Zasób 3

Bicalutamide Teva

Substancja czynna
Bicalutamidum
Postać
tabletki powlekane
Moc
50 mg
Skład
Każda tabletka zawiera 50 mg bikalutamidu. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 33,25 mg laktozy bezwodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Rdzeń tabletki: Celuloza mikrokrystaliczna Powidon K-30 Kroskarmeloza sodowa Sodu laurylosiarczan Laktoza jednowodna Krzemionka koloidalna bezwodna Magnezu stearynian Otoczka: Opadry OY-GM-28900 White: Hypromeloza Polidekstroza Tytanu dwutlenek (E171) Makrogol 4000
Wskazania
Leczenie zaawansowanego raka gruczołu krokowego w skojarzeniu z analogami hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH) lub kastracją chirurgiczną.
Dawkowanie
Dorośli pacjenci, w tym również pacjenci w podeszłym wieku Jedna tabletka raz na dobę o tej samej porze każdego dnia (zwykle rano lub wieczorem). Leczenie należy rozpocząć w ciągu 1 tygodnia przed podaniem analogu hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH) lub jednocześnie z kastracją chirurgiczną. Zaburzenia czynności nerek Nie ma konieczności modyfikowania dawek u chorych z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby Nie ma konieczności modyfikowania dawkowania u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może dochodzić do gromadzenia bikalutamidu (patrz punkt 4.4). Dzieci i młodzież Bikalutamid jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci (patrz punkt 4.3).
Przeciwwskazania
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. 1 Bikalutamid jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet i dzieci (patrz punkt 4.6). Jednoczesne stosowanie terfenadyny, astemizolu i cyzaprydu (patrz punkt 4.5).
Działania niepożądane
Odnotowano następujące działania niepożądane u pacjentów leczonych bikalutamidem w skojarzeniu z analogami LHRH. W tym punkcie częstość występowania zdarzeń niepożądanych sklasyfikowano następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100, <1/10); niezbyt często (≥1/1000, <1/100); rzadko (≥1/10 000, <1/1000); bardzo rzadko (≤1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często: niedokrwistość Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: zmniejszenie apetytu Zaburzenia psychiczne Często: zmniejszone libido, depresja Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: zawroty głowy 3 Często: senność Zaburzenia naczyniowe Bardzo często: uderzenia gorąca Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: śródmiąższowa choroba płuca (zgłaszano przypadki zgonów) Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: ból brzucha, zaparcia, nudności Często: niestrawność, wzdęcia Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często: uszkodzenie toksyczne wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności aminotransferaz)b Rzadko: niewydolność wątroby (zgłaszano przypadki zgonów)c Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: łysienie, hirsutyzm/porost włosów, suchość skóry, świąd, wysypka Rzadko: reakcje nadwrażliwości na światło Zaburzenia nerek i dróg moczowych Bardzo często: krwiomocz Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo często: ginekomastia, tkliwość piersid Często: zaburzenia erekcji Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: astenia, obrzęk Często: ból w klatce piersiowej Zaburzenia serca Często: zawał sercae (zgłaszano przypadki zgonów), niewydolność sercae Częstość nieznana: wydłużenie odstępu QT Badania diagnostyczne Często: zwiększenie masy ciała Wymienione jako działanie niepożądane leku po jego wprowadzeniu do obrotu Częstość została określona na podstawie zgłaszania przypadków śródmiąższowego zapalenia płuc w randomizowanym badaniu EPC w okresie leczenia 150 mg bikalutamidu . Zmiany wątrobowe rzadko bywają ciężkie i na ogół mają charakter przemijający, ustępując lub ulegając poprawie samoistnie, w czasie kontynuacji leczenia lub po jego przerwaniu. Wymienione jako działanie niepożądane leku po jego wprowadzeniu do obrotu Częstość została określona na podstawie zgłaszania przypadków niewydolności wątroby u pacjentów w badaniu otwartym EPC w okresie leczenia 150 mg bikalutamidu. Ich występowanie można zredukować przeprowadzając równocześnie kastrację. Odnotowano w badaniach farmako-epidemiologicznym agonistów LHRH i antagonistów androgenów stosowanych w leczeniu raka prostaty. Ryzyko wystąpienia tego działania wydaje się być zwiększone w przypadku stosowania 50 mg bikalutamidu w skojarzeniu z agonistami LHRH, w porównaniu ze stosowaniem 150 mg bikalutamidu w monoterapii w leczeniu raka prostaty. 4 Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail: ndl@urpl.gov.pl.
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
mechanicznych w ruchu Jest mało prawdopodobne aby bikalutamid wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn. Należy jednak zaznaczyć, że czasami może wystąpić senność. Każdy pacjent, u którego wystąpią te objawy powinien zachować ostrożność.
Interakcje
Nie wykazano farmakodynamicznych lub farmakokinetycznych interakcji między bikalutamidem a analogami hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH). Wyniki badań in vitro wskazują, że (R)-bikalutamid jest inhibitorem CYP 3A4 i ma słabsze działanie hamujące aktywność CYP 2C9, 2C19 i 2D6. Chociaż badania kliniczne z użyciem antypiryny jako markera aktywności cytochromu P450 (CYP) nie wykazały interakcji lekowej z bikalutamidem, średnia wartość ekspozycji (AUC) w przypadku midazolamu wzrosła o niemal 80%, gdy lek ten podawano przez 28 dni równocześnie z bikalutamidem. Wzrost taki może mieć istotne znaczenie w przypadku leków charakteryzujących się wąskim indeksem terapeutycznym. Z tego względu równoczesne podawanie terfenadyny, astemizolu 2 i cyzaprydu z bikalutamidem jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3), a w przypadku stosowania go w połączeniu z cyklosporyną i lekami blokującymi kanał wapniowy należy zachować szczególną ostrożność. Konieczne może być zmniejszenie dawki, w przypadku tych leków zwłaszcza, gdy stwierdza się nasilenie efektu działania lub objawy niepożądane. W przypadku cyklosporyn, na początku leczenia bikalutamidem oraz po jego zakończeniu należy uważnie monitorować stężenie leku w osoczu i stan kliniczny pacjentów. Należy zachować ostrożność w razie jednoczesnego stosowania leków mogących hamować proces oksydacji bikalutamidu, np. produktów zawierających ketokonazol lub cymetydynę. W teorii, może to powodować wzrost stężenia bikalutamidu w osoczu, co teoretycznie może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych. W badaniach in vitro wykazano, że bikalutamid może wypierać warfarynę - lek przeciwzakrzepowy z grupy pochodnych kumaryny z jej miejsc wiążących z białkami. Z tego względu zalecane jest częste i regularne monitorowanie czasu protrombinowego po rozpoczęciu podawania bikalutamidu u chorych równocześnie przyjmujących środki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryny. Brak androgenów może wydłużać odstęp QT dlatego też należy poddać dokładnej ocenie jednoczesne stosowanie Bicalutamide Teva z produktami leczniczymi powodującymi wydłużenie odstępu QT lub produktami leczniczymi, które mogą powodować torsade de pointes takimi jak leki przeciwarytmiczne należące do klasy IA (np. chinidyna, dyzopiramid) lub do klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid), metadon, moksyfloksacyna, neuroleptyki, i tym podobne (patrz punkt 4.4).
Ostrzeżenia
Rozpoczynanie leczenia należy prowadzić pod bezpośrednim nadzorem lekarza specjalisty. Bikalutamid jest w znacznym stopniu metabolizowany w wątrobie. Dostępne dane sugerują, że u chorych z ciężką niewydolnością wątroby wydalanie leku może przebiegać wolniej, co może prowadzić do wzmożonej kumulacji substancji czynnej. Z tego względu należy zachować szczególną ostrożność w przypadku stosowania bikalutamidu u chorych z umiarkowaną do ciężkiej niewydolnością wątroby. Wobec możliwości wystąpienia zaburzeń czynności wątroby, należy okresowo przeprowadzać badania czynności wątroby. W większości przypadków zaburzenia czynności wątroby mogą wystąpić podczas pierwszych 6 miesięcy leczenia bikalutamidem. Rzadko opisywano ciężkie zaburzenia czynności wątroby i niewydolność wątroby podczas stosowania bikalutamidu oraz zgłaszano przypadki zgonów (patrz punkt 4.8). Leczenie bikalutamidem należy przerwać jeśli zmiany są ciężkie. Wykazano, że bikalutamid hamuje cytochrom P450 (CYP) 3A4, należy zatem zachować ostrożność w przypadku leczenia skojarzonego innymi lekami, które są metabolizowane głównie przy udziale cytochromu CYP 3A4 (patrz punkty 4.3 i 4.5). Długotrwały brak androgenów może wydłużać odstęp QT. U pacjentów z czynnikami ryzyka wydłużonego odstępu QT i u pacjentów z czynnikami takiego ryzyka w wywiadzie oraz u pacjentów otrzymujących jednocześnie produkty lecznicze mogące wydłużać odstęp QT (patrz punkt 4.5) , przed rozpoczęciem stosowania Bicalutamide Teva lekarz powinien dokonać oceny stosunku korzyści do ryzyka, w tym możliwość wystąpienia częstoskurczu typu torsade de pointes. Odnotowano zmniejszenie tolerancji glukozy u mężczyzn otrzymujących agonistów LHRH (hormonu uwalniającego hormon luteinizujący). Może się to objawiać cukrzycą lub utratą kontroli nad poziomem cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą w wywiadzie. Należy zatem zwrócić uwagę na monitorowanie poziomu glukozy we krwi u pacjentów otrzymujących bikalutamid w skojarzeniu z agonistami LHRH. Produkt zawiera 35 mg laktozy jednowodnej. Pacjenci z rzadko występującymi zaburzeniami nietolerancji galaktozy, niedoborem laktazy typu Lapp lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni stosować tego produktu.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Bikalutamid jest przeciwwskazany u kobiet i dlatego nie należy go stosować u kobiet w ciąży lub karmiących piersią.
Właściwości farmakokinetyczne
Wchłanianie Bikalutamid dobrze się wchłania po podaniu doustnym. Nie wykazano, by pokarm w istotnym stopniu wpływał na biodostępność bikalutamidu. (S)-enancjomer jest wydalany szybciej niż (R)-enancjomer. Okres półtrwania w osoczu wynosi około tygodnia. W przypadku regularnego podawania leku raz na dobę stężenie w osoczu (R)-enancjomeru jest około 10 razy większe niż (S)-enancjomeru, co wynika z jego długiego okresu półtrwania. W przypadku dawki dobowej 50 mg stężenie (R)-enancjomeru w osoczu osiąga plateau i wynosi około 9 μg/ml. Za efekt terapeutyczny odpowiada 99% (R)-enancjomeru z całkowitej ilości enancjomerów obecnych w osoczu w stanie plateau. Metabolizm i eliminacja Wiek, niewydolność nerek ani niewielka lub umiarkowana niewydolność wątroby nie wpływa na farmakokinetykę (R)-enancjomeru. Wykazano, że proces eliminacji (R)-enancjomeru z osocza jest wolniejszy u chorych z ciężką niewydolnością wątroby. 5 Bikalutamid wiąże się z białkami: (racemat w 96%, (R)-enancjomer w więcej niż 99%) i jest w znacznym stopniu metabolizowany (na drodze oksydacji i glukuronidacji): metabolity usuwane są w równym stopniu przez nerki i wraz z żółcią.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: antagonista androgenów Kod ATC: L02BB03 Mechanizm działania Bikalutamid jest niesteroidowym lekiem o działaniu przeciwandrogenowym pozbawionym wszelkiej innej aktywności hormonalnej. Wiąże się z receptorem androgenowym blokując aktywację ekspresji genów i na tej drodze hamuje stymulację androgenową. Zahamowanie to prowadzi do regresji nowotworu gruczołu krokowego. U niektórych pacjentów przerwanie leczenia może prowadzić do wystąpienia zespołu odstawienia środków blokujących działanie androgenów. Bikalutamid stanowi mieszaninę racemiczną, przy czym aktywność przeciwandrogenową przejawia głównie (R)-enancjomer.
Przedawkowanie
Brak doświadczeń dotyczących przedawkowania leku u ludzi. Nie ma swoistego antidotum, w takich przypadkach należy zastosować leczenie objawowe. Zastosowanie dializy może być nieskuteczne, ponieważ bikalutamid silnie wiąże się z białkami osocza i nie jest wydalany z moczem w postaci niezmienionej. Wskazane jest ogólne postępowanie podtrzymujące, obejmujące częste monitorowanie czynności życiowych.
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
  • 20 tabl.: Rp - lek na receptę
  • 28 tabl.: Rp - lek na receptę
  • 30 tabl.: Rp - lek na receptę
  • 56 tabl.: Rp - lek na receptę
  • 60 tabl.: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Bicalutamide Teva?

Każda tabletka zawiera 50 mg bikalutamidu. Substancja pomocnicza o znanym działaniu: Każda tabletka zawiera 33,25 mg laktozy bezwodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Bicalutamide Teva?

Leczenie zaawansowanego raka gruczołu krokowego w skojarzeniu z analogami hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH) lub kastracją chirurgiczną.

Jak często zażywać lek Bicalutamide Teva?

Dorośli pacjenci, w tym również pacjenci w podeszłym wieku Jedna tabletka raz na dobę o tej samej porze każdego dnia (zwykle rano lub wieczorem). Leczenie należy rozpocząć w ciągu 1 tygodnia przed podaniem analogu hormonu uwalniającego hormon luteinizujący (LHRH) lub jednocześnie z kastracją chirurgiczną. Zaburzenia czynności nerek Nie ma konieczności modyfikowania dawek u chorych z zaburzeniami czynności nerek. Zaburzenia czynności wątroby Nie ma konieczności modyfikowania dawkowania u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby może dochodzić do gromadzenia bikalutamidu (patrz punkt 4.4). Dzieci i młodzież Bikalutamid jest przeciwwskazany do stosowania u dzieci (patrz punkt 4.3).

Kiedy nie przyjmować leku Bicalutamide Teva?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. 1 Bikalutamid jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet i dzieci (patrz punkt 4.6). Jednoczesne stosowanie terfenadyny, astemizolu i cyzaprydu (patrz punkt 4.5).

Kiedy nie powinno się stosować leku Bicalutamide Teva?

Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. 1 Bikalutamid jest przeciwwskazany do stosowania u kobiet i dzieci (patrz punkt 4.6). Jednoczesne stosowanie terfenadyny, astemizolu i cyzaprydu (patrz punkt 4.5).

Jakie są działania niepożądane leku Bicalutamide Teva?

Odnotowano następujące działania niepożądane u pacjentów leczonych bikalutamidem w skojarzeniu z analogami LHRH. W tym punkcie częstość występowania zdarzeń niepożądanych sklasyfikowano następująco: bardzo często (≥1/10); często (≥1/100, <1/10); niezbyt często (≥1/1000, <1/100); rzadko (≥1/10 000, <1/1000); bardzo rzadko (≤1/10 000), częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia krwi i układu chłonnego Bardzo często: niedokrwistość Zaburzenia układu immunologicznego Niezbyt często: nadwrażliwość, obrzęk naczynioruchowy i pokrzywka Zaburzenia metabolizmu i odżywiania Często: zmniejszenie apetytu Zaburzenia psychiczne Często: zmniejszone libido, depresja Zaburzenia układu nerwowego Bardzo często: zawroty głowy 3 Często: senność Zaburzenia naczyniowe Bardzo często: uderzenia gorąca Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: śródmiąższowa choroba płuca (zgłaszano przypadki zgonów) Zaburzenia żołądka i jelit Bardzo często: ból brzucha, zaparcia, nudności Często: niestrawność, wzdęcia Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Często: uszkodzenie toksyczne wątroby, żółtaczka, zwiększenie aktywności aminotransferaz)b Rzadko: niewydolność wątroby (zgłaszano przypadki zgonów)c Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Często: łysienie, hirsutyzm/porost włosów, suchość skóry, świąd, wysypka Rzadko: reakcje nadwrażliwości na światło Zaburzenia nerek i dróg moczowych Bardzo często: krwiomocz Zaburzenia układu rozrodczego i piersi Bardzo często: ginekomastia, tkliwość piersid Często: zaburzenia erekcji Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania Bardzo często: astenia, obrzęk Często: ból w klatce piersiowej Zaburzenia serca Często: zawał sercae (zgłaszano przypadki zgonów), niewydolność sercae Częstość nieznana: wydłużenie odstępu QT Badania diagnostyczne Często: zwiększenie masy ciała Wymienione jako działanie niepożądane leku po jego wprowadzeniu do obrotu Częstość została określona na podstawie zgłaszania przypadków śródmiąższowego zapalenia płuc w randomizowanym badaniu EPC w okresie leczenia 150 mg bikalutamidu . Zmiany wątrobowe rzadko bywają ciężkie i na ogół mają charakter przemijający, ustępując lub ulegając poprawie samoistnie, w czasie kontynuacji leczenia lub po jego przerwaniu. Wymienione jako działanie niepożądane leku po jego wprowadzeniu do obrotu Częstość została określona na podstawie zgłaszania przypadków niewydolności wątroby u pacjentów w badaniu otwartym EPC w okresie leczenia 150 mg bikalutamidu. Ich występowanie można zredukować przeprowadzając równocześnie kastrację. Odnotowano w badaniach farmako-epidemiologicznym agonistów LHRH i antagonistów androgenów stosowanych w leczeniu raka prostaty. Ryzyko wystąpienia tego działania wydaje się być zwiększone w przypadku stosowania 50 mg bikalutamidu w skojarzeniu z agonistami LHRH, w porównaniu ze stosowaniem 150 mg bikalutamidu w monoterapii w leczeniu raka prostaty. 4 Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych {aktualny adres, nr telefonu i faksu ww. Departamentu} e-mail: ndl@urpl.gov.pl.

Czy lek Bicalutamide Teva wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

mechanicznych w ruchu Jest mało prawdopodobne aby bikalutamid wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn. Należy jednak zaznaczyć, że czasami może wystąpić senność. Każdy pacjent, u którego wystąpią te objawy powinien zachować ostrożność.

Czy przyjmując Bicalutamide Teva mogę prowadzić auto?

mechanicznych w ruchu Jest mało prawdopodobne aby bikalutamid wpływał na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługę maszyn. Należy jednak zaznaczyć, że czasami może wystąpić senność. Każdy pacjent, u którego wystąpią te objawy powinien zachować ostrożność.

Czy Bicalutamide Teva mogę przyjmować w ciąży?

Bikalutamid jest przeciwwskazany u kobiet i dlatego nie należy go stosować u kobiet w ciąży lub karmiących piersią.

Czy Bicalutamide Teva jest bezpieczny w czasie karmienia?

Bikalutamid jest przeciwwskazany u kobiet i dlatego nie należy go stosować u kobiet w ciąży lub karmiących piersią.

Czy Bicalutamide Teva wpływa na płodność?

Bikalutamid jest przeciwwskazany u kobiet i dlatego nie należy go stosować u kobiet w ciąży lub karmiących piersią.