Zasób 3

Alfuzostad 10 mg

Substancja czynna
Alfuzosini hydrochloridum
Postać
tabletki o przedłużonym uwalnianiu
Moc
10 mg
Skład
Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 10 mg alfuzosyny chlorowodorku (Alfuzosini hydrochloridum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 8 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.
Substancje pomocnicze
Laktoza jednowodna Hypromeloza (E 464) 6 Powidon K25 Magnezu stearynian (E 470b)
Wskazania
Leczenie umiarkowanych do ciężkich objawów czynnościowych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (ŁRGK).
Dawkowanie
Tabletkę o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu. Tabletkę należy przyjmować bezpośrednio po posiłku, zawsze o tej samej porze każdego dnia. Dorośli Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu 10 mg raz na dobę. Pierwszą dawkę należy przyjmować przed snem. Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) 1 tabletka o przedłużonym uwalnianiu 10 mg raz na dobę, jeśli zalecona mniejsza dawka początkowa alfuzosyny chlorowodorku jest dobrze tolerowana i wymagana jest dodatkowa skuteczność leczenia. Pierwszą dawkę należy przyjmować przed snem. Badania farmakokinetyczne i dane kliniczne dotyczące bezpieczeństwa wykazują, że nie ma potrzeby zmniejszenia dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia czynności nerek Łagodna do umiarkowanej niewydolność nerek: Jeśli mniejsza dawka nie jest wystarczająca, należy dostosować dawkę, podając 1 tabletkę o przedłużonym uwalnianiu 10 mg raz na dobę, w zależności od odpowiedzi klinicznej. Pierwszą dawkę należy przyjmować przed snem. 1 Ciężka niewydolność nerek: Nie należy stosować produktu ALFUZOSTAD 10 mg u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), ze względu na brak danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.4). Niewydolność wątroby Produkt ALFUZOSTAD 10 mg jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością wątroby. Po uważnej ocenie medycznej, można rozważyć zastosowanie produktu leczniczego o mniejszej zawartości alfuzosyny chlorowodorku. Dawkowanie leku powinno być zgodne z informacją dla tego produktu leczniczego.
Przeciwwskazania
– Nadwrażliwość na alfuzosynę, inne chinazoliny (np. terazosynę, doksazosynę, prazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. – Stany związane z niedociśnieniem ortostatycznym. – Niewydolność wątroby. – Leczenie skojarzone z innymi lekami blokującymi receptory α1.
Działania niepożądane
3 Najczęściej zgłaszane działanie niepożądane to zawroty głowy, występujące u około 5% leczonych pacjentów. Poniżej podano działania niepożądane, co najmniej możliwie, związane z podaniem produktu, z podziałem na klasyfikację narządową i bezwzględną częstość występowania. Częstość występowania działań niepożądanych zdefiniowano następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000) nieznane (nie można ocenić częstości na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia krwi i układu chłonnego Nieznane: neutropenia, trombocytopenia. Zaburzenia układu nerwowego Często: zmęczenie, omdlenia/zawroty głowy, bóle głowy, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Niezbyt często: senność. Zaburzenia oka Niezbyt często: zaburzenia widzenia. Nieznane: śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS, ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome) (patrz punkt 4.4). Zaburzenia serca Niezbyt często: tachykardia, kołatanie serca, omdlenia (na początku po zastosowaniu zbyt dużej dawki lub po wznowieniu leczenia po krótkiej przerwie). Bardzo rzadko: zaostrzenie lub nawrót dusznicy bolesnej (patrz punkt 4.4) dusznica bolesna u pacjentów z istniejącą wcześniej chorobą naczyń wieńcowych. Nieznane: migotanie przedsionków. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: nieżyt nosa. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe Często: bóle brzucha, nudności, niestrawność, biegunka, suchość w jamie ustnej. Niezbyt często: wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: hepatotoksyczność. Nieznane: uszkodzenie komórek wątrobowych, cholestatyczna choroba wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: wysypka (pokrzywka, osutka), świąd. Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia naczyniowe Często: niedociśnienie ortostatyczne (na początku, zwłaszcza po zastosowaniu zbyt dużej dawki lub po wznowieniu leczenia po krótkiej przerwie) (patrz punkt 4.4). Zaburzenia nerek i układu moczowego Niezbyt często: nietrzymanie moczu. Bardzo rzadko: zgłaszano pojedyncze przypadki występowania priapizmu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: Często: astenia, złe samopoczucie. Niezbyt często: obrzęk, uderzenia gorąca, bóle w klatce piersiowej. Zgłaszanie podejrzewanych reakcji niepożądanych 4 Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel: + 48 22 49 21 301 Fax: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów
Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Mogą wystąpić, szczególnie na początku leczenia, działania niepożądane takie jak: zaburzenia równowagi, zawroty głowy i osłabienie. Należy to wziąć pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.
Interakcje
Skojarzenia przeciwwskazane: Leki blokujące receptory α 1 (patrz punkt 4.3). Skojarzenia wymagające zachowania ostrożności: • Silne inhibitory CYP3A4, jak ketokonazol, itrakonazol i rytonawir powodują zwiększenie stężenia alfuzosyny we krwi. • Leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego (patrz punkt 4.4). • Azotany (patrz punkt 4.4). Leczenie skojarzone z lekami stosowanymi w leczeniu nadciśnienia tętniczego i azotanami zwiększa ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego. Patrz także punkt 4.4. Zastosowanie środka znieczulenia ogólnego u pacjenta leczonego alfuzosyną może powodować nasilone niedociśnienie tętnicze. Zaleca się przerwanie leczenia na 24 godziny przed zabiegiem chirurgicznym. W trakcie badań u zdrowych ochotników nie stwierdzono farmakodynamicznych i farmakokinetycznych interakcji pomiędzy alfuzosyną, a następującymi substancjami czynnymi: warfaryną, digoksyną i hydrochlorotiazydem.
Ostrzeżenia
Nie należy stosować alfuzosyny u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), ze względu na brak danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa w tej grupie pacjentów. Alfuzosynę należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących leki przeciwnadciśnieniowe lub azotany. Należy regularnie kontrolować ciśnienie krwi zwłaszcza na początku leczenia. U niektórych pacjentów w ciągu kilku godzin po podaniu produktu może wystąpić niedociśnienie ortostatyczne, bezobjawowe lub objawowe (zawroty głowy, uczucie zmęczenia, osłabienie, pocenie się). W takim przypadku pacjent powinien przyjąć pozycję leżącą, aż do całkowitego ustąpienia objawów. Zjawisko to jest zazwyczaj przemijające. Występuje na początku leczenia i na ogół nie prowadzi do konieczności przerwania leczenia. Pacjenta należy uprzedzić o możliwości wystąpienia takich działań produktu. U pacjentów z uprzednio istniejącymi czynnikami ryzyka (jak towarzyszące choroby serca i (lub) jednoczesne podawanie leków przeciwnadciśnieniowych). Ryzyko rozwoju niedociśnienia i wystąpienia powiązanych działań niepożądanych może zwiększać się u pacjentów w podeszłym wieku. Należy zachować ostrożność, jeśli alfuzosyna jest stosowana u pacjentów, którzy reagowali znacznym zmniejszeniem ciśnienia tętniczego na inne leki blokujące receptory α 1. U pacjentów z nadwrażliwością na inne leki blokujące receptory α 1, leczenie należy rozpoczynać stopniowo. Tak jak w przypadku innych leków blokujących receptory α 1, należy zachować ostrożność u pacjentów z ostrą niewydolnością serca. U pacjentów z chorobami serca należy kontynuować podawanie leków stosowanych w leczeniu niewydolności wieńcowej, pamiętając że leczenie skojarzone alfuzosyną i azotanami może zwiększać ryzyko wystąpienia niedociśnienia tętniczego. W razie nawrotu lub nasilenia objawów dusznicy bolesnej należy przerwać stosowanie alfuzosyny. Pacjentów z wrodzonym wydłużeniem odstępu QT, z potwierdzonym nabytym wydłużeniem odstępu QT w wywiadzie lub stosujących leki, o których wiadomo że wydłużają odcinek QT, należy ocenić przed podaniem alfuzosyny oraz obserwować podczas jej stosowania. 2 U niektórych pacjentów leczonych lub wcześniej leczonych tamsulozyną obserwowano, podczas operacji zaćmy, śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS, ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome, odmiana zespołu małej źrenicy). Wśród innych leków blokujących receptory α-1, zgłaszano pojedyncze przypadki takiego działania niepożądanego i nie można wykluczyć efektu grupy. Ponieważ wystąpienie IFIS może powodować powikłania podczas operacji zaćmy, przed zabiegiem operacyjnym okulista powinien być poinformowany, że pacjent przyjmował lub przyjmuje leki blokujące receptory α-1 (patrz punkt 4.8). Należy poinformować pacjentów o konieczności połykania tabletek w całości. Należy unikać innych sposobów zażywania tabletki, jak kruszenie, rozproszkowanie czy żucie. Nieprawidłowe stosowanie produktu może powodować niepożądane uwalnianie i wchłanianie substancji czynnej oraz ryzyko wystąpienia wczesnych działań niepożądanych. Ten produkt leczniczy zawiera laktozę. Nie należy stosować leku u pacjentów z rzadkimi, dziedzicznymi chorobami, takimi jak nietolerancja galaktozy, niedobór laktazy typu Lapp lub zaburzenia wchłaniania glukozy-galaktozy.
Wpływ na płodność, ciążę i laktację
Ze względu na wskazania ten punkt nie ma zastosowania.
Właściwości farmakokinetyczne
W zakresie dawek terapeutycznych farmakokinetyka alfuzosyny jest linowa. Maksymalne stężenie w osoczu jest osiągane po około 5 godzinach po podaniu. Profil farmakokinetyczny charakteryzuje się dużymi międzyosobniczymi wahaniami stężenia leku w osoczu. Wchłanianie jest zwiększone, jeśli produkt jest zażywany po posiłku. Wchłanianie Po podaniu pierwszej dawki produktu (po posiłku), średnie maksymalne stężenie w osoczu wynosiło 7,72 ng/ml, AUCinf wynosiło 127 ng x h/ml (po posiłku), a tmax = 6,69 h (po posiłku). W stanie stacjonarnym (po posiłku) średnie AUC w czasie podawania produktu (AUCτ) wynosiło 145 ng x h/ml, średnie Cmax wynosiło 10,6 ng/ml i Cmin = 3,23 ng/ml. Wiązanie się z białkami osocza wynosi około 90%. Objętość dystrybucji alfuzosyny u zdrowych ochotników wynosi 2,5 l/kg. Wykazano, że w porównaniu z osoczem preferencyjnym miejscem dystrybucji jest gruczoł krokowy. Średni okres półtrwania alfuzosyny wynosi ok. 8 h. Alfuzosyna ulega intensywnej przemianie w wątrobie (kilkoma szlakami), a metabolity są wydalane przez nerki, a przypuszczalnie także z żółcią. Po dawce doustnej, 75-91% jest wydalane z kałem, 35% w postaci niezmienionej, a reszta w postaci metabolitów, co wskazuje na pewien stopień wydalania z żółcią. Około 10% wydalane jest z moczem w postaci niezmienionej. Żaden z metabolitów nie jest czynny farmakologicznie. Zaburzenia czynności nerek lub wątroby U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek objętość dystrybucji i klirens są zwiększone, prawdopodobnie w wyniku zmniejszenia stopnia wiązania z białkami, natomiast okres półtrwania jest niezmieniony. Okres półtrwania jest wydłużony u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby. Maksymalne stężenie w osoczu jest dwukrotnie większe, a dostępność biologiczna zwiększa się w porównaniu z młodymi, zdrowymi ochotnikami. Pacjenci w podeszłym wieku U pacjentów w podeszłym wieku (>75 lat) wchłanianie po podaniu doustnym jest szybsze, a AUC większe, w porównaniu do młodszych osobników. Zwiększenie stężenia w osoczu można tłumaczyć zmniejszeniem wydajności przemiany metabolicznej u osób w podeszłym wieku. Dostępność biologiczna jest u tych pacjentów większa, niż u młodszych osobników. Okres półtrwania w fazie eliminacji pozostaje bez zmian.
Właściwości farmakodynamiczne
Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści receptora α-adrenergicznego, kod ATC: G04C A01 Alfuzosyna, która jest związkiem racemicznym, jest czynną po podaniu doustnym pochodną chinazoliny, która wybiórczo blokuje postsynaptyczne receptory α1. W badaniach in vitro potwierdzono wybiórcze działanie tej substancji na receptory α1 w trójkącie pęcherza moczowego, w cewce moczowej i w sterczu. Kliniczne objawy łagodnego rozrostu gruczołu krokowego są związane nie tylko z jego wielkością, ale i z czynnością nerwów współczulnych, które na drodze postsynaptycznego stymulowania receptorów α zwiększają napięcie mięśni gładkich dolnego odcinka dróg moczowych. Leczenie alfuzosyną powoduje rozluźnienie mięśni gładkich, co poprawia przepływ w drogach moczowych. Potwierdzono klinicznie wybiórczość alfuzosyny w stosunku do dróg moczowych. Alfuzosyna posiada skuteczność kliniczną oraz dobry profil bezpieczeństwa u mężczyzn, w tym także pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z nadciśnieniem tętniczym. Alfuzosyna może mieć umiarkowane działanie przeciwnadciśnieniowe. Alfuzosyna poprawia u ludzi parametry oddawania moczu dzięki zmniejszaniu napięcia cewki moczowej i zmniejszaniu oporu wypływu z pęcherza, co sprzyja jego opróżnianiu. U pacjentów leczonych alfuzosyną stwierdzono zmniejszenie częstości ostrego zatrzymania moczu w porównaniu z pacjentami nie leczonymi. W kontrolowanych placebo badaniach pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego stwierdzono, że alfuzosyna: – znacząco zwiększa maksymalny przepływ moczu (Qmax) u pacjentów z Qmax <15 ml/s o średnio 30%. Poprawa następowała po podaniu pierwszej dawki produktu; − znacząco zmniejsza napięcie mięśnia wypieracza i zwiększa objętość moczu powodując silną chęć jego oddawania; − znacząco zmniejsza objętość moczu zalegającego. 5 Wymienione działania urodynamiczne, co udowodniono, powodowały złagodzenie dolegliwości ze strony dolnych dróg moczowych (LUTS, ang. Lower Urinary Tract Symptopms) tj. objawów związanych z wypełnieniem pęcherza (drażniących), jak i przebiegiem mikcji (obstrukcyjnych).
Przedawkowanie
W przypadku przedawkowania i wystąpienia niedociśnienia tętniczego, pacjent powinien być hospitalizowany i otrzymać konwencjonalne leczenie. Właściwym antidotum są leki naczynioskurczowe działające bezpośrednio na mięśnie gładkie naczyń krwionośnych, np. noradrenalina. Należy rozważyć zastosowanie płukania żołądka i (lub) podanie węgla aktywowanego. Alfuzosyna jest trudna do usunięcia za pomocą dializy z uwagi na wysoki stopień wiązania z białkami.
Ulotka
Pobierz
Dostępne jako preparat:
Dostępne w opakowaniach:
  • 30 tabl.: Rp - lek na receptę
Pytania dotyczące leku:

Co wchodzi w skład leku Alfuzostad 10 mg?

Każda tabletka o przedłużonym uwalnianiu zawiera 10 mg alfuzosyny chlorowodorku (Alfuzosini hydrochloridum). Substancja pomocnicza o znanym działaniu: każda tabletka zawiera 8 mg laktozy jednowodnej. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

Jakie są wskazania do stosowania leku Alfuzostad 10 mg?

Leczenie umiarkowanych do ciężkich objawów czynnościowych łagodnego rozrostu gruczołu krokowego (ŁRGK).

Jak często zażywać lek Alfuzostad 10 mg?

Tabletkę o przedłużonym uwalnianiu należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu. Tabletkę należy przyjmować bezpośrednio po posiłku, zawsze o tej samej porze każdego dnia. Dorośli Jedna tabletka o przedłużonym uwalnianiu 10 mg raz na dobę. Pierwszą dawkę należy przyjmować przed snem. Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat) 1 tabletka o przedłużonym uwalnianiu 10 mg raz na dobę, jeśli zalecona mniejsza dawka początkowa alfuzosyny chlorowodorku jest dobrze tolerowana i wymagana jest dodatkowa skuteczność leczenia. Pierwszą dawkę należy przyjmować przed snem. Badania farmakokinetyczne i dane kliniczne dotyczące bezpieczeństwa wykazują, że nie ma potrzeby zmniejszenia dawki u pacjentów w podeszłym wieku. Zaburzenia czynności nerek Łagodna do umiarkowanej niewydolność nerek: Jeśli mniejsza dawka nie jest wystarczająca, należy dostosować dawkę, podając 1 tabletkę o przedłużonym uwalnianiu 10 mg raz na dobę, w zależności od odpowiedzi klinicznej. Pierwszą dawkę należy przyjmować przed snem. 1 Ciężka niewydolność nerek: Nie należy stosować produktu ALFUZOSTAD 10 mg u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (klirens kreatyniny <30 ml/min), ze względu na brak danych klinicznych dotyczących bezpieczeństwa w tej grupie pacjentów (patrz punkt 4.4). Niewydolność wątroby Produkt ALFUZOSTAD 10 mg jest przeciwwskazany u pacjentów z niewydolnością wątroby. Po uważnej ocenie medycznej, można rozważyć zastosowanie produktu leczniczego o mniejszej zawartości alfuzosyny chlorowodorku. Dawkowanie leku powinno być zgodne z informacją dla tego produktu leczniczego.

Kiedy nie przyjmować leku Alfuzostad 10 mg?

– Nadwrażliwość na alfuzosynę, inne chinazoliny (np. terazosynę, doksazosynę, prazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. – Stany związane z niedociśnieniem ortostatycznym. – Niewydolność wątroby. – Leczenie skojarzone z innymi lekami blokującymi receptory α1.

Kiedy nie powinno się stosować leku Alfuzostad 10 mg?

– Nadwrażliwość na alfuzosynę, inne chinazoliny (np. terazosynę, doksazosynę, prazosynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1. – Stany związane z niedociśnieniem ortostatycznym. – Niewydolność wątroby. – Leczenie skojarzone z innymi lekami blokującymi receptory α1.

Jakie są działania niepożądane leku Alfuzostad 10 mg?

3 Najczęściej zgłaszane działanie niepożądane to zawroty głowy, występujące u około 5% leczonych pacjentów. Poniżej podano działania niepożądane, co najmniej możliwie, związane z podaniem produktu, z podziałem na klasyfikację narządową i bezwzględną częstość występowania. Częstość występowania działań niepożądanych zdefiniowano następująco: bardzo często (≥1/10), często (≥1/100 do <1/10), niezbyt często (≥1/1000 do <1/100), rzadko (≥10 000 do <1/1000), bardzo rzadko (<1/10 000) nieznane (nie można ocenić częstości na podstawie dostępnych danych). Zaburzenia krwi i układu chłonnego Nieznane: neutropenia, trombocytopenia. Zaburzenia układu nerwowego Często: zmęczenie, omdlenia/zawroty głowy, bóle głowy, zawroty głowy pochodzenia błędnikowego. Niezbyt często: senność. Zaburzenia oka Niezbyt często: zaburzenia widzenia. Nieznane: śródoperacyjny zespół wiotkiej tęczówki (IFIS, ang. Intraoperative Floppy Iris Syndrome) (patrz punkt 4.4). Zaburzenia serca Niezbyt często: tachykardia, kołatanie serca, omdlenia (na początku po zastosowaniu zbyt dużej dawki lub po wznowieniu leczenia po krótkiej przerwie). Bardzo rzadko: zaostrzenie lub nawrót dusznicy bolesnej (patrz punkt 4.4) dusznica bolesna u pacjentów z istniejącą wcześniej chorobą naczyń wieńcowych. Nieznane: migotanie przedsionków. Zaburzenia oddechowe, klatki piersiowej i śródpiersia Niezbyt często: nieżyt nosa. Zaburzenia żołądkowo-jelitowe Często: bóle brzucha, nudności, niestrawność, biegunka, suchość w jamie ustnej. Niezbyt często: wymioty. Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych Bardzo rzadko: hepatotoksyczność. Nieznane: uszkodzenie komórek wątrobowych, cholestatyczna choroba wątroby. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej Niezbyt często: wysypka (pokrzywka, osutka), świąd. Bardzo rzadko: obrzęk naczynioruchowy. Zaburzenia naczyniowe Często: niedociśnienie ortostatyczne (na początku, zwłaszcza po zastosowaniu zbyt dużej dawki lub po wznowieniu leczenia po krótkiej przerwie) (patrz punkt 4.4). Zaburzenia nerek i układu moczowego Niezbyt często: nietrzymanie moczu. Bardzo rzadko: zgłaszano pojedyncze przypadki występowania priapizmu. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: Często: astenia, złe samopoczucie. Niezbyt często: obrzęk, uderzenia gorąca, bóle w klatce piersiowej. Zgłaszanie podejrzewanych reakcji niepożądanych 4 Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa Tel: + 48 22 49 21 301 Fax: + 48 22 49 21 309 e-mail: ndl@urpl.gov.pl

Czy lek Alfuzostad 10 mg wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów?

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Mogą wystąpić, szczególnie na początku leczenia, działania niepożądane takie jak: zaburzenia równowagi, zawroty głowy i osłabienie. Należy to wziąć pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Czy przyjmując Alfuzostad 10 mg mogę prowadzić auto?

Nie przeprowadzono badań nad wpływem produktu na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu. Mogą wystąpić, szczególnie na początku leczenia, działania niepożądane takie jak: zaburzenia równowagi, zawroty głowy i osłabienie. Należy to wziąć pod uwagę podczas prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania urządzeń mechanicznych w ruchu.

Czy Alfuzostad 10 mg mogę przyjmować w ciąży?

Ze względu na wskazania ten punkt nie ma zastosowania.

Czy Alfuzostad 10 mg jest bezpieczny w czasie karmienia?

Ze względu na wskazania ten punkt nie ma zastosowania.

Czy Alfuzostad 10 mg wpływa na płodność?

Ze względu na wskazania ten punkt nie ma zastosowania.