej nefrotoksyczności i ototoksyczności, szczególnie u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek − diuretyki pętlowe: należy rozważyć jednoczesne podawanie karboplatyny z diuretykami pętlowymi z powodu skumulowanej nefrotoksyczności i ototoksyczności − leki chelatujące: należy unikać jednoczesnego stosowania karboplatyny z lekami chelatującymi, ponieważ teoretycznie prowadzi to do osłabienia przeciwnowotworowego działania karboplatyny.
Ostrzeżenia
Karboplatyna powinna być podawana przez personel medyczny pod kontrolą lekarza specjalisty doświadczonego w stosowaniu leczenia przeciwnowotworowego. Należy regularnie wykonywać badania morfologii krwi oraz badania czynnościowe nerek oraz wątroby i w przypadku wystąpienia zahamowania czynności szpiku kostnego lub nieprawidłowej czynności nerek albo wątroby należy przerwać stosowanie produktu leczniczego. Toksyczność hematologiczna Leukopenia, neutropenia oraz trombocytopenia są zależne od dawki i ograniczają dawkę. Należy często kontrolować ilość krwi obwodowej w trakcie leczenia karboplatyną oraz w przypadku toksyczności, do czasu wyzdrowienia. Mediana dni o najniższej wartości wyników badań to dzień 21. u pacjentów otrzymujących karboplatynę oraz dzień 15. u pacjentów otrzymujących karboplatynę jednocześnie z innymi produktami chemioterapeutycznymi. Ogólnie, nie należy stosować ponownie terapii z użyciem karboplatyny, dopóki liczba leukocytów, neutrofili oraz płytek krwi nie powróci do normy. Leczenia nie należy powtarzać wcześniej niż po upływie 4 tygodni od poprzedniego kursu leczenia karboplatyną i (lub) do czasu, kiedy liczba neutrofili nie wyniesie co najmniej 2 000 komórek na mm3, a liczba płytek krwi co najmniej 100 000 płytek na mm3. U pacjentów leczonych karboplatyną notowano niedokrwistość hemolityczną z występowaniem polekowych przeciwciał odpornościowych. Może to prowadzić do zgonu. Zespół hemolityczno-mocznicowy (ang. HUS) Zespół hemolityczno-mocznicowy to zagrażające życiu działanie niepożądane. W przypadku wystąpienia pierwszych objawów wskazujących na mikroangiopatyczną niedokrwistość hemolityczną, takich jak gwałtownie spadające stężenie hemoglobiny z jednoczesną małopłytkowością, podwyższenie stężenia bilirubiny, stężenia kreatyniny w surowicy, azotu mocznikowego we krwi lub LDH należy przerwać podawanie karboplatyny. Niewydolność nerek może nie być odwracalna w przypadku przerwania leczenia i konieczne może być stosowanie dializy. Niedokrwistość występuje często i może się kumulować, bardzo rzadko wymaga transfuzji. U pacjentów uprzednio poddawanych leczeniu (w szczególności z cisplatyną) i (lub) z zaburzeniami czynności nerek, ciężkość mielosupresji wzrasta. W tych grupach pacjentów, początkowe dawki 3 karboplatyny powinny być odpowiednio zmniejszone (patrz punkt 4.2), a efekty leczenia uważnie obserwowane poprzez częste wykonywanie badań morfologii krwi pomiędzy kursami leczenia. Leczenie skojarzone karboplatyną z innymi lekami, które hamują czynność szpiku kostnego musi zostać zaplanowane bardzo dokładnie odnośnie dawkowania i okresu podawania w celu zmniejszenia działania addytywnego. U pacjentów chorujących na ciężką mielosupresję może być konieczne wykonanie wspomagającej transfuzji. Działanie w postaci zahamowania czynności szpiku może być addytywne w stosunku do działania jednocześnie podawanej chemioterapii. Pacjenci z ciężkim i długotrwałym zahamowaniem czynności szpiku są w grupie podwyższonego ryzyka występowania powikłań zakaźnych, w tym powikłań ze skutkiem śmiertelnym (patrz punkt 4.8.). W przypadku wystąpienia któregokolwiek z powyższych należy wstrzymać podawanie karboplatyny i rozważyć zmianę dawki lub przerwanie leczenia. Przypadki ostrej białaczki promielocytowej i zespołu mielodysplastycznego (ang. myelodysplastic syndrome, MDS) lub ostrej białaczki szpikowej (ang. acute myeloid leukemia, AML) notowano po upływie kilku lat od zakończenia leczenia karboplatyną lub innych terapii przeciwnowotworowych. Zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (ang. RPLS) Opisywano przypadki występowania zespołu odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (RPLS) u pacjentów przyjmujących karboplatynę w chemioterapii skojarzonej. RPLS jest rzadkim, odwracalnym, szybko rozwijającym się stanem neurologicznym, który może przebiegać z drgawkami, nadciśnieniem tętniczym, bólem głowy, splątaniem, utratą wzroku i innymi zaburzeniami widzenia i zaburzeniami neurologicznymi (patrz punkt 4.8). Rozpoznanie RPLS opiera się na potwierdzeniu przez obrazowanie mózgu, najlepiej metodą rezonansu magnetycznego (ang. magnetic resonance imaging - MRI). Reakcje alergiczne Podobnie jak podczas stosowania innych produktów leczniczych zawierających platynę, mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości, pojawiające się najczęściej w trakcie infuzji i wymagające przerwania infuzji oraz zastosowania odpowiedniego leczenia objawowego. Niezbyt często zgłaszano reakcje alergiczne na karboplatynę, np. wysypkę rumieniową, gorączkę bez wyraźnej przyczyny lub świąd. Rzadko występowała anafilaksja, obrzęk naczynioruchowy i reakcje rzekomoanafilaktyczne w tym skurcz oskrzeli, pokrzywka i obrzęk twarzy. Reakcje te są podobne do obserwowanych po podaniu innych związków platyny i mogą wystąpić w ciągu kilku minut. Częstość występowania reakcji alergicznych może zwiększyć się w przypadku uprzedniego leczenia platyną, jednak reakcje alergiczne zaobserwowano już na początku leczenia karboplatyną. Pacjentów należy obserwować czy nie występują u nich reakcje alergiczne i zalecić właściwe leczenie podtrzymujące, w tym leki przeciwalergiczne, adrenalinę i (lub) glikokortykosteroidy. Reakcje krzyżowe, w niektórych przypadkach śmiertelne, odnotowywano w przypadku stosowania wszystkich związków platyny (patrz punkt 4.8). Toksyczny wpływ na czynność nerek i wątroby Po podaniu karboplatyny może wystąpić zaburzenie czynności nerek i wątroby. Bardzo duże dawki karboplatyny (≥5 razy więcej od jednorazowej zalecanej dawki leku w monoterapii) powodowały ciężkie zaburzenia czynności wątroby i (lub) nerek. Nie jest jasne czy zastosowanie odpowiedniego programu nawadniania pacjenta mogłoby przyczynić się do uniknięcia tych objawów w odniesieniu do czynności nerek. W przypadku umiarkowanych do ciężkich zmian w testach czynności nerek lub wątroby wymagane jest zmniejszenie dawki lub przerwanie leczenia (patrz punkt 4.8). Częstość występowania i ciężkość nefrotoksyczności może zwiększyć się u pacjentów, u których występowało zaburzenie czynności wątroby przed leczeniem karboplatyną. Zaburzenia czynności nerek są bardziej prawdopodobne u pacjentów, u których uprzednio wystąpiła nefrotoksyczność wskutek leczenia cisplatyną. W tej grupie ryzyka, leczenie karboplatyną musi być prowadzone ze szczególną ostrożnością (patrz punkt 4.2). Chociaż brak jest klinicznych dowodów na skumulowanie złożonej nefrotoksycznści, nie zaleca się podawania karboplatyny w połączeniu z aminoglikozydami lub innymi związkami nefrotoksycznymi (patrz punkt 4.5). 4 Choroba zarostowa żył wątrobowych Odnotowano przypadki choroby zarostowej żył wątrobowych (zespołu niedrożności zatokowej wątroby), przy czym niektóre z nich były śmiertelne. Zaleca się obserwowanie, czy u pacjentów nie występują objawy przedmiotowe lub podmiotowe zaburzeń czynności wątroby lub nadciśnienia wrotnego, nie wynikające w oczywisty sposób z przerzutów do wątroby. Neurotoksyczność Obwodowa toksyczność neurologiczna jest na ogół powszechna i łagodna, ograniczona do parestezji i osłabienia głębokich odruchów ścięgnistych, mimo to, jej częstość występowania jest większa u pacjentów w wieku powyżej 65 lat i (lub) u pacjentów uprzednio leczonych cisplatyną. Obserwacja oraz badania neurologiczne powinny być przeprowadzane w regularnych odstępach. Po podawaniu większych, niż zalecane dawek karboplatyny u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek opisywano zaburzenia widzenia, w tym utratę wzroku. Zwykle kilka tygodni po odstawieniu dużych dawek produktu leczniczego następuje odzyskanie wzroku, całkowite, bądź w znacznym stopniu. Zespół rozpadu guza (ang. tumour lysis syndrome, TLS) W obserwacjach po wprowadzeniu leku do obrotu notowano przypadki zespołu rozpadu guza (ang. tumour lysis syndrome, TLS) u pacjentów po zastosowaniu karboplatyny w monoterapii lub w połączeniu z innymi chemioterapeutykami. Pacjentów w grupie wysokiego ryzyka TLS, np. pacjentów ze zwiększoną proliferacją guza i wysoką podatnością na działanie środków cytotoksycznych, należy dokładnie obserwować oraz zastosować odpowiednie środki ostrożności. Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku Badania z zastosowaniem terapii skojarzonej karboplatyny i cyklofosfamidu wykazały, że pacjenci w podeszłym wieku leczeni karboplatyną są bardziej podatni na rozwój ciężkiej małopłytkowości, niż młodsi pacjenci. U pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek jest często obniżona, należy to wziąć pod uwagę podczas ustalania dawki (patrz punkt 4.2). Ototoksyczność W trakcie leczenia karboplatyną zgłaszano przypadki zaburzeń słuchu. Ototoksyczność u dzieci Ototoksyczność może być nasilona u dzieci. Zgłaszano występowanie opóźnionych przypadków utraty słuchu u pacjentów pediatrycznych. W tej populacji pacjentów zaleca się prowadzenie długoterminowych uzupełniających badań audiometrycznych Stosowanie żywych lub żywych atenuowanych szczepionek u pacjentów z odpornością zaburzoną przez stosowanie chemioterapeutyków, w tym karboplatyny, może prowadzić do ciężkich lub śmiertelnych zakażeń. Należy unikać szczepień z zastosowaniem żywych szczepionek u pacjentów otrzymujących karboplatynę. Należy stosować zabite lub inaktywowane szczepionki, jednak odpowiedź na takie szczepionki może być zmniejszona. Nie badano działania rakotwórczego karboplatyny, lecz zgłaszano, że związki o podobnym mechanizmie działania i mutagenności są rakotwórcze (patrz punkt 5.3). Nie udowodniono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania karboplatyny u dzieci. Karboplatyna może powodować nudności i wymioty. Istnieją doniesienia, że premedykacja lekami przeciwwymiotnymi jest korzystna w zmniejszeniu częstości występowania i nasilenia tych objawów. Podczas przygotowania i podawania karboplatyny nie powinien być stosowany sprzęt zawierający aluminium (patrz punkt 6.2). 5
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ciąża Karboplatyna podawana kobietom w okresie ciąży może prowadzić do uszkodzenia płodu. Karboplatyna podawana szczurom w czasie organogenezy wykazała działanie embriotoksyczne i teratogenne. Nie przeprowadzono badań kontrolowanych u kobiet w okresie ciąży. Jeśli ten produkt leczniczy jest stosowany podczas ciąży, pacjentka powinna zostać poinformowana o możliwym ryzyku dla płodu. Pacjentkom w wieku rozrodczym należy poradzić, aby unikały zajścia w ciążę. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy karboplatyna jest wydzielana do mleka ludzkiego. Jeśli leczenie podczas karmienia piersią jest konieczne, należy przerwać karmienia piersią. Płodność U pacjentów otrzymujących leczenie przeciwnowotworowe wystąpiło zahamowanie czynności gonad prowadzące do zaniku miesiączkowania lub azoospermii. Działania te wydają się być zależne od dawki oraz czasu trwania leczenia i mogą być nieodwracalne. Stopień zaburzenia czynności jąder lub jajników jest trudny do przewidzenia w przypadku pojedynczego produktu leczniczego, ze względu na stosowanie kombinacji kilku przeciwnowotworowych produktów leczniczych. Mężczyznom leczonym karboplatyną należy zalecić, aby nie planowali potomstwa podczas leczenia i przez okres 6 miesięcy po zakończeniu terapii oraz aby zasięgnęli porady dotyczącej przechowania 6 nasienia przed rozpoczęciem leczenia, ze względu na możliwość nieodwracalnej bezpłodności spowodowanej leczeniem karboplatyną.
Właściwości farmakokinetyczne
Powtarzanie dawki w kolejnych czterech dniach nie powodowało kumulacji platyny w osoczu. Po podaniu karboplatyny obserwowane wartości końcowego okresu półtrwania w fazie eliminacji wolnej ultraprzesączalnej platyny i karboplatyny u człowieka wynoszą odpowiednio około 6 godzin i 1,5 godziny. Podczas fazy wstępnej, większość ultraprzesączalnej platyny występuje jako karboplatyna. Końcowy okres półtrwania całkowitej platyny w osoczu wynosi 24 godziny. Około 87% platyny w osoczu wiąże się z białkami w ciągu 24 godzin po podaniu. Karboplatyna jest wydalana głównie z moczem, z odzyskiem około 70% podanej platyny w ciągu 24 godzin. Większość leku jest wydalona w pierwszych 6 godzinach. Całkowity klirens i klirensy nerkowe wolnej ultraprzesączalnej platyny wykazuje korelację ze współczynnikiem przesączania kłębuszkowego, ale nie koreluje z wydzielaniem cewkowym. Informowano, że klirens karboplatyny obserwowany u pacjentów pediatrycznych różnił się 3 do 4 razy. Dla dorosłych pacjentów, dane literaturowe sugerują, że czynność nerek może przyczyniać się do zróżnicowania klirensu karboplatyny. Liniowość lub nieliniowość Po podaniu karboplatyny u ludzi, istnieje liniowa zależność pomiędzy dawką i stężeniem w osoczu całkowitej i wolnej, ultraprzesączalnej platyny. Pole powierzchni pod krzywą stężenia w osoczu 11 w czasie dla całkowitej platyny także wykazuje zależność liniową z dawką, gdy klirens kreatyniny wynosi ≥60 ml/min.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwnowotworowe, związki platyny, kod ATC: L01X A02 Karboplatyna jest lekiem przeciwnowotworowym. Jej działanie zostało wykazane w badaniach na kilku hodowlach mysich i ludzkich linii komórkowych. Karboplatyna wykazuje porównywalną aktywność do cisplatyny przeciwko szerokiemu zakresowi guzów niezależnie od miejsca implantacji. Mechanizm działania Techniki elucji alkalicznej i badania nad wiązaniami DNA pokazują jakościowo podobny sposób działania karboplatyny i cisplatyny. Karboplatyna podobnie jak cisplatyna indukuje zmiany w strukturze nadspiralnej DNA, które są analogiczne do „efektu skrócenia DNA”. Dzieci i młodzież Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania leku u dzieci.
Przedawkowanie
Objawy przedawkowania Karboplatyna była podawana dożylnie w badaniach I fazy w dawce do 1 600 mg/m2 pc. na cykl. Po zastosowaniu tej dawki, obserwowano zagrażające życiu hematologiczne działania niepożądane z granulocytopenią, trombocytopenią oraz niedokrwistość. Najmniejszą liczbę granulocytów, trombocytów i hemoglobiny (nadir) obserwowano pomiędzy 9. a 25. dniem (mediana: dni 12-17). Granulocyty osiągały wartość ≥500/ µl po 8-14 dniach (mediana: 11) i płytki krwi wartość ≥25 000/µl po 3-8 dniach (mediana: 7). Występowały również następujące niehematologiczne działania niepożądane: zaburzenia czynności nerek z 50% zmniejszeniem współczynnika przesączania kłębuszkowego, neuropatia, ototoksyczność, 10 utrata wzroku, hiperbilirubinemia, zapalenie błony śluzowej, biegunka, nudności i wymioty z bólem głowy, rumień i ciężkie zakażenie. W większości przypadków zaburzenie słyszenia było przemijające i odwracalne. Leczenie przedawkowania Nie jest znane antidotum na przedawkowanie karboplatyny. Prawdopodobnymi powikłaniami po przedawkowaniu są zahamowanie czynności szpiku kostnego oraz zaburzenia czynności wątroby oraz nerek. Przeszczep szpiku kostnego i transfuzje (płytki krwi, krew pełna) mogą być skutecznymi środkami zaradczymi stosowanymi w leczeniu hematologicznych działań niepożądanych. Stosowanie wyższych niż zalecane dawek karboplatyny wiązało się z utratą widzenia (patrz punkt 4.4).
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
    Pytania dotyczące leku:

    Co wchodzi w skład leku Carboplatin Actavis?

    1 ml koncentratu zawiera 10 mg karboplatyny. Każda fiolka 5 ml zawiera 50 mg karboplatyny. Każda fiolka 15 ml zawiera 150 mg karboplatyny. Każda fiolka 45 ml zawiera 450 mg karboplatyny. Każda fiolka 60 ml zawiera 600 mg karboplatyny. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

    Jakie są wskazania do stosowania leku Carboplatin Actavis?

    Produkt leczniczy Carboplatin Actavis jest wskazany w leczeniu: − zaawansowanego raka jajnika pochodzenia nabłonkowego w: - leczeniu pierwszego rzutu - leczeniu drugiego rzutu, jeżeli leczenie innymi lekami okazało się nieskuteczne − drobnokomórkowego raka płuc.

    Jak często zażywać lek Carboplatin Actavis?

    Zalecane dawkowanie karboplatyny u dotychczas nieleczonych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek, tj. klirensem kreatyniny >60 ml/min, wynosi 400 mg/m2 powierzchni ciała w pojedynczej dawce w krótkiej infuzji dożylnej trwającej 15 do 60 minut. Alternatywnym sposobem określenia dawki może być zastosowanie wzoru Calverta przedstawionego poniżej: dawka (mg) = docelowa wartość AUC (mg/ml x min) x [GFR ml/min + 25] Docelowa wartość AUC Planowana chemioterapia Status terapeutyczny pacjenta 5-7 mg/ml x min monoterapia karboplatyną dotychczas nieleczony 4-6 mg/ml x min monoterapia karboplatyną wcześniej leczony 4-6 mg/ml x min karboplatyną + cyklofosfamid dotychczas nieleczony Uwaga: według wzoru Calverta całkowita dawka karboplatyny obliczana jest w mg, a nie w mg/m2 pc. Wzoru Calverta nie należy stosować u pacjentów uprzednio intensywnie leczonych.** 1 ** Pacjenci są uważani za uprzednio intensywnie leczonych, jeżeli otrzymywali jakąkolwiek z poniższych terapii: − mitomycyna C − nitrozomocznik − leczenie skojarzone doksorubicyną, cyklofosfamidem i cisplatyną − leczenie skojarzone z zastosowaniem pięciu lub więcej środków − radioterapia ≥4500 radów, zogniskowana w polu 20 x 20 cm lub na więcej niż jednym polu. Leczenie karboplatyną należy przerwać w przypadku guza nieodpowiadającego na leczenie, progresji choroby i (lub) wystąpienia nietolerowanych działań niepożądanych. Leczenia nie należy powtarzać wcześniej niż po upływie czterech tygodni od poprzedniego cyklu leczenia produktem leczniczym Carboplatin Actavis i (lub) dopóki liczba granulocytów obojętnochłonnych nie wyniesie co najmniej 2 000 komórek na mm3, a liczba płytek krwi co najmniej 100 000 komórek na mm3. Zaleca się obniżenie dawki początkowej o 20% do 25 % u pacjentów z takimi czynnikami ryzyka, jak wcześniejsze leczenie powodujące zahamowanie czynności szpiku kostnego lub niski stopień stanu sprawności (punktacja 2 do 4 wg skali ECOG-Zubroda lub poniżej 80 wg skali Karnofsky’ego). W celu dostosowania dawkowania w przyszłości niezbędne jest ustalenie hematologicznego nadiru poprzez wykonywanie cotygodniowych oznaczeń morfologii krwi podczas początkowych cykli leczenia Carboplatin Actavis. Podczas przygotowywania lub podawania karboplatyny nie wolno stosować igieł ani zestawów do podawania dożylnego zawierających elementy aluminiowe. Aluminium wchodzi w reakcję z karboplatyną powodując tworzenie się osadu i (lub) osłabienie działania leku. Należy spełnić ogólne środki ostrożności dotyczące przygotowania i podania substancji niebezpiecznych. Przygotowanie produktu leczniczego musi być przeprowadzone przez przeszkolony personel, ubrany w ochronne rękawiczki, maskę oraz ochronne ubranie. Zaburzenia czynności nerek U pacjentów z wartościami klirensu kreatyniny mniejszymi niż 60 ml/min istnieje większe ryzyko wystąpienia zahamowania czynności szpiku kostnego. Częstość występowania ciężkiej leukopenii, neutropenii lub trombocytopenii utrzymywała się na poziomie 25% zgodnie z poniższymi zaleceniami dotyczącymi dawkowania: Początkowy klirens kreatyniny Dawka początkowa (dzień 1) 41-59 ml/min 250 mg/m2 pc. dożylnie 16-40 ml/min 200 mg/m2 pc. dożylnie Brak wystarczających danych dotyczących podawania karboplatyny pacjentom z klirensem kreatyniny wynoszącym 15 ml/min lub mniej pozwalających na zalecenie leczenia. Wszystkie powyższe zalecenia dotyczące dawkowania dotyczą leczenia początkowego. Późniejsze dawkowanie powinno być dostosowane w zależności od tolerancji pacjenta oraz dopuszczalnego poziomu mielosupresji. Leczenie skojarzone Optymalne stosowanie produktu leczniczego Carboplatin Actavis w skojarzeniu z innymi lekami hamującymi czynność szpiku kostnego wymaga dostosowania dawkowania zależnie od przyjętych zasad leczenia i schematu leczenia. 2 Dzieci i młodzież Brak jest wystarczających danych, aby ustalić zalecenia dotyczące dawkowania u dzieci i młodzieży. Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w wieku powyżej 65 lat, konieczne jest dostosowanie dawki karboplatyny do ogólnego stanu pacjenta podczas pierwszego i kolejnych kursów leczenia. Sposób podawania Produkt leczniczy Carboplatin Actavis przeznaczony jest do podawania wyłącznie drogą dożylną. Przed wlewem dożylnym produkt leczniczy musi być rozcieńczony. W celu uzyskania informacji dotyczących rozcieńczenia produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6.

    Kiedy nie przyjmować leku Carboplatin Actavis?

    Produkt leczniczy Carboplatin Actavis jest przeciwwskazany: − u pacjentów z nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 − u pacjentów z ciężką mielosupresją − u pacjentów z krwawiącymi guzami − u pacjentów z istniejącymi wcześniej ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min.) chyba, że w ocenie lekarza i pacjenta spodziewane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko − w przypadku jednoczesnego stosowania szczepionki przeciwko żółtej febrze (patrz punkt 4.5).

    Kiedy nie powinno się stosować leku Carboplatin Actavis?

    Produkt leczniczy Carboplatin Actavis jest przeciwwskazany: − u pacjentów z nadwrażliwości na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 − u pacjentów z ciężką mielosupresją − u pacjentów z krwawiącymi guzami − u pacjentów z istniejącymi wcześniej ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min.) chyba, że w ocenie lekarza i pacjenta spodziewane korzyści z leczenia przewyższają ryzyko − w przypadku jednoczesnego stosowania szczepionki przeciwko żółtej febrze (patrz punkt 4.5).

    Jakie są działania niepożądane leku Carboplatin Actavis?

    Częstość występowania działań niepożądanych przedstawionych poniżej jest oparta na zbiorczych danych uzyskanych od 1 893 pacjentów, otrzymujących karboplatynę w monoterapii oraz na podstawie doświadczeń po wprowadzeniu produktu leczniczego do obrotu. Poniższa tabela przedstawia działania niepożądane uporządkowane zgodnie z klasyfikacją układów i narządów MedDRA oraz z użyciem następujących częstości: bardzo często (≥1/10) często (≥1/100 do <1/10) niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100) rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000) bardzo rzadko (<1/10 000) częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Klasyfikacja układów i narządów Częstość Termin zgodny z MedDRA występowania Zakażenia i zarażenia pasożytnicze Często zakażenia* Częstość nieznana zapalenie płuc Nowotwory łagodne, złośliwe Niezbyt często wtórne nowotwory złośliwe związane z i nieokreślone (w tym torbiele leczeniem i polipy) Zaburzenia krwi i układu Bardzo często małopłytkowość, neutropenia, leukopenia, chłonnego niedokrwistość Często krwawienie* Rzadko gorączka neutropeniczna Częstość nieznana zespół hemolityczno-mocznicowy, niewydolność szpiku kostnego, białaczka promielocytowa Zaburzenia układu Często nadwrażliwość, reakcje typu anafilaktoidalnego Rzadko anafilaksja, wstrząs anafilaktyczny, obrzęk naczynioruchowy Zaburzenia metabolizmu i Bardzo często hiperurykemia odżywiania Rzadko hiponatremia, jadłowstręt Częstość nieznana Odwodnienie, zespół rozpadu guza Zaburzenia układu nerwowego Często neuropatia obwodowa, parestezja, osłabienie głębokich odruchów ścięgnistych, zaburzenia czucia, zaburzenia smaku Bardzo rzadko zdarzenie mózgowo-naczyniowe* Częstość nieznana zespół odwracalnej tylnej leukoencefalopatii (RPLS) 7 Zaburzenia oka Często zaburzenia widzenia, rzadkie przypadki utraty wzroku Rzadko zapalenie nerwu wzrokowego Zaburzenia ucha i błędnika Bardzo często subkliniczny spadek ostrości słuchu, w zakresie wysokich częstotliwości (4 000-8 000 Hz), utrata słuchu Często szumy uszne, ototoksyczność Zaburzenia serca Często zaburzenia sercowo-naczyniowe* Bardzo rzadko niewydolność serca* Zaburzenia naczyniowe Bardzo rzadko zator*, nadciśnienie, niedociśnienie Zaburzenia układu oddechowego, Często zaburzenia oddechowe, śródmiąższowa choroba klatki piersiowej i śródpiersia płuc, skurcz oskrzeli Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często nudności, wymioty, ból brzucha Często biegunka, zaparcia, choroby błony śluzowej Częstość nieznana zapalenie jamy ustnej, zapalenie trzustki Zaburzenia wątroby i dróg Rzadko ciężkie zaburzenia czynności wątroby żółciowych Zaburzenia skóry i tkanki Często łysienie, choroby skóry, pokrzywka, wysypka podskórnej rumieniowa, świąd Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe Często zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej Zaburzenia nerek i dróg Często zaburzenia układu moczowo-płciowego Zaburzenia ogólne i stany w Bardzo często astenia miejscu podania Często objawy grypopodobne Niezbyt często gorączka i dreszcze bez objawów zakażenia, martwica w miejscu wstrzyknięcia, odczyny w miejscu wstrzyknięcia, wynaczynienie w miejscu wstrzyknięcia, rumień w miejscu wstrzyknięcia, złe samopoczucie Badania diagnostyczne Bardzo często zmniejszony klirens nerkowy kreatyniny, zwiększenie stężenie mocznika we krwi, zwiększenie aktywności fosfatazy alkalicznej we krwi, zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej, nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby, zmniejszone stężenie sodu we krwi, zmniejszone stężenie potasu we krwi, zmniejszone stężenie wapnia we krwi, zmniejszone stężenie magnezu Często zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi, zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi, zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi *Prowadzące do zgonu u <1% pacjentów, prowadzące do zgonu w powiązaniu ze zdarzeniami sercowo-naczyniowymi u <1% pacjentów uwzględniając niewydolność serca, zator, udar mózgu. Zaburzenia hematologiczne Zahamowanie czynności szpiku kostnego jest działaniem toksycznym ograniczającym dawkę produktu leczniczego. U pacjentów z prawidłowymi wynikami początkowymi, u 25% pacjentów wystąpiła małopłytkowość z liczbą płytek krwi poniżej 50 000 na mm3, u 18% pacjentów wystąpiła neutropenia z liczbą granulocytów poniżej 1 000 na mm3 oraz u 14% pacjentów wystąpiła leukopenia z liczbą białych krwinek poniżej 2 000 na mm3. Najniższe wartości morfologii krwi zwykle występują 8 w 21. dniu leczenia. Jednoczesne stosowanie karboplatyny i innych mielosupresyjnych produktów leczniczych lub form leczenia, może nasilać zahamowanie czynności szpiku. Toksyczne działanie na szpik kostny jest silniejsze u wcześniej leczonych pacjentów, szczególnie u pacjentów leczonych cisplatyną i pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. Zwiększone ryzyko wystąpienia leukopenii i małopłytkowości występuje u pacjentów w złym stanie ogólnym. Objawy te, mimo, że zazwyczaj odwracalne, spowodowały wystąpienie powikłań infekcyjnych i krwotocznych, odpowiednio u 4% i 5% pacjentów otrzymujących karboplatynę. Te powikłania doprowadziły do zgonu mniej niż 1% pacjentów. Niedokrwistość ze stężeniem hemoglobiny poniżej 8 g/dl występuje u 15% pacjentów z prawidłowym początkowym stężeniem hemoglobiny. Wzrost liczby przypadków występowania niedokrwistości koreluje z ekspozycją pacjenta na karboplatynę. Zaburzenia żołądka i jelit Wymioty wystąpiły u 65% pacjentów, a u jednej trzeciej z nich wymioty były ciężkie. U dodatkowych 15% pacjentów wystąpiły nudności. Pacjenci poddawani wcześniej leczeniu (w szczególności pacjenci leczeni wcześniej cisplatyną) są bardziej wrażliwi na występowanie wymiotów. Objawy te zazwyczaj mijają w ciągu 24 godzin po zakończeniu leczenia i zwykle ustępują lub można im zapobiec przez podanie leków przeciwwymiotnych. Wystąpienie wymiotów jest bardziej prawdopodobne podczas podawania karboplatyny w leczeniu skojarzonym z innymi lekami wywołującymi wymioty. Inne zaburzenia żołądkowo-jelitowe powodujące ból, występowały u 8% pacjentów. Biegunka i zaparcia występowały u 6% pacjentów Zaburzenia neurologiczne Po zakończeniu leczenia karboplatyną, u 4% pacjentów wystąpiła neuropatia obwodowa (głównie parestezje i osłabienie głębokich odruchów ścięgnistych). Ryzyko jest podwyższone u pacjentów w wieku powyżej 65 lat, u pacjentów uprzednio leczonych cisplatyną, jak również u pacjentów otrzymujących długotrwałe leczenie. Klinicznie istotne zaburzenia czuciowe (np. zaburzenia widzenia i zmiana smaku) wystąpiły u 1% pacjentów. Częstość występowania działań niepożądanych związanych z neurologią, wydaje się być podwyższona u pacjentów otrzymujących karboplatynę w leczeniu skojarzonym. Może to być związane z dłuższą ekspozycją na kumulację produktu leczniczego. Ototoksyczność Wady słuchowe niezwiązane z mową, z zaburzonym słyszeniem dźwięków o wysokiej częstotliwości (4 000–8 000 Hz) potwierdzone badaniami audiogramem, występowały z częstością 15%. Zgłaszano występujące bardzo rzadko przypadki niedosłuchu. W trakcie leczenia karboplatyną może dojść do nasilenia utraty słuchu u pacjentów, u których występowały zaburzenia słuchu spowodowane wcześniejszym leczeniem cisplatyną. Zaburzenia czynności nerek Podczas podawania karboplatyny w zwykłych dawkach, rozwój zaburzeń czynności nerek występował niezbyt często, pomimo podawania karboplatyny bez nawadniania dużą objętością płynów i (lub) wymuszonej diurezy. U 6% pacjentów obserwuje się wzrost stężenia kreatyniny w surowicy krwi, u 14% pacjentów - wzrost stężenia azotu mocznikowego we krwi oraz u 5% pacjentów - wzrost stężenia kwasu moczowego we krwi. U około połowy pacjentów ten wzrost jest zazwyczaj łagodny i ustępuje samoistnie. Udowodniono, że najbardziej wrażliwym wskaźnikiem czynności nerek, u pacjentów otrzymujących karboplatynę, jest klirens kreatyniny. W trakcie leczenia z zastosowaniem karboplatyny u 27% pacjentów, u których przed rozpoczęciem leczenia karboplatyną klirens kreatyniny wynosił 60 ml/min lub więcej, dochodzi do spadku klirensu kreatyniny. Częstość występowania i nasilenie nefrotoksyczności może zwiększyć się u pacjentów, u których wystąpiło zaburzenie czynności nerek przed leczeniem karboplatyną. Nie jest jasne, czy właściwe postępowanie nawadniające może przezwyciężyć to działanie, ale zmniejszenie dawkowania lub przerwanie leczenia jest wymagane w przypadku wystąpienia umiarkowanych zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny 41-59 ml/min) lub ciężkich zaburzeń czynności nerek (klirens kreatyniny 21-40 ml/min). 9 Karboplatyna jest przeciwwskazana u pacjentów z klirenesem kreatyniny równym lub mniejszym niż 20 ml/min. Zmniejszenie w surowicy stężenia sodu, potasu, wapnia i magnezu wystąpiło odpowiednio u 29%, 20%, 22% i 29% pacjentów. W szczególności zgłoszono przypadki wczesnej hiponatremii. Straty elektrolitów są niewielkie, przeważnie nie powodują żadnych objawów klinicznych w ich przebiegu. Zaburzenia czynności wątroby Zgłaszano zaburzenia czynności wątroby u pacjentów z prawidłowymi wynikami początkowymi, w tym podwyższone stężenie całkowitej bilirubiny u 5% pacjentów, AspAT u 15% pacjentów i fosfatazy alkalicznej u 24% pacjentów. Zmiany te były zazwyczaj łagodne i ustępowały samoistnie u około połowy pacjentów. Silne podwyższenie wyników badań czynnościowych wątroby opisywano u pacjentów leczonych wysokimi dawkami karboplatyny i po autologicznym przeszczepieniu szpiku kostnego. Po podaniu karboplatyny w dużych dawkach występowała ostra i piorunująca martwica hepatocytów. Reakcje alergiczne Reakcje typu anafilaktycznego, czasami prowadzące do zgonu, mogą wystąpić w kilka minut po podaniu produktu: obrzęk twarzy, duszność, tachykardia, niskie ciśnienie tętnicze krwi, pokrzywka, wstrząs anafilakyczny, skurcz oskrzeli. Inne działania niepożądane Zgłaszano ostre nowotwory wtórne po skojarzonych terapiach cytostatycznych zawierających karboplatynę. Sporadycznie obserwowano łysienie, gorączkę i dreszcze, zapalenie błon śluzowych, osłabienie, złe samopoczucie, jak również zaburzenia smaku. W pojedynczych przypadkach występował zespół hemolityczno-mocznicowy. Zgłaszano pojedyncze przypadki incydentów sercowo- naczyniowych (niewydolność serca, zator), jak również pojedyncze przypadki incydentów mózgowo- naczyniowych. Donoszono także o przypadkach nadciśnienia tętniczego krwi. Reakcje miejscowe Zgłaszano reakcje w miejscu wstrzyknięcia (pieczenie, ból, zaczerwienienie, obrzęk, pokrzywka, martwica w związku z wynaczynieniem). Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, e-mail: ndl@urpl.gov.pl. Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

    Czy lek Carboplatin Actavis wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

    Nie przeprowadzono badań nad wpływem karboplatyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, karboplatyna może powodować nudności i wymioty, zaburzenia widzenia i ototoksyczność, dlatego też pacjentów należy ostrzec o potencjalnym wpływie tych zdarzeń na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

    Czy przyjmując Carboplatin Actavis mogę prowadzić auto?

    Nie przeprowadzono badań nad wpływem karboplatyny na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Jednakże, karboplatyna może powodować nudności i wymioty, zaburzenia widzenia i ototoksyczność, dlatego też pacjentów należy ostrzec o potencjalnym wpływie tych zdarzeń na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

    Czy Carboplatin Actavis mogę przyjmować w ciąży?

    Ciąża Karboplatyna podawana kobietom w okresie ciąży może prowadzić do uszkodzenia płodu. Karboplatyna podawana szczurom w czasie organogenezy wykazała działanie embriotoksyczne i teratogenne. Nie przeprowadzono badań kontrolowanych u kobiet w okresie ciąży. Jeśli ten produkt leczniczy jest stosowany podczas ciąży, pacjentka powinna zostać poinformowana o możliwym ryzyku dla płodu. Pacjentkom w wieku rozrodczym należy poradzić, aby unikały zajścia w ciążę. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy karboplatyna jest wydzielana do mleka ludzkiego. Jeśli leczenie podczas karmienia piersią jest konieczne, należy przerwać karmienia piersią. Płodność U pacjentów otrzymujących leczenie przeciwnowotworowe wystąpiło zahamowanie czynności gonad prowadzące do zaniku miesiączkowania lub azoospermii. Działania te wydają się być zależne od dawki oraz czasu trwania leczenia i mogą być nieodwracalne. Stopień zaburzenia czynności jąder lub jajników jest trudny do przewidzenia w przypadku pojedynczego produktu leczniczego, ze względu na stosowanie kombinacji kilku przeciwnowotworowych produktów leczniczych. Mężczyznom leczonym karboplatyną należy zalecić, aby nie planowali potomstwa podczas leczenia i przez okres 6 miesięcy po zakończeniu terapii oraz aby zasięgnęli porady dotyczącej przechowania 6 nasienia przed rozpoczęciem leczenia, ze względu na możliwość nieodwracalnej bezpłodności spowodowanej leczeniem karboplatyną.

    Czy Carboplatin Actavis jest bezpieczny w czasie karmienia?

    Ciąża Karboplatyna podawana kobietom w okresie ciąży może prowadzić do uszkodzenia płodu. Karboplatyna podawana szczurom w czasie organogenezy wykazała działanie embriotoksyczne i teratogenne. Nie przeprowadzono badań kontrolowanych u kobiet w okresie ciąży. Jeśli ten produkt leczniczy jest stosowany podczas ciąży, pacjentka powinna zostać poinformowana o możliwym ryzyku dla płodu. Pacjentkom w wieku rozrodczym należy poradzić, aby unikały zajścia w ciążę. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy karboplatyna jest wydzielana do mleka ludzkiego. Jeśli leczenie podczas karmienia piersią jest konieczne, należy przerwać karmienia piersią. Płodność U pacjentów otrzymujących leczenie przeciwnowotworowe wystąpiło zahamowanie czynności gonad prowadzące do zaniku miesiączkowania lub azoospermii. Działania te wydają się być zależne od dawki oraz czasu trwania leczenia i mogą być nieodwracalne. Stopień zaburzenia czynności jąder lub jajników jest trudny do przewidzenia w przypadku pojedynczego produktu leczniczego, ze względu na stosowanie kombinacji kilku przeciwnowotworowych produktów leczniczych. Mężczyznom leczonym karboplatyną należy zalecić, aby nie planowali potomstwa podczas leczenia i przez okres 6 miesięcy po zakończeniu terapii oraz aby zasięgnęli porady dotyczącej przechowania 6 nasienia przed rozpoczęciem leczenia, ze względu na możliwość nieodwracalnej bezpłodności spowodowanej leczeniem karboplatyną.

    Czy Carboplatin Actavis wpływa na płodność?

    Ciąża Karboplatyna podawana kobietom w okresie ciąży może prowadzić do uszkodzenia płodu. Karboplatyna podawana szczurom w czasie organogenezy wykazała działanie embriotoksyczne i teratogenne. Nie przeprowadzono badań kontrolowanych u kobiet w okresie ciąży. Jeśli ten produkt leczniczy jest stosowany podczas ciąży, pacjentka powinna zostać poinformowana o możliwym ryzyku dla płodu. Pacjentkom w wieku rozrodczym należy poradzić, aby unikały zajścia w ciążę. Karmienie piersią Nie wiadomo, czy karboplatyna jest wydzielana do mleka ludzkiego. Jeśli leczenie podczas karmienia piersią jest konieczne, należy przerwać karmienia piersią. Płodność U pacjentów otrzymujących leczenie przeciwnowotworowe wystąpiło zahamowanie czynności gonad prowadzące do zaniku miesiączkowania lub azoospermii. Działania te wydają się być zależne od dawki oraz czasu trwania leczenia i mogą być nieodwracalne. Stopień zaburzenia czynności jąder lub jajników jest trudny do przewidzenia w przypadku pojedynczego produktu leczniczego, ze względu na stosowanie kombinacji kilku przeciwnowotworowych produktów leczniczych. Mężczyznom leczonym karboplatyną należy zalecić, aby nie planowali potomstwa podczas leczenia i przez okres 6 miesięcy po zakończeniu terapii oraz aby zasięgnęli porady dotyczącej przechowania 6 nasienia przed rozpoczęciem leczenia, ze względu na możliwość nieodwracalnej bezpłodności spowodowanej leczeniem karboplatyną.